2358 resultaten.
AAN DE MAAN
poëzie
2.0 met 3 stemmen 792 U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân
Van berk en populier, die in uw glansen weemlen
Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas
Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen;
Maar ach, al drong ge ook door tot hun zo dierbare as,
Ze ontwaken niet, hun oog is blind voor uwe stralen.…
Het gietijzer van stations...
gedicht
4.0 met 7 stemmen 9.061 Het gietijzer van stations, het glas, je handen.
Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen,
maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid
als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend -
in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde
beeld in de gekromde spiegel.…
Schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 634 (voor Liu Yu Xin)
Ik loop door een bos met bomen van goud
en de paden zijn bezaaid met anemonen
twintig kabouters brengen een glas wijn
en mijn naakte lichaam vindt een meer
gevuld met het helderste blauwe water
en zeemeerminnen strelen mijn lijf
en van een dolfijn krijg ik meer wijn
terwijl jij in de verte mij wuift
betovert jouw lijf…
Onschuldige stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Ik las voor de hele klas een prachtig verhaal
tijdens een lesje Nederlandse moedertaal
met volle overtuiging in alle rust:
“Plotseling viel er een stilte”, heel bewust
Ik hield bij dat woord de wacht
onder gegniffel van binnen
genieten van de stilte
heel zacht
Het werd stil, heel stil in de klas
Ik keek niet op, ik leek van glas
De spanning…
Basale ganglia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 dagelijkse pendelreis
hij maakt zo alle dagen steeds gewoner
verruilt ledigheid voor een vaste prijs
de pendelaar tussen mensen als de zijne
volgt de tegels op het rookvrije perron
terwijl het zog van passerende treinen
lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon
langs afgewende blikken van zwijgzamen
schuift onbetreedbaar een panorama in glas…
Verveloos?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 Dichten is liegen op een hoger plan
van een lentemus een zwaluw maken
als deze onschuldige het lijden kan,
nonchalant de kosmos raken, nog
met een uitgestoken vinger in de pap,
en trek daarmee een smetteloos laken
over de lappendekens van een laatste
winterdag, achter de spiegel staat
een droombeeld wat ik herken, de hemel
drinkt het eerste glas…
plompverloren geluk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 een landschap
waar je plompverloren komt te staan
ik was vergeten stil te staan
er hing een blad papier in mijn mond
alles wat ik moest zeggen
voorontwerp tijdsbestek
en de rekening achteraf
nochtans [was ik iets vergeten]
vraagtekens
luifels gaan open en dicht
haag vol met dood dode bladeren
vers gras verse eieren vers leven
een glas…
Sliep uit
gedicht
5.0 met 2 stemmen 7.886 Helemaal diep achter glas wacht Brom de lange dagen van de fotografie af.
Brom driepoot niet tweepoot Bron.
'Bron is een mooiere naam'. 'Ik ben heel tevreden met
Brom. Brom, voornaam Toon.'
De vrijwillige molenaar, scharrelvleesafvalsnor,
te oud om nog auto te rijden.…
twijgen worden mens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 vernis van de wind, de kou
zal in zijn honger blijven zoals de schaduw
van de verdwenen pas
niets zal de tijd doorstaan in weggelaten woorden
er rest nog wat tapijt van het nooit geoogst respect
twijgen worden mens en de vrucht verstilt
wanneer er wordt gemaaid, zal ik sterven
in het wieden van het gras, me glazuren
omwille van het lege glas…
De dood viel op een dinsdag
gedicht
2.0 met 5 stemmen 4.693 Aders marmerden mijn armen dieper en dieper dan een glas
was de stem die jou plechtig aan het hoofd bracht
van al mijn onbegonnen doch gezongen brieven.
Zo liet ik mij te water, zo lag ik te baden in dat lied.
Met mijn erectie linea recta naar jouw sterrenbeeld.
Een dinsdag en de dood, zei ik. Je was er niet.…
Ligstoel I
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.180 Zoals je een cognac afmeet door het glas
horizontaal te leggen, zo is dit liggen, ik heb niet veel van mezelf
nodig om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig:.
Er is te weinig weinig. De vergevensgezindheid
van het niets waarin wij, als we eveneens
niets zouden zijn, zouden passen.
De lucht is zo blauw als vergeetachtigheid.…
Verdronken in oktober
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 342 de trein, dat wil zeggen,
de trein neemt ons mee
de jaren van volhardend vervoeren
druipen van de geharnaste huid
een kort signaal blaast de wagons
het palet van het seizoen op
gesproken wordt er nauwelijks
mannen schommelen mee met de dans
van de uitgewoonde salonwagen
bleke gezichten onder zwarte hoeden
schaakstukken achter gebroken glas…
In passe partout
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 op haar tenen schrijdt zij
door een hemelsblauwe zaal
bijna glijdend door de lucht
geleidt verplaatst de sleep
van haar japon Japanse zijde
een weinig stof
van de zalmgekleurde marmervloer
lieflijk geel van glas in lood
zeeft zonlicht dat weerspiegelt
op haar schoon gelaat
amandelogen
die door jadegroen zijn aangedaan
en welgevormde…
OERWOUD
gedicht
2.0 met 1 stemmen 4.212 komt naar beneden en vertoont een orang oetanvoorhoofd
een kleine kale buik die vooruitsteekt
en nu al die slordige haren aan armen en benen
van zijn heer vader
verdwaasde vleermuis tussen kettingen en staven
of clochards dichtgevouwen in zijn hoek
waar de groene wouden van Borneo en Sumatra
niet meer stoven en geuren
de mensen
achter het glas…
DOODSGEBED
poëzie
4.0 met 4 stemmen 618 Heer, als ik sterf
en mijn voeten zijn koud als glas,
de kaars druipt op mijn hand
en de dokter zegt: "'t Is gedaan",
als bij de kamer-wand
de priester bidt: "Heer, laat hem gaan",
dat ik dan bidde:
"Heer, neem mij in uw ontferming aan."…
Putven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 Trots, bedaard glijdt de spiegelgrage eik
binnen zilver golvend, groen glanzend glas
naar het eilandje, dat eens hoog bekroond was;
dode bomen maken hier het leven rijk.
Om het dorre hout winden zich struiken
vol geurende kracht en wachtend zaad;
luchtig dak beschut oudereend en kuiken.…
Wat een gedoe
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 180 Een oude vrouw
ziet gelijkvloers achter glas
hoe kind en kleinkind
hun affectie uitschreeuwen.
Beter af dan even verder
man en vrouw
die staren naar
een schim twee hoog.
Onhandig gezwaai.
Wat een gedoe.…
De diepte in
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 233 tegenkomt
Degene die je kent
Die je vreest of vermomt
Waar je onbedoeld steeds voor wegrent
Slaapgebrek, ziekte, of een ander zwak moment
Het gevoel besluipt te zijn verdomd
Het spiegelbeeld dat je tenen kromt
De kracht komt voort uit wat je herkent
Een verlangen dat te lang niet is verwend
Onbekend gebied lijkt te worden gevormd
Snel het glas…
Weemoedig
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 144 Ze drukt een kus op het koude glas
van de lijst die immer op 't kastje staat.
Alleen liet je me achter, eenzaamheid
is zwaar, handen wrijvend over de foto,
ach, was je hier nog maar.
Ze staat op moeizaam,
plaatst de foto terug
een handkus, ze zit weer,
't gaat allemaal niet vlug.…
Tanneke
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.657 We zitten tegenover elkaar
Kleine meisjes in rechte jurkjes
twee lappen coupeloze stof
met steile schouderbandjes
Brildragend zijn wij en jij
een glas mat afgeplakt
Je hebt een lui oog en we staren
naar het schaakbord tussen ons.…
De Vos van de middenstand
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 208 dag gaan we door
Dag na dag doen we voort
Glad als een paling wacht
de muze op de vangst
Hels en hemels is de aardse tocht
De kortste weg vaak een lange bocht
Een omweg geeft ander zicht
op wat donker is en wat licht
Hij was een zanger die je hoorde
Hij was een schrijver die men las
Een performer die bekoorde
met materiaal van helend glas…
NACHT-KAPEL
poëzie
4.0 met 6 stemmen 854 Heel flauwkens monkel-lachend,
Als of 't zijn leste lachsken was,
Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond,
Een blom, die zonder water stond
In rood kristallen glas.
Daar had ik geern gezongen,
Hoog boven al dat oud verdriet,
Maar toen ik 't lied beginnen wou,
Was 't of ik 't al ontheilgen zou —
En daarom zong ik niet.…
Ritueel
gedicht
3.0 met 49 stemmen 7.428 Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas,
alsof je enkel opgehouden was.
Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene
waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?)…
Treinovergang Ermelo
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Ik denk nog wel eens aan Kees Boek
en hoe hij mij niet meer herkende
terwijl hij mij nog op een glas whisky
had getrakteerd
en mij over de stroeve relatie
met zijn vader had verteld en hoe hij
zichzelf verloor
omdat hij zijn bedrijf moest overnemen
en hoe hij die ene dag
langs mij liep en ik hem groette
alsof hij mij wel zou herkennen…
achter uitgang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 het is mistig geworden
de wereld een cirkel
waarin jij rondjes loopt
je voeten liegen
je slaat de damp weg
klampt je vast aan water
zoekt naar iets onzichtbaars
ogen van glas
de spiegels gebroken
dan hang je aan de zon
wil de nevel optrekken
handen van was
armen te kort
je valt uiteen
en ik lijm wat
en ja, je bent er nog
en ja…
EEN HALVE EEUW
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 262 allerbeste deel
En niet de uren van angst en spijt
Verman, de beste jaren komen nog
Ervaring is met geen geld te koop
Laat uw energie de vrije loop
Want rimpels zijn slechts gezichtsbedrog
Plan en doe vooral je eigen ding
De lat moet echt niet naar omlaag
Leef niet morgen, maar vandaag
En breng straks deze dag in herinnering
Hef het glas…
BLAUWE PERIODE
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 85 ----------------------------
men moet opnieuw en steeds opnieuw
zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden
als op de oude route
de wegen lichtelijk vastgelopen zijn
dus, vandaag sluit ik mijn blauwe
periode af en begin de gele
zet het grof vuil aan de straat
zeg eindelijk waar het op staat
schrijf een brief aan mezelf
zet hem tegen het glas…
Je laatste dag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 88 Gedempte stemmen op het terras,
in de keuken rinkelend glas.
Iedereen mag nog komen,
omdat jij dat wil.
Ik zie geen tranen stromen,
de pijn blijft hoorbaar stil.
Gordijnen dansend in de warme lucht.
Jonge tenen, prachtig rood gelakt.
Vader draagt je tere lijf dat zachtjes zucht.
Buiten is de zon gezakt.…
De laatste dag in een jong leven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 Je moeder ondersteunt je innig,
terwijl ze je teder kust
Gedempte stemmen op het terras,
in de keuken rinkelend glas.
Iedereen mag nog komen.
Met je spreken, omdat jij dat wil.
Ik zie geen tranen stromen.
De pijn blijft hoorbaar stil.
Gordijnen dansen in de warme lucht.
Jonge tenen, prachtig rood gelakt.…
DE FRIESCHE POËET V
poëzie
2.0 met 19 stemmen 1.861 En drink er dit glas Pommies bij;
Die weet ik dat lekker smaakt.
Ga u daarna eens goed verdrogen,
En — kom dan in mijn arm;
Dan, voor den drommel, kus ik
U nog eens ouderwets warm!"…