Alle inzendingen over geWoel

En is er elders veel gewoel, dan lees ik deze regel even: Holland polderland, gemaakt voor samenleven.…

Dronken kiezen ze in het gewoel van draaiende heupen, bonkend ritme er een met wie ze het straks eenzaam zullen doen. Voor hen is de nacht een oplichtend duister waarin je de ander moet smeden tot hij heet is. Maar 'the day after' is een nacht waarin de zon schijnt en slapend wild genot wordt herboren tot machteloze spijt.…

In ’t bochtig glas zie ’k schelle groene vlekken, Die krimpen of langwerpig vierkant rekken, Al naar de wind suist door de dichte kruin Der wit-bethyrste blâre-boombazuin, Waaruit doorvonkte groene wuivers strekken, Die ’t pad met wieglend schaûw-gewoel bedekken, Nu ’t avondlicht al schuiner valt en schuin.…

Maar ik vocht me erdoorheen, doorheen het postmodern gewoel. Met geluk hervond ik mijn oude levenspad: een trefpunt waar veel wegen samenkwamen, oud en nieuw, gebaand en ongebaand. Niemand hoeft mij de weg te wijzen.…

ik word soms zo moe van het vechten moe van de rechten de plichten en de idealen moe van alle talen die van het verstand en van het gevoel moe van al dat gedraai en gewoel ik word soms zo moe van de anderen moe van het veranderen moe van het leren en het steeds weer proberen om te leven en te geven en je eigen falen te beleven…

donkere uren van de vroege morgen als je het gevoel hebt dat iedereen nog slaapt dan komen overdenkingen juist op die stille momenten haar tegemoet fluisteren wat ben ik rijk zucht ze nog half slaapdronken wat ligt dat lekker in mijn warme bed nog even het kussen lekker opschudden en mezelf er in schurken de poes die het gedraai en gewoel…

Het lichte gewoel in bed, doet me denken aan de rups op de kermis. Net zakjes gevuld met warme lucht. ik slaak van genoegen een diepe zucht. Ik geniet van mijn warme nest vertrouw me toe aan de hersenpiloten die alles in goede banen leiden.…

't Waar beter stil te bloeien als een bloem, En stil te sterven bij de dood van 't jaar, Stil af te vallen als 't Novemberblad, Dat zich, onmerkbaar krimpend, mengt met de aard', Dan al 't gewoel, deze ergernis en pijn. Wat helpt het slaven in de wildernis? Wat baat het sloven in een woestenij?…

Midden tussen dat gewoel zie ik een mooie waterlelie dienst doen als leunstoel voor een aartsluie amfibie. Een libel scheert heen en weer haar vleugels wijd gespreid ik verbaas mij keer op keer over zoveel kleurige schoonheid. Ik loop om de vijver heen voel en zie het leven geen moment ben ik alleen dit is door God gegeven.…

gemanifesteerd en zoet vastgeklampt niets meer kan het tegenhouden, geen port, geen toegang doen diep gewoel in sluizen zwijgen. Krachtig, soms beangstigend, volgt de felle storm, die droevig hard kan rijzen onbewust aanwezig in de verre onrust van een dag die windstil was.…

" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst De bezonnnebrilde horden afgereisd De toevloed van een barbecuend, brassend Met camera's behangen gedrang Dat nabij Florida's Cape Kennedy Brallend in bermuda's en bikini's Een etherisch bakbeest opwolkend Verzwolgen zag worden door het heelal En verstomd ten hemel starend Het gewoel op slag…

toch was het echt gedaan toch eeuwig kwam ze stil strijdend tegen zijn wil emoties volop brengen tranen ziltrijk plengen niet te grijpen zoet verleden verbrak fluisterend zijn heden hij liet zich stribbelend gaan maar was er fors mee aan en ver onder zijn denken bleef ze aandacht schenken heel diep in zijn gevoel bleef lokkend haar gewoel…

O jongen, verse vrucht, die uit het slaaprig leven, In moeders schoot geleefd, door sporen van de tijd, Die niet in stilte laat, tot ouders vreugde zijt In der zinnen gewoel en 't wakend licht gedreven, Nu heeft u de geboort aan 't Luk overgegeven Dat school van wissel houdt; de droevige verblijdt, De blijde droevig maakt; verheft, en nedersmijt…

Gij dichter, die uw gangen gaat langs 't druk gewoel des levens als u de smaad in 't aanzicht slaat van vriend en vijand tevens, leg nooit de fiere vrije kop en laat u nooit verlammen, al dagen zij zo talrijk op met honende epigrammen.…

Of 'k drentelend mijn dagen Verdoe in 't aards gewoel, Of opwaak om te jagen Naar U, mijn eeuwig doel, Ge houdt Uw aangezicht Mij zonder mededogen Verborgen en mijn ogen Voor Uw genade dicht.…

Gij dichter, die uw gangen gaat langs 't druk gewoel des levens als u de smaad in 't aanzicht slaat van vriend en vijand tevens, leg nooit de fiere vrije kop en laat u nooit verlammen, al dagen zij zo talrijk op met honende epigrammen.…

het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen weekheid en geen weemoed en geen lust. 'k Wil eenzaam stijgen in de Noordenwind, die in de kille nacht gestadig waait groot en onwetend.…

druppels die van haar lijf parelden oprapen en met grote ogen en hangende tong roepen mevrouw u bent iets vergeten hopende dat zij zich zou omdraaien zij zou in etalages gaan kijken hoe mooi haar product haar maakte en net als vroeger niemand zien alle mannen verleidelijk door het hoofd staren en glanzend ingestudeerd glimlachen in een gewoel…

het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen weekheid en geen weemoed en geen lust. 'k Wil eenzaam stijgen in de Noordewind, die in de kille nacht gestadig waait groot en onwetend.…

Baltische Zee, ‘binnenzee’ tussen Zweden Finland, Polen, Duitsland, Denemarken en de Baltische staten, het ijs is gebroken, gesmolten, je tosend krachtig gewoel bedaard. Onder de oude christennaam ben je geboren, je eigenwijze trots bewaard, zo onverloren.…

Terug op aarde voegden wij ons bij de anderen bezig met 't doel voor deze dag ook wij droegen in dit gewoel ons steentje bij en werden wederom, gelijk gestelden. In de nacht nam stilte zijn volle omvang aan ieder zweeg en droomde; zal de dag van morgen... in de verte zwaaide plots een licht, wilde 't ons een boodschap brengen?…

Zie, de avond valt; ‘t gewoel begeeft de straten, De werkman treedt zijn warme woning in; Zeer wel tevreên met eerlijk klein gewin, Tracht hij naar schat, noch hoogverheven staten. Hij ’s moede en mat; hoe aangenaam is ‘t rusten! Hij heeft zijn kracht niet voor ‘t gezin gespaard.…

vermaak daalt de machochel af in dieper dal de danser eens luimig metgezel doldriest van kannen schuimend bier nu drinkebroer deerniswekkend in zijn zotte monoloog naargeestig spotvogellied van de burleske nar met helse lier rest een smalend doch verloren dissonant vannachter de verlaten toog - de herberg eerder schouwtoneel van wervelend gewoel…

Of beweeg ik me als een machine voort ben ik uit een oerkiem voortgekomen en groei organisch naar een ideële poort of ben ik slechts een samenspel van krachten dat stoeit, met in en tussen, elk mijn hersensoort sta ik hoog verheven of lijd ik onder duistere machten en vat ik stuur of mis de zin van dit open systeemaccoord zeg mij of mijn gewoel…

In 't gewemel En gewoel Rondgedreven Door een leven Zonder doel; Prooi der stormen; Aas der wormen; As van stof; Heb ik 't leven Weg zien zweven Als een boomblad in de hof. Wat 's de blinden 't Ondervinden Van het licht, Zo 't zijn stralen Onder 't dwalen Op hen richt?…

Zoals de donkere trappen van een waterval, Waarover ’t water bruist, was ’t amfitheater Onbeweeglijk onder ’t gewoel der woorden. En zij verrezen, zeggend tegen elkander, Dat, als de Macht, Slavernij eeuwig was.…

Maar in de rust en in 't gewoel, Toch is de tijd verlopen, En heeft tot weemoed zacht gewiegd Mijn wensen en mijn hopen.…

Het spoor des tijds met sprong en val Draait meest door laag en slijkrig dal, Op ruwe oneven gronden; Daar volgen, in de droeve loop, De smart de vreugd, ’t verdriet de hoop, En ’t naberouw de zonden; Daar tasten driften, woest van doel, In neevlen rond, met blind gewoel.…

Dan vliegen, onbeschrijflijk teer, De vlugge geesten heen en weer Tot d'oorsprong van het leven: Verdubblen, door hun zacht gewoel, De schokken van het fijnst gevoel, En doen de boezem beven.…

Een stille hut op 't eenzaam land, Vrij van gewoel en slommer; Een kleine moestuin met een beek, Beschaauwd van milde lommer; Een lieve schrijfcel, en een kas Met boeken, weinig mensen, Was al wat ik, als 't grootst geluk, Op Aard, van God kon wensen: Die keus lag in mijn kinderhart, Zij groeide met mijn jaren, Ik kreeg ze in …