Alle inzendingen over duinen

verandert hij zijn stem de wind fluistert zingend hij babbelt zich door beukenkruin tart de weerstand van de eik in een eeuwenlange strijd hij doet het water zachtjes briezen of buldert als woeste wilde orkaan tot hemelshoge golven de grote oceaan die water hoost in prachtspiraal stormend raast hij vernielend voort blaast bomen om en duinen…

Nog zonder steel, kwam ’t bos intreden, En keek onnozel als een Lam, En groette zelfs de kleinste stam; Sprak voorts eerbiedig tot de bomen, D’Eerste in rang: Ik ben gekomen, O Eedle stammen, die uw kruin Verheft tot boven berg en duin, Om iets gerings u af te smeken!…

Zijn paard is oud en zieltoogt bij de zwijnen De hoeder heeft geen vinger uitgestoken Mijn moeder hield van rijstmaaltijden koken Voor mijn vriendin, die fluks weer zou verdwijnen Ach kijk, daar is ze, En, mijn schattebout Mooi maar te mager door boulimia Nervosa is mijn lief, Endymia Een kind van Jacob Winn en Phoebe Stout Geen Indisch Duin…

Met flauwe glans, Schijnt aan de trans De zon door nevelen heen; Het kwijnend bos, Beroofd van dos, Begroet haar glans alleen; Want gaarde en tuin, En veld en duin, bezitten loof noch bloem, Wier frisse kleur En zoete geur Voortaan haar schoonheid roem.…

Onder min en kozen Welken aardse rozen, Worden Tempe's* duin; Onder spel en dansen Vlecht de grijsheid kransen Om de kale kruin. 't Glinsterend smalt* der weide Wordt een vale heide Voor de ouderdom; 't Koor der Filomelen*, Hoe ze om bloeitijd kwelen, Blijft voor 't harte stom.…

Wanneer ik op de duinen stond, Vóór vele - vele jaren, En ginds in zee een zeiltje zag, De haven uitgevaren; Dan kwam de lust naar verre reis Mijn jeugdig hert bedriegen, En 'k wenste wel de meeuw te zijn Om heen te mogen vliegen.…

De donkerende nacht betrok de wijd gesternde hemel, de rusteloze zee, de hoge duinen, de bergen en de vlakte van het heilig Ilios. Van de ene zijde stonden d'hoge muren der stede in 't flauwe schemeren der bevende hemellichten. Daarnevens legerden de kloeke Trooiers de peerdentemmers.…

Ik sta aan 't duin. Rondom grolt dol de donder, De baren brullen, buitlen op en onder. Door dwarlend, huilend, schuiflend stormgedans, Slingren bliksems hun geelgroene glans. Ter duine stuift het siddrend zand in wolken; De wolken barsten bang, als waterkolken. o Meesters, drijft in mij die driftendrang?…

Het is niet onwaarschijnlijk dat ik die hou van wilde tuinen van al wat kruid en onkruid heet gras ga plukken in de duinen en denk hoe tijd door onze vingers gleed Wellicht ook dat ik dan gebogen over boerenvelden loop en tussen vlas-en korenbloemen op blauw als van je ogen hoop Het is haast zeker dat ik dan in een klaverbed zal dromen…

Trek je heen, na zomerbuitjes, Om lamprei en knijn, in duin? Slaap je op dons van witte zwaantjes? Lek je muskadelle traantjes? Hou je een ongemene stijl? Leg je in schim van koele boompjes? Droom je daar geen andre droompjes Als van suiker, uit Brezijl? Zwem je in lachjes, en genuchjes? Leeft uw geest in zoete kluchjes?…

Droom, schoner dan ooit zagen slapende ogen, teder Over moe staande duine' en zeeëweemlen spreidt; Wake van rust, van veil'ge stille tederheid. - In 't diep doorzichtig Ver roeit weg het slank geveder...…

- en een hoog duin, Waar je op en af kunt rijen? En je moeders handen, zijn ze ook zo zacht Als ze je ’s morgens komt wassen, En de zeep zo schuimt en een watervracht Over je rug komt plassen? In mijn bos woont een nachtegaal Hebben je kleine musjes, Die je voeren kunt? - zijn je allemaal Broertjes… Broertjes en zusjes?…

Onedel en versmaad kruipt hij daar schandlijk voort, Eer zich zijn drabbig nat in ’t zand der duinen smoort. De vreemdeling, die hem langs Koblentz’ muur zag golven, Herziet hem hier! maar ach! in ruigte en wier bedolven. Hij mijmert aan zijn zoom met waggelende treên, Denkt aan het oud Karthaag’! - en gaat in weemoed heen. Is, Neêrland!…

Zo zonk hij weg in mijmeringen En drong de doolhof verder door, Maar hoe hij dieper in mocht dringen, Te dichter blinddoek hing hem voor: En zwervend met onwisse schreden De dalen in, de duinen rond, Daar is hij 't zeestrand opgetreden, Waar d’ oceaan te golven stond: En de onafzienbre kolk voor ogen En overdekt van 't luchtgewelf…

Wat draagt men, hellende over 't graf, Hier, hooggetopte duinen af, Daar, bergen op in vlakke heiden, Op dat het alomvattend oog Langs 't eindloos zeeruim weiden moog, En de avondzon te bed geleiden? Uw zon, o stervling, daalt eerlang! Reeds helt zij naar haar ondergang, En de eeuwigheid gaat voor u open.…

Origineel Review van een elektrische kookplaat (met 1 ster) Altijd bang dat ik iets laat verbranden Dat ik het fout doe en dat mensen ziek worden van mij eten Of dat de tempratuur uit de hand loop En de keuken afbrand Mijn laast koopplaat voegde een nare ervaring toe aan die angsten Toen de knop opeens los schoot en er een flinke…

Vandaag zit ik goed in mijn vel mijn huis staat in bloei ik geloof in appels en peren er is genoeg dat mij boeit Ik heb niet veel nodig water, brood, kaas en wijn een rugzak vol dromen daarmee kom ik een heel eind Mijn benen gaan westwaarts ik weet dat de zee daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in…

In het land der blonde duinen En niet heel ver van de zee, Woonde eens een dwergenpaartje En dat heette "Piggelmee." 2. 't Waren heel, heel kleine menschjes En ze woonden - vrees'lijk lot, Want ze hadden heel geen huisje -      In een ouden, keulschen pot. 3.…

Buiten speelden zijne broerkens Met de handboog en de top, Of zij staken langs de duinen Hunne grote vlieger op. Dáár zat 't kind steeds in zijn leunstoel Bij het venster in de hoek Traag de blaadren om te keren Van het oude prentenboek.…

Oranjeboomstraat op Rotterdam-Zuid in de wijk Feijenoord een hele lange, lange straat, waar ik af en toe al ’n snoepje pakte, pikte uit het snoepzakje voor die dag, waarvan ik er 30 had mogen samenstellen bij Jamin op de Rosestraat samen met mijn vader en broertje als de zomervakantie begon ze waren bestemd voor 6 weken, 30 dagen vakantie in de duinen…

Aan de Herman Koster de mart was je gulden een daalder waard zijn we trots op onze grachten waar zelfs de ooi door vaart struinen door de duinen met z'n allen naar het strand zandkastelen bouwen lopen mensen hand in hand Haagsch gevoel Haagsch gevoel weet u wat ik hiermee bedoel?…

Zal 'k u dan zoeken over 't land, En lopen in de zonneschijn, En zeggen: neen, dat kan niet zijn, Dat dit jaar stierf in zonneglans En zoele winden; - En zal 'k dan toch u aan den kant Van 't pad dat 'k loop, langs 't ruige duin, Als slapende, op uw blaren bruin, En 't bruin hoofd in een bruine krans, Een dood jaar, vinden:…

En dan gaan we naar de duinen, Waar de zilte zeewind speelt Jij rent naar de hoogste kruinen – Plotseling …stokstijf! Als een beeld! Dan weer pijlsnel naar beneden, In een tomeloze vaart, Zaligheid der zaligheden! Tuimelend over kop en staart.…

Toen Hollands duin op 't zout der Noorderbaren, Hem naadren zag, als Held zijn Vaadren waard, Die eens het lied zou lokken uit de snaren: De Koning leef! 's Lands eer en steun verjaart! Vier Neêrland, feest!…

. ----------- De zee huilde zijn olietranen het strand werd zonnebakkend bruin met wentelteefjes rood gebraden en zak patat op elke duin. De gigolo kon nog flaneren die bakten het al even bruin lieten daar menig mens flamberen die bleven achter dan in puin.…

PERSBERICHT Noordwijk, 18 januari 2013 Gedenkteken joodse slachtoffers Noordwijk bijna gerealiseerd In de afgelopen maanden hebben veel Noordwijkers en andere betrokken burgers uit de Duin & Bollenstreek financieel bijgedragen aan een respectabel initiatief: de oprichting van een gedenkteken voor de twintig joodse slachtoffers uit Noordwijk die…

Over het duin Dreven ze door de lucht tot in de tuin Van Holland, en die schoon en vol was zonk En brak in 't zinken wijl muziek weerklonk Schoner dan stemmen, en van mijmerij Elk duin opzag verre en van nabij.…