Alle inzendingen over dronken

Er woedt een storm van ijzer bleek bacchanaal geknoopt om het roekeloos eiland lijnen dat als een zwaar lichaam zwijgt, verzonken in dronken slaap. Lange sporen omarmen elkaar onder licht van de maan. De laatste trein is ratelend in de nacht gegaan. Lege wagens zuchten, schuifdeuren half open.…

Men dronk er kroezen wijn en at van ’t wonderbrood doch een vreemde Heer die het maal aanbood hijzelf bewoonde nooit een huis, sliep ooit in een stal… Het huis staat niet ergens maar in liefde overal!…

appel heb je doorgeslikt nog ben je niet gestikt in schuld en boete als geile heksen trekken aan de koorden van fatsoen je liet je gaan, had niets gehoord een salamander roerde modder zijn winterslaap verstoord je zag weer de spelonken in je geest de routes die je hebt gelopen, je hoeft niet meer, je bent er pas geweest ik wil je wijn en dronken…

Bij wie ik melk uit liefde dronk. Een man, die me niet kende. Ik luisterde verlangend naar haar, wanneer ze mooi piano speelde. Zonder te weten toen, maar nu. Ik hoorde toen ik in haar was, het lieve wijsje van haar stem. Ze was een gevoelige pianiste. Een lieve, wijze vrouw.…

zag Waar blauwe golven braken Ging ik naast de palmboom zitten En at oranje fruit Ik hoorde hagedissen sluipen Ik rook het zout en zag de grond Door diepe geulen van het land Terug naar de koude diepte kruipen Veel verder nog vervloog de as Van een vulkaan tot rookgewelf Terwijl de oceaan mij duldde Zich aan het vuur tot wolken dronk…

Het huis waar vader werd gemeden omdat hij werkloos was en dronk en af en toe de boel aan stukken sloeg waarvan wij niets begrepen. Waarvan wij niets begrepen als hij in bed met dikke tong maar altijd weer verbeten de Internationale zong. Nu zijn ze oud en wonen in een keurig huis en kijken naar de mensen die nog kunnen lopen.…

De sterren glijden weg op de eerste dronken stralen van het speelse morgenlicht. De zon gaat waarheen ze wil, op zoek naar een kier vindt ze jouw slaperig gezicht. Loom liefkoost ze jouw gapende huid wanneer jouw ogen verward de aarde raken.…

Ik vond een blonde haar op de bank vandaag het glas waar je uit dronk staat ongeveer op dezelfde plek als waar ik het volschonk een uur voor je vertrek Ik zie de lipafdruk van een dag geleden stille getuige ik eindigde ontevreden Je zette er een punt achter Omdat je me zou kunnen kwetsen Jij maakt je zorgen Ook al voelt het voor jou…

En ik, ik die dronken in zichzelf praat, Mij is de kans dáárop allang ontnomen. Met God aan mijn zij en wat Cognac, Wacht ik tot de dag aan zal breken. De regen tikt, ritmisch, hier op ’t dak En ik, ik wacht op een teken.…

Het hondje krabde zich eens op de neus, werd peu à peu heel nerveus, schuin keek hij eens naar het glas Bordeaux op de tafel van mijn tante Jo… Opeens, in een razend snelle flow en met wat grote slokken dronk hij het glas leeg en sloeg het met zijn staart aan brokken.…

En God wacht ook al is hij een beetje dronken, Hij weet alleen dat de smaak van wijn zoet is. Ondertussen, ergens op het strijdtoneel, Vechten mensen onderling hun gevecht. Iedereen wil alles, iedereen wil z’n deel, Maar wanneer wordt de strijd beslecht?…

verspeelde Hier zou geen broedertwist hen delen noch een Hoekse, Kabeljauwse zou geen landvoogd als een dwingeland voorbij de rijen gaan hier lag een hond nu - zaligmakend in de oude Dievensteeg met het ontzielde van een schol die hij door list te pakken kreeg De Lakenhal sloot er zijn deuren voor zij zaten op terras het was alsof men dronken…

Dronken van kracht neem ik de nieuwe dag, Waarop de goudbevachte wolken drijven, Neem ik de schubbig rinkelende zee, Neem ik de ronde aarde met mijn handen, Buig haar tot schip, te varen in het ruim, Bij het gejuich der vanenrijke sterren.…

Kom me eens vertellen waarom je 's nachts dronken in je bed gaat liggen, schokkend van het verdriet, je ondragelijke eenzaamheid, de wonden in je hart. Terwijl je zulk mooi lang haar hebt en je ogen zelfs glinsteren in het donker, mooi nachtdier, ik zou je lichaam iedere centimeter willen kussen en zalven met geurige, etherische olieën.…

Jij alleen kent mij ten diepste jij hebt me getroost toen ik meer dan dronken heftig gevloerd aan diggelen lag. Jij geloofde nog in mij, terwijl ik mezelf opgaf. Jij wist me op te beuren, terwijl ik als een vis op apegapen lag in de benauwde vissekom die ik bewoonde. Jij vree met mij in een bizarre locatie.…

voelde dat onbekende kleine wezen diep in mij steeds meer ging vermoeden hoe meer zelf je wou zijn ik je verloste uit die kwellende knelling waarin jij zat te wroeten en toen ik jou voor het eerst aan mijn beider borsten lei in beurtrol weliswaar je hoofdje vrij uit het wikkeldoek dat voor de rest je bibberige lijf ombond jij at en dronk…

Dorstig greep hij naar de kan en, smekkend trage, dronk ze leeg. ---------------------------------- uit: Van over Ouds (1905)…

Duizelend van wijn en wals dansten ze de rest van de nacht dronken bij korte rustpauzes keken naar hun evenbeelden in het rimpelloze water -Was ik maar mijn spiegelbeeld dat ik mezelf kon volgen zonder altijd als eerste een stap te moeten zetten- -Ik begrijp het, zei hij troostend, maar je kunt niet zonder elkaar als eb en vloed of…

heb je doorgeslikt nog ben je niet gestikt in schuld en boete als geile heksen trekken aan de koorden van fatsoen je liet je gaan had niets gehoord een salamander roerde modder zijn winterslaap verstoord je zag weer de spelonken in je geest de routes die je hebt gelopen je hoeft niet meer je bent er pas geweest ik wil je wijn en dronken…

heb je doorgeslikt nog ben je niet gestikt in schuld en boete als geile heksen trekken aan de koorden van fatsoen je liet je gaan had niets gehoord een salamander roerde modder zijn winterslaap verstoord je zag weer de spelonken in je geest de routes die je hebt gelopen je hoeft niet meer je bent er pas geweest ik wil je wijn en dronken…

Te dolen door de dakloze bladeren, die spreken, plekken waar niemand komt, seizoenen als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats waar we als dronken minnaars zijn vermomd.…

Eenvoude kindren der natuur, Die argeloos de beker dronken Aan Hudsons boord hun ingeschonken Met strelend gif, met vloeiend vuur: De plaag die 't blanke Europa slaakte, Die 't rode Amerika ontving Of een godesse haar genaakte, Schoon ze uit de schrikb're marteling Alleen tot dorst en dood ontwaakte!…

We zijn nu zoveel weken verder dat we met onze vrienden voor het laatst samen een glas dronken. Dat we elkaar schertsend aanstootten, elkaar gemoedelijk een schouderklopje gaven, elkaar bij het afscheid hartelijk omhelsden. Het zou wel voor eventjes zijn, wisten we. Meer niet, Heel juist weten we nog altijd niet.…

eenzaam venijn om jouw gevluchte lichaam te warmen met de zonnegloed van mijn schijn jij keerde jouw vermoeide lijf naar links en liep naar de rivier om je in afzondering te wenden tot de kikkers die daar sliepen de prinsessen die er riepen hongerige ziel, je voelde je niet alleen zolang mijn warme licht daar aan de hemel scheen je dronk…

Met daar bovenop een handgemaakt, papieren, dronken bootje.…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Vroeger dronk men levertraan, Maar nu vooral azijn. Gescheld, gevloek, gespot, Sociale media-faam. Men maakt alles kapot Wat niet past in het kraam. Kritiek geven is hip, Zichzelf wat aandacht schenken. Men doet zoals een kip Te vaak aan hokjesdenken.…

Mijn ouweheer kreeg haast een hartaanval Toen ik keihard ‘Great Balls of Fire’ draaide. Waarna hij in zijn eigen platen graaide, Voor hem was het met de Selvera’s bal. ‘The Killer’ hield ik ver bij hem vandaan, Toen is de generatiekloof ontstaan.…

Daaropvolgend dronk Dorothea desalniettemin drie desastreuze Duvels ... Dronken doolde de diëtiste die donderdagavond door de Drechtstad. Daar doorkruisten Dorothea’s dartele danspassen die des Dubbeldamse dakdekkers Dirk. Dromerig doorgrondde Dorothea de dyslectische diabeticus.…

Je loopt vrij, verward door barstensvolle straten zie je 't niet zitten van ied'reen verlaten Ben je wat eenzaam of een lied helpen kan Je toeft hier alleen onder donkere sterren krijg je geen hoogte van grenzen van liefde Ben je wat dronken of een lied helpen kan Kan een lied soms helpen als de nacht veel te oud is Hoe verdriet te…