Alle inzendingen over geluk en voorspoed

Ach nog zo graag eenmaal wil ik zwieren op die schommel nog één keer een rondje maar in die oude draaimolen. Laat me nog eens klimmen in die appelboom achter op het erf troost mij daaronder op de grond plak een pleister op de wond. Leer mij nogmaals fietsen op dat rode fietsje door de laan voor ’t huis wrijf mijn geschaafde knieën.…

Ieder zwoegt en zweet En is oud voor hij het weet Valt, staat op en gaat door Denkt: ik kan niet meer stuk En ziet zijn dromen verglijden In de stortkoker van het geluk…

moest gaan in dit leven een rugzak met kennis en kunde een doel dat de wereld mij gunde maar vergat naar vogels en bloemen te kijken warmte te geven aan mensen het ging alleen om mijn wensen had maar één perspectief voelde hun liefde niet heb alles moeten leren door anderen en mezelf te bezeren nu eindelijk terug op het pad van geluk…

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft 20 maart uitgeroepen tot “Dag van het Geluk”. ------------------------------------------------ U moet en zal die dag gelukkig zijn, Dat wordt de mens nu dwingend voorgeschreven, Het is een feest om die dag te “beleven”, Voor niemand op die dag één centje pijn.…

verliefd als ze zijn levend in eigen wereld omringd door het groen hij lacht tevreden zij kwekt en kwaakt gezellig liefelijk naast hem hij vertelt grapjes maar is dan weer serieus -zij houdt zo van hem- vorstelijk en blij draaien zij knus en constant om hun eigen as volmaakt gelukkig is hun natuurlijke staat stilstaande…

In mijn droom krijg ik wel liefde Ja, dan slaagt de passie wel Maar in ‘t onvervalste leven Lukt de liefde niet zo snel In mijn droom ben ik gelukkig En is alles echt ok Maar in ‘t authentieke leven Zit ‘t al heel lang niet zo mee In mijn droom kan ik wel dansen Heel gezellig en intiem Maar in mijn echte daag’lijks leven Leef ik eenzaam…

Ik herinner me het Hare Khrisna lied op een oude elpee, die allang foetsie is en de haarsliertdragers op de Dam, die ik ergens wel begreep, maar de nasi speciaal bij een weeïge Chinees lokte me meer. Soms trek ik met boeddhistische evenwichtigheid een ordinaire doorsnee kroket uit zo'n kluisje, terwijl ik het gratis, papieren tubetje mosterd…

zich dan een watertje een beekje stroomt zijn gang ik traan langs harde keien en zachte rozemarijn ik kletter nog een waterval en weg is dan mijn pijn en als de uren om zijn mijn tranen zijn dan op dan speel ik met de vissen zie lelies in hun knop dat huilen niet voor niets is weet ik maar al te goed en heb door alle tranen mijn geluk…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen geplukt in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

heb de ijzers in het vuur dat blauwwit loeit een aambeeld om het gloeiend rood in vonken te gaan pletten ze te schroeien aan je hoeven die het vuur uit keien zullen ketsen ooit gaan ze stuk en worden veelgevraagde wapens van geluk…

Het geheim van geluk achter de sterren verborgen. De ruïnes, de puinhopen die ik zie... Eerst alles stuk voor het geluk van morgen. En wie ben ik, oh wie?…

in de nabijheid van de gloed van zijn aanwezigheid niets zal verdwijnen al lijkt de vorm zich vast te bijten in werkelijkheden zonder naam, rouwranden en korstige wonden zijn als het getij, de maan trekt en duwt zoals het water in mijn stem vluchtig en zonder oordeel maar zichtbaar in geïllustreerde tastbaarheden zetelt het geluk…

de trofeeën van het jagen in het leven slagen staan in huizen van geluk de auto’s opgepimpt het kind is hoogbegaafd iedereen een eigen paard maar de buitenkant is slechts decor het toneelstuk is een flop er is geen hoofdrol weggelegd voor samenzijn ieder neemt de eigen trein men spoort niet met elkaar koppelen en rangeren hebben…

Volmaakt geluk... Het moest ergens te vinden maar waar. Ik wil haar zien, ontmoeten, het maakt me niet uit hoeveel kilometers ik moet gaan. Volmaakt geluk... Ik vroeg het aan de schilder, hij haalde de schouders alsof hij de vraag niet begreep. De musicus, hij raakte volkomen van de wijs.…

Ik kijk vooruit naar het vangnet van de tijd, waarvan ik de mazen nog moet boeten, in welk dwangmatig gesponnen geluk ik ben beland, misschien word ik voor die laatste stap gered. Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )…

Geluk is 't éne woord Dat haar slaapwandlend hart vermag te raken... Daar waakt het tot nieuw leven op: Als roos die berst uit rozenknop, Zwelt het al vreemde windselen te slaken... Geduld, geduld, geduld...! In schoonheid nieuwvervuld, Niet anders mag zij u behoren...…

Er is een landschap waar je plompverloren komt te staan ik was vergeten stil te staan er hing een blad papier in mijn mond alles wat ik moest zeggen voorontwerp tijdsbestek en de rekening achteraf nochtans [was ik iets vergeten] vraagtekens luifels gaan open en dicht haag vol met dood dode bladeren vers gras verse eieren vers leven…

Mijn pen is leeg als de stilte om mij heen. Mijn ogen dwalen naar elke kant van de kamer en het voelt er kil, koud als steen. Buiten is het grijs en grauw, de huizen staan er verlaten bij. Dof is het groen van bladeren aan de bomen en al kijkend door het raam zit ik wat te dagdromen. Gevoelens van weemoed en melancholie. Het is alsof…

ze heeft het altijd koud hij kan en zal haar helpen geeft haar waar ze naar verlangt. maar voor wat hoort wat (das zeker) zij krijgt haar witte geluk en hij die gek is op magere lijfjes zal van haar genieten want zo gaat dat zij zijn afhankelijk van elkaar maar hij heeft geen idee dat hij zieker is dan zij.…

Een vlieg vloog bij zijn eerste vlucht 's avonds tegen de lamp. Een bij, die het van dichtbij zag, sprak van een grote ramp. 'Ach', zei de vlieg, ' 't valt reuze mee. Denk nou niet, dat ik lieg. Mijn leven zat er toch haast op, 'k ben maar een eendagsvlieg'.…

Het huis raakt leeg Kale muren fluisteren zacht Nog over liefde en geheimen Op enkele plaatsen verdriet verborgen onder gedroogde tranen op de vloer Liefde en warmte waaien weg door de ramen Spiegels waarin wij glimlachten krijgen een nieuw gezicht De dozen staan hier zwijgend Materialen van onze levens verpakt De deur mag dicht Ga je mee…

Maar op een dag had ze geluk. Haar overkwam een ongeluk. Ze werd door een auto overreden en is ter plekke overleden. Over doodgaan hoeven wij niet na te denken. Het overkomt je gewoon een keer. Je flikkert driehoog van een trap of wordt aangevallen door een beer en dan heb je 't wel gehad.…

Die na zijn Eerste leven Gereduceerd werd Tot een armetierig Bolletje verdroogde Aarde maar liefdevol Gekoesterd ook na Zijn eerste dood Geeft nieuw leven In puntjes bijna Onzichtbaar klein, Leven dat door De dood heen Zichtbaar wordt En tegen mij zegt 'Jij bent mijn'…

hoe dikwijls is geluk niet meer dan een oude droom uit een vervlogen tijd ik heb er destijds zorgvuldig notitie van genomen en het opgeschreven in een groen cahier met mijn naam in schuinschrift op het etiket nu ik na jaren de woorden durf te herlezen betrap ik mijzelf op weemoed…

Wanneer je geluk hebt.…

een dichte mist Verwikkeld in een brij Verlaten in je eigen huis Bezwaard, bedrukt, niet blij Tezamen met mijn scherven De brengers van geluk In mijn geval Echt bergen vol Mijn God..... ...... wat ging veel stuk..........…

Nog gebogen door de druk Van het mensenleven, Vind ik menselijk geluk, Waar geen mensen streven. Uit het troosteloze zwart En uit donkre hoeken Daalt de vrede in mijn hart, Dat moe is van zoeken.…

Voor Oekie Het heeft wat Geduurd, inmiddels Al zo'n goede Twintig jaar Dat jij ons Oppikte uit het Diepste duister Je was er zo maar Na zorgelijke Verwachting Waarin het donker Ons nooit losliet - Liefde geboren Uit liefde, dochter Ons gegeven Geluk dat al die Jaren bij ons was Hangend in de lucht En dat…

In mijn tuin een sijsje zat, Dat zo'n aardig nestje had. 't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had. Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen…

heb de vrucht van geluk wel gezien maar haar verder gemeden de vormen gevoeld ik mocht er helaas geen aandacht aan besteden ze kleurde gewoon in herinnering haar dromen gaf warmere tonen kon haar geur niet geloven was lente maar dan het onderste boven heb de vrucht van geluk in jou gezien kunnen we die delen misschien…