1766 resultaten.
Staalde het skelet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 ik zag de blokken
in je handen veranderen
jij speelde met hout
wist van bomen
zag het groen komen
in warme affiniteit
jij timmerde geen muren
of staalde het skelet
maar bloeide puur natuur
los van vorm
en structuur deelde
iedere jaarring zijn eigen vuur
jouw bloemen
zongen in het bouwen
hun veelkleurige melodie
kwamen in jouw…
Witte orchidee
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.356 Schalks water was er net zo diep
als dorst die ik begeerde
en ik zwom er naar je toe
met houten klompen aan
ik zonk
alleen mijn hart
dat steeds van jou was
en niet achter wilde blijven
zoog zich barstensvol met licht
dat jij in overgave schonk
zo helder dat het eenmaal klopte nog
waarna het zou verschijnen
als een witte orchidee
die stilaan…
kinderfeestje
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 508 Wit en blauw bleven achter
en toen ratelde ze de zaak van haar hals
en kletterde het op de houten vloer.
Daar plakte het geweigerd snoep
wat aan elkaar. Spuug.
Men liet het er maar liggen.
Ze is niet normaal, zei men.
Wat blauw is en wit, is niet anders dan roze.
Zeiden de ooms en tantes.
Smaakt allemaal even zoet.…
Het zwart van wit
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 266 voortsleept door de wallen van dit bestaan
-het zwart van de aarde met hier en daar
een grijze pluim, al wat rest is nog wat as -
de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken
dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi
hebben verspeelt op een lang gelukkig leven
toch versnellen we van pas
wanneer de zondvloed ons verwarmt
en we het hout…
de man in de vroegte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 235 dat hij zichzelf betrapt,
hardop lacht
‘koffiekop sijpelt’
de stemmen, dromen
‘gebruik hen,
luister naar hun razen’
vele ochtenden
is niets hem dierbaarder
dan de randen van het bad
hij stapelt er boeken
en klokhuizen sterven
er is een asbak, een viltstift
en als hij zich in water legt
krimpt zijn geest
vele ochtenden
zijn er houten…
- Nietszeggend -
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 144 Nietszeggend spreekt het woord
door de sumatraanse regenwouden
stemt gematigt de hartewens,
tropische regen slaat
gekenmerkt de houten trommels.
Groeiend omringt regen
duizenden verschillende planten.
Liefde groeit
met prachtig gevormde bladeren,
als diepe bloemen in alle kleuren,
voelt spiritueel overleven..…
Gracieus
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 820 Ik slijp haar gratie
in een steen, ik modeleer
haar naam in hout en taal
om die voort te laten gaan
tegen beter weten in, spreek
ijdel haar aan in mijn teloor –
gang toe, een plaats waar licht
volmaakt gedijt, zich spreidt,
onaf een bewogen hart geraakt.…
Holbewoner
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 170 Toen er een ziel kwam
in zijn nachtmerries,
en vleermuizen vlogen
bewogen door de nacht
las hij de brief van zijn moeder
liet tranen in hout branden
folterde zijn geweten
met schuldgevoelens
wilgentenen aan de rand
van het meer, dat spiegelde
herinnering vol oude poppen
verweerde weemoed in de nacht
met als slot het schimmenspel
van…
Gebakken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 500 Een telefoonsnoer dat zichzelf omkrult
golft samen met een stoffige kop,
waar al jaren geen koffie meer in zit,
de lijnen van hout op een tafel die smelt en niet brandt.
Groene rook prikt in de ogen,
terwijl zijn nagels in de muren krassen.
Een raam dat nooit gesloten was,
blijkt nu in zijn slot vastgeroest.…
Ik mis je...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.125 Pa, ik mis je zo met kerstmis
je huisje in het goud
dat je zelf maakte van
cellofaan en hout.
Pa, ik mis je zo met mijn
verjaardag, je bosje bloemen
of cadeau, je optimisme en
je vrolijkheid, ja dat mis
ik zo...
Pa ik mis je zo op zondag
als ik je bezocht en ik
ongedwongen met je praatte
en je tuin bewonderen mocht.…
Gaten in emmers
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 200 In het dorstige land tasten
daklozen in het duister, ze
zijn de stralen van een
getergde zon en goddeloze
geloften al tijden moe,
papieren regels rotten in
het hout, een leger van
houtwormen splijt de wereld
open, dekt de aarde met hun
maskers toe, in de vlijt van
alle gestorvenen treft alleen
de hoop geen verwijt, de nachten…
Bomen van Dichters
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 462 Bert sprak zichzelf een lus toe
hij ging op zoek naar een boom
een mooie boom
en de dingen die hij kwijt was
onderweg verkleinde hij
liefde tot woord, tot eisprong
ongewenst, donkerzwart
zoals de houten vloer
en de harde kneepjes in zijn
moederloze wangen
Bert stapte in de lus
boog het hoofd en het verschil
hij werd dichter van duizend…
De twee nablijvers
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.702 — Men heeft er woningen gebouwd
van nieuwe steen en blinkend hout.
------------------------------
uit: Nieuwe Gedichten, 1934.…
de sluis van Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 403 ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs
aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten
onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd
jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen…
Het lot van de tuintafel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 Het oude houten tafeltje achterin de tuin
Heeft zijn beste tijd gehad
Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin
Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad
In de kieren is het met mos beklad
Het heeft kwasten als een kale kruin
Het doet alleen nog dienst als puin
Verweerd is elke lat
Er zijn tijden van vreugde geweest
Warmte…
Ergo Sum
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Beeldende technieken (hout, steen, glas) helpen mij weer
overeind, en gedichten zijn het bewijs van mijn bestaan - vandaar de titel Ergo Sum.…
behuizing
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.074 Pijpleidingen, elektriciteit, water, gas, alles
om een basisleven te hebben, geesten zullen
je hier niet wekken zegt de helderziende, de
houten vloeren kraken lekker vertrouwd.
In de kelder heb je lang vertoefd, het was er
duister, donker, benauwd, met een klein kaars-
licht om je overeind te houden.…
Koude trappen, warm bloed
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 336 Ook al was hij dood
ik bleef de boom water geven
weigerde zijn hout te kappen laat staan verbranden
dat was niet nodig want mijn hart zijn branden
verwarmde de nu lege wanden.…
Ruizelt zacht vergeten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 212 jij bent volgroeid
een markante boom
karakteristiek in de omgeving
toch draag je
de laatste jaren minder
bladeren en meer dood hout
jij bent nog echt
niet oud en versleten
maar ruizelt zacht vergeten
de screen
is al geweest voor het
lichte falen van je geest
verborgen wortels
komen langzaam bloot
in het fysiek mankeren
het…
Offer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 Ga staan
bij de voet
van de
beuk
en sla
met alle kracht
je hoofd
tegen het
onbevlekte
hout.
Proef het bloed
dat via
wenkbrauw
wimper
wang
en lip
je mond
binnenstroomt.
Breng dit offer
voor hem
die ooit de mensen
bouwde
en nu boven
in hoge bomen
woont.
Verscholen tussen
het groene loof.
Misschien.…
Houtsnijder
gedicht
4.0 met 3 stemmen 5.436 Hij sneed zichzelf in hout
als egel, eenhoorn, beer.
Veel
als christus, jezus, maria,
wat was dat lelijk, gaper.
Hij speelde graag toneel.
Vermomd met bolhoed, knijpbril, papieren neus,
trok hij de polder in.
Zijn laatste komisch nummer was een kerstgroep.
Levensgroot.
Met os, met kind, met vrouw, met ezel,
bevolkte hij een stal.…
zwijgend moment
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 zwijgend moment dat in rust
de aarde vindt gij koestert hoop
terwijl het leien dak het water
beregent met schellen vol
vreemde tonen
hoezeer het lijden wordt bemind
in de vrucht van het bestaan maakt de dood
schetsen en graveert de lijnen
in onze hand
mijn stoel mijn liefste ons bed maar
ook de tafel die ons scheidt is van hout
ontbonden…
Wat dan? ( voor J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 172 Toch ook in die warme kerk
waar tranen vertrouwd vielen
op de houten banken,
achter elkaar, één na één
mijn verdriet en wanhoop samenvielen
met mijn ziel,
waardoor ik weer hoop voelde
en ik mezelf kon zijn.
Jij, met jouw groots verantwoordelijk werk:
voor mij toegewijd voor altijd.…
Nachtbraker
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.772 Je hangt over een houten klaagbank
waarin je slechts de dwaas ontmoet.
Je giet iets weg en pist iets uit.
Je luistert naar de achterklap.
Er fluisteren wat meisjes naar
de dode puntjes van je haar.
Je zal wel nooit meer nuchter zijn.
Je houdt jezelf gedeisd en lacht.
Je kokhalst tegen sluitingstijd.…
publieke banken
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 voor gesprekken en stiltes
soms bezeerd door verwijten maar meestal
geeft de rug een schommelen aan
vertrouwd met tussenpozen van schaduw en
licht woorden tot de bomen gericht of bedekt
met een krant voor een slapende man
de banken bieden een zitplaats voor de wandelaar
hebben een voorkeur voor verliefde pogingen
een arm langs het hout…
SINKSEN IN LA ROCHE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 86 Op de Ourthe peddelt spreken
Mensentongen storten klanken
Uit over de houten banken
Vanwaar stil wordt uitgekeken
Naar het ooit gegeven teken
Waarvoor velen God nog danken
Kerkgang begon af te slanken
Dogma wist zich los te weken
Pinksteren, vuur op mijn hoofd
Felle zon op huid en haren
Vlammen dansend op mijn kruin
Heilig was de Geest…
wellness
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 219 dikke muren
in hun oude sfeer boetserend, rond
een eeuwig hart
het zoutbad stort vanzelf in sprekend
lichte vormen, tussen rozen en
de schijn van wat vanille, rozemarijn
en zuivere gebaren
zandsteen schuurt langs wit beton
waar het plafond de druppels draagt,
van warmer evenaren
maar het water schraagt
het stillere ervaren
van een houten…
Gitaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 359 Zacht bloeien de snaren in kleur
Iedere klank een eigen lied
Temperament dwingend als geur
Stampend snakkend naar adem
Als een arend spiedend vanuit de hoogte
Snijdt de eenzame klank door het hout
Danst en wiegt als dons op het water
Spiegeling van smaragd in goud
Timbre, kracht, gevoel, melancholie
Snikkend, helend, in passie gebracht…
Jouw blauw-dooraderde hand.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 535 ."
In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte.
Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk naast de man die mijn vader zou worden,
alsof je bescherming bij hem zoekt.…
IJzeren Hein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 125 Het is een oude houten klok
maar zonder moeite stuurt hij
tinnen benen los en vastberaden
ritmisch in een cirkel rond.
Er zijn momenten dat het lijkt
of hij me provoceert, net als ik
in een droom beland ben
dreunt zijn bronzen donderslag.…