Alle inzendingen over grijze

Boven Amsterdam hangt een grijze lucht De Kromme Waal slingert en boten rusten Lopend door mijn Mokum een diepe zucht Het scheve achterwerk van de Sluyswacht Oudeschansers slapen hun roes uit De Montelbaans staat in zijn kracht Slenter door de Binnen Bantammerstraat naar de drukte bij de Waag waar ik in mezelf zachtjes praat Achter de…

Dan weer voel ik mij niet meer bij machte En moet ik mij redden uit mijn grijze slop. Zo bouw ik mij een woning in mijn brein. Vind ik een rustplaats voor mijn gedachten Zodat ik niet hoef te wachten Om daar met jou gelukkig te zijn.…

Verregende zondag zacht getik op harde ondergrond grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels vallen, bomen huilen ook als regen is gestopt beleef ik zondagsrust binnen zonder lust naar buiten toe te gaan door binnen dromen de dag door komen steeds weer kijken door een spleet of de regen al van stoppen weet.…

Niemand lette erop tot het water over de bergrug heen het meer in stroomde Het regende de hele zomer een dichte grijze lucht- zee stortte zich als een wereldoceaan over de aarde, een dik vel beukend hout kwam boven drijven, let niet op de dieren Kijk niet of er mensen bij zijn je weet het wel de oude wereld borrelt nog een beetje op…

ik leg de snoeischaar maar terzijde en leg de beslissing in de grijze zone grijs zoals de dag was vorig jaar was hij zwart zwart van verdriet om verlies een dierbaar dier verliet deze heerlijke speelweide zocht rust en kreeg die ook blijft het probleem wat te doen hortensia snoeien of niet doorgaan of stilstaan van rouwen krijg je gauw…

Nu zijn er krachten in ons volk, met weinig grijze massa, die haten onze Zwarte Piet en mikt hem in de asla. Het zijn de eeuw`ge Gutmenschen, ver boven ons verheven. Och was toch maar in hemelsnaam, bij moeder thuis gebleven.…

spreekt hij klare taal als hij roept voor gesloten vensters mompelend morrelt aan dichte deuren is hij een vreemde eend tussen de klare taal als hij in bijtende woorden krast tegen iemand niemand in het bijzonder ochtendblauwe woorden oker-oranje klanken kleuren het najaar zijn taal hult de winter in roze-grijze tinten…

Een lieve grijze oude vrouw; altijd wenkend door haar ramen. Wanneer ik bij haar binnen mocht, op de thee bij haar privé, leek het of je in Indonesië was. De geur van scherpe specerijen werkte daaraan mee. Veelal wat goed leek te zijn ging te snel voorbij.…

Geïnspireerd op "Volt-filet", het hogesnelheidssonnet van Inge Boulonois, leek het mij, na alle ophef rond haar partijlidmaatschap (exit Gündogan) en haar Kamerzetel (idem dito) bij Volt, zaak om deze grijze feeks van 44 te betitelen als Lucifer...een aartsengel, maar dan wel een weerspannige...…

wolken bevolkten vandaag een helder blauw in een middelgrote stad waarin de zon het moeilijk had in hun vormen stormden ze huizenhoog in een skyline die een weidse horizon verboog ik zag ze jagen hun druppels dragen in de grijze onderkant maar een koele wind hield alles in de hand totdat thermiek in het geniep een andere…

Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren De zitting begroeid met mos Paddenstoelen rondom zijn oude benen Ietwat krakkemikkig Tussen de koude grijze stenen Boven schittert een kolibrie met gezag Gouden wieken Snelle vleugelslag Het is alweer jaren geleden Mijn opa was nog jong Die hier zijn tijd besteedde En van het bankje…

helling zindert zomer druiven bollen zon loof wordt geel en slomer takken bruinen houtig krom ranken hadden lente vastgezet in het bloeien tot een vrucht hun werk is al neergelegd de wijngaard oogst in rust licht maakt nu een schilderij met wolken als een schaduw bomen staan er wat verlaten bij in de lucht een boerenzwaluw de grijze…

de weg naar het huis bovenop de berg maakt een beruchte bocht scherend langs het ravijn waarin jij verdween nabij het stugge bergdorp van onze ouders je kwam niet meer thuis een dans macabre tussen onbenaderbare bergen van zoekend licht weerspannige bergen doen wat ze willen een boom sloeg een gat in het dak ik kijk de grijze…

ons geheugen we eten er boterhammen met kaas en gaan te paard de heuvels over daar klinkt weer dat vertrouwde stemgeluid van een moeder die haar kinderen roept om te gaan zwemmen in de blije rivier en in de avond bij het kampvuur drinkt vader zijn bedroefde bier om de volle maan te begroeten met zijn lyrische verhalen er blijft een grijze…

Er ligt een stilte in het landschap bij de grijze tuin bomen aarzelen of knoppen komen bollen schieten uit de grond er zijn kleine momenten die aan de lente doen denken maar dan is er weer de vaatwas de dweil die door de keuken moet een vloer die zal gaan glanzen er zijn wat geluiden gekomen van wandelende vreemdelingen die door…

Als het leven zwaar weegt Alleen zijn teveel ruimte neemt De rouw te rauw De kou te koud De schreeuw van binnen ongehoord De grijze nachten ongestoord Insomnia de enige die op visite komt Altijd laat Als iedereen naar bed al gaat Kondigt hij zich aan Een duistere vriend Met een theelichtje hoop Opgebrand in de nacht De ochtend…

Werkman we lopen het zandpad op rechts de kale akker iets verder links de steen met namen een oude man met bloem vertelt hoe het was die voorjaarsavond terwijl de vogels zongen en de vijand schier verslagen de tuin in milde geur van appelbloesem en sering - weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft hij…

De lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord.…

Ze staat niet graag in de belangstelling, is geen grijze muis, dát zéker niet. Ze heeft alleen toch liever maar, dat niemand d'r echt ziet. Dus aan de zijlijn, kijkt ze toe en is in het geheel niet ontevreden, want wie met háár contact niet wil, die moet ook worden gemeden?!…

Mijn gouden dagen Zijn naar grauw verschoven Grijze muizen knaagden De kleuren van mijn roze bril Waardoor ik Altijd zomer zag Oplichtend Witte muren vol Blauwe regen en Schaterend geel de Straten in zag stromen. Toeters en bellen Goudgerande hoeden en Bontgekleurde slingers overal.…

Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart Maar kinderogen hebben haar bezworen Nu loopt zij naar de spiegel, opgetogen Versiert zij grijze haren met een lint Pakt koffers in, door hoop en vrees bewogen. Vorige week vertrok het laatste kind Vanuit het huis zien machteloze ogen Haar rode rok verwaaien in de wind…

delicate remmingen onder controle hadden wij zijn toen gaan kerken met gezang kaarsen walmend stil genietend zingen op eeuwenoude zerken mantra’s van gebed in al zijn opstijgingen langs gewelfhoge pilaren bekleed met heiligen die hun wonderen baren gewijde stilte in gods flakkerende schemering waar lucht nog danst in een grijze…

kortere naam ken ik niet nooit vader ooit eens papa tederheid was verborgen langzaam verzachtende vader wel eens tranen in je ogen druppels van tederheid zorgzame grijze oude man meer dan zestig jaar met de liefste vrouw moeder lieve man achter een schild na je eenzame dood kun je nog zo vertederen wordt je late humor en liefde…

ik spring, ik huppel en draai als molen rond ik ga nog sneller als de woorden die voortkomen uit mijn mond blijf staan, val niet om oude grijze gek stop , halt, stop bok met lange borstrok maar de wereld is zo mooi en vluchtig zo zwevend, zo high zo wiet wiet wiet zo bye, bye, bye ik kan niet stoppen en ga er tegen aan wat een…

schoppen ze je na 'helaas' met een fluwelen trap in elkaar iemand die het weten kon zei ooit: hoe groot je ellende ook is, bedenk dat het altijd erger kan – en zo bedenk ik nu dat dictator Franco dódenlijsten bij de koffie schreef dat zal deze lapzwans niet gebeuren want dit sujet, deze harteloze schoft woont in een kalm land, een grijze…

in de spinsels woelt er een magere fret onder het kalken gewelf van mijn schedel hardnekkig knaagt hij aan de draden tot de stroom breekt, een schicht in het merg waarna het tandwiel van de klok stokt in een grijze, lillende kwab kweek ik woorden die ik losschraap als een fluim die aan de strot kleeft en dan stolt tot een korstig vlies…

Ik kijk naar de man die, ineengedoken, in zijn stoel zit, de ogen geloken; zo klein lijkt hij nu, met zijn grijze haar, in zijn pantoffels, en ook zo breekbaar. Lamplicht zet zijn hoofd in een kader, heel duidelijk zie ik nu mijn vader; groot verschil met het beeld dat naar boven kwam van de man die mij hoog in zijn armen nam.…

Die zwarte steen van marmer de grijze letters al wat vaag het is alleen nog een herinnering die ik eventjes bezoek vandaag. Het is hier stil tussen de zerken alleen het grindpad maakt geluid het ijzeren hek piept achter mij wanneer ik het weer zachtjes sluit.…

Grijze muizen overal. Een plaag en zeeën van tijd zichzelf te onderscheiden. Die duffe lullen in musea, nooit na afloop een derde helft. Fietsen in een flitsend jack, schilderen, dichten, macrameeën. En sinds kort ook sjokken met van die stokken. Nordic walking en na afloop koffie met gebak.…

vanuit grijze wolkenflarden scheurt de hemel open: een God wil zijn boek dichtslaan maar hoort de donder rollen vertwijfeld gaat zijn blik naar het oosten, de witte bergen waar hij een eik ziet branden, getroffen door Zeus' bliksem kletterend valt de regen en koelt de geschonden eik terwijl Noach zijn ark stuurt, in de richting van een…