Alle inzendingen over ellendigheid

Neen, spreek mij van 's mensen ellende, Van al zijn kommer en nood, En hoe hij zijn broeders leven Verbittert, - dan lach ik mij dood!…

. - Een hoop ellende.…

de klokken, hoog verloren in het duister, de klokken van ellende en dood,... de klokken!...…

een droevige gast uit bourgogne zoop wijn tegen pijn van thuis bonje het slikken ging snel bij iedere bel verdween er een groot deel besogne…

dagen dat we in de winter vloekte met handen zo koud en verloren stonden we op straat te bedelen zo jong en toch reeds vergeten daar sprak de dood nooit over maar bladzijde na bladzijde tijdens duister stille uren kon ik verder leven tussen de muren van de oorlog herbeleefde ik de beelden van herinnering moord, verminking en creperende ellende…

Geen plek was er zonder ellende. Paniek bleef d'r rust maar verstoren. Waardoor ging het eensklaps zo slecht? Het antwoord: toen werd ze geboren.…

Ach, geweeklaag, het is alom ellende en diepste droefenis en over de akkers galmt een klagerig gejank, want ik kom daar aan en daar en daar mijn bloedend hart bevuilt mijn broek. ---------------------------------------- uit: 'Alle gedichten tot dusver', 2002.…

Alles is rijk aan ellende maar als je zo denkt ben je niet goed in orde naar mijn bescheiden mening De globe is wel vol shit, problemen maar denk eerst aan t mooie blauw dat ook in gedichten hoge ogen gooit. Ik schrijf stukjes als dominostenen: op elke steen één letter en ze vallen één voor één om. Soms zie ik er wel een been in.…

kiespijn wacht niet. afzien baat niet. buikligging misschien en achterom kijken? buitengewone knuffels bestaan wijselijk; ze zijn in de huid geschreven door die ene wijze uil die zijn blik op mijn schouders tikt en in zijn hoop mij in een potje yoghurt legt waarin ik kan drenken, mijn mond bijt minder; verdoezeld dat…

Alle ellende simpel terzijde schuiven en doen wat je wil. En lukt er iets niet, dan is dat blijkbaar beter voor mij en de rest. Alle ellende is tijdelijk gebleken, die sterven rusten. Toch heb ik verdriet om het nog onvolmaakte, het onvolgroeide. Om al dat lijden en sterven rondom mij heen, en om mijn hunker.…

Vergeten, iets wat mooi was en bloeide waar ik als kind langzaam in opgroeide Wat ik liefheb, maar verkeerd beschermde, werd vaak de oorzaak van veel ellende.…

bang en gedwee Het eeuwige vragen van wat je misdreef Je falen te groot voor de maat van de zeef Je wil niet meer horen Van kaf of van koren Van recht of van scheef Je wil je bevrijden Van dwang en van lijden En voelen: ik leef Je schouders niet langer gebukt onder leed Niet langer meer zeggen hoe zeer het je speet Dat alle ellende…

Ellendig al me' leven, zonder oost of troost: van iedereen verlaten en verraân, voortaan, waar wil ik me gaan lopen, om de liên te ontvliên, die, zegezingend, zoeken mij die hals onvals te kerven, die de leugen hun, te leed, verweet?…

Daarna werd mij in dromen Een helderheid bekend, En mij werd afgenomen Al zorgen en ellend. Al na een duistere avond, Ter helle middernacht. Mocht ik een lied vernemen Dat gaf mij nieuwe kracht. Ik hoorde een engel blazen Op zijn kleine trompet; Ik zag een engel blazen Op een kleine trompet.…

Zo, mijn buik weer volgegeten zal ik eens zeggen wat ik at? boterhammen met kaas en worst salami en wat fruit en volle melk als ik het zo uitvoerig opschrijf heb ik toch een vreemd gevoel dat het schering en inslag is hongersnood ver van mijn bed…

soms voel ik me eenzaam… zo alleen tussen vier witte muren zit ik naar de zwarte cirkeltjes te gluren die mijn halfgesloten ogen projecteren op die witte muren de seconden die dan uren duren wanneer mijn geest gaat zweven en spontaan mijn hartje laten wenen maken mij zowaar ellendig lam mijn handen rillen en zo ook mijn hart kleuren mijn…

Dus zoek ik in oude legenden En grauwe wiegendruk Naar beelden voor mijn ellenden En 't kleed van mijn geluk.…

Het smartelijk gelaat van eige' ellendigheid.…

Dat er vandaag opnieuw een naaktslak onder een teringsnelrijdende autoband is verpletterd, kan velen niet bommen, maar mij wel en daarom breng ik die grote ellende even onder uw aandacht.…

Nog even, dan komt de dag dat we bliksem op gaan vangen want Electra vandaag vermag dat men in de kabels wil gaan hangen. Het gas, de prijs wordt torenhoog geen gas uit Groningen hoor die mensen zitten in alles wat bewoog scheuren en kieren, kou op ‘t oog. Maar als we bliksem kunnen vangen die ratelend langs de wolken vliegt wie weet wat…

ook met je doet je kunt ellende niet verhelpen onmogelijk alles stelpen ook al is het kadootje nog zo klein durf er gelukkig mee te zijn gelukkig zijn mag - gelukkig zijn moet…

Als je dan dacht dat dit ooit stopte, geen haan die ernaar kraait Wie boeit het nog, wie ligt er nog wakker van al die ellende? Niemand toch? O ja, gelukkig nieuwjaar en de beste wensen, je zou warempel vergeten Dat ook de mensen die de ellende overleven, gewoon doorgaan in 2006, dus… GELUKKIG NIEUWJAAR.…

Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf, en te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan. Er is moed voor nodig om door te gaan, om achter je eigen mening te staan. Er is moed voor nodig om ondanks alle ellende op je benen te blijven staan. Ik mis je lieve Mama…

Over de liefde voor jou en ieder ander en de ellende. Hoe ik het lijden en de dood kan ontlopen en zin kan geven. Hoe aftakeling en ondergang der wereld geluksdeur opent. Hoe ik mij verhef boven alle ellende en met jou geniet. Hoe ik tenslotte nu al in hemel kan zijn van pure liefde.…

Er staat ellende voor de deur, je hoort de kou al in de mensen kruipen, hoe zij van ellende liefde prediken, haat, hoe er wordt hinde gekeeld, en bos, daar waar ’t haar beminde. De stilte na de eerste sneeuw zal weer blad zijn, wit en leeg. Het schrijft haar neer.…

De baas in het land, Balkenende Dacht dat hij Turkije wel kende Met Cyprus erbij Is iedereen blij Toch gaf het nog heel veel ellende…

een historie studente te voorne nam kennis over egmond en hoorne zij riep gotte got hun dood op het schavot ik zie die ellende al voor me…

wat een ramp in Japan dat een tsunami dit veroorzaken kan wat een power, wat een kracht wat een pure overmacht veel ellende en verdriet angst over de nucleaire straling in dit gebied…

ik verzuip mijn verdriet in flessen vol ellende het leven boeit me niet daar ik wende aan de vuistslag van mijn hart die mijn leven heeft verward omdat ik liefde niet herkende…

Het is zo druk in mijn hoofd Ik voel me ellendig en alleen Het is zo mijn patroon overal voor te zorgen en mezelf aan de kant te zetten En nu kan ik het niet meer Ik moet nu mijzelf bijstaan en er gewoon zijn…