Alle inzendingen over glazen wand

kwam uit en dat wat mij was aangedaan verdween langzaam door de glazen wand en liet verleden aan de achterkant…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

ik zag je hand de glazen rand je vingers glijdend je wilde transparant de zaak belichten het bleek een spiegelwand jouw woorden kaatsten eigen echo's terug konden mij niet meer bereiken je ogen maakten alles stuk van wat wij ooit konden begrijpen je krulde om de waarheid heen jouw glazen wand had minder grip dan steen…

er was altijd die glazen wand de andere kant van leven je kon het voelen bruisen zag de intense emoties huizen maar het beleven werd niet meegegeven zij spiegelden naar jou hun zakelijke kou er was geen drempel om te overschrijden hen mijden is realiteit geweest generaties zijn gegaan het glas is nu verdwenen er is een naast…

je hebt je glazen huis gehoekt met de kantelen uit verleden de oude rode stenen zijn opnieuw gevoegd met specie uit de generaties genen het fundament verzonken in het veen aangepast aan heden het oogt markant de glazen wand is transparant naar buiten de inkijk biedt slechts schaduwen van huiselijk intiem bewegen na eeuwen van…

Zo broos als de glazen wand zo leeft de liefde voort, vrij van alle pijn en leedvermaak ...mooi en zeer herkenbaar stervend zal haar droevige naam worden uitgewist... "hart" breken de klanken, het glas dat ijdel bewaakt, toekomst breekt onsterfelijk tot in het diepst van de nacht.…

€28.000,00 gecrowdfund voor QUARANTAINERS twee compartimenten door glazen wand gescheiden Eigen entree Intercomsysteem Een modulai- re inrichting waarbij echt in geen tijd tafels en stoelen ruilen met rolstoel of ziekenhuisbed…

wanden spiegels met de blik naar buiten ja, en mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

Soms maken wij de ander tot een antwoord groter dan ons verlangen maar we zien dit niet: we turen door de glazen wand van eindeloosheid terwijl de dagen korten. Eigenlijk zijn we allemaal op zoek naar bevestiging, aanvaarding en vertrouwen, maar we jagen andere dingen na omdat we blind zijn of onszelf ontlopen.…

Ik sta op feesten en partijen, witgeschminkt en levensmoe, verscholen achter glazen wanden die ik aftast met mijn handen doe ik er zo goed ik kan voornamelijk het zwijgen toe. ------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

In schem’rig groen stukje van de oceaan Zweeft als een schim het zeedier, transparant: Zich vergetend, ziet door glazen wand De mensengeest ‘t ontzaglijk wonder aan, Hoe ‘t zieltje, dat in elk trillend orgaan, Teer van doorschijnendheid, onzichtbaar brandt, ‘t vreemd, glazen vogeltje, zijn fijn als kant Geweven vleugeltjes doet slaan.…

wand op liep Ja, het is reuze leuk om je te verstoppen maar een ramp als je niet gevonden wordt. ----------------------------------- uit: 'Kleur de schaduwen', 2004.…

Benauwend klein is de wereld rondom, glazen wanden onder duwende lucht gelijk. Het ventje voelt zich ontmenst, onbelangrijk: een wilde snoek in de goudvissenkom. Hij wil omhoog zweven als een pluisje wol, voorgoed kleven aan 't verste twinkellicht, daar nieuw heelalgebeuren beleven. Dan turen naar die woelige woekerbol.…

't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist. Het maanlicht worstelt om met flauw geglim Te dringen door het klamme grijze rag, Dat om het aard-gelaat zweeft als een schim.…

Zacht glijden je vingers over het glas Geruisloos volgen je ogen mij Een genadeloze blik van passie Wild van genot in hongerende liefde Slechts de glazen wand is de afstand Aanraken is bijna mogelijk..…

Grootheden van zeer klein kaliber: flits van de kantjil als de wind zo gejaagd. De zwarte panter gaapt zijn kort bestek van messen bloot, alsof natuurlijke dood niet allang was bedacht. Ik sta als Orpheus voor de nacht, een schim, kantjil in een panterpupil. --------------------------- uit: 'Thule', 1991.…

We staan over een glazen kist gebogen, moeder en ik. Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood.…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

maakte hij de knieval voor het kille doodsbed toen zijn lichaam er ontheemd lag en zijn ziel werd ontkleed In verlatenheid ontfermde het licht zich over hem met de wassende tranen van zijn vriendin die de hemel rood schreide En waar hij nu nog voortleeft in zijn geesteskinderen woont hij in menig herinnering als een litteken aan de wand…

Fijne kunstwerken zijn in de werkhal te zien. Die spinnenwebben!…

daar heb je het weer de weg slingert heen en weer waar mijn auto staat weet ik niet meer op een wankele houten rand hang ik tegen de wand de deur naar de overkant klim ik hoog boven de straat langs een bouwvallige gevel gaat mijn been van de richel omlaag vallen kan niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek…

Tussen barsten in de wand van beker, wijnglas en karaf daar speelt zich vaagweg imposant ’t visioen van ver verleden af…

mijn huis was mijn kasteel ik had van alles wat en van alles veel er liepen pauwen op mijn land Monet’s tuin hing aan de wand een chippendale glom in de salon een druivenrank klom langs het balkon sprankelend zonlicht in zuiver kristal een staand horloge klonk in de hal mijn huis stond open voor vertier vrienden sliepen op zuiver kasjmier…

In een vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

Een ritmisch kloppen op het raam haalde mijn gedachten even van hun plaats af zwevend verplaatsten zij zich richting venster waar de regen het zachte kloppen begeleidde het was een nacht als ooit die andere nacht lang geleden alleen stond ik toen zelf op zag in het raam dat wat ik nooit meer wilde zien twee lege ogen koud en…

jouw adem al jaren weggezonken maakt de zomer, de bloemen koud want niets dan schaduw roept het vluchten, de zware druppels losgelaten weg van ogen, de oude woorden lichaamloos, dwars door wind voorgoed verlaten, het kind in armen de stilte, ver en lusteloos jij geeft niet meer of nooit geweten het praten huiswaarts dichterbij…

Zacht tikken op het raam halen gedachten even van hun plaats zwevend verplaatsen zij zich richting venster waar regen het ritme begeleidt het is een nacht als toen ze staat langzaam op en kijkt in de spiegel hij licht zwart…

in mijn herinnering ben ik altijd klein geweest ook in elke wereld die openbrak wanneer het schuilen zocht naar zachtheid of een lief woord dat deed vermoeden dat ik bestond met het oor tegen een helderblauwe hemel om in geluid van nergens eindigende warmte te kunnen wonen ik tastte dan aan mijn hart aan het kind dat daar stond,…