Alle inzendingen over heilzaam gedichten leemte

Jan malde wat met Nel, en 't was wel met haar wil; Nochtans en deed ze niet als roepen: Stil, Jan, stil. Maar Jan kon meer dan Diets en hield haar bij haar pak: Nel was van Londen, en 't was Engels dat ze sprak.…

Heisa, lustig moet men zijn bij gezang en koele wijn, want waarom toch beven? lach de duivel in 't gezicht, vrees de schaduw noch het licht en bemin het leven. Nu welaan! alleen de vreugd kent geen list, vereer de deugd en durf 't goede wagen; want wie lustig is, is braaf en blijft nooit gelijk een slaaf, 't juk der smert verdragen.…

Zo innig keek die vreemdeling Mij gisteravond aan, Zo innig zacht Dat ik van nacht Gedurig weer moest luisteren Hoe vreemd een hart kan slaan. Nu komt daar voor het klikkend glas Zo'n dwaze droomster staan, En vraagt waarom Ik kijken kom, En ziet mijn lippen fluisteren En laat mij blozend gaan.…

Wanneer ik loop danst in mijn vlees de dode boom van mijn skelet. Wie schiep naar zijn bizarre wet mij deze dood in eigen vlees? Hef ik het hoofd, zingt scherp gewet, zingt wars van dood en wars van vrees het drieste lied van bloed en vlees en parelt over dood en wet en zingt van deze dode boom met blinde keel de kleine vreugd…

Trek de woestijn in, laat de karavaan de groene rijkdom der oasen, u zij de dorre oceaan van zand; goud en topazen bewaart ge niet, die zijn voor uw vriendin, de koningin van Scheba; de stierenvechter laat ge de arena, de volkstribuun het duizendvoudige gehuil van de hyena's die beurtlings ‘kruist hem’ en ‘hosannah’ roepen;…

Wie kent zichzelf? ga zitten in een nieuw gewelf en neem een korte, scherpe stift die voor de drift en 't vliegend weer van het gevoel niet aanstonds zwicht; die wachten kan tot 't vergezicht en 't donker landschap van de ziel naar alle zijden openligt onder het koopren avondlicht. en als dan vogels zonder tal zijn neergestreken…

De pauwe staat in pronkgewaad, ruisend rillen z'n veren, hij schudt z'n pracht alsof met kracht wind er langshenen kwam scheren. De fijne kop bloeit als een knop dicht aan de waaier van ogen, die bont en rond tot op de grond sierlijk is uitgebogen; en als een vorst zwelt hem de borst, groen en wiss'lend van glansen, geheven…

Een predikheer, gewoon de dronkenschap te laken, Bestrafte deze zonde omtrent twee uren lang. Het volk dacht dit geteem zal nooit ten einde raken; Deez' droop de kerk uit, en die wachtte na de zang, Daarna stond ieder op, voor 't eind der predikaatsje; Hierop keert Dominee het uurglas nog eens om, En roept: blijf likkebroers hoe zijt gij zot…

Aan mijn moeder Wie toch is er op deze aarde die meer recht heeft op mijn dank? Wie behoort mijn eerst gevoelen en mijn eerste citerklank? Wie toch zal mij niet versmaden, noch de wrevel in zich voên, schoon ik van ontelbre schatten slechts een penning af kan doen? Wie dan gij, mijn lieve moeder! heeft meer schuldbewijs op mij? Maar…

Het vroege zonlicht trilt in de cipressen, Drijft als een blonde schaduw over 't gras En stroomt, huiv'rend in 't hoge vensterglas, In 't blank boudoir der grijzende comtesse. Dezelfde dag moest steeds opnieuw gebeuren, - Hoor de gekooide vogel boven haar - Weer buigt haar witgepoederd kapsel naar 't Borduurwerk van verguld en bonte…

Hij is in 't midden van de mei Geboren en een dichter zei: Dit is een kind dat zingen zal, Dat de mensen 't horen óveral; 0, wat een zeldzaam mei-geval: Hij is in 't midden van de mei Geboren. Hij mag een lelijk mosje zijn Wie horen wil naar liedjes fijn, Die zoekt de mooiste vogel niet: Van de lelijkste vogel is 't mooiste lied…

met half gesloten ogen is alles maar een half open boek Ze sloeg de deur dicht en ging vastberaden weg, uitgewuifd door de klink. vroeger dacht ik: nu! vandaag de dag denk ik: toen. maar ergens sluimert: wanneer? De tapdansende wind en meestampende rolluiken in een gietende orgie vol lekkende goten. Kijken in de weerspiegeling…

Ik beklim de hoogste ladder om de mooiste bloem te plukken speciaal voor vandaag ik kleur de hemel kobalt blauw en schilder een zon, die naar je knipoogt speciaal voor vandaag ik reik je de hand voor een dans tussen de sterren speciaal voor vandaag ook al heb je twee linker benen weet dan, dat je even daar was daar waar de mooiste…

Dag van het gedicht in tweeduizend acht Dichters weten wat er op die dag van hen wordt verwacht Net als de rest van het jaar komt het één na het andere gedicht Want geef ze een pen, zet ze in het licht Dichters zijn gelukkig als ze schrijven kunnen echt waar Dus op naar de dag van het gedicht Tot volgend jaar.…

Lees dit gedicht maar niet. Het geeft meer aandacht aan een haar uit uw neus dan aan een liefdevolle schone die u al duizend keer hebt bekeken. Lees dit gedicht maar niet. Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal van woorden, uitweidingen en opsommingen door de eruditie van uw mooie ogen. Lees dit gedicht maar niet.…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

Mijn gedicht kent geen gezicht alleen de contouren zijn nog vaag zichtbaar een neus, ogen en een mond het is gewoon niet klaar het komt er ook niet van want dan zou ik jou beschrijven en alleen jij weet dat ik dat niet kan het zal zo blijven mijn hart is gesloten mijn vuist gebald geen pen kan ik nog houden geen gedicht kan ik nog schrijven…

ik verslind gedichten om hun taal en woorden waar tussen gedachten zweven die ontroerden en bekoorden die het geheel oplichten die iets levenloos weten te verbeelden laten dansen laten leven daarom juist daarom zal ik zo vaak zwichten voor de schoonheid van sommige gedichten…

zelf herlees ik het werk van mijn favoriete doch ook al bijna vergeten dichter Buddingh'regelmatig misschien wel als een vorm van reanimatie van zijn gedichten want waarachtig sommige van zijn werkjes zijn weer springlevend neem het gedicht "ARS POETICA" daarin wordt je tijdens het aardappelschillen aangezet tot het schrijven van een gedicht…

Het is bepaald overdreven te denken dat het gedicht een poging betekent om iets verstaanbaar te maken, laat staan een uiting van priesters die god zien.…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Het kan ook een gedicht zijn, dat coupletten lang opsomt en in herhaling bungeejumpt. Nu is er geen gedicht, alleen een gang die eindeloos lijkt te vertakken. Zodoende zijn er geen woorden, geen ogen, en is er de tijd die het imaginaire plaats en podium uitgumt. Ook de tijd verlaat me.…

Wat is een gedicht Meer dan de vleesgeworden Uiting van hem die Het geschreven heeft - Het is aanraakbaar, Durft tegenstellingen Uit te spreken, Breng horizonten Bij elkaar tot op de plaats Waar verticaal en horizontaal Elkaar snijden - het gedicht Blijft aanraakbaar dichtbij Voor hen die het lezen, Nog lang nadat de dichter…

Tikkend en rammend Op toetsen daarvoor gemaakt Ontstaat mijn gedicht…

Gedichten lezen lichten en luchten je leven even of langer op!!!…

we komen dichterbij we naderen het eind van dit gedicht.…

Ik zoek mijn gezicht in een gedicht op het strand in de schelp van jouw hand.…

Hij zoekt zijn grenzen bakert taal in met waanzin verstikt het gedicht…

ik heb vandaag de spade ter hand genomen en het gat gedicht…

In gesublimeerde vorm Is het eenzame gedicht Niet meer dan een Kinderloos wezen, Niet meer dan een Ouderloos kind…