Alle inzendingen over deur

Op de trap van elke droom valt ze voor dezelfde deur. En staat ze op met de wens dat niemand haar zal vragen wat ze steeds zoekt…

demonen van de nacht hebben mijn hoofd verlaten en zijn nu stil verdwenen zonder met een deur te slaan de slierten van de morgen omringen ochtendlijk gevoel van nieuw en weer herhalen de aarzeling van sluipend licht een dag met vormeloze blik nog ongevuld en ongevreesd en schakel in een lange rij door wie mij opgedrongen?…

Geamputeerd van het normale leven wandelt ze doelloos rond, urenlang wie bent u ..waar ben ik gebleven vervolgt haar rondje door de gang waar is de tijd gebleven stilletjes aan werd nacht een dag een dag de nacht het leven is haar deur voorbij gegaan de klok tikt door totaan de erewacht.…

de deur was even dichtgevallen rust in de tent geen liefde geen geween nog voor de lente keek ik naar buiten zag jou, mijn zwarte vogel meteen vloog je binnen nu zet ik alles op alles om niet opnieuw de deur dicht met jou binnen of jou buiten sneeuw waait naar binnen en smelt…

Het ergste dat een mens kan overkomen, is nèt de metro missen na het hatelijke DINGDONG schuiven deuren toe, toch zijn er mensen die tussen beide komen - met alle macht houden jongens ze open een mollige dame mazzelt naar binnen een tengere jongen werpt zich iets te laat in de strijd en valt op zijn achterhoofd het perron gilt ervan…

- sissend ongenoegen verdwijnt uit een stel lekgestoken banden de buurt kent een nieuwe rel maar morgen is het weer feest muziek tot laat maar kijven één keer op het jaar praten ze met twee woorden voor een open deur…

een doffe slag de deur in het slot met stilte opgesloten in het hoofd van hij die blijft wonen de kamer hult zich rondom zijn besloten hoofd er is wat te doen, veel dat morgen ook nog kan de buren bellen luidkeels om geen suiker maar de muziek staat ze veel te luid de deur slaat opnieuw om dicht te blijven…

Zomers lichtzinnige koelte buien als penseelstreken aan een rozig firmament alles verzamelt zich in het eerste warme licht ik blijf binnen en wacht, ik ken het de deur stond altijd open maar wat binnen woelde was niets van een welkom, eerder een wensen kromlopen door het gewicht van felle onwetendheid God wees jezelf leg aan, dat schot -…

je kwam in mijn hart sloot de deur en deed hem nooit meer open…

tussen de kiezen dat veel te groot is voor een mens laat het maar gapen op wat afstand gaat het tussen de muren en mij net iets luider ik laat het bij gesloten deuren want ik heb slechts woorden genoeg voor afgesloten kamers en het behang die ze leest peutert wat stukken uit mijn schaduw…

mijn deur is rood aan de binnenkant en zwart aan de buitenkant, het lijkt verdacht veel op de werkelijkheid.…

dan staat de realiteit weer voor de deur.…

vervaardigd, woorden bepaald door de aard Soms lijken gekleurde deuren bedrieglijk gesloten veel op elkaar…

Mijn leven ontluikt, zonder jou en de stomme sleur Jou wil ik 'nooit' méér Daar... is de deur…

'k sla nooit met de deur!…

[Haiku] als een envelop schuift daglicht onder de deur van het lege huis…

Woningbouwdrama: Twee deuren van mevrouw Sip Huist de heer Monster.…

Even uit de sleur: op zondag twee Jehova's vloekend voor mijn deur…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…

samen niet door een zelfde deur eigen loslippigheid ja, ja daarvan heeft ze nu meer dan spijt…

De kast gaat open: rijen wijnglazen glanzen vol zacht morgenrood.…

Het is alsof alle deuren dicht zijn En dat niemand je binnen wil laten Je voelt je dan zo alleen en verlaten Dat geeft je dan inwendig zo veel pijn. Je weet niet waar je heen moet gaan En denkt dat niemand van je houdt De wereld lijkt dan zo kil en zo koud Je voelt je verschrikkelijk ontdaan.…

Iemand die deuren kan openen met woorden heeft geen deurklink nodig…

Pas later, toen ik in de nacht naar buiten ging, zag ik de pad voor de deur staan, wachtend op een gast als ik. Als een elegante lakei opende ik de deur voor hem en hij wipte vol dankbaarheid naar de pracht van een zingende leeuwerik.…

Het eerste herfstblad Ineengedoken, verstijfd Ligt het voor de deur…

mijn deur staat nu ook altijd voor jou open ga tot het einde van de donkere gang zonder angst kun je verder lopen dan kom je waar je nooit eerder bent geweest ik ken jou jij bent niet bang voor het zich daar afspelend onovertroffen te vieren feest je zult zien iedereen die je kent is er allang jij miste hen en zij misschien jou nog…

het is veel wat er van buiten op ons afkomt heden ten dagen met al die vragen die blijven knagen om een antwoord vragen en het zijn er vele die sterven maar die het coronavirus erven sterven veelal alleen ik zet de televisie uit sluit het venster en de deur voor de adembenemende corona geur en gaat zoeken in het…

Ik wijs maar De deur naast mij aan. Muur met deur … Een uitweg … Ver van vertier. Geroep, getier Dit doet de deur definitief dicht…

wankelend afgrond nabij opent zij herfstdeuren in haar dromerig verlangen tussen haar slanke vingers glippen er dagen langs herinneringen die ze ooit had aan vlinderverlangen groeien wilgen houdbare dromen verder tijdens nachten door duister smachten tussen talloze lippen bewoon ik haar zielenlijf zoals zij dat van mij achter deuren…

een wind die opsteekt Om tot het laatste te blazen Als het laatste uur vast schertsend Een keer plagend de klok slaat Draai je snel om naar voren Maar ook die deuren zitten plots dicht…