Alle inzendingen over handen en voeten

laat ons de mode negeren en laat ons graven en wroeten naar handen en voeten naar botten, troost en vredespijpen laat ons laten we laat god wat is het laat…

Polderland kolderland land van venijn altijd wind tegen en bol van chagrijn Polderland kolderland de handen en voeten steeds in de weer van het heilige moeten Polderland kolderland met tinten van grijs weerspiegelt in sloten en soms op het ijs Polderland kolderland met de geur van azijn en doe maar gewoon in de geest van Calvijn…

Terug op handen en voeten, zwart-wit en monogeluid. Gelukkig zonder schuld en het heilige moeten. Geuren en geluiden drijven boven bij een beeld. Weemoed als verlossing, voor een wereld die je niet meer deelt. Klauwend in de ijle lucht, verstikt onder een dikke deken.…

Handen geklemd, voeten stampend op de trappers. Sorry, maar mij krijg je niet klein. Ik bezeil je, zodat mijn ros recht blijft.…

Gedachten stromen zonder rem wie ik ben wat ik wil stil Woorden zonder reden noch doel geluidloos gaan zij hun gang ik wil het stoppen en verstoppen het benauwd en maakt mij bang Ik wil krijsen gillen het razende bloed in mijn donder stillen Ik wil zoveel maar ben gebonden met handen en voeten aan gedachten het verwachten…

jouw dans rijgt stukjes stilte aaneen haalt uit geluid zachte tonen in draai en bewegen komen vorm en ritme tot leven als melodieuze lichaamstaal jij nodigt uit met handen en voeten in een sierlijk begroeten als parels stralen je ogen tijdens ons zwevend gaan ik danste als schaduw achter je aan…

woorden zijn spaarzaam leggen tegenwoordig meer gewicht op de schaal waardoor de balans precisiewerk verricht deze dagen handen en voeten zijn al gebonden door het verbod elkaar normaal te begroeten waar blikken speuren zie je verlangen kleuren alleen de lach en stem zijn ons wisselgeld geworden hun intrinsieke waarde stijgt…

je sprak van hardnekkig grijs te veel stofdeeltjes in de lucht kwam naast me zitten op de zetel kroop dicht tegen me aan handen en voeten zo koud zelfs door de wollen sokken heen jouw hele leven trok als een flits voorbij in het verhaal van een meisje gevangen in een volwassen vrouw hoe je het kijken van mij had gezien dat je er nu…

Zweetdruppels parelen van een ebbenhouten huid op die van ivoor twee paar donkere ogen ontmoeten elkaar in de hartstocht van het moment lezen liefde als handen en voeten elkaar krullend omhelzen in een woeste dans zweet parelt en warme tranen genieten………zij …hij…wij…ik…jij het wordt lente fluistert de wind koelte door het geopende…

wat ik creëer heeft geen handen en voeten meer zij werden afgeschoten voor ze konden werken en lopen het gouden moment snel neergepend in gloedvolle woorden verliest meteen zijn glans reflecteert nog eenmaal in verbleken en laat ons slechts de vage schijn van hoe het ooit had willen zijn het is als glas nog buigzaam transparant…

Met handen en voeten spreken ...met mijn vuisten, met regen, en woedende storm in paswoorden dicht ik wie ik ben ...met armslagen en gestamp, zonder na te denken wie ik ben, wie als jij met mij vecht ...wanneer het stormt in ons bloed en ook jij je dansend vrij huilt ...mijn ziel verbonden met jouw hart de hemel gevonden in elkaars hand…

machteloos moet zij toezien hoe smetteloos wit verwatert vuil/grauw wordt haar speelgrond modderig haar paden al worden handen haar zacht opgelegd kan zij haar blik niet afwenden haar stervende geliefde het gelaat dat haar zo dierbaar wil zij behouden met handen en voeten hart en buik in eeuwige omstrengeling desnoods samen sterven…

Ik stond oog in oog in de kleine stille kapel van de kathedraal zag alleen je ogen neus en mond je handen en voeten heel vertrouwd dat wel een lichaam had je niet stil werd ik even was in gedachten bezig een moment van inleven bij de bedoeling van de kunstenaar er kwam iemand binnen ging voor het kunstwerk staan vanaf dat ogenblik…

Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zevenmaal om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren.…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

ik was even thuis met de zon op mijn kruis door handen en voeten genageld ik voelde de dreiging van naderd onweer riep luid om mijn vader drie keer de dood werd ontbloot door mijn huid te doorboren water en bloed gaven slechts sporen zacht rolt de steen van mijn graf door de kracht die het opstaan mij gaf zij zijn gebleven als…

en voeten naar beneden en loopt acht kilometer terug naar zijn leraar…

Hangende handen. Lusteloze voeten. Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten. Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen, vallen en verkillen.…

Ik wil de wegen handen en voeten geven, hoofd, hart en mensen. Lieve wandelaars die elk ander ontmoeten gelukkig maken. Wegen ten hemel heb ik vele gevlogen, zelfs over polen. Ik zag de wereld steeds onder me door glijden, toen ik zo hoog vloog. Ik ben weer geland op deze vreemde aarde en huil ten hemel.…

op papier is alles helder het water, de rivier opgeschreven, eerste druk tussendoor tastbaar met handen en voeten iedereen is een woord, verzameld in enkelingen niet plaatsbepalend maar definitief zoekend ter hoogte van zwarte bossen, op het scheiden van geest vangt voortbestaan aan en nemen woorden een wending zodat betekenis lijkt…

raakt op de muur en de boekenkast op zoek gaat naar een hand die zijn doel raakt en hoe je de hangplant zwaarte geeft in het gareel van dit tafereel hoe je de straten vastbakt aan de hemel en de mensen handen en voeten geeft en een dak boven hun hoofd het is alsof je niet inziet dat ik het ben…

drie palen steken uit een berg zand aan weerszijden twee vastgesnoerde vrouwen in het midden zit jij op een plank hoofden handen en voeten van lindehout dezelfde gezichten in berusting gestold onthutsend ongeloof over wie zij zijn als in een stomme film de weidse gebaren de sprakeloze ogen in het verstarde gezicht het…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

en voeten doet je laat jouw ogen en lach met plezier dit spektakel regisseren…

men mij handen en voeten bindt weet dan dat ik vals beschuldigd ben ik huil mijn ogen uit hun kassen als toch ik hier de blaam mocht krijgen zo zeer is men door haat verblind weet dan dat ik onschuldig slachtoffer ben van rechters in brokaten jassen…

je wees ik keek langs je blik over zee zag en profile in je gefocuste blik de schrik van het moment voelde spanning in je hand zag voeten bewegen in hun diepe indruk op het strand bij de afzet van leven in rood keerde het tij de noodhulp was al dichtbij flarden van stemmen in zwaaien uit reddende vesten nog bleven woorden…

Haar ogen spreken waarheid terwijl leugentaal de mond verlaat en zinnen, niet meer bij zinnen, schamper zwart wit laten verdwijnen in grijze rook zonder enig vuur gebonden aan handen lopen voeten die paar laatste passen nogmaals zwakzinnig tot het einde wordt alles weer hergebruikt en roept verlangen intens om aandacht bedrukt spreekt…

Toen waren wij samen in de nacht waren wij onze handen en voeten onze ogen tedere lippen één adem één ritme uitgestrekt in het hoge gras boven wolken uit zonken we in de diepte van de zee de tijd vooruit gevlogen hebben we gelachen waren we dronken van de aarde waren we dronken van de wijn dag en nacht dansend zijn we moe geworden…

en voeten liep om het veroordelen woord voor woord op te eten tot er niets meer overbleef dan languit in bed en misschien dit beeld…

Ineens een engel naast mijn bed ik zie het leven nu als een spons door jouw liefde bracht je mij de hemel dat geloof ik echt en dat is nu mijn echte thuis jij gaf mij handen en voeten het ontbreekt mij aan niets het gaat niet om jouw handelen maar om hetgeen je in werkelijkheid doet uit dankbaarheid opent mijn hart zich jij volmaakte…