Alle inzendingen over geduldig

De grafheuvel groeit tot piramide omrand met bomen van steen waarin ze tekens kerven Klank, beeld en zin verenigd in één oude stem die onvertaald bleef De barbaar werpt boeken in vuur Er bleven er drie gespaard van de tand het vocht dat geduldig doormaalt Drie hele en een handvol snippers en scherven van een urn bleven heel genoeg…

overal staat geduldig stilte met haar ogen neergeslagen en ik kijk verwezen naar de rusteloze mezen. ---------------------------------------- uit: 'Onder een leeggewaaide boom', 1982.…

Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen...…

Spaarzaam kruipt het licht voor mij uit een armlengte verder daagt de horizon dichtbij en onraakbaar sluit zich de hemel als een nachtjapon alle schoonheid is gehuld in aftasten en geduld Ik blijf de hoogte zoeken langs de flanken van verdriet in de verte wapperen doeken onzichtbaar achter wuivend riet de vloer kraakt maar ik schuif…

Ze weten heimelijk meer dan wij die trappen over hun wijs gezicht; ze weten: in voren van diep geduld wordt het mirakel van 't zaad vervuld. Wij mensen met ons gulzig hart, wat is er aan ons te doen? Wij persen uit alle getijen 't genot, wij werden niet waardig de zoom'ren van God.…

Het leven heeft geduld en maakt ons wijs al moeten we ook honderd keren vallen en zijn nog niet al onze haren grijs - laat ons toch maar barmhartig zijn voor allen.…

Zij zal jong sterven want zelfs in de zoetste wind voelt zij de ijskoude aanraking van het grote ijs grommend, knarsend, knerpend geduldig wachtend op een nieuwe lange koude.…

door gelopen Nu laat de "tand" des tijd haar de ouderdom ingaan Moegestreden toch nog op een beter hopen Af en toe stopt ze even om uit te rusten Kijkt over haar afgezakte bril naar de mensen Een hevig verlangen overspoelt haar naar de tijd dat zij zich nog alles kon wensen Haar gebogen lichaam schaduwt over straat en duwt haar karretje geduldig…

oertijd van zomer en winter, steeds weer naar omhoog kijken dwingen ze af, terwijl op de grond rottend blad van populieren een zwaar herfstig parfum afgeeft, in ijle geuren, heldere manen overwinnen nu het bleke zonlicht, dat wikt en vecht en strijdt met lage wolken, en zich verloren weet, in deze winterstonde, maar intussen stil en geduldig…

ik amper tijd voor mezelf, amper tijd voor rust Want ik blijf maar zwemmen naar de zeekust Die weg wordt gehouden door de onrust Door misleiding in mijn verleden tijd Sta ik voor de keuzes om weg te rennen of mijn leven te delen met de pijn Het houdt mij soms klein waardoor ik bekend sta als een chagrijn Maar dat zijn de mensen die niet het geduld…

met vrouwelijk geduld dat niet alleen de baarden maar zelfs hen met zalige borsten, onbelast met bevruchtende sappen, werden omhuld met eeuwige schuld; haar superbe grootsheid te aanvaarden…

Voortdurend in beweging, gekleurd in strakke integriteit, fixeren vogels hun drift in dans, eigenheid exelleert in gaven en geduld de magen vult om bescheidenheid te delen met jezelf en zo velen komende uit immanente zeeën, om een niet te stuiten dorst te laven, laverend langs de steile kant van permanente duurzaamheid, kan ik mijn ideeën…

Vandaag ben ik vrolijk en voel ik me goed vandaag word ik blij van iedere groet Vandaag heb ik mezelf hoog en laat me niet denigeren vandaag ben ik slim en ga al mijn fouten corrigeren Vandaag ben ik aardig en praat tegen iedereen en wanneer ik iets verkeerds zeg herstel ik het meteen Vandaag ben ik geduldig en wacht ik zelfs op jou…

Wanneer het ’s nachts zeer stil is kan ik weleens je stem nog horen Of je daar ziet hoe zeer ik jou mis sedert jij daar weer bent geboren Jouw frêle stem zingt in de nacht over een liefde die eeuwig bestaat Hoe jij daar jouw geduld betracht tot mij het hek ooit ook opengaat In donker vreet die eenzaamheid schoon ik weet dat jij daar wacht…

Verhoorder van mijn gebed Maak mij geduldig en mild U die zo zorgzaam op mij let U bent mijn borg en schild.…

Opeens lijkt alles zo vredig en goed, geduldig aan de kassa wachten. plaats voor een vriendelijke groet, in het teken van de kerstgedachten. Helaas, kerst is maar twee dagen net als de "vrede" in het hart van velen Men zou het altijd moeten voelen en ELKE DAG met de medemens delen!…

Teleurstellend raakt de slag, geduld en beheersing, zijn betreurenswaardig arm geweldig overweegt een voorname kracht reeds tot het kookpunt verhit.…

Zonder een moment rust en geduldig te wachten op je lauweren. Oogkleppen op en schijt aan alles is het thema van je leven. Vastgeroest, bang voor de wereld verstop jij je ergens waar het niet klopt. Verschuilend achter een fabel waren daar knabbel en babbel die aten je resterende zelfbeeld op.…

Geduldig wil mijn oog maaltijd keuren: gulzig in de groene halmen happen; daartussen wenken felle bloemenkleuren.…

achter mijn verblijf ben jij gastbuur boven het zuiden in graverende pauzes van andere bogen dat weet ik door het hart voor ademhaling van loopvlakken langs de wegen ik woon op eigenschap in dagen op stem en oog van plaats tot plaats op de manier van gedachtegoed geduld vult zijn taak van stromen naar stemming en bestemming dat verandert…

Blijf ons nabij die nu nog zoeken, op weg zijn, zonder uitzicht vaak; Hem die Gij wikkelde in doeken die nu behartigt onze zaak, Hij is uw Zoon, wil voor ons vragen dat wij niet gaan, gebukt door schuld maar fier, rechtop in alle dagen; vraag voor ons rust en veel geduld.…

de weg naar God had ik me anders voorgesteld zei mijn tante toen ze uit Afrika terugkeerde en borduurde in een steeds stillere taal verder aan een roodborstje dat tussen schaduwen van een kruis aan een geleende spijker hing in die eerste dagen wachtte ik geduldig op een toegezegd, inheems vogeltje als een teken van haar en Hem om uit mijn…

Soms denk ik: ‘k wou dat ik dat kreng niet had gehoord, of dat dat rot signaal ook zelf een keer te moe was om te starten en mijn ochtendhum te tarten door haar onophoudelijk, oorverdovend gillen op een uur dat ik mij liever nog eens omdraai om te chillen, mij verbijtend, zelfverwijtend dat ik vóór het slapen gaan dat stomme ding weer heb geduld…

Een oud paard trekt geduldig de ploeg voort streelt met ademwolken de geurige kluiten die dan scheurend zijwaarts zweven luistert gemoedelijk zonder eigen wil naar korte tonen uit de boerenmond voldaan sjokt hij naar de stal plots doet zijn verleden zich gelden driest rende het jonge srijdros op alles af geheugen overmeestert het dier!…

Naar zijn eigen wereldje Totdat hij ook zijn naasten niet meer herkend Zo glijdt hij verder en verder weg Niet meer te stoppen Zelfs een pilletje helpt niet meer Om het nog enigszins leefbaar te houden Komt er nog meer zorg aan te pas Deze wordt met heel veel liefde en geduld gegeven Zo glijdt hij nog verder Tot dat hij aan het eind van de…

zoemt rond een verlicht peertje verbod ontdaan van stug verpakkingsmateriaal uitgespeld, bedrukt, omlijst en opgehangen binnenskamers Geruchten gonzen als dat buiten de woordenvangers achter glibber en boom geduldig zouden wachten. de verklikker verraden door rook en hond “Geef me je verrekijker.”…

. ------------------------------------------- uit: 'Het geduld van de dingen', 1996.…

Dan zoek ik hem geduldig.   De buurvrouw is nogal dement. Haar brein woont in mijn zak. Ik help haar met het testament en licht het op voor haar gemak.   Dus,   smet het onder uw borsten of loopt het kwijl langs uw been? Ik verwijder graag alle korsten en verzamel uw gangreen.   Ik zorg voor u met hart en ziel.…

En het is veel meer dan ons geduld dat hij op de proef stelt. Het is onze beschaving.…

Geduldig in de tijd die ons zal resten, trekken ook wij naar dat eindpunt heen.…