3967 resultaten.
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 121 Langzaam wat beter
zegt hij als je vraagt
hoe het met hem gaat
zijn beschermingsmuur
is nog steeds intact
Maar wij zien de scheuren
de gaten, het verval
hij sukkelt telkens weg
als je met hem praat
herhaalt zichzelf te vaak
kan nog steeds niet lopen
heeft met alles hulp nodig
en ruikt naar oude pis
De eens zo vitale man
altijd vrolijk…
Verval
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 218 Terwijl de tijd
door al je vingers glipt
loop je steeds vaker
achter jezelf aan
omdat alles meer moeite kost
sluipt dat wat je
liever wilt negeren
toch langzaam dichterbij
voel je dat de wereld
stilaan kleiner wordt
omdat er meer mensen
verdwijnen dan bijkomen
zit je soms klem
in die beklemming
terwijl je van elke dag
eigenlijk…
Verval
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 37 de schepping
was voltooid
overal waren
de klokken
gaan tikken
op het uur nul
omdat de mensen
anders zouden
stikken zonder
zuurstof bomen
zon en natuur
het raderwerk
was universeel
onvervangbaar
door de mens
waren er
ongewenste
haperingen
waarna verval
was ingezet met kains
ezels kakebeen dat
abel had neergelegd…
Jaargetijden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 45 Onstuimige wind
woeit de bladeren voort
als gedachten die dwarrelen
Herfst is gekomen
stormachtig onmisbaar
in de cyclus van seizoenen
Kleurrijk prachtig
het verval almachtig
bereid tot wederopstanding
Maar eerst is er winter
enig natuur komt op rust
wachtend op de roep van het voorjaar
En met de lentezon hoog aan de hemel
start…
bloeiend verval
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 kleurige bloesems
bloeiend verval
vallende zaden
zaaiende wind
wassende groeisels
bloemend gewas
kleurige bloesems
bloeiend verval
vallende zaden
zaaiende wind…
Consequenties
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 De consequentie van het levend feit
dat ieders naam staat op z'n vingerspits
is: Let op! Hier leeft een unieke flits
in een domein van soevereiniteit
De consequentie van het levend feit
dat wij aanraakbaar en gevoelig zijn
is: Let op! Respecteer de scheidingslijn
pleeg geen invasie, handel met beleid
De consequentie van het levend feit…
Windkracht acht
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 1.116 De herfstvakantie is voorbij vandaag
En ieder heeft dus lekker uitgeblazen.
Maar nu begint het najaar zelf te razen
En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag.
De zomertijd is niet meer terug te draaien.
Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…
Voorbode van de komende herfst
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 324 Langzaamaan, gaan we op Herfst aan,
worden de avonden korter, de dagen eveneens,
maar het geeft niks want ineens:
komt de zon terwijl het giet en ik kijk omhoog,
warempel een pracht van een regenboog.
Heerlijke woeste ongrijpbare Herfst…
inktzwam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 157 tussen gras onder berk verscholen
ontluikend de witte hoed, zachte schubben
boven de licht gekleurde tepel
de gesloten onderkant draagt mysterie
zwarte magie voor later...nog twee dagen...?
jonge hoeden voorzichtig gesneden
knoflookboter in de pan, zacht beroerd
met inkt het recept geschreven..…
Weemoed in de herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Wanneer de blaadjes vallen
worden mensen lankmoedig
het rood-groene tapijt
wat geurt naar herfst
roept weemoed op
maakt mensen depressief
Wanneer de blaadjes
allemaal gevallen zijn,
zijn er vele mensen, die
niet meer " onder ons zijn"
door de herfst, sloeg de
weemoed en depressie toe
Genadeloos.…
Herfst 2019
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 250 De herfst regeert weer met bedrukt geluid
Het hemelwater kletst op grond en daken
Wind giert langs huizen, bomen kraken
Nog even maar, dan is het daarmee uit
Bij vette pech treurt elk seizoen hier later
Als woest of zacht geklots van poolijswater…
De herfst van ons leven?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter
van ons tijdelijke bestaan hier op aard
denk ik; alles, maar ook alles
Was het me meer dan waard!
Dus herfst kom maar op, winter
pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan
In dit mooie aardse wereldse bestaan!…
Nog meer modern verval
gedicht
2.0 met 44 stemmen 9.030 Hoe vaak wordt van 'verval' gepredikt
Maar ach, verval is het pas echt
Wanneer een kind 'n kip ziet lopen
En dan "Kijk daar gaat 'n Nugget!" zegt
--------------------------------------------
uit: 'Dichters in de Prinsentuin', 2005.…
Zwanenzang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 178 Toen met de herfst de wolken binnendreven
Kwam daarmee het verval in hem op gang
En ’s winters wordt zijn zwanenzang geschreven.…
reiziger door de seizoenen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 734 ons juist
kopje onder laat gaan
in een poel van melancholie
op het tableau van mijn gemoed
zijn de seizoenen nooit eender...…
Avondromance
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.635 Het laatste geflonker
Der zonne ging ter rust;
De beek is door ’t donker
In sluimring gekust;
Maar ’t zwijgende duister
Toont lieflijke pracht:
Want de aard groet uw luister,
Vorstinne der nacht!
Geen nevelen betrekken
Uw Goddelijk schoon;
Geen schaduwen dekken
’t Azuur van uw troon.
Vol glans zijn de blikken,
Waarmee ge op ons staart…
Blad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 251 Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen
De eik,de berk,de populier,de es
Ze hebben het voorzien op de NS
Door blaadjes op de rails te laten komen,
En over alle sporen te verspreiden
Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
zonder titel
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 484 niks en dat is al
want wat u leest, alhier
is de vrucht van mijn verval.…
huiselijk lot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 412 de bakstenen vorm doet denken
aan het huis dat ooit bestond
en het door haar deur verstond
mensen warm te laten passeren
voor wat gezelligheid binnenin
de gebakken gaten vandaag
ontkennen het verleden, toen
de ramen nog juist konden passen
ook al stonden ze wagenwijd open
zo ver als haar scharnieren plooiden
er is ook geen brievenbus meer…
Zonsondergang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 465 Ik keer terug
naar de zonsondergang
Waar ze zomaar verscheen
en ik toekeek vol leven
Roze lucht
Koele bries
Witte paarden
Hoefslagen om me heen
Mijn lichaam is blind
...
Ze komt me niet redden…
De schoonheid van verval
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 209 laat de oude bomen mij
opnieuw verleden geven
als ruïnes die nog huiveren
in verlaten land
oude schuren armoe spreken
in de stille dorpen,
harken aan de kant
oude handen met hun vouwen
dunne haren grauwig grijs
boven de versleten ruggen
verdroogde huid in vochtig huis
laat dit alles overstemmen
wat perfectie heet,
het niet meer…
Verwaterd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 260 jouw vijver is een modderpoel
vissen kijken dood in je ogen
aan de rand vangt nog net
een straatgebonden kat
de schellen van een kikkerwicht
uit het blauw beneveld nat…
De Dom van Keulen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Ze ziet het ongelovig aan
Ze komen uit donkere stegen
Helaas kan zij zich niet bewegen
Ze zou fel alarm willen slaan
Ze kunnen haar taal niet verstaan
De kruisridder greep ooit de degen
Streed tegen Alláh, nee veel zegen
Bracht dat niet Bijbel versus Koran
Uit roosvensters stromen de tranen
Het lichaam toch heilige tempel
Werd smerig…
Gave maantjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 559 In een bad als een gemankeerde baarmoeder
kijk ik terug en reminisceer,
het gedaas, de grijperige maanden,
de hele winter of discontent.
Er was het meisje met de rode laarzen
de neuzen waren versleten maar
de maantjes van haar vingers waren gaaf
En later zat ik aan haar bed
en lepelde vermoeide wijsheden binnen..
een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…
restafval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 niets gooit zich weg
en bewaren is geen optie
plastic en blik op maandag
verzameld werk
in een spoor van achterlaten;
lege dozen
een notitieblok zonder aantekeningen
een gedicht aan de rand van taal
twee helften
van hetzelfde potlood
bossen zonder uitgang
een huis dat zich ruimt
voor een dood die wacht…
HET
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 30 het houdt van verval, het trage ontbinden,
de graduele neergang van orde tot aarde,
water en slijm, het kleven van woorden
aan handen ontdaan van hun grip, vuur
dat vreet aan molm, gebinte van kerken,
donker gewemel diep in een crypte, barsten,
glasbreuk, stofwalmen, krakende vloeren, steenslag,
roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad…
novemberluchten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 novemberluchten
zuchten
over grijsheid en verval,
toch is
leven
overal.…
Rust...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 758 Gemoedsrust is als je gemoed rúst heeft, of
je hebt een rústig gemoed.
Zielerust is als je ziel rúst heeft, of
je hebt een rustige ziel.
Gemoeds- en zielerust sámen, tja, da's een
heel ánder verhaal.
Gemoedelijke rústige zieltjes zijn we met
déze temperaturen toch állemaal?…
Vijftig jaar individu
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 2.009 liggen in herfst besloten
het masker, reeds jaren afgestoten
krijgt nu een plaats in het museum
iedere letter is voortaan leven.…