1943 resultaten.
Klein zijn de woningen in deze buurtschap
gedicht
3.0 met 16 stemmen 7.092 De naamborden zijn met de hand geschilderd:
Dekevelaer, Adriaanssens en Vergauw
Zij zijn mannen met betrouwbaar en vertrouwbaar open gelaat
Op het land bij de stijgende ochtendzon
En 's avonds bij de haard waar de lamp is opgehangen
Over het zandpad gaat een vrouw, bezweet en stoffig
Zij draagt een kan petroleum en een roggebrood
Haar kind…
* Emotionele overstroming *
hartenkreet
4.0 met 36 stemmen 1.567 Wie wil mijn tranen overnemen
Ik weet niet wat ik er mee moet
Ze zijn vervuld van liefdesverdriet
En blijven stromen in overvloed
Wie wil er wat van mijn verdriet
Een litertje of zo je zegt het maar
Dan mag je het gratis bij me halen
Ik ben het zat en ben er mee klaar
Ik heb al miljoenen tranen gelaten
Wonderlijk vocht uit groene ogen…
Kurhaus, een rendez - vous
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 396 Het blozende gelaat
van de diepe omhelzing.
Het waxinegoud gloeiend
in de bijna geloken ogen.
Zachtvochtig geopende lippen,
verwachtingsvol trillend.
De grijze ochtend,
hoopvolle meeuwen op de deinende wind.…
matig u
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 360 stapel ergernis
tot het de strot uitkomt
aanbid uw kwelgeesten
noem uw nederigheid
geloof in het ware der woorden
eerbiedig ze als uzelf
nijg gelaten moede hoofden
neem très au serieux d’authoriteit
in majeure minzaamheid
erkent uw minderheid
tegen getal grof gebral
regels zijn voor bestwil
algemeen strekt het belang
neem in droom…
wolkenslaap
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 407 zorg had ik
sterrenzaad gestrooid
tussen land en hemel
ver van de plaats
waar uren verdwijnen
en de dood zich in mijn
lichaam sleept
boven de horizon
en het slapende zuiden
kromde het licht
met ingehouden adem
toen jij stenen gooide
met groot geluid
ik keek op
de wolken zwegen
verloren de dag in
het regende sterren
op mijn gelaat…
Bloemen langs de weg
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.332 In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg,
waar een leven is gelaten
zie je aan de bloemen het verdriet.
De vraag of het schuld of onschuld was
doet niet zo zeer ter sprake
Het gemis is schijnbaar groot
soms voor velen
soms voor een enkeling.…
Ontheemd
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.928 Tranen ontelbare druppels
Zie de angst voor morgen
In de spiegel van vandaag
En mis je in ieder moment
Twijfel door de dagen heen
Hoe moet ik nu verder leven
Zonder je stem en lieve lach
Vervlogen is elk vertrouwen
Ik geloofde in je had je zo lief
Jij vlocht draden levensgeluk
Zomaar op een dag in februari
Heb je mij in de steek gelaten…
De vitale vibraties
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 heb met bomen gefluisterd
naar het ruisen van
bladeren geluisterd in
tientallen jaren van groei
maar de vitale
vibraties zijn over
in het geluid van het lover
hoor ik niet meer je bloei
in het tasten naar
warmte voel ik rust
en gelatenheid in de
groen bemoste basten
nog staan ze fier
torenen hoog boven mij uit
in het samen beleven…
Ouderlingentehuis.
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 209 Tussen vergeelde foto’s
en het uurtje dat ik wekelijks kom
wacht zij gelaten op de dood.
Als ik er ben
keurt zij haar pillen,
haar drankjes en haar knie.
“ t Is water ”, zegt zij,
noemt mij weer jongen
en vindt dat ik er goed uit zie.
Zij schenkt mij koffie,
is weer voor even
dat lang voorbij vertrouwd gebaar.…
Stad van halverwege
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 363 Zij dekt mij onder
haar polierende gelaat
van gewapend beton.
Niets kan mij hier gebeuren.
De woestenijen der barbarijen
liggen ver buiten het bereik
van haar stenen hart.
Haar binnenste dreunt
onder haar eigen warmte
en loopt er van over.
Eindeloos tot haar laatste zucht.…
verloren in eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 996 lachend naar de mensen
om haar heen
ik kijk naar haar
haar mond lacht
maar haar ogen
vertellen een ander verhaal
een verhaal van eenzaamheid
van angst, van pijn
achter dat lachende gezicht
schuilt een meisje
dat bang is
bang, om niet goed genoeg te zijn
bang, om weer teleurgesteld te worden
bang, om weer alleen te zijn
weer in de steek gelaten…
Een meisje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.112 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken -
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan -
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…
Geborgenheid
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.159 Mijn smart regent tranen
golven die breken
op het verlaten strand
van mateloze droefheid
verloren dromen
Vannacht dwaal ik
op onzichtbare vleugels
stromen van kristal
door de bittere kou
van glanzend zwart
Op zoek langs sterrenzilver
het ijs van de blauwe maan
naar de schaduw van je gelaat
de schoonheid van je licht
de verten van je…
Rupsje Nooitgenoeg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 554 Verstand nipt weer van appetijtelijk azijn
als een groen blaadje slaat het zich voor de kop
verdoofd als ik alles gelaten verkrop
het verlangen krijgt men toch niet klein.…
" Commedia del mondo "
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 576 Omdat we blijven lachen,
gelaten huilen we tuiten,
vallen er gaten in harten en
gezichten, verscholen
achter maskers in een
strak mimme, biggelen
tranen over de wangen
van de tijd,gesoufleerd
in een dramatisch slot,
uitgebeeld in een
onvoorspelbare acte
van een geënsceneerde
remedie, is de juiste plot
in deze wereldse komedie
nog…
Zapp-poëzie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 248 beminnen is
Fietsen op de Mont Ventoux
Nauw zichtbaar wiegen
In eindeloze deining
Door zolderramen langs de lucht bewegen
Langzaam over verdronken sterren varen
Traag door oneindig laagland gaan
Vliegen als een schaduw
Een vrouw beminnen is
Een daad van bevestiging
Van al de dingen, die ‘k in dromen zocht
Een glimlach op ‘t gelaat…
Wie is er in mijn huis geweest?
poëzie
2.0 met 11 stemmen 1.513 Een man, die zegt dat hij geneest;
Maar, ach, zijn zeggen mocht niet baten:
Hij heeft mijn kindje dood gelaten.
De moeder liep al huilend rond;
Ik blies, helaas, in ’s kindjes mond;
En meende nog aldus het leven
Aan ’t dode schaapke weer te geven.
Ach, wist ik, wist ik, wat ik deed?…
Het dagboek
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.370 Nu lig ik eenzaam onder de grond
Alleen gelaten en vergeten
Gekend door een heleboel mensen
Vergeten door iedereen.
De dood gaf mij alle antwoorden
Ik zag mijn hele leven.
En ik zag het boek, met alle vragen.
Het boek dat mijn dood betekende.…
Efteling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 385 KAATSHEUVEL (ANP) - Drie mannen zijn elkaar donderdag in pretpark De Efteling te lijf gegaan nadat één van hen, een 32-jarige inwoner van Zoetermeer, in de rij voor een van de attracties, een wind had gelaten.
----------
Laatst werd er in de Efteling gevochten
Want iemand had er eentje laten gaan
En daar zat zó…
Amsterdam
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 560 Voorlopig ziet men nog geen resultaten
maar spreek je daarover wat mensen aan,
dan hoor je wat gelaten: Amsterdam!!!!...ach.…
Vertekend beeld
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 564 beeld
de spiegel
omdat mijn uiterlijke jeugd
onherroepelijk achtergebleven is
verzadigd
van het intense snelle leven
vol emotie en eigenzinnigheid
maar echt
hij geeft een vertekend beeld
de spiegel
want, ik ben niet veranderd
mijn jeugd zit opgesloten binnenin
de barsten
zitten in het spiegelglas
niet op mijn getaand gelaat…
het allerliefste
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 928 Misschien moet ik dankbaar zijn
voor alles wat komt op mijn pad
Het geluk wat nu mijn kant uitkomt
al het moois wat ik eens met je had
Misschien moet ik leren accepteren
dat je me in de steek hebt gelaten
Me gaan richten op mijn eigen leven
ik heb te veel lief om te gaan haten
Misschien moet ik je maar vergeven
voor al je leugens en je…
Leeg
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 548 leeg
ik voel me leeg
mijn lichaam een huls van vlees
mijn binnenste verslonden door een beest
waarover ik niks weet
geen gevoelens
alleen leegte
ik ben alleen
leeg
ik voel me verlaten
verlaten door hetgeen dat mij vulde
verlaten door hetgeen dat mij mij maakte
niet wetende waarom
alleen gelaten
alleen
en verlaten
leeg
ik voel…
dat ik gewoon mens ben
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 356 misschien wordt de dag
langzaam warm
vandaag
en mag ik
in zijn navel wonen
wanneer bloemen uit het veld
het landschap volladen met bestemming
en een open gelaat
soms ben ik dichtbij, sluit stilte
in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag
langs wind en oude vragen
tijdloos, zoals het begin
vanzelf op huid, met dichte
ogen…
Het Wad spreekt in stormen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 242 Wad graast eeuwig
in het zoute gras nu de storm spreekt
en het water steeds maar hoger stapelt
tegen het groen van de hoge dam
‘k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten
er is geen ginder en geen hier
slechts wat bijvallen uit een oud geweten
de wind als een muziekdoos
speelt het spel met ruwe woorden
het pijnigt mijn gelaat…
midwinterdroom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 283 (op naar 2011.. )
de nacht daalde rond alleen gelaten straten
ik zag een stille man
hij verstond mijn eenzaamheid en droeg
een kroon van sneeuw
wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas
bevroren door de ferme kou
droeg slechts
illusies van mijn witte nevels
zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte
dagen
dragen…
Een uitweg
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 495 In de steek gelaten door familie, een leven vol verdriet
Is waar je niet om hebt gebeden is wat je niet hebt verdient.
Hier op deze plek vindt je rust, om je leven te herpakken,
Ook al klinkt dat onwerkelijk, na al die opgevangen klappen.…
Toen zij zich ontplooide
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 Plooien in het witte kleed vindt men niet terug
in haar gelaat; zij is de schoonste van het
plein
krullen langs de slapen hangen fijn dansend
boven schouders naar achteren in wrong
gevlochten
bewegen van de aarde rond de zon laat leven
bries verlegen langs haar ogen zucht de
schaduw, zij niet alle aandacht wenst
destijds viel Sculptura…
Alle tijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.183 Ik maak een reis door vlinderland
sterren stralen daar zelfs overdag
ik volg mijn hart, niet mijn verstand
en ik zie kleuren die ik nooit eerder zag
De drempels van verleiding zijn laag
de mooiste glimlach weet mij te ontroeren
ik merk dat ik gelaten de weelde draag
en mij simpel door passie laat ontvoeren
Lopend over de heuvels van puur…
Liedje...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 797 Want uw gelaat
In schoonheid gaat
Der wereld schoon zó zeer te boven,
Waar dat niet is
Blijft droefenis
Op 't blauw der lucht, op 't groen der hoven.…