1941 resultaten.
Met al haar kracht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 518 Donkere woeste wolken razen over haar heen
ze voelt zich plots weer zo intens klein en alleen
ze wil wegkruipen, zich verstoppen
voor deze angstaanjagende razernij
ze wil hier aan voorbij
maar weet,
ook dit hoort bij het leven
dus
blijft zij met al haar verworven kracht
dapper en fier, rechtop staan
zij laat deze waterval van woesternij
gelaten…
XXXIV
gedicht
2.0 met 6 stemmen 5.025 kende dan ik de myriaden ogen van hun gelatene?
op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde,
al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel:
weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn.
of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend.
maar zo, dat dit mij lokte als een voeder of oxigenium.…
Op de drempel van de tijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 838 Gezichten die dromerig
doch hoopvol uitkijken
naar een tijd
die nog niet is
maar die hopelijk
komen gaat
terecht gekomen in
de sluizen van de tijd
het oude achter zich
gelaten, het nieuwe
binnengevaren, niet
wetend wat er komen
gaat - onwetend van
de liefde en het leven
dat hen overkomen gaat
en van de dood die -nog - niet…
Jouw moeder Vincent ?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 er bestonden toen nog weinig haren
die op tanden groeiden
uitzonderingsgevallen daar gelaten
zij wakkerden later onder het gevoetveeg…
Liefde in goud.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 319 spelende met mijn liefde
zag ik de smaragden tranen
die als sprankelende diamanten
zich een weg baanden
over een zonverbrand gelaat
dat met verbaasde ogen
mijn versteende blik
als een harde bikkel
de liefde omarmde
die ik jou gaf
als een gouden kus
op een paar zachte platina lippen
die ik kuste.…
LAIS CCCXIII
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 72 Waarheid, die wervelende verveling
die ruwer steeds te diep in mij ontstaat,
dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing,
lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat,
haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat
de verschrikking ontwaar van haar schoonheid
en in mijn stem haar onnavolgbaarheid
omwikkel met het naakte van mijn taal,
de galm ervan in letters…
Alledaagse blues
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 97 Zo sjokt heel het leven
aan ons voorbij,
en tekent het tekort aan uren
de groeven op ons gelaat.
Al sjoemel ik wel met minuten
als tè vroeg mijn wekker gaat.…
Droomland
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 220 Het land in halfslaap
onder hoge lucht gedaald,
nog niet bewoond,
open gelaten tussen
boomwallen, in gedachten
dwalende grijze schermen
sluiten aan op een droom,
nooit helemaal ontnuchterd
door de gebroken vogelvluchten.…
Recitaties
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 67 Toen eenmaal afgelopen
lag op ons gelaat
een eerbied, dankbaarheid, een lach,
iets ongekends dat ons verbond,
terwijl wij uit alle windstreken
hier zomaar bijeen waren aangewaaid.…
emotie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 het is waar kippenvel langs
benen gaat
tot in haren laat ontwaren
dat emotie levend is
zelfs al mis je meer dan tastbaar
voelen, zoals een hand langs je gelaat
of strelend zachte armen
in een warm gebaar
het is het ooghoekmoment
de tonen van een melodie, de
lach van pasgeborenen
een leven, dat herinnerd wordt
door hart en hoofd…
LUSTIG SPRINGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 81 In woeste stormwind
danst het zeeschip
wild én gelaten
op de hoge golven
die schuim vol nevel spugen
lucht- en waterorkest
roept tot het vaartuig
met luide bulderstem
langzaam bij inspanning
tegen de kokende berg op
dan je laten gaan
door harde smak geleid
een snelle roller nadert
krult sierlijk zijn kop
stelt zich voor als mededanser…
HET WIL
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 37 Van witte stilte is haar echt gelaat,
gouden luister is haar uitgesproken staat.
Het wil haar met geen woorden nog bevuilen.
Het wil in plooien huid geloof ontvouwen:
stil verzwijgen dat het van haar houdt.…
Catastrofe uit ZWARTE VERZEN
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 50 met het
gezicht op
onweer tornde
jij op tegen de
straffe wind
die de huid
van het gelaat
strak trok
en nog net
voldoende
ruimte liet voor
priemende ogen
het was genoeg
geweest de schade
die de natuur de
eerste jaren niet
te boven zou
kunnen komen
tussen het dode
hout groeiden
enkel nog dromen
de elemententweestrijd
moest er…
Haat .....
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 746 Wist plotseling dat hij haar bedroog
Ontzet sloeg zij haar handen
voor haar mond, een kreun
slakend, volgde meteen de dreun
terwijl zij zich vermande
Hij hoefde niet te zien 't verdriet
dat naar buiten wilde
hun toekomst, die hij één klap vilde
nerveus slikkend zag zij niet
de grijns op zijn arrogante gelaat
met 'n waas voor haar ogen…
Courtoisie vitrage
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 791 Het Winterland leek schilderij
zelfs het gras deed geen concessie
brak frêle af van de impressie
de sporen van het ijs in mij
Het lentekind kwam aangefloten
vrolijk smolt ze bij `t ontdooien
m`n gelaat in zachte plooien
tot mijn zaadje was ontsproten
Sprietje groeide uit tot halm
waar ik eind`lijk in kon klimmen
om mijn kleur te laten…
de wurger
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 969 en ontij
woelde ik de droom, jij brenger van beelden
van heden en verleden
want was er geen pad in het duister
tussen bomen in stilte slechts mijn
angstig gefluister en twijfelende gang
dwaalde er geen waanzin tussen
het lover op zoek naar mijn adem
in een krankzinnige dwang
o droom, brenger van beelden
eerder zag ik dit verwrongen gelaat…
Hiaten
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 447 Met snelle pas
Ben ik gegaan en heb je daar gelaten…
Mag ik even reizen ...
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 649 In mijn wereld
kijk jij mij aan
en je laat een tijdeloze glimlach
op mijn gelaat bestaan.
Ik steel nog heel even de tijd,
want mijn laatste dromen
reizen mijn dag voorbij.…
Herfst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.039 Achter de oude kloosterwoning
Hing wat rode zon…
Onder goud-getinte linde
Bad een jonge non
Heur gelaten ogen droomden
Onder blanke doek,
Naar de zwart’ en rode letters
Van ’t getijden boek…
Langs de wegskens was geprevel
Van wat blâren bruin…;
Aan heur voeten bogen schrale
Violieren schuin
Als ’n dode^illusie, die ze
Lang vergeten…
Het avonturen pad
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 39 ik zag jouw
ogen dicht
maar in het
klein bewegen
volgde jij
toch het licht
waarmee
de dromen
opengingen
jij schaduwde
tot de cirkel
was gelopen en
je herinnering
en fantasie
terugdraaiend
naar een
volgende
scene gingen
in de mimiek
van je gelaat
kon je de
emoties zien
waarmee
alles gepaard
ging in spannen
en loslaten…
Bejaardentehuis
netgedicht
2.0 met 39 stemmen 4.376 Haar wereld is een kamer
in 't vierkant
nauwelijks een voorschoot groot
tussen vergeelde foto's
en 't uurtje dat ik wekelijks kom
wacht zij gelaten op de dood.
Als ik er ben
keurt zij haar pillen
haar drankjes en haar knie
't is water zegt zij
noemt mij weer jongen
en vindt dat ik er goed uit zie.…
De glimlach sterft
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.028 Er ligt een mooi evenwicht
Een eigen, klare taal
In het menselijk gelaat
Die het gemoed lezen laat
Achter een onderhuids web van spieren
Zoals angst mond en oog openspert
Een vrouw toont het nog wat meer
Hoewel hun vetlaag alles weer effent
De snelle opgetrokken wenkbrauw
Een bijna onzichtbare groet
Vertraagt als ze over de wieg buigt…
Naar de hemel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 74 wij hebben de
afgoden achter ons
gelaten met hun blaten
en straffende hand
ooit hadden wij samen
de horizon als perspectief
wij volgden hun verre
blik die onfeilbaar alles wist
maar toen hoogmoed
ter discussie kwam
hooghartigheid het overnam
werd sektarisme ons regime
van persoonlijke vrijheid
was men niet gediend
brood werd met…
Zwarte tranen op een bruidsboeket
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 792 ik graaf de stilte op
schep ze tot wolken
en tengere draadjes
weef ze in een bruidssluier
vlak voor het altaar
ontkomen aan het licht
adem jij vage beloftes
sleep ik mijn naam
tot in je schaduw
ontrouw en dode woorden
rukken de nacht uit elkaar
alleen het gangpad blijft over
en schijnt door een bleek
wit gelaat
niemand zal zich…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 10.295 Schudt losse haren uit je vacht
het is weer tijd om te verharen
herfst meldt telkens weer de jaren
waar je zelf niet eens aan dacht
de vier seizoenen zijn vergaan
zij zullen in ‘t verleden dringen
als jij je wolvenlied laat zingen
in ‘t schijnsel van je nieuwe maan
en langs de jouw gelopen sporen
op het gladde levenspad
- gelaten... of…
Verlicht
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 308 een traan verlicht
je bleke aangezicht
voor jij je ogen
eeuwig sluit
ik kuste je mond
en hield je hand
nu uitgebrand
jij rust weervond
de dood is wreed
maar wat hij deed
deed mij berusten
na al jouw leed
je laatste feest
dat is geweest
in onze kring
vertedering
je schoon gelaat
licht op met vlam
de geest verlaat
zoals hij…
Depressie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 503 weeldebomen kleuren zwart
oevers lijken aangevreten
gulzig door cyclopen
wijn proeft grote afkeer
watervallen storten langs
gelaat en hartzeer
neplicht hangt de strot uit
de hemel krijst de sterren stuk
wandelen zwenkt doodlopen
lief woord is als de lente
ontluikend schoon smaakt zoet
kus verheft gelijk een drijfveer
als dan je ware…
PAASMORGEN
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.166 Mij blindt de glans van zijn gelaat.
Hij had MIJ lang gezocht.…
paranoia
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.477 een mistrouwig hart
vol diepgevroren bitterheid
gehouwen in het stenen gelaat
de mond gestold in wrok
in de ogen angst en haat
het theater van beminnelijkheid
uitgelopen en gesloten
behoedzaam trachten woorden
van liefde en genegenheid
de ijzige hartenwereld te betreden
waarin zij houvastloos verglijden
nu die plots een gletsjer…
Rapport
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 2.062 Gedurende het verschonen
kreunde mijnheer en hij had
een angstige uitdrukking
op zijn gelaat.
Mijnheer had visite vandaag!
Zijn zoon, schoondochter
en kleinzoon kwamen hem opzoeken,
helemaal uit Thailand!
Mijnheer trachtte voor het eerst
in zes maanden
zelf te eten en te drinken,
hij knoeide behoorlijk.…