Alle inzendingen over doorgang

En weer regent het grote druppels ratelen ruw de luiken langs Natte modderglanzend slijk spoelt zwart glijdend elke doorgang weg. Heel de dag ligt stil in halfduister tobben hoe het morgen verder moet. Beelden van gemiste glorie dansen dreinend door de kamer nu de zon niet schijnen wil.…

Een meter voor het rode sein komt het vertrek waarin iedereen elkaar bekijkt tot stilstand Voorzichtig tikt de regen vergrendeld blijven de deuren vingers betrommelen een raamkozijn voorzichtig tikt de regen nog Langzaam begint het te dagen: dit is geen kamer maar een doorgang tot een eindpunt dat op afstand blijft een moeder haalt…

Toch moet hij hier naar binnen zijn gevlogen: er is geen doorgang door het veel te hoge gaas dat bij ons de ponywei omheint. Op duizend veren heeft hij duizend ogen maar hoe hij stapt, hoe fier en fraaigelijnd, hij ziet er geen begin aan en geen eind. Een vlucht als vlucht wordt niet meer overwogen.…

Hoe bescheiden ook iedere vooruitgang moet doorgang vinden een ingang bereiken. De zaag cirkelt slopend verpulvert de jaarringen tot voer voor natuurpaden die wij vrij wandelen.…

door een tunnel van tijd trekken wij voort richting ongewisse zelfzeker in het eigen heden maar onwetend van wat morgen brengt als buiten zich met binnen mengt is er hoop op hoge machten bemeten met de maten hier en wat elkeen te wachten staat die deze doorgang achterlaat geldt dat ook in eeuwigheid voor een onbeschreven blad heeft…

niet eerder wist zij samen te smelten met het penseel van innige liefde zalige doorbraak die zij zo bliefde in het hemelrijk kunnen versmelten haar dagdromen van brandende fakkels het grootste streelfeest van de aanraking haar zoete doorgang van vervolmaking haar sterren plukken zonder obstakels de wending in zijn ogen die vragen zijn kussen…

Ik probeerde hun verloren aandacht weer te krijgen, met hen mee te lopen want de meters muren leken open breed van doorgang, vol van nieuwe geestkracht Maar het was alweer de lucht, ongrijpbaar als de tijd verdwenen in seconden spinsels in een rij aaneengebonden die ik dagelijks verbeten nastaar Bij het zien al, lijken ze te vluchten werelden…

wie heeft nog nood aan poëzie als het gaat om zichzelf aan de hand slaan en de lichtvaardigheid zwaar over de rand tolt wie wijst me het ongenaakbare aan met vingers van vertrouwen en het geweten van de onderbuik van al wat is ligt met de bezwangering op de maag en ook daar is doorgang van moeilijk te verteren metaal trekt zware strepen…

De dagen van ons leven staan in Zijn levensboek geschreven onze weg heeft Hij nauwkeurig uitgetekend duur en afstand precies berekend toch is die weg niet voor iedereen gelijk, voor d’ ene loopt hij over rozen, voor d’ andere door slijk, voor d’ ene kort voor d’ andere lang maar eenmaal aan de grote doorgang is niets meer van belang…

Ik ben allang niet meer de borstklever die ik vroeger was de magie heeft mij losgelaten de magische stemmen zijn verdwenen en diep in mij vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige…

Aan jouw hand volgen mijn voeten de weg naar het licht dat blootgelegd is door de zon (jouw kus), mijn weg naar de horizon waarachter jouw hart wacht - mijn hart klopt aan jouw hand, hunkerend naar leven (verwonderd ontwaak ik hier en nu in een land achter de doorgang door het donker dat aan jouw hand is doorkruisd…) en…

Zoals in het verkeer telkens weer het ons belemmeren kan in een vrije doorgang. De vrijheid van bewegen houdt ons vaak niet tegen. Geeft ons het gevoel mobiel te zijn uit een eigen belang. Soms wat gek, maar dat doet leven. Verbindt het ons zicht op al die borden die ons richting moeten geven.…

hinderlijk star in het licht van actuele feiten mistige autobiografische fictie fantasie slaat wereld knock-out abnormaal primeert momenteel waarschijnlijkheid mailt kwaad naar schrik die zich verstout de grijze muis uit het verlangen naar vergeten fascinatie leeft benepen gebonden aan bekende omgeving laat schouders hangen zinloze doorgang…

de disputen van de vogel als een kogel door de kerk verdwijnen, in het riet verderop dwaalt nog een boer, hij speelt vergeet-me-niet en heel zijn stugge hand maait mee, als al het land van lieverlee geoogst is, zonder het vee de kuil kan straks gedicht- of niet totdat de boer en buitenlui elkaar vertellen dat de bui van alledag een doorgang…

En daar stond ze ineens in de doorgang naar de grote zaal van het Concertgebouw wachtend op het 2e deel van de Mattheus Passion van Johann Sebastiaan Bach Ze straalt wit uit en zei uit het niets tegen me “Mooi hé” Ik antwoorde en sprak “Ja mooi hé Ze sprak vervolgens “Ik heb gisteren mijn moeder begraven, ze was 96; ‘Erbarme…

Pasen: weer verrijzen uit nacht en duisternis, uit angst en veel te klein vertrouwen; gelovend dat de dood een doorgang is naar nieuw en groter leven, naar Licht dat niet te doven is, dat laait en golft tot alles anders is, herboren.…

En Arie sprak tot Guido: zeg, wat staat er Voor jóu nou in de Schrift? De achterban Vroeg of het vromer en wat zachter kan Toen viel de conference in het water De dreiging van onchristelijke moppen Kan stevig in een heilig kruisje schoppen…

Een brede muur van boze woorden verstrooid door kwade tongen beletten de doorgang van verleden, naar toch nog heden een toekomst ook vergaan. Bloemen staan in alle kleuren strooiend nieuwe zaden feestelijk belicht voor een zomerfeest, dat niet is, en nooit zal zijn.…

vergankelijke omdat we konden relativeren Jij en ik wilden altijd leren konden goed wandelen waren afhankelijk wilden elkaar niet veranderen hadden een verhaal samen beleefd Jij en ik hebben alle diepte en hoogtepunten echt doorleefd hielden vast wat we hadden opgebouwd zagen de dood in het zicht Geloofden in het einde als doorgang…

rammelend en graaiend indringend door diepe duisternis omgeven slijpend sluipende voetstappen komen uit de kamer tenentrippelend trapwaards handen gaan tastend langs verstilde muren voor zijn pad door het donker de reeds lang vermolmde tree meldt de voortgang van de strooptocht flauw schemerlicht floept aan verlichtend de donkere doorgang…

jij mij melkt en ik jou melk hoe mannen en vrouwen moeten groeien tot op een punt dat het voedzaam wordt wij oeverloos van mening verschillen terwijl het tweemaal op hetzelfde neerkomt of wilden we gewoon lang baden elk aan zijn geëigende kant hoe wij er beiden wel en niet beter op worden tussen de dagen staan en tijd vrije doorgang…

van de richel omlaag vallen kan niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek en onder water ga de enige route naar de andere kant van het centrum niets te kiezen houten platen gang getimmerd paneel met al die voeten veel teveel angst in mijn keel geen tijd te verliezen je leven lang haast is teveel nauwe doorgang…

Zacht is de liefde die wij voelen Harder is echter de realiteit Wij alleen weten wat we bedoelen En zijn zelfs tot alles bereid Een liefde die geen doorgang mag vinden Ze is zo veraf en ook zo dichtbij Toch zijn er zoveel dingen die ons binden Het maakt ons verdrietig en toch ook blij Liefde is iets dat kun je niet kopen Het wordt je gegeven…

De dag dat ik zou gaan varen voelde ik mij wat lusteloos ik maakte tussen gele leliebladen met een hand een doorgang in het kroos. Er lichtte een gezicht op van beneden uit de zwarte moddergrond ik zag een donker trappenhuis nog onbetreden en het kind dat daar stond voelde zich nergens thuis.…

licht stem harp en luit tot vrome bede schouw deemoedig Sions heuvels beween het verloren vergezicht 2. de wind die waait verholen doch scheppende Geest waai als wind weer vrij zing Uw bruisend lied in alle talen over liefde, vurige liefde verrijs uit stof naar licht voor wie dood geen duister einde is louter een doorgang…

Haast tien jaar her dat jij, Driek, ons verliet Je verzen blijven onverwoestbaar goed Incluis hun fijne vinho verde-gloed En ook je beeld verdween níét in het niet: Met lach en kloeke baard en vlinderdas Staar jij naar ‘t mooiste meisje van de klas…

Foto aan de muur waarin ik in doorgangen ben verdwaald. Ik kan het einde niet zien, want ik sta er midden in. Nog steeds onzeker, want er is geen antwoord wat mijn vraag ontward. Ik waag me terug naar het begin in de hoop dat je me daar onthaalt en me de toegang geeft tot jouw hart.…

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid Langzaam verteren de stralen in het duister De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet Een gedaante schuifelt zich een…

Een stilte uit vervlogen tijden, uit het pleistoceen nog zo sereen, alsof entree, een wittig wormgat, een dimensie-poort zich wringt door aardse zware luchten heen en om een doorgang verzoekt, verlangend naar ons hart.…

Nu Dood, nu snik, meteen verschenen en voorbij, Nu, doorgang van een steen, van een gesteen ten leven, Dun schutsel, staat naarbij; 'k zal 't u te dank vergeven; Kom, Dood, en maak mij kortst van deze koortsen vrij: 'k Verlang in 't eeuwig licht tezamen te zien zweven Mijn Heil, mijn Lief, mijn lijf, mijn God, mijn Ster, en mij.…