Alle inzendingen over eer

Hij krijst: 'Eer ik getikt ben! Wie dit bevel geeft, is een oen: hoe moet ik dat in godsnaam doen, terwijl ik opgelikt ben!'…

Het werd nooit mij verteld Wie het hem heeft gemeld, Maar hij kwam eer de schemering daalde; En ’t mag stervend zijn geest Nog ten troost zijn geweest, Dat hij ’t zo voor de weduw betaalde. Want voor arm en voor rijk Is het doodsbed gelijk: Aller laatste is een bede om ontferming.…

geconfronteerd met de onzin van die spelregels worden als leken door de gekken niet gehoord een panne(n)koek die vastkoekt in de pan een chirurg als sjirurg gelijk een sjacheraar een denne(n)boom die wortelt in de Linde(n)laan en taalbetweters met handen in het haar het voortdurend gekibbel der taaltalenten als kinderen strijdend om de hoogste eer…

Ze laten los vallen als een kometenregen maar dan wel beleefd aan u de eer, collega, ik dring aan. Ze waaieren weg, de stroming op naar het zuiden onze vrijheid woedt welig en tiert volop op naar het zuiden onze vrijheid onze val onze trots op naar de koele verdoemenis.…

Toen zogen haar knopjens De lavende dropjens, Tot parels geronnen uit hemelse dauw; Nu missen zij kleuren, En spreiden geen geuren, Eer de avond de velden nog wikkelt in ’t grauw.…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt; Geen strobreed hoeft ter zij te gaan Of op geen steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, — Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij ’t minst verlet*, een bloed*.…

En hij, die zoekt het alderhoogste goed, Vertreedt om eer en glorie met de voet, En ziet zijn luk in eeuwige te moet, En dat 's bestendig. -----------------------------------------…

Gij zijt ’t in hoon geheiligd kind, dat zocht en heeft gevonden en nimmer dat gij hebt bemind, eer minden onze monden!...’ - ‘O laat mij g’loven in de trouw, ik wil U niet verlaten! noem mij der eeuwen Eva vrouw mijn min moogt gij niet haten!…

." En eer zij kan reageren, klinkt over de Wallen "DA'S NIET VEEL VOOR DUBBEL GLAS!"…

Toch word jij nooit bezongen maar je bent en blijft mijn hartendief Je ging met me mee voor duizend baht De eerste, laatste en enige maal -Ik weet dat ik het bij die ene keer laat- Dat ik voor de liefde betaal Wat ben je klein Wat ben je teer Samen met jou zijn Dat was mij een grote eer Zoveel tederheid Oh wat was je zacht In kwetsbaarheid…

de dorpel begerig naar ontzette prooi wenende muren leed naamloos gebeiteld tot dodenwacht van deze kooi berooide horige in schamel boetekleed zingt nog het leven in uw ader is nochtans uw waakzaam kloppend hart volhardend in een ongekend verlangen - tartend vraatzucht van de tijd - of baadt uw ziel zich slechts in smart verzwolgen eer…

Een glimlach van jou was het allerbelangrijkste voor mij Het gevoel leek wederzijds Het vertrouwen leek wederzijds Het verlangen leek wederzijds Ik was het waard om geliefd te worden Ik was het waard om liefde te voelen Ik was het waard om één moment met jou te delen Het was zo mooi Bijna te mooi om waar te zijn Mijn trots Mijn eer…

Tanger, Huizen als blokkendozen in het prachtige witte licht Waar mannen het terras bemannen en geen vrouw goed is te zien Gesluierd en in djellebah eten zij couscous en tajine Rabat, Le capital du Maroc Mondaine stad, evenbeeld van Parijs Casablanca, doet haar naam geen eer aan Vuil, rommelig en grijs Marrakech, Een sprookje, van duizend…

O, God, leer ons Uw weg te bewandelen Dat we mogen werken en leven tot Uw eer U, die de juiste weg bent, dank U wel Heer Geef dat we naar Uw wil mogen handelen.…

De wind komt, wild en boos, gesnoeid uit alle gaten; geen ruste en wilt hij, eer hij eenmaal weten zal dat ‘t volk verdwenen is, en hem wilt meester laten...…

mij werd de weg gevraagd ik wees met de wind mee tot de nacht mij wakker blies en ik in de richting doolde de hand van een verlichte duivel raakte mij aan en zette mij schaakmat op het veld van eer daar zweefden nog de zielen der laatste dagen door verstillend lawaai voortgetrokken zij treurden om het gemiste aardse jaar zelfs de dood…

De lange zomerdagen die eindeloos leken omdat we al moesten gaan slapen eer het duister volop gekomen was. Stiekem nog even lezen, wat eigenlijk niet mocht. Het sneeuwballenfestijn na uren zeuren om toch naar buiten te mogen, al vroor het stenen uit de grond.…

bloesemvruchten door de zon gerijpt zijn hier geruisloos tot hun recht gekomen, het ritselt in de struiken en de bomen, geen vogel die de stilte hier begrijpt, de groene hof is hen een paradijs, zij bouwen hier hun nesten voor het leven, al wat zij wensen is hen hier gegeven, elk zingt een kunstig lied op eigen wijs, zij zingen tot Gods eer…

wij moeten anders kunnen - spreekt de man want jij als enige - met jou alleen is er zoveel te delen laag voor laag legt hij haar voordeel uit - alfabetisch lexicografisch alleen dan- zegt hij- alleen dan andermaal verzamelen zich een voor een zwarte raven in haar haar ze krijsen in haar oor nog eer het startsein is gegeven is het spel opnieuw…

Ik neem de eer niet alleen, we zetten het je allemaal samen betaald. Je hebt ons van ons gestolen. Ik ben nog aardig geweest. Ik heb een kogel door je kop aanbevolen. Iedereen had zich nog herinnerd wat je hun aangedaan had. Iedereen had je al vaarwel getrapt. Je was als een beste vriend. Je hebt deze ultieme straf verdiend.…

, Door 't denken wat toch zij, die hier, in vroeger jaren, Vóór u, ook Prins en Bisschop waren, Wel zeggen zouden van die staatsie, pracht en eer, Die zij in hunne tijd nooit zagen? Maar, zeker, 'k lach om u geenszins.…

Het was de eer, het grote voordeel in mijn leven, het geluk bij ongeluk, Hoop keerde tegen Wanhoop..., wànt mijn Licht was, werd alleen maar sterker, naarmate ze jouw Licht herkende..., zich versterkt, aangevuld voelde... het is een Oneindig Verhaal. Goedheid zal zegevieren. Het Kwade vernietigt zichzelve. Wíj zullen elkaar sterken.…

Ik vraag u geen handschoen; ik weiger die eer; Al waart gij Jouvin in persoon! Uw harige rechte, mijn Bello, zegt meer, Dan 't pootje, zo keurig, zo schoon! Een hand zonder zenuw of leven of kracht, 't Is onzin, 't is laster, verraad!…

wortel van Isaï, o Israël Uw Heilige grond God van het verbond, het Heilig Vuur van Uw Geest Gaat nog steeds naar Uw belofte de gehele wereld rond God onze Koning van Israëls verbond zult niet gedogen Dat de vijand van de hemelse genade Uw Geheiligde kinderen Zand strooit in de ogen; Zoon van David Barmhartige Heer U komt toe alle lof en eer…

- Eer de onontkoombre dood voorgoed Mijn stille lippen vult met as. Wel leende ik nachten lang als knaap Mijn hoofd aan de gesterde wand Totdat het bloed zong in mijn slaap Als de echo van een hemels land...…

de dames kunnen dan het oude pad verkennen door het vele en vaak nietszeggende nieuws over buren, maagden en teleurstellende bedienden allemaal tot eer en glorie van de bijeenkomst waar alleen dit soort dames aan kunnen wennen…

- 't Geldt der Volkren eer. Gord, Broeders, 't slagzwaard aan uw zijde, Trek op, en keer verwinnend weer! Maar laat geen wrok uw hart bewonen; De woestheid zwijg', waar de eer gebiedt! Vergeet bij 't strijden, weduw-zonen! De kindren uwer moeder niet. December 1813.…

O wereldse eer, wat zijt ge ledig! Geen wulpse deerne, die 't mensenhart Als gij bedriegt, zoo vals, meinedig! Eerst weifelend tuurt het bewonderend oog In de verte u na, verrukt, betoverd, Door wat daar schittert in 't wazige floers Van 't hulsel, waarmee ge uw gedaante omlovert. Hij droomt, de onervaren...…

In het zoetste van den tijd, Als Zefyrus Flora vrijt, Als Febus, met helder stralen, Taurus snel ging achterhalen, Kwam Cupido, Venus’ zoon, ’s Morgens tot zijn moeders troon, Eer Titons bruid, met verlangen, Vertoont haar bloeiende wangen.…

De wind komt, wild en boos, gesnoeid uit alle gaten; geen ruste en wilt hij, eer hij eenmaal weten zal dat ‘t volk verdwenen is, en hem wilt meester laten... ‘t Is bijster, bijtend koud, en ‘t wintert overal.…