Alle inzendingen over doolhof leven plots

Doch als jouw ijs begint te breken en plots de spiegel een lach toont dan weet ik dat ondanks alles echte liefde alles loont.…

ooit de mooiste toekomst ik voelde die belofte ontsnappen totdat ik deze niet meer kon vastgrijpen weg was die mooie, maar o zo korte droom soms vind je liefde zoals een zwerfkat ergens eten vindt en wordt er gulzig gevreten of gevreeën, wordt er honger gestild of een verlangen maar niet gegeven, maar niets gegeven wie heeft ooit het doolhof…

Je innerlijk is net een doolhof van emoties die zorgen dat je automatisch dat onbestemde gevoel ervaart zoals een schip dat niet weet welke koers het vaart. Hoewel je de koers in je hoofd al vast had staan is je schip een andere kant uit gegaan. Nu nog zoeken hoe je het om kunt draaien met in het vooruitzicht een orkaan.…

Dolend volgt de mens nederig de eenvoudigere weg, die verborgen ligt, als een lange puzzel in het groen om de betekenis van nederigheid te kennen zelf wil hij de ogen sluiten, en kijkt weg..een nieuwe animatie enkel het gevoel volgend en zonder veel na te denken zoekt hij zwijgend te ontsnappen. hoe van de ingang zonder hulp naar…

In de doolhof der dialecten ben jij in je stem door mij herkend - als dan de adem op gekoelde ramen de semantiek van onze namen tot één teken ketent en tezamen voegt wat eens gescheiden was, geneest wat genezen moest alras. --------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980.…

Hoewel tijd continueert Gestaag. Zichzelf niet voorbij loopt daar wijzers, zowel fysiek als digitaal, noch tijd verspillen, noch een stapje sneller willen lopen omwille van de mens Hij is juist tegenwoordig op zoek. IJverig speurend naar de juiste code geheimschrift voor 'n oplossing slechts betreffende vele mondiale problemen vaak vastgelegd…

vroeg stapt de pelgrim met herfstzon door het doolhof en vraagt naar de weg…

Gevlucht voor mijn gevoel Weggerend voor mijn leven Een weg gezocht in het doolhof vol struikelblokken en dichte deuren De trein gepakt en alles achter mij gelaten Mijn ogen opengeslagen en nooit meer dicht gedaan Gekropen uit een diep dal Een zwart dal met maar één uitweg Mijn leven zit opgesloten en de sleutel ben ik kwijtgeraakt…

bomen trekken hun pakken aan creëren zo een doolhof waar gevleugelde vrienden zich weer veilig wanen onvindbaar lijken, daar groen de voertaal is, ritselen zij stilletjes tot de muziek aanzwelt en de dans is aangenomen leunend tegen haar in, hangen de grote jongens met wijd gespreide vledders als boven Madurodam waar zij schijt aan hebben…

ze liep door de gangen rechtdoor, linksaf rechtsaf, weer rechtdoor het voelde als een doolhof ze wist het niet meer toch was ze hier eerder geweest kon toen de weg wel vinden dat wist ze zeker de weg naar dat schilderij dat schilderij van haar met haar kinderen een jongen en een meisje de kinderen die ze nooit meer zag alleen…

het woord grensoverschrijdend boers gestampt uit de losse grond is een gevaarlijk woord dat doet lijden komt nu wel vlot uit ieders mond alles is nu plots grensoverschrijdend woordjes zoals ”onnozelaar" of "Janet” men krijgt schrik om ze nog te schrijven laat staan ze uit te spreken, wat een smet grensoverschrijdend voor mij nu…

Zoekend naar mijn weg in dit doolhof Ontdek ik dat de muren zich steeds verplaatsen…

Eindeloos doolhof waarvan je wenst dat je nooit naar binnen vluchtte...…

men zegt dat poëzie oogverblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden in overbrugging naar dichtwerk maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid…

Rouw dragen de bomen en grauw is de lucht 't gezang van de vogels verstomd door verdriet het zwijgen van alles wat leven moet zijn is als het graf dat mijn ziel heeft geborgen moe dwalend door 't doolhof blijf ik zoeken naar 't licht dat doofde op het moment waarop jij mij verliet...…

Omzichtig door de doolhof die zij is. Daar is een kamer vol met alles wat zij mist. Feiten, dagen, mensen door elkaar. Het heeft gewaaid in haar. Een man is hier die dood is. Een kind dat niet bestaat. Ik snuffel in een leven, kan met alles niets beginnen.…

slalom jij je leven lang al om de waarheid heen om maar geen kleur te hoeven bekennen in een doolhof vol leugens waan jij je thuis op dat niemand ooit te dichtbij zal geraken ontwijk je je spiegelbeeld om jezelf niet in de ogen te hoeven kijken stel dat ‘ie barst…

ondergronds de veilige haven in het doolhof voor blindgangers bovengronds de gevarenzone stampvol zieners in buitenaards licht…

. ------------------------------- De bordjes Welkom leiden me de doolhof in -- Bij Prik ben ik uit.…

Wat kan het ons dan nog baten In deez’ doolhof verder te gaan, Wanneer wij ten leste toch verlaten In het lege donker blijven staan!…

Zo is het leven ook met diepe dalen zonder licht... Maar plots breekt de zon weer door! Met stralende luchten. Dan weer een beetje geluk plots breekt het weer stuk. Zo is het leven.....…

wie kon vermoeden hoe donker jouw laatste dagen waren dat leven een uitzichtloze tunnel leek je al tijden rondzwierf in een onontgonnen doolhof waaruit zonnestralen waren verbannen wie heeft je niet horen schreeuwen in het gevecht waarin je verwikkeld bleek je laat ons met vele vragen achter al wat rest is je te omarmen met onze…

Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Ik bezoek Ikea voor de lol al maakt hun doolhof mij horendol. Hoe ik draai of keer toch is telkens weer mijn karretje bij de kassa vol.…

Verdwaald in een doolhof vol klanken, Murmelend, dan weer uitbundig. Ach merelman, als je eens wist, Je bent een groot componist.…

Daarom doet dit leven pijn Het één of het ander, is wat ik eigenlijk voel... Maar heb ik het één, dan wordt het ander weer het doel.. Je durft geen stap te zetten, in het doolhof van verlangen. Angst zal jou beletten, om mijn passie te ontvangen...…

Jonge kinderen plots van het leven beroofd Levensdroom voorbij....…

Ik wil je niet verliezen in een stad vol onbekenden in een doolhof van mensen ik wil je niet kwijt aan een vreemde onbekende aan een mysterieuze ander ik wil je niet opgeven ik wil ik wil enkel jou…

tig tatoeages, geen plek nog herkenbaar in dat labyrint ben ik op zoek naar die lievelingsbloedverwant diep in dat doolhof huist immers mijn kind…

Jouw leven in een paar zinnen Dat is onmogelijk en waar moet je beginnen. Maar dat maakt niet uit zou jij hebben gezegd Ik had het niet geweten of vergeten, want mijn geheugen was slecht. Praten over eten en koken dat vond je fijn En boerenkool moesten met kaantjes zijn.…