Alle inzendingen over eer

Tot ’s Vaders eer, tot lof des Zoons, in zin en wil en woord het door de Heilge Geest gewrocht volzalig zielsakkoord! Want bidden doet geen hart alléén, één Geest dringt ze allen door; en op zijn Priesterlijke troon gaat Jesus-zelf ze voor. Gij-zelf, de Waarheid en de Weg!…

Hun koopren bruiloft kwam dus, eer Het minnend paar het had vermoed. In zijn verrassing leegde hij Reeds 's morgens vroeg zijn tweede fles; En van weeromstuit raasde zij In ééns wel voor een week of zes. Doch ziet!…

Gij wacht niet als ik open doe, Maar dringt ten eerste mild'lijk toe; Ja, eer ik kom t'ontsluiten, En nog in 't nare duister zij, Zo staat en wacht gij al na mij, Voor toegeloken ruiten.…

Maar toen, generaal van daarginds met uw harde kaken en uw blik van ijs schoot uw leger zonder eer duizend goede kerels neer om de redding van uw trots om de zuiverheid van uw ras - was hij, in dat bloedbad, erbij? Drie jaar hangt de dood in mijn huis wacht ik op een stap die niet komt kruipen ratten door mijn bed.…

Die volledig, tot de haarwrong naakt, Elkaar vonden, eenzaam in haar zonde, Kunnen wij eer niet bij elkander komen Dan verwijderd en vervreemd voorgoed; Dàn, vernederd en met macht genomen, Ons ontrukkend, wadende door ’t bloed Onzer vele ineengevloeide dromen, Door een verte die te felle gloed Dooft, wordt onze omhelzing ééns volkomen.…

Des avonds, nog eer hij zijn bedde bezoekt, te vroeg is de zonne ‘m bedekt en bedoekt. Die boven de bergen wilt huizen, en kan de wind niet verdragen, en ‘t ruisen dervan. Het zomert er late en het koelt er te vroeg; zacht were is er zelden, en zoelte, genoeg.…

dan heft hij hoog zijn zwaard en slaat ik beef, het handvat brandt van pijn en zie nog net zijn duister gelaat geknield een man, zijn hoofd gebogen die ik van boven gadesla richt zich op met lede ogen die voelen alsof ik sterven ga vrees mij niet, aanschouw mijn ogen aanschouw uzelf, vel dan uw oordeel het edele paard valt onbewogen eer…

Zijn doden leven weer, Zijn stammen gaan weer opwaart, God ter eer. Zijn oog aanschouwt wiens hart zijn misdrijf brak. Vergeving stroomt uit d’ ader, die ’t doorstak. Daarheen, o aard, de blik! daarheen Uw heil vangt aan bij ’t einde zijner weên!…

altijd over alles hebt gedaan Je zult ongetwijfeld met die grote levensogen Alles daarginder en hier gadeslaan Vol verbazing en blijdschap zul je ervaren Hoe er in beide werelden van je gehouden wordt Je vrienden hebben je daar warm ontvangen En voor ons was jouw leven rijk en toch te kort Alleen woorden zoals jij ze kon schrijven Kunnen eer…

Nu, 'k moet het eerlijk zeggen, Je kostte ook wat een vlijt, Eer wij je zo ver hadden, En vrij wat zorg en tijd; Een viertal blauwe neuzen, En konen, rood als vuur, Een hele achtermiddag, En menig morgenuur! Als 't nu maar niet gaat dooien, Zo als het is voorspeld Door maarten van de tuinman, Die werkt op 't Vinkeveld!…

we blijven staan soms duurt het jaren eer we spreken in driekwart shag of een eigen taal rookpluimen stijgen, zij wil het zo en tilt de maan op, ik zie haar oogopslag in het water schipbreukelingen herstellen schepen, toch ?…

Kom, kom, keerselicht ontsteken, eer de nacht aan 't wijken gaat, hoort gij 't haantje lustig preken? Kom, sta op, de klokke slaat! 't Is Gods Engel die 't verkondigt, dat Messias u verwacht, die gedoold hebt, die gezondigd, dag en nacht!…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt; De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

niet om eer of staat, of aardse nietigheden, En wat voor heil en voorspoed geldt, bestormen u mijn beden. Neen, heb ik vaadrenerf en goed voor 't Vaderland geofferd, Ik vraag niet, wat die 't heeft verkocht in zijn trezoren koffert.…

Plaatsgenomen naast een extraverte koptelefoon Eigendom van een met stoppelbaard gedecoreerd type Mogen meegenieten van de western top 100, een eer. Elders, een roodaangelopen hoofddoek Tierend in een onbekend spreken naar een iemand ver van hier Onenigheid over buitenechtelijk gesnoep?…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt: De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

Men'ge maan nog zal verbleken, Eer ik kere uit verre streken. ô Verhoor mijn jongste smeken: Blijf mij trouw en goed! Minka Gij, mijn Olis! mij verlaten! Ach! geen troost meer zal mij baten; Elke vreugde zal ik haten, Die zich lachend biedt.…

Wanneer het pad dat wij betraden met jouw weemoed van voorbije eer wordt overladen; dan gedenk mij. Wanneer het verleden in jouw ziel huist en de tijdgeest jouw levensweg kruist; dan gedenk mij. Wanneer de duisternis van het bestaan worstelt met het licht om voort te gaan; dan gedenk mij.…

Of ge eer uwe afkomst had vergeten, Dan slechts die hulde in zulk een uur! Onz' voorzaat strekt karikatuur Van wie bij u vernuften heten! Misdeeld van lijf, van geest beroofd, Zo schetst gij hen in iedre bondel: Hen, 't volk de harpe waard van Vondel, Hen, 't volk de veder waard van Hooft!…

Eers oor die bergtop loer sy skelm, Eh haar oge is skaam; En sy lag saggies. En van ver af wink sy met die een hand; Haar armbande blink en haar krale skitter; Saggies roep sy. Sy vertel die winde van die dans En sy nooi hulle uit want, die werf is wyd en die bruilof groot.…

was te vriendelijk voor de inheemsen Als triomfator terug op Spaanse bodem Kon hij niet eens een landkaart overleggen En specerijen - slechts van horen zeggen Geen schatten uit de goud- en zilvermijnen De kerstening kastelen in de lucht Als vreemde zou hij aan het hof verkwijnen Zijn naam niet voor het Zuidland in 't verschiet Die eer…

Die dag stop ik dan als zus een tijdje in mijn geheugen eer ik de teugen die ik van ‘t leven nam vertolken kan. Komt er wellicht een vliegtuig met tekst van jou langszij verklapt het avondrood de dan echt geldende reden erbij. Maar vandaag is de lucht ook even echt staalblauw, stuur ik in gedachten bossen vergeet-mij-nietjes aan jou.…

Eer men ons benijde, Siersel van de trans! Als zij blozend blijde Dartelt aan mijn zijde, Tempert gij uw glans. Van zo hel een luister Houdt geen minnewicht; Slechts in schemerduister Wordt het zachtst gefluister Ons het zoetst gedicht!...…

Ja, ik wil zingen te uwer eer, O, gouden zon van mijn ziel, Van vreugde dronken over uw licht, Dat er in mijn harte viel. En is het daarbuiten ook donker en koud En droevige wintertijd, Mijn lief, 't is lente om mij heen, Nu ge in mijn armen zijt.…

zijn dan misschien wel dieren maar ik ben een nette vrouw ik stel prijs op goede manieren en verwacht die ook van jou het varken keek verbaasd omhoog en zei: ik heb geen trek meer genoeg van dit moraalbetoog en legde zijn bestek neer zo eindigde de maaltijd die zo hoopvol was begonnen de zwaan was nu een vriend kwijt maar had wel haar eer…

zwevend op ijle tonen van mijn lievelingsmuziek zie ik publiek de laatste eer bewijzen aan mij en haar verdriet familie vrienden en bekenden delen samen nog mijn sfeer nog even en ik ben herinnering als iemand die er echt voor ging ik zag je kijken toen je langs mij liep een nieuwe vrijheid in je ogen tikje schuldig omdat ik je zo verliet…

de wereld gaand zeilend naar Kretenzische paleizen Met Theseus en een keur aan jongens, zeven, om 't monster Minotauros te verslaan doch zonder wolspindraad van meet af aan als matador ten dode opgeschreven Quo vadis zonder spinsel, o prins Theseus, uw overmoed vervliedt als gij de raad, Linea's draad, zo in de wind zou slaan eer…

vasthoudend laat jij je leiden door wie of die jij in de smaak valt jij kunt dansen met elke man als geen ander kun jij glimlachen je glimlacht ieder die het zien wil in het bleke licht van de volle maan jij kunt lachen met iedere man als geen ander houd jij de hand van menig man tot verleidends toe zijn hart rovend naast zijn eer…

minder dan een voetnoot toebedeeld Maar aangezien men er in deze stad voor staat Wat groot is terug te brengen tot de eigen minimale maat Werd het minder dan een pad: een smalle gang, een slurf, een pijp Die van volkomen niks naar volstrekt nergens leidt De bobo’s zullen bij het miezerig onthullen Van het schandelijk naambordje tot eigen eer…

de opbrengst is voor mensen die arm zijn en kansloos zo vormen mensen in gemeenschap één groot licht als de kerstster die hoop geeft; toekomst gericht ieder jaar in december moeten de deuren wijd open de advent brengt mensen tot verlangen en hopen vinden vrienden en buren elkaar in bezieling weer en dit alles het Goddelijk Kerstkindje ter eer…