Alle inzendingen over droog

Terwijl het afscheid nog te drogen hing aan de waslijn begaf ik mij te zolder waar onze geuren nog lagen te verstoffen een web waarin verstrooide levens groeiden wapperde in een hoekje waar het licht half door het klapraam met de lakens speelde groeischaduwen en klimop het harde hout waarop geklopt zo vaak de oude veren kreunden en…

hoe droog kan de zon op zondagmorgen vroeg onder cv-loze omstandigheden één-en-twintig oktober in huizen schijnen zojuist nog vóór de marathon twee hoog pal tegenover zag ik een paar vief was partijtje wit eerste klas door-en-door-nat binnen hangen hoog aan gespannen lijnen overdwars recht aan stangen dat wil zeggen hij droeg zij…

met gedenktekens die zijn opgericht louter om te camoufleren dat duistere daden de doofpot ingaan toont verleden een ziekmakend masker waarachter nieuw leed toe kan slaan trauma’s lijden tot nijpende kolken een feitendrainage richting moeras verwijt explodeert als een giftig gas uit belten van herinnering vallen ooit de slijkpoelen droog…

Hoe alles verandert in een ander licht Alles maakt me blij vandaag Van de liefde tot de kroeg Het schuim op het bier Tot de vogels ’s ochtends vroeg En het stuk in mijn kraag Alles droom ik mooi vannacht Van de trap naar omhoog De kelder licht en droog De sprong voordat ik vloog En er is iets waar ik op wacht Het tempo ligt een beetje…

ik breng mijn schaapjes op het droge en verberg ze bij de steengroeve waar ze veilig zijn maar de grijpgrage plunderaar hoort ze blaten en neemt wat ik niet geven wil! en terwijl ik de gluiperd van achteren bespring rolt er een steen weg zie ik ogen draaien hoor ik hoongelach en wéét: het is voorbij ik heb alwéér verloren!…

gaapt een afstand, de tijd is weer in tel, in in goede luim geland vaarwel de oude keurs, vertaal mij uw nieuwe noden in taken, tekens en geboden, besloten in één unieke code, als mossel hangend in een rij, de kost verdient als schaaldier, zich geduldig voedt met een ander tij, en zich opent zonder enig plezier zich voelt als vis op het droge…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

De vlinders willen vangen de muurtjes willen breken de klanken willen horen en de verf laten drogen. Lezen is alleen niet mijn ding wel de rest erom heen dat wil ik dan ook wel delen maar dit boekje liever niet.…

Waar is de tijd gebleven toen mijn moeder vroeg om thee te plukken die op zolder dan moest drogen. Bij grimmig winterweer werd uit een doos heel plechtig dan het droogsel weer gehaald en met heet water werd drank bereid die kou en zoveel andere narigheid verdrijven zou.…

Als een uitspansel ontvouwen wordt grond klei is die kneedbaar is de bedding van de rivier droog staat iets nog getrimd mag groeien toon jij ooit de kleur ook van mijn hand en mijn wangen alles gaat goed we hadden nog veel tegoed.…

Terwijl: binnen de randen van een ronde handspiegel zoek ik de meest gunstige uitsnede van mijn met vlees gewatteerde, droge huid. Zo zag ik eruit. ----------------------------- uit: Tirade, 1996…

als bomen konden spreken liepen er statige heren zij aan zij met jou al babbelend zouden ze je omarmen hun stam zou jou dragen de bladeren zouden jouw tranen drogen en knapperige twijgjes zouden je zacht in je zij porren tot er een glimlach verscheen jouw troostbomen zo statig als heren hun kruin fier in de lucht met nestelende vogels…

'k Fietste op een frisse winteravond over de lange eenzame landweg volgde een kleine warme luchtwenteling de oneindige troosteloze ruimte had één starre droge ademtocht maar een soepel balletneveltje danste speels voor me uit de gitzwarte akkerzee welfde gedwee tegen de lilliputterboompjes van houtskool bij de nòg grijze stramme westelijke…

De moeder knikte naar mij, had me wel door en ik keek met mijn droge mond verlegen opzij. Buiten zag ik daar tot mijn schrik een kalfje in de wei... en die koe had vleugels.…

eindeloos gepraat Het gewas dat zich richt naar licht en klimaat wortels diep in de aarde gekropen Dat je iemand bent door een ander te ontdekken in gemeenschappelijk te onderscheiden in wat je weet rozemarijn, peterselie, koriander bieslook, basilicum en salie groei, bouw en smaak van een plant hoe de bloemen kijken, hoe ze ruiken drogen…

Vannacht gevraagd aan de volle heldere maan doe haar groeten die ver hier vandaan nog steeds wacht op ons ontmoeten in door jou verlichte nacht breng haar mijn woorden over liefde en vertel dat zij moet weten dat zolang Jupiter Venus en Apollo hun eigen banen gaan ik haar niet zal vergeten laat haar tranen drogen zij zal…

De deuren gaan open en ramen ontwaken verlicht, schaapjes lopen op het droge van hun lammeren bevrijd De lach verblijdt en tranen treuren ontwricht. Crescendo, andante, met de kroon van bloesem terug op de troon Vlieg! fluit! Schraap uw keel, Schreeuw het uit! Het is lente, mensen!…

De dode karper drijft voort; op zijn bovenzij smullen vliegen _ droog. De egel ligt stil; zoekend loopt een doodgraver tussen zijn stekels. Op gevallen loof bloeien bosjes levend groen: jonge brandnetels. Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje. De kastanje valt...…

Ik eet uit je hand en ik hang aan je lippen Ik wil bij je stranden en dan aan je nippen Ik lig aan je voeten en hang om je heen; Kus je met spoed en ik deel jou met geen Ik kijk naar je ogen; ik hang aan je mond Hou ’t niet droog en ik kus waar jij stond Ik eet uit je handen en adem jou zelfs in Jij bent dé gigant en ik heb toch…

Maar nu sluit ik verdrietig mijn ogen, elke club lijkt Feyenoord af te drogen. O Gij, schone club uit Rotterdam Zuid, wanneer ontwaakt Gij, schreeuw ik luid.…

uit ik luister naar de aangezetenen het schuifelen van voeten contracteert deze bedoening in een mysterieus orakel hun handen spreken met vork en luifel terwijl hun ogen zwijgen over de lekkernijen die zijn gebiologeerd in het groen van een waarlijk bestaan wie kent wie aan deze tafel, al is het wit van uniform het beslag op het te droge…

spiegel nimmer zonder vreemden volière die de inbreuk van ontheemden begroet met een beurtzang tussen buiten zonder binnen en het zich buitensluiten droge regen koude zon en een stom naar elkaar staren tot aan de horizon vol woekerende meubels en muren sneeuwend in hun evenbeeld je bent snavel aan snavel roofvogel belust je dood te plukken…

Haar billen als duinen Opgetrokken uit blank zand Gestreeld door zijn hand Waardoor hij mag struinen Waarheen de heuvel leidt Volledig in perfecte harmonie Met haar heuvelige evenknie Door deze tweeling verleid Handen als golven hoog De duinen intens overspoelend Elke zandkorrel liefkozend voelend Slechts duintoppen nog droog Aangetrokken…

Jouw jongensachtige schoonheid verwondert mij zoals ooit de zee deed, toen ik een jongen was waarom flirt je met mij lieve punkmadam uit Parijs terwijl je weet dat ik onschuldig ben nauwelijks droog achter de oren een enthousiaste scholier mag ik het schip op jouw oceaan zijn je schilderen, omdat het leven eindig is met de twinkeling van…

Zo'n droge zondag, HIJ stapt uit bed en zet de koffie aan, Ik schenk hem daarna in om weer eventjes terug in bed te gaan Val weer in slaap o jee Bel gaat voor mijn verpleging, ik schrik me verloren Kijk op het kastje waar dan nog De koffie staat die de warmte kwijt is.…

mijn gedachten afdwalen mag ik dan bij jou zijn Als alles tegenzit mag ik dan met jou zijn als ik het even niet meer weet mag ik dan bij jou zijn Als we ouder worden met gebreken mag ik dan met jou zijn er dan voor elkaar zijn als we dan bij jou zijn Mag ik dan bij jou huilen omdat het nergens anders kan en als ik dan verdriet heb droog…

Je huid is als blozend kaftpapier Gekleurd met motieven Beschreven zonder rimpels Kaal gevouwen, strak en fier Je huid is als fluweel onbehaard Verhult kostbaar goud van binnen Een hart dat nimmer bedaart Je huid is als het warme strand Ik raak je aan met vloedgolven Mijn tranen drogen traag Ebben weg in je natte zand Je huid is als…

Ik wil daar zijn waar ik vrede kan brengen Vreugde en blijdschap en een gulle lach Ik wil tranen drogen die de mensen plengen Door verdriet, teleurstelling of tegenslag.…

zo rood als het licht waarvoor je eigenlijk moet stoppen zo rood als het vocht dat je niet mag verliezen en lijdt tot de dood zo rood als de ochtendzon zo nat wordt de dag – het blijft niet droog zo rood als een vuur zo heet als de hel verschroeiend en meedogenloos zo rood als jouw lippen zo zoet als een kers was je…

Het vlakke strand voorland van het vlakke land met daartussen de duinen tientallen meters hoog ze houden ons droog doen onze dorst lessen, onze honger naar natuur met ‘t weer: onbewolkt, zon of bewolkt, koud en guur die elementen zijn als vitamines voor ons leven ik schrijf dit zittend op ’t strand wacht tot de zon daalt ver achter…