Alle inzendingen over glas

Ik bouwde een muurtje om me heen maar wist dat dat geen optie was 'k heb het steen voor steen weer afgebroken en keek weer door het helderste glas daar waar ik weet dat de wereld leeft en waar wij allen nog op mogen wonen toch een wereld soms vol valse schijn waar mensen maskers dragen en ze tonen en of het nu een muur is of een masker…

Kom met een glas aan 't raam wat tijd verdrijven - dat ik thuis ben, komt toch iedere dag niet voor - ga daarna als de sodemieter met uw schrobben door!…

Ze flirtte, maakte gek en daagde uit Tussen ons in zat ondoordringbaar glas Steeds groener werd aan de overkant het gras Ik moest en zou haar hebben als mijn bruid Buiten was het alleen de brede gracht Die ons nog van elkaar gescheiden hield Ik weet niet wat mij werkelijk heeft bezield Ik nam een sprong en had haar in mijn macht Ik gaf de…

De zon in mijn hart was verdwenen geen storm te zien in mijn glas water noch nevelige slierten bij een ochtendkater geen kou en geen kilte in mijn gemoed want dat alles is wat het weer met je doet. De droom nam een eind doordrenkt werd ik wakker weerwolven knauwend aan mijn veilig bestaan.…

In Ree en Runstraat liep hij uitgelaten nu nog bij gelegenheid alle cafés zwijgend voorbij soms ging blijkbaar voor bekenden gezeten op terras of achter glas beschroomd zijn hand kort omhoog Ook fietsers passanten weinigen die hem nog herkenden vrolijk zwaaiden naar ooit de tijger zonder sluitingstijd Een vrouw gerimpeld grijs haar…

Dorpsweg langs bevroren kanaal Kale eiken wit gemutst met glas bepegeld Ik voel me warm, dikke jas en sjaal Maar meer nog is het de wollige kilte Die mijn gemoed zacht onderdompelt In kerstsfeer beleven van verlichte avondstilte Geknoerp van mijn schoenen die… Onvast over een onzichtbaar voetpad lopen Met moeite en onevenwichtig sturen Ontwijken…

kocht, paste goed bij jouw strakke perzikhuidje je gouden lokken vielen precies als gister zo speels over je slanke taille heen vanuit de rode streek keek ik gefixeerd naar jou je welige decolleté ontging mij niet evenals de gewillige blik in jouw ogen de manier waarop je heupen naar mij toe bewogen toen jij mij nog een glas…

goud glinsterende manen boven zwart fluwelen kraag je bleke sproeten gelaat met fonkelende blauwe ogen jou met dienblad zien balanceren op het drukke duin terras geeft mij Vlielands schoonheid op een presenteerblaadje verstopt achter een boek het hart kloppend in je broek voedt een koel glas bier je fantasie met wild plezier mooiste…

klare bolletjes van glas eeuwig al op bodems van oceanen die zonnestralen weerkaatsen zijn uiteraard exclusief te plaatsen voor liefde die nooit beantwoord is nu kan vastgesteld hoe vaak hoop en verwachtingen bedrogen op jaarbasis zijn uitgekomen waar de zin van één kant kwam we zitten in de maag met de vraag wie is die kwelgeest met…

na uur ge kunt vele knopen in u vingers leggen zenne, handen rimpelen toch anders dan een stilstaand waterke waar amper nog een kassei in werd gegooid, spiegelbeelden navenant vreugde en vrede geschreven op haar gezicht vlechten bundels vol takken van de zachte berk, tot ze opstaat in rappe schreden naar het theehuis kuiert om achter glas…

overreden In stukjes gescheurd Weggerukt uit haar oude leven Zit ze in een vreemd tehuis, Te staren uit het raam De minuten tikken weg En het leven vliegt voorbij De vroegere vrienden mompelen Het zou je maar gebeuren En kijken haar meelevend aan Om daarna weer vrolijk verder te gaan Maar zij blijft daar eenzaam zitten En door het glas…

er was sprake van een onstuitbaar beven Beneden op het kanaal bij het San Marcoplein verstoorde een gondel het trage golven de gondelier roerde zich vooruit Het opende een rij van vragen van waarom nu en waarvoor Een boodschap van de goden van de oude dagen Waarom juist ik hiervoor wakker geworden was uitkijkend door het raam met een glas…

bestond al zag hij nog een laatste maal zijn schouders op de golven dansen als een dronkenman die slepend er zijn evenwicht niet vond Het was te lang -te lang geleden dat de wind hem had gemeden maar nu zuchtte hij zijn ogen waarna hij het venster sloot de dood was verder weg dan ooit en dichterbij was hij tevreden toen hij staande voor het glas…

herleeft in haar compassie, doch het late maanlicht schrobt de nacht voor zich uit en stapelt hoop op afvalbergen woordenhoog jij lijnde de grenzen op je kaart en scheurde de evenaar in twee, jij kan niet houden van een wereld waar levens worden geplukt zoals wij in ‘t vroeger eens de appels met elkander deelden met genoegen vulde jij het glas…

Koelte doorstreek haar stem, alsof een glas- Kralen gordijn klaar ritselde in ’t verlegen Bewegen van een hand; dan beefde tegen De vochte grijsheid plotseling een ras Pooplen van gouden licht; wie heeft ons armen Een blik gegund tot waar de liefde waakt? Ons dood hart voelt zich koesteren en warmen.…

Scherven onder jouw voeten echo van mijn ziel vreemdeling die mijn emoties bevroor als ik toch kon ontwaren jouw gezicht jouw gedachten kon voelen misschien, heel misschien zou daardoor mijn verstard hart nog kunnen bloeden Geen woede geen verdriet geen pijn geen besef van plaats en tijd Fragiel als glas, ligt aan jouw voeten alles wat…

helder sneeuwlicht uit de hemelse maagd geboren stuwt tegen het glas in lood opgehangen tegenover het ingelijste bos, dat romantiek ademt van een zomer de glazen Christus in velden verdeeld kijkt neer op de volmaakte mens zonder ledematen: de torso van een man zo toont een bescheiden deel ik aanschouw de gekruisigde zijn borst…

Bevangen door stilte en ongeduld, de jacht naar ultieme zinnen, gedachten en het glas rijkelijk gevuld, voelt hij de leegte van zinne, elke streek bevat een woord gedreven bouwt hij voort, versjouwt zich aan de droes van de tijd, in roes ontstaan beelden in de ziel van de dag die op hem wacht, buigt meewarig over tekst en uitleg die…

Ze wuifde naar mij, terwijl ik al bijna tot een hoogtepunt kwam, haar borsten met de grote tepels stonden stoned en spits in de lucht te ademen, haar boze pooier bonkte op mijn deur, maar dat kon niet verhinderen dat zij door het glas brak, ik haar pooier met een karatetrap uitschakelde, wij samen van kijken en bekeken worden tot een huwelijk…

als een zee van glas met vuur vermengd, wilde ik bloemen van schouders kussen terwijl onze monden verzegeld waren en alle ogen schuchter keken, en zonder liefde rood openbloeiden om duidelijk te zien wat pure liefde was, terwijl de zee van vlammend vuur ontredderd een omheining was.…

Het water druipt langs de muren er groeien zwammen in de hoeken het glas valt uit de ramen klimop zoekt zijn weg naar binnen ratten knagen door de vloer een weg naar boven. mijn doos rumbonen,repen chocolade, koekjes,dadels,aardappelchips, alles nemen ze mee zelfs geld,horloges en telefoons.…

Het woord vader zit in de klank van oude hobo's die melancholisch het gejaag der harpen doet verstenen het zit in het geluid van brekend glas dat met koele gratie de sintels in de as tot glinsteren dwingt en na de stilte en de storm breekt het door de wolken, soms als een schitterend conclaaf van open en gesloten lettergrepen statig…

‘k Zit al een tijdje in m’n glas te turen Ik weet het…. drinken…het is verkeerd… en het zal ook niet zolang gaan duren Maar ik word vanbinnen verteerd, nadat je vanmorgen woest ’t bed uitgleed me schrijnend van weemoed achterliet je mooie kontje definitief de deur dichtsmeet greep ik naar een fles vol bluesverdriet de bodem is al een tijdje…

Heerlijk is dat zomerweer dat luieren in de zon ergens op het pas gemaaide gras of in een luie stoel op het gazon je humeur is als de zonneschijn warm, licht en mild en naast je staat een koel glas met drank waar je je niet aan vertilt langzaam sluiten je ogen tegen het felle licht ongemerkt lig je aan een palmenstrand en maakt een schitterend…

Eens als stad de vleugels uitslaan, straatwanden neerzetten in baksteenrood, bovenramen met fraai glas en lood. Mercatorplein doet een wijk ontstaan. Het noorderlicht wil je zien in de Vespuccistraat. Hoofdweg met strak gevelaanzicht als ader met bloed. Portieken met tegels in glazuur maken het zoet.…

Een minuut of tien dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken, mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd laat mij daar tussen haar onstuimigheid een beeld vernemen en mijn ogen blonken. Het was geen schim. De golf die zij bevoer kwam traagzaam rechtdoor naar de kust gevaren.…

Het hete vuur van woordenwinden in dit glas water, Buitenhof, waar ik mij steeds opnieuw moet vinden als daggesprek en buitenstof. Bestaat dit echt of zijn wij poppen, naturen dansend tand om tand, gedurig in heet vuur ontstoken door beelden uit nat zand? Ga maar bij dichters, boeren kijken: hun vers, hun oogst, vast in de hand.…

in volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand…

Ondertussen zagen wij, in liefde, zittend aan de rand van de zon, glas Castelli Romani in de hand wel zeven schepen tegelijk in beeld. Niemand die het zal geloven, van die zon, die olijven en die wijn, van die liefde en de dood.…

met gesloten deuren en ramen is het er als een doorzichtige houtworm vreet het zich gestaag naar mijn binnenste niet te stuiten knagend vol genot geen verweer maar zin in morgen meer het leven laat zich zien zonderling kronkelend maar helder als glas flonkert het diep in mij handen voor de oren ogen strak gesloten maar het komt binnen anders…