Alle inzendingen over gelaat

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

Geïllustreerd in mist met sterren door lantaarnpalen verplaatst jouw verlichte glimlach in de schemering met jouw schaduw in het aanstaande donker theater voelt je vredig stralend gelaat als verrijkt handreiking.…

God schiep de vrouw weelderig in aanschijn met intrigerende welvingen rond haar gehele lichaam haren als golven der zee bruisend en dansend zonder enige bedekking siert en openbaart zij in een oogopslag haar schoonheid zij kreeg een gelaat zichtbaar zonder bedekking zoals zij werkelijk is toonbeeld als groots kunstwerk.…

Nog nooit heb ik gestemd op een partij Die na het stemmen tellen mocht regeren Te links. Te groen. Steeds moest ik constateren: De politiek is blijkbaar niet voor mij Toch zal ik straks mijn stempas weer vertonen Ja, ook voor vega spek en bio bonen PS: Vandaag komt de Eeuwige Almanak uit. 366 bijzondere dagen, gevuld door Frank van Pamelen…

Ik weet niet wat geluk is; maar uw schoon gelaat is kalm, en maakt me blijde, en doet mijn leden rillen; - en 'k lach, gelijk een kind dat door een water waadt, en, vreemde vreugde in de ogen, aarzelt, in de kille en ringlend-zilvren vloed die zijne voeten baadt.…

alle meeuwen angstig krijsten Het mozaïek van jouw gelaat met tedere groefjes, zachte nerven alleen ik weet dat het bestaat uit duizenden gevonden scherven.…

De herfstvakantie is voorbij vandaag En ieder heeft dus lekker uitgeblazen. Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

Naar beneden, door het moeras, worden mijn gedachten week en vloeibaar zoekend naar het laagste punt waar de versluierende pijn en een glimlach ondraagbaar geen ruimte word gegund Mijn gelaat, slechts penseelstreken op het masker van gebroken weken.…

Zij wil de gloed van handen en gelaat.…

Het menselijke gelaat, gespiegeld in het aangezicht van een wereld ruim gezaaid in sporen van geweld plegen aan onszelf verraad. Zonder zelfrespect hebben onze maskers geen waarde en door de tikken van de tijd vervallen we tot meststof voor deze aarde.…

Geen eigen gelaat heb jij maar daardoor duizend gezichten. Naar aanleiding van de Dag van de Mensenrechten.…

Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend, Al zien wij in uw duizendvoud’ gelaat, O Liefde, die te vroeg komt, of te laat, En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.…

Tussen mij en het boek komt gerezen De bekoring van je gelaat. O mijn hart, met dat wilde gehamer, Dat mijn leven te pletter slaat! O alom, in de sombere kamer, De bekoring van je gelaat! O uit meelij, om mij te genezen Zeg een woord zodat ik je haat, Zo dat ik niet langer zal vrezen De bekoring van je gelaat. 1919…

Zij sprak uit het bed: hoe zijt gij zo laat, en uw haar zo wild om uw gelaat?…

als een rots bood ik weerstand tegen de zuigende branding op de rand van de leegte die je in me liet tot ik kantelde en in dit dieptepunt roerloos als een rolkei in een kuil traagzaam gepolijst wordt door de tijdloze rivier verweerd door winterse vrieskou geblakerd door zomerzon seizoen na seizoen na seizoen tot ooit misschien een spelend…

Mensen willen graag weten wat Onze Lieve Heer ofwel de Voorzienigheid met hen voor heeft ze verlangen naar een lijn vol grote sterke wasknijpers die dure jurken deftige jasjes stoere sportkleren taaie werkpakken vastklemmen waar een frisse wind door waait Hemels zingend en raad gevend het komende voorspelt hoeveel aangenamer is het…

Elke rimpel in je gelaat zegt me wie je bent zelfs nu de grijze haren komen ben ik blij, je te hebben gekend. Je uitstraling, je doen en laten maken me zacht maar ook sterk, jou zal ik nooit willen verlaten omdat ik onze liefde nog steeds merk.…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween.…

Het spiegelding vraagt niet waarom de opening zijn keukenla verlicht Het legt zich erbij neer Het wacht gelaten de beroering af Er is het licht waarin degene die beroering brengt zichzelf herkent -------------------------------------------------------- uit: 'De dingen de dingen de dans en de dingen', 2010.…

Door stilstaand water spiegelt een heldere blik aan de waterkant.…

haren in een staart bril met zwart montuur blauwe toegeknepen ogen kijkt een beetje zuur heeft een moedervlekje op haar linkerwang mascara is reeds doorgelopen vermoedelijk op dit vroege uur al enige tranen vergoten ken haar niet, zie haar thans voor 't eerst gewoon een lief meisje op een fiets doch haar treurige betraande gelaat…

Subtitel: Resignatie (=berusting) Twee decennia en vijf vaak lastige en lange, rare jaren Jij stond stil, terwijl de tijd op stoom was en ik jouw lot bitter gadesloeg 'k Zag jou lachen, veel meer schrijven vervloeken en ketteren maar uiteindelijk met mes tussen jouw ivoren wachters glansrijk zegevieren...…

beiden hebben we gedachten geschetst het werkelijke moet nog komen een vervolg op dit virtuele beeld met ongekende dromen ogen waren transparant ontmoetten lange vingers aan een hand die popelt creatief te zijn als spel in gein maar ook zacht strelend over pijn zag stilte en verlangen in rode lippen hangen een neus die boog…

Kind met het bleek gelaat, dat van uw wijde blikken geen liefde in mat gebaar noch in lede ogen ziet, maar in uw zedig kleed uw knieën weet te schikken zó, dat me te elken male een laaie drift doorschiet: gij zult het nimmer aan mijn vrome woorden weten hoe mijn begeren om uw kleren dolen dorst; maar ìk draag in me-zelf de wonde, zelf gereten…

Gelaten hoort ze het slechte nieuws aan met sereen getoonde kracht een opwellende traan glinstert in haar oog en breekt haar gelaat in ongeloof en diepe onmacht…

Mijn kind, in elke druppel jouw gelaat, in elk ontelbaar rikke tik tik een moederhart, wacht op de druppel die overloopt en van het raam mijn gelaat maakt...…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

Alleen gelaten Wacht alles stil - Wacht het gelaten Der wereld wil.…