Alle inzendingen over gewin

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

Almachtige God is niet te zien als 't geloof zelf van mensen vertrouwen op de Heer is een ladder staande op harde grond vol stenen en distels die tot de Hemel reikt bij alle treden zweven eng'len rond zenden vragen omhoog laten zegen dalen het begrip geloof zal steeds stijgen om weer de aarde op te zoeken vertrekt en komt opnieuw gewin…

regelmaat Soms even gelaten Het is dat ik je bemin Ben gelukkig niet te stoppen Je bent mijn kameraad Met alle bloedvaten Mijn weten zit daarin Ik kan het niet foppen Een mooi apparaat Ik kan je niet haten Jij bent het begin Ik hoef je niet te verstoppen Werkelijk een pracht sierraad Iets om vrij te laten Je bent mijn gewin…

En slapen ze als rozen, dan richt een zich op in een vage moraal, roept iets onbestaanbaars, ik geeft die betekenis een pose, tegendraads, ongehoord met enige schroom, dan zal ik de kaars aanlaten, anders blijf ik steken in de kantlijn wat ik heb gelezen, zin na zin, zonder gewin.…

en weer voel ik die wind waaiend uit vergeten landen geen streling is het, of aangenaam het is de zucht der krotten en hun bewoners, de vechters gezichtsverlies van een wereld die een eeuwige winter baart waar zomer slechts een aantal treft en geld en het gewin der banken of dat van de industrie en leiders weer voel ik die adem van vragen…

Geen inleving geen empathie niets meer dan de eigen wens Het is hen om het even wie dat is het egoïsme in de mens Naleven van hun eigen dromen puur en alleen op henzelf gericht Voor problemen van de medemens sluiten ze liever hun ogen dicht Alles draait hier om eigen gewin negeren van andermans gevoel Groot voelen zonder mededogen iemand…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

voortschrijdend inzicht, omarmt de toekomstige achtergrond in een teken of in een oneindig woord, wel of niet vermomd vervormd zich niet door onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend of een ongeschreven woord en zin, nog onbekend voor iedereen die het horen wil hetzelfde geldt, zonder enig geluid en gecalculeerd gewin…

Mijn 70e winter Het is koud op zolder Het hout van de vloer kraakt als die krimpt De vos blaft in de nacht waar de maan zijn eerste kwartier vindt Ik warm mij tussen twee dikke dekken Onderin dubbel geslagen met mijn voeten er in Wil met gedachten nog wat tijd rekken Maar de slaap heeft het gewin.…

veel piekeren had niet veel zin en bracht ook zeker geen gewin maar 'k zat er zo geweven in mijn moeder vocht, als een leeuwin de strijd is nog niet echt beslecht nog niet verloren het gevecht en wat ik denk, nog ongezegd want aan het leven zo gehecht...…

dan is het leven, overleven toch ben ik goed van zin ik zal mij niet gewonnen geven melancholie, het brengt mij geen gewin...…

Nu scheldt en schreeuwt er iedereen, En noemt het dwaas, brutaal, gemeen… Want ‘men’ weet in ’t eenvoudig zeggen Een diepe, boze zin te leggen: De mens is steeds geneigd het kwaad Te zoeken, ook waar ’t niet bestaat; Dies houd uw tong en penne in, Want laster schijnt hem vaak gewin.…

ik kende die blik zacht dook ik in je donker omfloerste ogen in een ijdel pogen thuis te komen het mocht niet baten in de duik bleef ik haken aan een fel dispuut om meteen danig van de wijs te raken juist het bekende voelde als gewenst drempelloos pakte ik onschuld in natuur gekleed met licht eigen gewin heb mijn rug…

Uitdrukking van woorden, eenvoud in een zin Leidt al meer dan dichtende complexiteit Tot het hoogste, een wisselwerkend gewin Onbezorgde kreten smoren elk verwijt Wat betoogt hij nog in wazige gedichten?…

in de uren dat je me nodig hebt als eenzaamheid je hart vervult maar bind me niet zet geen hek om de tuin waarin ik de zon koester in de vrijheid van het licht ik zal de wind voor je zijn wanneer de zeilen van je schip smachten naar een lichte zucht maar bind me niet ontneem mij niet de snelheid dat het leven mij vraagt voor eigen gewin…

verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier nu kreeg Noem het van alles Een sprankje geluk Wederzijds verlangen Tweezijdig gewin…

Wij als lijdend wezen een gekneveld beest achtervolgt door plagen die het lichaam of de ziel belagen, kan niet terugvallen wat is geweest, de kam van selectie die waart rond de stap in mutatie van onszelf waarin de grens al werd bereikt maar de rek eruit die knapt, uit het gewin gestapt, geen steen om onder te schuilen en uit…

FB ziet Zal geen sikkepit van mijn privacy vergen Wat doen er veel mensen geheimzinnig En angstvallig over hun privacy Je leeft toch openbaar en ’t is onzinnig Wat heb je te verbergen aan ’t strand in bikini Maar als gewoonlijk jaagt de media De angst bij iedereen erin Het is toch pure logica Zij zijn gewoon bang voor verlies van eigen gewin…

altijd als richtpunt had vielen zonder aandacht van je af als kind kon jij het blauw van de hemel uittekenen wist feilloos de mooiste buiten speel uren kon van kou storm en regen zo de bijna exacte tijdstippen lezen en de gevaren van extremen en hun aard doorgeven een zeldzaam talent aan jou verleend niet om het financieel gewin…

Kan mijn liefde niet aan je tonen Ik voel me als een vis die op het land zou moeten wonen Weet wel dat ik je bemin Alles voor je over heb In mijn leven jij enkel een gewin En dat gevoel is echt, zeker niet nep…

En - harts verlies blijkt harts gewin. 24-04-1934…

speelt een andere realiteit de haat en nijd in het leven is jammer genoeg in de praktijk hetzelfde gebleven maar vreemden zijn de kuddes gaan leiden hebben de ogen geblinddoekt en hun vrijheid verkleind huizen en steden zijn ondermijnd straffen en dwang maken mensen bang zij kunnen niet lezen worden onderwezen door herders voor eigen gewin…

vertel mij hoe zal ik schrijven over de Liefde, wiens naam louter door de stilte in mijn hart kan worden uitgesproken over de geboorte van mijn sterven in haar peilloze diepte waar het verstand blijft grijpen naar de tere takken van haar kruin ze afhakt, verbrandt voor eigen gewin over de eenzaamheid voorbij de oevers van de tijd waar…

Ditmaal blijft het niet bij schrijven Ik wil voor altijd bij je blijven In je schoot In het leven, in de dood Aan het eind of een begin In verlies en in gewin Dus waar zit je (waar zit je? waar zit je!)…

in zo'n vaag gegeven kan een hart niet kloppen help mij help mij worden tot een beeld geef mij kleur en dichting opdat ik één en onverdeeld een weinig respect gewin want in een vaag gegeven kan geen hart lang kloppen dan gooi ik mijn complexen weg op de breuklijn van mijn denken wijl ik mijn schaduw rond mij leg en mij mijn kleur…

Kiest ze voor eigen gewin of denkt ze aan de smart die ze brengt aan anderen Volgt ze alleen haar eigen hart? De oude wijze ziel in haar geeft raad maar ZELF neemt ze het besluit De poort van goud gaat ze niet door een ziel gaat haar lichaam uit... Veel later sterft een oude vrouw geboren wordt een kind...…

Mensen nemen afstand Een crisis in het land Bedrijven zijn verslonden De aarde likt haar wonden Mensen steunen elkaar Overheid komt met gebaar Maar wie voedt alle monden De aarde likte haar wonden Mensen overleden We hebben gestreden Tot wij een uitweg vonden De aarde likte haar wonden Mensen zien het nu in Gaan niet meer voor gewin…

" Het komt door des mensen goddeloze daden, dat de wereld lijdt onder vele plagen Dit is slechts het begin Nu reeds profiteren slechts weinigen van enig gewin Of je nu veel poen hebt of niet nog even, en de wereld is toch failliet De komst van de Verlosser staat in de wacht Belastingbullebak, waar is dan jouw macht Ik zal vertrokken…

naar het huis en raat waar met slanke taille hij de vorstin wachtend weet die ondier kauwend klagend het werkvolk ordonneren zal hem wacht geen min geen bijenkorf met zoet want eens in de kolonie zijn kop gestoken is trekt hij haar klappen zoals hem de jampot doet met daar de angel achter van een deegrol van verwijt omdat tot haar gewin…

Nu zwemt hij daar, rood als een biet wordt door de luchtfabriek bespied want zonder geld hier geen gewin houd jij maar fijn je adem in totdat je ploft of dubbel ziet.…