Alle inzendingen over cirkel

'k Lijn jouw figuur in delen Zie kracht in jouw pracht-kijkers Verwen mijn ogen Verlaat en verdiend maar tijdig doch zeer zeker Weet de vogel hoed en rand Zonnestraalt het zand Het nat heeft gegriend Druppelsgewijs afdruipen Oprecht en vroom sijpelend De weg naar jouw hart In dromen voorbij de evenaar Groot cirkel Midden…

Paul dacht dat Willem Rimbaud was en daarmee was de magische cirkel volkomen rond.…

eenzaamheid onbevlekt wit en onbevangen er ligt geen deken van onverschilligheid over de waandenkbeelden die haar vader bezig houden tijdens het ijlen in de koorts-tocht van zijn ziekte op zijn vlucht langs de levens-rivier vergezellen witte vogels zijn zwarte paard dat adem hapt in diepste dromen van dood en leegte, onzin en verderf in cirkels…

grabbel en te grijp voor hem gekocht werd ik gekocht middels cadeaus er even samen op uit zodat ik hem dan gedwongen kon betasten met z’n allen op vakantie waarin hij stront jaloers was op mijn Parijse vriendje hij mij vroeg of mijn vriendinnetje die mee was, dit ook lekker zou vinden dat heb ik hem ten zeerste afgeraden zo bleef de cirkel…

Dan verharden zich mijn doorboorde tepels, en uit elk ervan ontspringt een vulkaan, die tot een nieuwe genesis leidt, een nieuwe dood, bron van onophoudelijk cirkelen.…

er zijn weer zangers zangers op het plein liedjes cirkelen langs gevels de melodie verdwijnt als tonen in de straat vervliegen de groep is licht wanordelijk een dikke enthousiast de rest is mee- en leegloper gelokt door het refrein snel rijk te zijn bussen met pecunia gaan rammelend langs de menigte de armslagen van de dirigent…

Ik neem plaats na een korte stadsreis Waar wat stoplichten tegenwerkten De regen striemde, ik nog even moest zoeken Maar neem ik plaats in ‘Huize Lydia’ Ik kijk en ik voel, ik voel me: ‘Voor de poorten van de hemel’ In een halve cirkel De beslissers, de makers Hun hoofden veroorzaken Knikkende bewegingen Die me gerust stellen Omdat ik daarin…

Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen voor mij in het licht Maar het zout dat in mijn ogen stroomt beneemt nog meer het zicht. Zonder kompas ga ik blind af op vizioenen Wordt dan weer op de vlucht gejaagd door hordes schorpioenen.…

Mijn tekst bestaat uit water, maar loopt op mijn lippen stuk De aasgieren boven mij vliegen cirkels van geluk Vormeloze bergen trillen voor mij in het licht Maar het zout dat in mijn ogen stroomt beneemt nog meer het zicht. Zonder kompas ga ik blind af op vizioenen Word dan weer op de vlucht gejaagd door hordes schorpioenen.…

Pirouetten voor de zon, de zon cirkelend om haar. In een stralend grijs gebied, overlapt werkelijkheid fantasie. In een centrifuge om haar middelpunt, kijk ik verschrikt naar de zon. Misselijkheid en ademnood, ik houd het voor gezien. Het tempo stijgt, ook de zon verdwijnt. Haar oogleden zakken, als wolken voor de zon.…

sterren en maak afstand een brug die jou met mij verbindt als nu de vingertoppen gaan branden tussen de oren een warme knusse plek ontstaat en het gehele lijf doorstroomt gaan er lichtjes door de ogen stralen komt er muziek uit de holle, bolle buik doen de voeten aan aarzelend bewegen tot u een pavane danst in wijde kleren in een losse cirkel…

stapsgewijs omhoog Maar kilometers lang En eindeloos rechtuit Naaldbomen tientallen meters hoog Als zwarte gestalten Aan weerszijden van de weg De maan schijnt zwak Verft de hemel donkerblauw Het einde van de helling komt in zicht De bebossing houdt acuut op En plots loopt de weg weer naar beneden Een gigantisch dal in In de vorm van een cirkel…

eeuwig lijkt zij hier te waken de vrouw, haar verhaal, de kentering een gouden cirkel, tomeloos verlangen naar het meer op de gulden schaal schepen vol graan, dieper glanzend dan goud bij volle maan konden haar niet bekoren, met een stuurse blik en gebiedend woord smeet zij de lading één twee drie in Godsnaam overboord de zee verslond…

Lachende stemmen sluiten de ondoordringbare cirkel. Hun echo meet de verte niet. Geen enkele vinger bindt zich aan lichtjaren. Welke woorden heb ik begrepen? Ons gesprek heeft de stilte niet omhoog getild. Ik hef mijn glas op en mompel: “Fijn dat ik je weer zag”. Op het scherm praten we jaren verder.…

Pathetische cirkel, passioneel tempo van de dag, striktheid in haar ultieme beweging, wat in spektakel toeneemt, een onneembaar temperament, fundament van de cultuur, belijd een onverzadigbaar, religieus gevoel van stromende tranen als zondeval, de wereldse trots als straf de hel, verwenst en verheerlijkt een gelouterd leven, wat…

De cirkel hield zich toen in stand, zal ik maar zeggen. Kleindochter Petra Hermans dacht hier toch allemaal héél anders over en dat geluk heb ik. Al was het om de volgende opmerking éven goed te kunnen maken: "Daar komt Miet Weijters aan, met de kinderen van onze Jan".…

de grijze zakken gretig aan flarden zochten resten van friet friet mét wel te verstaan en hier en daar werden onbeschaamd gebruikte inlegkruisjes blootgelegd tussen afgekloven kippenbotten verspreid over lege straten maar vandaag keren ze terug in grote getale begroeten ze elkaar op de boulevard gaan zitten langs de kustlijn cirkelen…

(Menig machthebber is een misantroop) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik Zijn ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels…

Hoe simpel, nietszeggend een cirkel is of blauw en groen. Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde. Het is de samenhang die mij namen biedt voor woorden die onuitgesproken altijd al op mijn netvlies leefden, en dus in mijn ziel.…

De wereld van gisteren is mistig opgelost Prettig verstoord zweeft alles ter plaatse Vranke vormen hangen nevelig omfloerst Traag blaast de zon alles weer in beweging Warmkleurig viert dit fris seizoen ingetogen Het verdwijnen van alles wat terugkomt Terwijl wij voetstoots vooruit willen draait de natuur geduldig cirkels Door nevel praten…

Er is geen cirkel meer – ik kies open te zijn, ieder in onze eigen wereld, met de ruggen tegen elkaar, zal ik voor jou hier zijn. Blus voor mij de brand aan de andere kant.…

================ 07.00 uur: een vrachtwagen rammelt en remt de werksoldaten starten de machines hameren in putten, lachen in loopgraven mager onkruid verlangt stilletjes naar de platonische kus van een bui of het eind van deze zomer van god verlaten mensen rennen als honden in de regen, afgeplakte ramen, waar weduwen en gekken in cirkels…

Zullen we er van leren of blijven we in een negatieve cirkel rouleren. Als jij jouw verleden kan accepteren en beseft dat het oude verhaal al achter de rug is, dan kan je het oude boek sluiten.…

de mijne willen mij dichterbij je in het zand ogen half geloken stralen liefde ik golf mijn benen om de jouwe verstrengeld ineen voel ik mij intens mooi jij en ik, samen breekbaar in hartstocht soms fel en opzwepend verweven wij onze lichamen als goud gesponnen draden tot een wellustig web van verbonden zinnen verloren in een cirkel…

weekt en zwijgen kan als zij verhaalt spreekt waarheid zonder taal Wie zich de stilte meester maakt voor vlagen wiekende klappen slagpennen in het getijde van de rui waarin `t stof eeuwen geleden lijkt op gletsjer smeltend in druppels tijd en thuis blijkt van bevroren liefde niet in staat te stromen maar zich vol zuigt, zwanger raakt van cirkels…

De steenarend zweeft stil Ooit door een Romeinse steenkapper Op een wapenschild gegrift Nu hangt hij als logo aan de fabrieksgevel Het gekroond symbool Op een veer na uitgeroeid Door loodhagel en pestdamp Door boer en jager uit het gewelf geplukt Terwijl het biotoop krimpt Overleeft hij op karakter en op drift Cirkelend boven de bergweide…

`Het doel van de reis, is een illusie, want het is de reis` we trokken een cirkel in de kiezelstenen van een tempel, we luidden de bel, en klapten in onze handen (Je zei dat je thuis was) zo hard dat de slapende raven opschrokken. IV. Je had het over weemoed, en schreef het met een t, maar het zijn niet de woorden.…

Langzaam sluit de cirkel zich naar het einde van het jaar. Kijk je kring van vrienden rond breng een toast uit op elkaar. 6. Prachtig straalt het kerstmishuis licht en warmte om ons heen ik wens ieder een fijn feest samen of alleen!…

Zeer aangedaan om dit van dichtbij te beleven en ervaren daar woorden tekort schieten over wat ik zag: een medemens die ongewild diep getroffen is door ellende tragiek en ook nog eens in een vicieuze cirkel leeft waar heel moeilijk is om uit te breken.…

Ik dacht: de cirkel is rond en toeval bestaat niet. Door nevels van whisky, wiet en cocaïne zag ik opeens God verschijnen in een blauwe boerenkiel met een zwarte broek. Hij lachte naar me en Hij zei: Bedum, vriend, is de andere kant op!…