Alle inzendingen over grenzen verdwijnen

Ik wil verdwijnen Verdwijnen naar een plek waar het rustig is Vol met geluk bovendien Naar een plek waar geen verschil is Waar iedereen er hetzelfde uit zal zien Ik wil verdwijnen Zonder dat iemand het merkt Zonder dat iemand me mist Zonder dat iemand me zich herinnert Alsof ik nooit heb bestaan Ik wil verdwijnen En alles hier vergeten…

Ik wil weg, ver hier vandaan, Gewoon verdwijnen, gewoon weggaan. Alles achterlaten, geen pijn, geen verdriet, Even geen problemen of ellende in het verschiet. Was het maar zo gemakkelijk, kon het maar, Het leven zoals het nu is, is zo vreselijk zwaar.…

Alsjeblieft, verdwijn nu uit mijn leven uit mijn hart en uit mijn dromen ik geloofde weer heel even dat het allemaal goed ging komen Niets bleek minder waar jij bent door en door slecht dezelfde egoïstische leugenaar waar ik niet langer voor vecht Ik voel nu onderhuidse haat en kan wel janken bovendien ik wil dat jij nu weg gaat en jezelf…

boven het water verdwijnt de vogel in het grijze hemeldak de ochtend breekt aan alles is gezegd leen mij je oor, liefste je zwijgen is zo licht…

de wereld krimpt bij zo veel stille uren op de dag een droom op zoek naar houvast valt ontredderd uit de lucht we raken verloren in een mengsel van beelden woorden en wie we waren het wassende water verorbert het land het land wordt weer water eenmaal in de wolken zie je niets tijd om te gaan…

Stel dat ik verdwijn eerst een week, dan een maand, stel dat ik niet meer verschijn, wel een jaar lang.…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt bij mij de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt…

samen zwijgend met ons gezicht naar de zon zonder woorden zonder gebaar een ontloken stilte genietend van een warm verbond mijlenver van elkaar gewoon twee mensen gelukkig kent warmte geen grenzen voor een engel…

Soms is het huwelijk drama, wat blijkt, en dat is waar; er zijn grenzen aan je incasseren, Je past gewoon niet bij elkaar!…

Waar ligt de grens Hoe ver kun je gaan? Teveel, té intens Op het randje staan Voor ik een grens Volledig herken Moet ik als mens weten wie ik ben Moet ik ontdekken Waar ik zélf wil staan Welke muren en hekken Ik over wil gaan Ik zal op mijn bek gaan Foute dingen proberen Ik zal ook weer opstaan En hier ook van leren…

een droevig gevoel reikt je hart schendt de grens van het vertrouwen het vertrouwen dat geboren werd om van iemand te houden sprekende vlinders die van gevoel tot gevoel zweven in je buik emotionele gedachten die botsen om een liefdevol…

Onverwacht zonder waarschuwing heel alleen over. Het intense verdriet als woeste golven. Traag ontworstelend aan de kolken. De kust ruw en vrijwel eindeloos langzaam in zicht. Stap voor stap struikelend vallend en weer opstaand. Een weg zoekend langs smalle paden vaak onbegaanbaar. Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren…

plagen terwijl zij vele jaren al verblijft waar zij dacht na haar dood te zijn voor troost komt zij dan terug en haar nabijheid voel ik als een zegen als zij mijn hand houdt weet ik zeker dat alles gaat zoals het moet het doet er dan ook niet meer toe van elke kant de wens zou komen ik val terug op deze grote liefde die onbaatzuchtig over grenzen…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

de zon schijnt op mijn rug het verlicht het dal en brengt de schoonheid terug geen wijsheid dan te kijken naar wat mijn ogen zien buiten is de hemel ik ben minder bang een mistig land verdwijnt in druppels vol met kleuren onontgonnen land een wereld zonder grenzen…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

Het vliegtuig trekt zijn grens door blauwe lucht maar grenzen bestaan daar boven niet de streep wordt een zee van watten tot zonnig besneeuwde bergtoppen vervormd waarover de wind zijn prikkelende zilver zucht.…

Jij leert nu mij, die geen grenzen, om jou te waarschuwen, op te letten scherp te zien met vage vragen korte metten maken perk en paal te zetten…

Beter is het toe te geven, laat er ruimte bestaan, zodat de ander kan bewegen, niet steeds over grenzen moet gaan.…

Hekken en poorten de grensbewaking op scherp leve de vrijheid…

in jouw verschijnen lijken alle grenzen ogenblikkelijk te verdwijnen licht schoorvoetend kom je op in een teder en terughoudend bewegen ineens gooi jij je los straalt een openheid in je diepste emoties gevend daar waar nog jouw vitaliteit naar de eigen schulp verwijst bespeel jij de wereld met een mystieke blik in je hemels gezicht…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu.…

De stedelijke grenzen verwateren, verdwijnen uit het zicht, door planologen in het groen uitgeslagen hart met meer ruimte op het oog dan gewenste stilte verdelen ze de laatste klanken, in vogelvlucht door de bijna uitgeklonken weelde van weiden en water.…

Wat is toch de reden, wat is toch de zin, de oorzaak van jouw abrupte stekeligheid? Als een blad aan de boom, in geval van jou, liever aan de roos ben jij van aangenaam lief tot zeer naar, stekelig geworden Doornig en bits, irritant vervelend. Onterecht boos Wanneer ga jij nou eens inzien dat leven niet sec leven is? Zonder verantwoord'lijkheid…

Ooit werd ik in Grenzeloze vrijheid Geboren in een wereld Die bol stond van De schoonheid van De schepping - naar mate Ik ouder word, ervaar ik Dat er steeds weer nieuwe Cirkels om me heen Worden getrokken - zonder Dat ik er invloed op heb, Leren moet ik mijn eigen Grenzen te trekken, om er Vervolgens behoedzaam Over te waken…

De piepjes van het uurlijks ANP Die al van vijf naar drie stuks moesten slinken Gaan straks in het geheel niet langer klinken Het spook van de vernieuwing neemt ze mee. Voor wie van deze pips niet wenst te scheiden Zal ik ze via Napster gaan verspreiden.…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

Zuil Oudehorne* Via woestijnzand uit Utah naar de Roemeen- se bergen en nu in Oudehorne, Friesland De UFO-gelovers Nieuwsgierig enthousiast Een Metalen Monoliet Nu al dríe keer verrast De overeenkomst tussen Oudehorne, bergen, zand Een mystieke monoliet Met gelijkenis. Ook verband? *Locatie: oostelijk van Heerenveen…

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

we keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij onze eigen grenzen grenzen aan het zien grenzen aan de groei grenzen aan 't leven kortom wij keken en zagen zover wij het konden verdragen…