Netgedichten

netgedicht (nr. 48.436):

plompverloren geluk

Er is een landschap
waar je plompverloren komt te staan
ik was vergeten stil te staan
er hing een blad papier in mijn mond
alles wat ik moest zeggen
voorontwerp tijdsbestek
en de rekening achteraf

nochtans [was ik iets vergeten]
vraagtekens

luifels gaan open en dicht
haag vol met dood dode bladeren
vers gras verse eieren vers leven
een glas een stoel
en wederkerig ik voor hen
en voor de vorm nog een stijloefening
[veel valt te zeggen]

de ene horizon die in de andere kijkt
en alles baadt in klaarte
en nog een zon om alles in te lijsten
[en ik ben vergeten]
ook mijn lieve vrouw en kinderen

vergeten [te zeggen]
alles heeft mij en mij heeft alles
ieder is daar en hier is alles
en d'as alles wat er is
[alsof ik in een fluitekruidtuin
kom gewandeld]