3968 resultaten.
doorleefde herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 220 ik dompel me onder in ‘n natte
herfst waarin het bos nu des te
feller geurt en blinkt
waar mijn gemoed wat meer
naar binnen keert, een oude
herinnering nog altijd huist
waar ik in ‘n bosrijk landschap
struin nog ongerept door de tijd
met rust gelaten
over het met wilde cantharellen
bezaaide pad, weer aan mijn
vaders hand…
Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 223 Nu is weer een ander duren
in de plooien van een tijd
met vroege schemeruren
en dakloze bomen
in hun houterige pose
ben ik weer gevangen
in een vreemd verdriet
om dat achterlaten
van wie of wat ooit kwam of ging
in vreemde traagheid
sluit ik ramen en deuren
de avond kijkt me aan
met koolzwarte ogen
ik moet met het donker
de herfst weer…
Legioen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Langzaamaan zie je meer tak,
donker afstekend tegen de lucht
De geur die de herfst ons brengt
is er eentje van: geluk!
Immers, de winter komt eraan,
maar voor ‘t zover is
moeten alle blaadjes vallen gaan,
en da’s om de drommel niet mis!…
De wind en, ja de wind
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 160 Wat ga je tekeer, ‘t is herfst
de wind heeft een oerkracht zo lijkt
‘t is herfst, een openbaring
op naar de winter en de verwarming!…
Herfstgevoel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 162 Deur wagenwijd open
Herfstzonnetje schijnt
Mijn kat is naar buiten gelopen
Alles buiten heeft een andere teint
Ik aai haar met mijn voet,
En zie de bladeren zweven
De zonnestralen doen ons goed
Al is het maar voor even
Nu nog mijn tas koffie erbij
Schommelen in mijn stoel
Ik voel me eventjes vrij,
vrij van al het gewoel…
Ode aan de vergrijzing
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 133 Ik kijk even naar mijn handen
En ik schrik
Wat zijn ze oud
Craquelé gebroken marmer
Met vijf smalle staafjes hout
Het verval is reeds begonnen
In de herfst
De winter wacht
Als ik die ooit mag bereiken
’t Is een koude lange nacht
Maar dan denk ik aan mijn moeder
Die ’s de winter bijna door
Nog zo stralend levenslustig
Nou…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 745 in traagheid van gemoed
de diepte
het oog van de melancholie
en nog altijd
het verstilde reiken
naar de schoonheid
van een onbevangen jeugd
een bevrijding pas
aan de horizon van de utopie
maar desondanks
gaande door het leven
in de schaduw
gaande in weerklank
van het voortbestaan
steeds de lente opnieuw…
Ken je dat?
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 701 je kent ze vast wel, die momenten
dat het vel je even niet meer past
dat je weg wilt lopen bij jezelf maar
zelfs geen weg vindt op de tast
van die dagen dat de regen zich
van zijn natste kant laat voelen
jou onder je huid nog raakt en je
het liefste weg zou spoelen
dan druip ik af zonder een woord
droog mijn draad met de intentie
wat…
Labrador
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 105 meer gehoord
als ik daglicht ken, hoef ik niet in aarde te wroeten
mijn zwijgende metgezel laat ik op volle zee achter
misschien wel om niet zelf opnieuw te moeten,
te hoeven, maar te neigen naar gewoon zachter
de klaarheid behoeft geen nader betoog
in het onbegrijpelijke hou ik mij staande
daar zit mij voorbij de dag nog iets hoog
het gemoed…
Niet slecht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 Ik ben niet altijd aardig
ook niet altijd slecht
ik ben een beetje ' tussenin'
jazeker, dat ben ik echt.
Als je verdient
mijn vriend te zijn
zul je altijd een oor vinden
alsook een plekje in m'n hart.
En al ben 'k niet altijd aardig
evenmin niet altijd slecht
ik zeg je de waarheid
niet krom, maar puur en recht.
En kun je daar niet…
Onze gemoedstoestand
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 97 Alle dagen hetzelfde weer,
en de regen valt met kuipen neer.
Onze gezondheid komt in het gedrang,
houdt geen rekening met stand of rang.
Het humeur is op een laag pitje gehouden,
want je bent nu juist zwaar verkouden.
Buiten is het donker, kil en koud
er is niemand … die daarvan houd
Bent u een mens die meegaat met het weer
dan loopt…
zwaar water
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 103 hoe ver kan water gaan
welke oever kent zijn grenzen
wat komt bovendrijven om
soortelijk gewicht te tarten
stromen hersenen nog vol
bij het zien van een geliefde
die geen broccoli lust
het antwoord schuldig blijft
op terechte vragen
in het licht van vloeibaar…
gesteven hart
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 192 ben een tochthond gereed
aan de deur bij het minste excuus
aangeschoten door het schurften
er moet dringend atmosfeer tussen de ribben
gelukkig heb ik een rem voor de nurken
mijn vrouw strijkt mijn hart netjes
met stomend gedemineraliseerd water
mijn geluk heeft een moederkoek
als mijn hart dan netjes opgeplooid
in de borstkast moet ‘t gemoed…
Najaar
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 462 Zelfs hier is de herfst voelbaar
ondanks de warmte van het middaguur
word ik in de schemering steeds meer gewaar
dat er kilte heerst buiten het avondlijke vuur.
Van de bergen in het noorden
rollen wolken naar het dal
waar jij en ik het traag verval
beseffen zonder grote woorden.…
viering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 474 een nieuwe dag van het leven
glanst statig boven de horizon
de stilte is voelbaar in geur
van benevelde aarde en heide
parelende dauw in spinrag
bomen in grijze sluiers
de eerste kleuren van verval
de herfst zit in de lucht
na een verzadigde zomer
de eeuwige kringloop
op mijn kleine stukje aarde
onder hemelse oneindigheid
alleen…
Wind, storm en regen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 398 Heerlijk die wind, het is nog herfst,
heerlijk die regen, nog steeds is het herfst,
heerlijk die storm, het is herfst,
maar best fijn als je kunt luisteren
naar de storm in het midden van de nacht!
Bevoorrecht en dat,
terwijl het nog steeds herfst is!…
SEPTEMBER
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 180 De e’s vervlechten lettergrepen
De preherfst keert de levenssfeer
En neemt begeesterd het beheer
Gereed meer regen te verslepen
Klef dwepen weken met de e
Het snelsennet kweelt lekker mee…
Late guldenroede
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Men loopt zo gauw voorbij
in herfstachtig najaar
aan wat uitgebloeide takken
in een groepje bij elkaar
vergankelijk geworden
kleur verliezen, broos
staat het stil, wat triest
komen uit de mist in zicht
van zachte lichtval
en zie....
hoe een spinnetje ontdekte
de ragfijne takjes
waaraan het zijn webje spon
en kijk...
naar de verdorde bloempjes…
Verval
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 877 Ik ben nog even soepel als altijd,
hoop ik, krachtig en onversleten.
Maar als ik snel de trap opga
zijn dertig jaren zo voorbij,
wanneer ik bovensta -
kortademig, klamzweterig.
Wel ben ik onveranderd gaaf en glad,
denk ik, en net zo slank als vroeger.
Maar tijd en ondervinding strijk
ik niet meer met mijn handen strak
als ik in de spiegel…
Verval
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.250 Een vurig bede klinkt
vanuit het hart ontstegen
'Heer waar bent U, hoor mij roepen
de wereld om mij heen verhardt
er strijden allerhande groepen
en het geloof in U verstart'
Hoopvol slaat zij haar ogen op
smekend hulp vragend van Zijn Hand
maar al wat zij ziet is het trage bederf
scheuren in het heilig beeld van stand
getekend verval…
Verval
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.598 Jij zit daar binnen en komt niet meer buiten
bent met het huis gezonken tot het verval
de deur naar onderhoud blijf je maar sluiten.
Straks is er niemand meer die je vinden zal
heeft jouw natuur je verhindert om je te uiten
getuigen slecht de planten van jouw sterfgeval.…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd bij verval…
geen verval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd bij verval…
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 465 natuurlijk wil hij niet meer zien
hoe zijn zachte huid verrimpelt
en plooien trekt over zijn lijf
de spiegel toont meedogenloos
donkere wallen onder zijn ogen
de scheurtjes langs zijn wangen
de blauwgeaderde delta stroomt
binnenzijds langs beide de polsen,
vertakt in doorschijnend melkwit
zijn donkere krullen vergrijzen
de roze huid…
Alles is verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 Steeds weer duidt het feest
naar hopeloze gasten, boekbinders
van de ergste soort die met valkuilen
analfabeten weet te scoren
we zeggen ongehoord
verschuilen ons achter vodden
wrijven met vinger kurkresten
uit het wijnglas om het vervolgens
in het geniep af te likken
ze schreeuwen dat de nacht
hun eenzaam maakt, herschrijven
telkens…
VERVAL
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.019 Gedwee laat de verbrokkelde muur
met zijn ronde ingevallen toren
zich door harde wingerdranken doorboren.
Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur!
Over verweerde stenen zing het uur
van drifig minnende vogelkoren.
Kleine holtes doen licht getrippel horen;
krioelend leven heeft groot avontuur.
Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval.…
verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 gebroken nachten
schuren langs oude wonden
dagen verslijten…
Verval
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Een facelift kan ze wel gebruiken
maar ja, zo’n liftboy is vals duur,
niet getreurd, op naar het Kruitvat
altijd voordelig in plamuur.
De groeven dicht, de plooien glad
als nieuw kan ze er tegen aan
maar na thuiskomst en een bad
staart ze opnieuw haar leeftijd aan…
ook het verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 het schrijnende verval van
een boeket zonnebloemen
moet van Gogh met een gevoel
van melancholie hebben opgescheept
doch dit weerhield hem er niet
van dit tafereel met sublieme
penseelstreken op canvas
vast te leggen voor de eeuwigheid…
Het verval
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 jaar
dan komen de gebreken
nou ik heb het al vijftien jaar
zevenhonderd en tachtig weken
Vijf en veertig
nog volop in het leven
ineens voorbij
een ziekte beleven
Jaar na jaar
verminderd kwaliteit
van het wie je bent
nooit meer bevrijd
Heb er mee te doen
opgesloten in je lijf
allerlei klachten
maar vooral traag en stijf
Het verval…