Alle inzendingen over cirkel

In 't meer, hier blauw als lucht, ginds groen als weiland, Vol vonken zon en langs gouden vegen Als boterbloemen en als gouden-regen, Ligt, tweede cirkel, 't kleurig stralend eiland: Want rhododendrons, paars als zomers heiland, houdt de oever tot juweelsnoer saamgeregen, En 't lijkt een kelk: tintelend trilt de zegen van 't licht, als…

wanhopig, neem me mee wil de duinen wel verscheuren voel mijn ongekende kracht stamp de kuilen tot een berg wil niet meer teder, niet meer zacht ram de woorden uit mijn strot gebaar verdriet en immense pijn bid wanhopig tot een God voel me verloren, oh zo klein kan de letters niet meer vinden schrijf geen namen in het zand wil de cirkel…

hoog in een glazen kooi aan het stuur van een maaidorser haalt de boer zijn wenkbrauwen op om wat ogen niet geloven lussen, cirkels, lijnen verweven tot een groot klaverblad iets woelde door de halmen dwong de aren naar de aarde al snel strijkt een zwerm neer perslui klappen hun laptop open fotografen klikken de breedhoeklens vast…

Okerpoederen camera’s cirkelen scherp en koelbloedig, toekomstvoorspellende aasgieren hebben nu de tijd gesmoorde klik; secondewijzer trilt uit het oog verloren. Ze duikelen cru, in allerijl taboedoorbrekend. Wie weet zijn ze te laat? Willen droge feiten over dit leven: stelt in feite weinig voor, maar wel genoeg.…

in het uur dat verloren lijkt te lopen tussen het einde van de nacht en het aanvangen van de dag ontwaakt in breekbaar licht de morgen het stille van de dageraad tooit zich met gouden randen en kleedt de dag weer aan met oranjerood satijn snaterend rimpelt het gladde water op de zondoordrenkte spiegel waar in eindeloze cirkels de nacht…

poëzie en een vlaag van buiten, een vraag verdwijnt in glans verandert het korte lot; zacht in dromerij leen mij de stilte ver weg van het gevloek, krabbend aan mijn wang hard en kort door nachten geslagen want jij en alles in deze cirkel verzen, het woord, mijn ziel staan stil voltrekking, voltooiing verklaard…

( voor Oscar Wilde ) Gevangen in cirkels van haat viel hij in de diepste trechter naar de duisternis, maar het vervloekte bataljon van satan volgde hem tot op de verpulverde lippen, het land van zijn successen stak genadeloos een bajonet in zijn hartstreek.…

merel, hoogbegaafd schrijf ik aan Hooft poëmen Ik mag niet klagen: 't is me gelukt Atlantis te ontdekken Verheug me dat ik voor mijn dood weer telkens zal ontwaken * Ik ben dan wel kind van mijn tijd maar hoef het niet te zijn in mijn spotless mind zag ik twee godenkinderen niet gebonden aan een plek was Mars eergisteren cirkelend…

het vraagt om aandacht maar ik weet niet wat struikelend miste ik het zichtbare deel van niets zelden komt dat voor want de zon gaat op voor niets niet op mijn ogen branden op het net gefocusd op wat was wat is geweest herinneringen zijn mijn zwarte gat breed cirkelend in kolking en dan weg het licht mijn geest vergeet…

de kinderen die je bracht jij was de tijd als zand in eeuwig golvende woestijnen de piramides lagen zuiver op de lijnen die ik in de verre ruimte zag daar vond ons nageslacht een dood die leven gaf jij was zon die opkwam langs de stenen die in Stonehenge werden opgericht om het seizoen te weten ze nooit meer vergeten jij sloeg cirkels…

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen.…

ik zit in een jager met twee straalmotoren vastgegespt in een kuipzetel ga ik in duikvlucht rakelings over de klokkentoren ik scheur door dikke, lauwe lucht met een gasvlam in mijn ronde staart de gestroomlijnde neus sleept een kegel mee een werveling van cirkels die uiteenschuiven elkaar overlappen in een spitse huls die nog scherper wordt…

zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing de roes van het gevaar dan zweefzwemmen we bijeen tot een scheefvertakte ster de cirkel…

zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing de roes van het gevaar dan zweefzwemmen we bijeen tot een scheefvertakte ster de cirkel…

Liefde, waar we de zegen van God vragen zal ook door Hem worden gedragen Met God sluit men een eeuwig verbond Hij maakt de cirkel in het leven rond.…

Gekrenkt boven het firnamentenboog, staat een clichématige vicieuze cirkel, dagelijkse werkzaamheden, die ik veranderen zag. Jij kon niet blij voor mij zijn, niet gelukkig was je, dagen met je zelf op zoek.…

. - Er gaat zich iets herhalen: weer kijk ik hunkerend de vogels na die in hun cirkelende vlucht bepalen de kring der wereld waar ik buiten sta. ---------------------------------- uit: Verzamelde gedichten, 1996.…

Jaarlijks keren de bloemen terug uit het noorden O zij ontwaken buiten in hun verblijf, in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam Permafrost draagt het, u te verblijden is hun eerste gedenken, en dat het donker in Uw hart is maar licht om u heen, waar het bij hen andersom is, Daarom de wende, om uw geduld te belonen, hun fleur zal…

de bitterheid voorbij schermt hij zich af van profaan rumoer en aardse illusie hij speurt naar wijsheid in het mystieke achtvlak dat het innerlijke licht bundelt op het raakvlak tussen vierkant en cirkel, waar de werelden elkaar ontmoeten in de agaten kubus sluitsteen van het gewelf licht de stralenkrans verder dan de krochten…

herken ik de pit waarin ons wezen verborgen zit de ster van het beminnen De handen, de ellebogen, de grote teen de knieën, de dijen, het linkerbeen alles wat een mens toebehoort en dat ook anderen bekoort zo blijf je in je denken nooit alleen Het water golft, de bloemen bloeien de struiken worden vol, de bomen groeien alles draait in zijn cirkel…

sporen van het voorjaar door de donkere dagen heen Het is nog fris, maar de zon laat zich zien Mensen komen in beweging als krokussen uit de grond De ster brengt het leven weer op de been Even het warme stralen waar ik mij mee bedien De herinnering voelt herkenbaar gezond Het ontspant na al die nattigheid die even verdween De vicieuze cirkel…

zeshonderd boeren sloten het verbond Transhumances en Couserans voor vijftig betaalde herders met patou hij doet ‘t nog die inheemse herdershond Om kudden schapen runderen en paarden die laatsten gaan naturellement vóór voor gezamenlijke rekening in juni inheemse kinderen en vakantiegangers uit de valleien van Couserans te leiden naar en…

Het labyrinth verliep in schroeven van eender, blinder cirkeling. U ten behoeve? Ik weet niet meer hoe lang ik ging. Hoe brachten zij, die u begroeven, zover een ding?…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - madreporen - sterkoralen atol - een kleine cirkel- of hoefijzervormige groep van koraaleilanden trezoor - schat(kamer) paarls - iets wat op een parel lijkt…

In het crisiscentrum mag zij nu vertellen waarom zij ronddoolt in eindeloze cirkelingen - de co-assistent maakt mompelend aantekeningen.…

prijs maar wel een beetje eng stekeltjes prikken vol venijn nee nee mijn rug niet likken want anders doet je tong zo’n pijn doordat mijn stekels prikken urenlang liefde bedrijven met sterk en hard behaarde lijven voorzichtig en toch opgewonden toch zonder pijn een vorm gevonden de zogenaamde egellijn kwam rond en ergens midden in de cirkel…

En langzaam begint ook het volk te bewegen, een tripje, een pasje, een lachende mond; de cirkel-sardana draait wervelend rond en leegte raakt vol met de dans als een zegen.…

Voor de muziektent aan de Paktuinen 1950 De kleine haven ligt vergeten in't onklaar worden van de dag door aan de einder aangemeten zwart wolkendek als rouwbeklag de zwermen meeuwen krijsen dronken hun cirkels tot een vlucht aaneen en muzikantentrommels bonken hun ritme uit de stad hierheen veel mensen zijn te hoop gelopen 't gehoor…

Al tekenend werd de cirkel oneindig. Met een tekening vol behagen Kleurde ik een tuinslang en regenboog en stopte tijdig. De cijfers zes en tachtig door elkaar, voor elk jaar. Op deze wereldbol, een liefdevol gebaar. Vier prachtige bloemen, oranjegeel, gekleurd. Twee acht… lijkende rode gladiolen het was zo gebeurd.…

De sleutels van het eindeloze genieten, zijn de vroegere cirkels van zoete druiven, nostalgische kindsheidsherinneringen. Droog met een kruidig kundige frisheid, opgehaald in de rose tint van rosé.…