Alle inzendingen over geWoel

Hun rariteit zorgt dat ik mij verschuil, een schaduw zoek en daarin vrijuit huil om wat niet komt, de afstand en het pad dat moeizaam gaat, met om de stap een kuil en diep gewoel, de grip die ik niet had.…

Ik denk aan al die zinnen, gesproken zonder doel en aan TV verslagen, over ons aards gewoel. Ik denk wanneer ik eenmaal, hier niet meer wezen zal, wie moet u dan voorzien, van verzen zonder tal. En mocht u voor de toekomst een vers van mij verlangen, vertel mij gauw voordat de lier wordt opgehangen.…

vanachter mijn raam zie ik de takken treurig in de grijze wolken hangen de wind zingt een droevig lied dat mijn peinzen drijft naar wat woordloos bleef het raadsel dat me tekent in de zwijgende stilte die het zingen niet verhinderen in het betoverend gouden licht dat me heilig is een vonkje poëzie in het gewoel…

In weide en dreven - In vliet en poel - Zwiert vrolijk leven - Is blij gewoel. Was 't meerder weelde, Dan lentevreugd, Die Adam streelde, In Edens jeugd? Of breidde de aarde, Toen de Eerste Bruid Haar bruidkans gaarde, Zich schoner uit?…

zeepaardjes in de wind, daarbuiten de zee waant zich alleen, dezelfde kinderen hand in hand, maar anders, wikkend en gewogen op het inwaarts land, blootgesteld aan kritisch zand, daarboven de zeewolven, grijs van de tijd die wij beleven, tot onze spijt niet van de dood ontheven, was het om het tij te zien keren in het aards gewoel…

en onberoerd staat dit verweerd geweld boven de wirwar en het gekrioel der mierennesten, en het zichzelf verdelgend menselijk gewoel.…

De diepe kloof, de oude kritische scheur heeft een beslissing genomen, doorgebracht deze ongelijke broedertwist in een diepe bergspleet van gewoel. Stelde nooit vragen, de kloof die zo diep groeiend aanvoelde, dwingend en steenkoud....…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

Dingen gaan samen: Jou, trouw, wou, rouw, hou van jou Een steeds opnieuw weer beginnen iets in jezelf overwinnen Stapje voor stapje, het leven geen grapje Maar toch kun je op sommige dagen lichtheid voelen, als word je gedragen Dat gevoel hebben tussen alle gewoel van de wereld, tussen de bende ellende Want altijd komen bloemen en…

kleven niet in staat zijnde om het te vermijden een herinnering van spijt misschien één die je heeft gemaakt tot wat je bent de uitkomst was niet te overzien en je hebt het al die jaren ontkend niet in staat om de tijd terug te draaien zit je daar in je luie stoel je wilt het wel van de daken kraaien maar je stem gaat verloren in het gewoel…

De luchten hangen vol dagen, - De dagen hangen vol smart… Ik zal te zwak zijn, om te dragen Wat mij de wereld tegen-sart; Ik zal te ziek zijn, om te wezen Wat uw wil star me tegen-slaat, O mijne dade’ : allene wezen Die door ’t gewoel bang henen gaat.…

Ik zie edele vorstinnen in tandeloze oudjes, weggerotte tanden en kiezen vielen spontaan uit hun kaken, maar ze zijn trotse leeuwen, echte mensen buiten het egoïstische gewoel. Artistieke extase wordt genegeerd. Boerse plebejers voeren de boventoon, hun narcistische en tirannieke vleugels fladderen uitzinnig in het rond.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

de herfst ontluikt als een droom diep gelegen in het erbarmen waar zwijgers takken hakken en bladeren worden ontmand als filosofische krijgers de geur van bloed overpeinst de straat, met het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind zuigt aan de valreep waar benen zich lossen van het openbaar gewoel want alles lijkt de dood te doen…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen.…

zij even lachte omdat hij dat zo vrolijk zei samen zweven op de tonen van een heerlijk gevoel dat op de toppen wonen het swingt zo zwoel wijl hun ogen vonken stralen naar elkander toe en naar de wereld lonken twee monden één gevoel waarbij hij even lachte omdat zij dat zo treffend vond hun handen zwerven zacht en graven teder in gewoel…

diepgang wordt gevraagd maar de geest ongrijpbaar wordt geacht; als door een troebele leegte lijkt belaagd vaker dan ik nachten leen ontgaan mij de raakvlakken op de cirkel om me heen het lijken zwarte wakken die het denken laten steken waar bloemen buigen voor geween ik spreek over gevoel dat in denken is verdwaald van wazig gewoel…

heel goed ken je vertelt me dat ik niet mag dwalen de weg recht vooruit gaat altijd naar het doel nooit luister jij naar mijn levensverhalen je weet zelfs niet eens hoe of ik mij voel het naaiwerk was prima tot in de naadjes de kleuren volmaakt zoals in een droom maar nog steeds heb jij niet in de gaatjes mijn verwaaide gewoel…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

zanggodinnen men vergeet, ook ik laat mijn stem eens los hoor het gezang alom Epidauros luister Grieken, laat mij u beminnen zodat ik uw ontroerend hart beroer zet u neder op de punt van uw stoel hef niet uw voeten van de kille vloer geef alleen maar toe aan zalig gevoel doof geheel om u heen al het rumoer treed in het mythologisch zang gewoel…

voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees voor 't donker koel En doods gewoel…

Waar liefde tussen beiden komt in een enorm gevecht Raakt het woord ineens verstomd wordt de strijd beslecht Rellen om onenigheid verliezen negatieve kracht Het is voorgoed verleden tijd wat ieder voor zichzelf zo had bedacht Wat er ook speelt tussen gedachten en gevoel Ook in een mens zelf maakt liefde een eind aan dat gewoel Dus…

gedreven Twee kleine vogels met een doel Bedenk dat maar heel even Geen afspraak hebben ze gemaakt Maar zie ze samen werken Zo trouw, zo ijverig, zo liefdevol Dat is wel op te merken En dan zijn ze maar twee vogeltjes Zo kwetsbaar en zo klein Toch heb ik wel de wens gehad Om net als hen te zijn Hun leven is zo simpel Geen gedoe en geen gewoel…

Nacht en stil is 't, om mij heen Al 't gewoel des daags verdween. Slechts de lieve maan beschijnt Mij, door zorgen afgepijnd. Duizend tranen zijn gestort, Duizend zorgen afgekort: En, mij arme, die hier lij, Is de middernacht zelf blij! Zachtkens juich ik in mijn deel, Mij is alles evenveel.…

Het is februari de woeste zee spuugt in 't hoog opspattend schuim bleek zijn gramschap uit In duisternis fladdert zij als een engel des doods boven donkere golven van de zee Van oost naar west de wereld rond overal schrijdt de stilte door de straten Onze handen beven beroofd van warm leven in 't gewoel zonder warm menselijk gevoel…

En om God te vragen iets te doen, aan al dit aards gewoel.…

Zo stoort me vaak bij heerlijk werk 't gevoel, Dat ergens in mijn ziel een vaag gewoel Van denken is, een halfbewuste drukte, Tot plots'ling een gedachte, suizend, schiet Dwars door mijn vrijheid, 't stof van oud verdriet Waaiend over een vers, dat haast gelukte.…

drie aapjes Is zwijgen dan soms beter is stil zijn dan een must is niets zeggen dan raadzaam zodat ik zonder lust kan horen zien en zwijgen is niets ondernemen dan belangrijker omdat de waarheid zeer doet is het zwijgende aapje een beest wat het altijd doet van horen zien en zwijgen is langs de kant staan dan beter dan in het gewoel…

Zijn zij niet warm van dartle lust In danspas door 't gewoel geschoven? Wie werd niet op de mond gekust? En is de vuurpijl, 't volk te boven, Tot sterren niet uiteengestoven?…