Alle inzendingen over iep

De oude grote Iep, De grote Iep lijdt, is ziek wordt niet, niet meer beter de Iep is zeer beschadigd door ongekend beschamend vandalisme de Iep wordt niet meer geholpen teveel schors moedwillig gestript de Iep sterft, krijgt eutanasie van een beschadigde beschaving de onze, die oude!…

Ik heb iets onder de oksels sprak Iep tot Olm. Ik weet niet wat het is maar het jeukt en ik voel me ziek. Olm schudde zijn kruin toen hij Iep bekeek. Je toestand is kritiek, het rode kruis is al geweest en heeft iets op je bast gekwast maar wat er gaat gebeuren, ik weet het niet.…

een aalscholver schouwt vanuit de top van de iep de begane grond overal meent hij te zien het recht van de sterkste…

zondagmorgen vroeg meeuwen drinken aan een plas de iepen zwijgen ik stap langs holle wegen er kraait een haan oproerig…

onder de dichte bladerkroon van de iep vroeg je wat ik dragen kon de leegte zei ik vind ik zwaar en de duisternis ook maar een wonder kan ik wel dragen we tuurden naar het dichte bladerdak je bent niet geworteld zei je toen…

D iep zit de angst .O m dat wat .. O ok een .... D oel .... G eeft .. A an jou .A ls mens toch N ooit in te zien.…

Het antwoord was: “… Te vreselijk om zich in te verdiepen, “Zie ’t gras “Ligt weder dicht met iepen “Omkringd.” ------------------------------------------------------ uit: 'De nacht', Verzamelde gedichten, 1993.…

Zie: 't gras Ligt weder dicht met iepen Omkringd.' ------------------------------------------------------------- uit : Keur uit vroegere verzen 1916-1946 (1962)…

Voor in de klas leergierig als ik was Grieks, Frans, Latijn zou de wereld altijd zo zijn briefje van Miriam alsof mijn gedachten bij haar waren het was René naar wie ik smachtte maar alles had zijn regelmaat het lawaai van de straat die naast de school liep klonk als muziek de oude iep die op het schoolplein in de middaguren zijn…

bijna onzichtbaar in het riet hoor ik een late karekiet hier wacht het hooi in stilte op de ruiven een koekoek in de iep roept onophoudend de dag sluit van zelf zijn oog de maan schuift in de nacht zonder betoog er sluipt wat mist tussen de bomen bij valavond vind ik een nest vol dromen.…

zou ik zeggen: Weet het niet het regende vanochtend vroeg uitgebloeide gouden regen nu sneeuwt het resten bloesems uit de rijen iepen langs het pad en dwaal ik zomaar half verdwaald in de richting van de zon op zoek naar een begin van iets wat ik nog niet weet vager kan het niet maar ik loop en ik loop blijf lopen tot het einde van…

de wyn giet kâld troch it iepen rút by de kollega del dy’t tinkt oan wat syn pake dwaan soe de wyn sliept fitraazje hinget stil de tinzen fan de oaren sille aansens by de pake wêze fan de kollega by de pake en wat dy yn ’e oarloch die de wyn sliept syn iepen mûle sliept fentilatordûns waait him op…

Nog stonden alle bomen zonder blad, de eiken en de iepen en de beuken, als grijze bossen op de grijze lucht zo waren, dicht en ruig hun brede kruinen en leken op een rij van lege kooien, in de effen grijzig-blanke voorjaarslucht toen daar een vogel langsvloog, donkerzwart, heel in de verte vloog hij traag en recht langs al die bomen, als van…

Mijn vader die de aarde schiep Met mens, dier en elf Zeeen van onmetelijk diep Mineralen die men delft Een kind die om zijn moeder riep De zon die de dagen telt De 37 jaren die ik sliep Als een muisje in het veld Zij die mij wakker heeft gepiept Maakte mij een ware held Met woorden als een oude iep Over maan en sterren verteld En sinds ik…

en zo kwam het, dat je vinken ging vangen dat je koortsig een net had gespannen vanaf de eik naar de iep wild gebarend liep je rond en ik, ik kon niks doen had angst voor het schuim op je mond je plukte de vinkjes en hield ze gebroken in je hand weende om hun schoonheid en ik, ik las de krant toen, heel vreemd klom je in de zon op…

Op het pad van de eerlijke vinder, overschaduwd door waterrijke iepen en elzen, is het dringen om het hoogste woord. De wijsgeer kijkt jaloers naar de vlinder, die erin volstaat de leegte van de lucht te omhelzen, wie het hardste schreeuwt, wordt gehoord. Is er wijsheid die zonder waarheid kan bestaan?…

er draait een draad om haar heen van goud en licht alsof de spin weet heeft van haar daden, voordat de koude in haar hart winter begint zij schommelt onder de iep op en neer haar zorgen weg in dromen en lang vergane daden, stof dat poriën vult terwijl doden rond de boom marcheren de weg naar huis is niet meer lang…

Waarom moet wat is steeds maar weer wijken op elke lege plek worden huizen gebouwd en bomen gehakt,het zijn iepen of eiken want dan zijn ze ziek of anders wel oud. Nieuwe gebouwen moeten daar dan verrijzen dikwijls een bank en vaak een kantoor, ze krijgen dan het uiterlijk van grote paleizen. Men vraagt zich af, hoe lang gaat dit door.…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…

Hoe deernis wekkend schouwt ons Schoklands' noordpunt tal van iepen in karkas voor eeuwig verloren op een rij het kimportret schaduwt takken bladerloos en vogelvrij tijd dat-ie eens gumt zo de Heer hier heeft gestunt Schokkers korenwijn staat om klaar te schenken eenmaal droog kwam ziekte via stadsbomen binnen reden wellicht te overwegen weer…

En hoorde ik, eer de dorenhage bleust, en gloeiend hangt vol iepen, uw kleene jongskes piepen! Dan, wakker, oud- en jongen, in de lucht: te haast is allenthenen het blijde jaar verdwenen!…

hoe je vanachter of -op een karrevracht pas gehakte espen en iepen en dwars van kruiswoordraadsels weg toch nog het lover van het bos kan zien? kijk eens rond naar links en rechts; sta er middenin.…

Diep in dit bos bij die mooie Iep mijn eerste jeugdherinnering wat voelde `k mij ellendeling hoewel ik die nacht prima sliep Daarna een jaar da`k vol beminde we dwaalden tochten magnifiek ik vond bij palm mijn romantiek maar wat vond jij bij deze Linde?…

Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder richting de bosrand te gaan voor het houden van een heilzame winterslaap Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt Zodat het ieder uur een beetje meer sterven mag De bladeren die van de bomen waaien zijn geel nu hij ze weer heeft teruggenomen omdat hun vermoeide takken ze niet…

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

ons mateloos aan het zevenblad en heermoes volgen slaafs onze eigen paden en raken hopeloos verstrikt in hagewinde en klimop schoorvoetend banen we ons een weg en rusten uit op het groene bed van mos en varens hier regeert de waanzin, haalt wanorde, orde in ontredderd verschuilen we ons in het gebladerte van een omgevallen iep…

Voor onze blikken rees nu 't oud Kasteel Met hoge toren tussen iep en eiken, Waar duizend bloemen stonden stralend geel Op 't groene grasveld in de zon te prijken.…

Er komen steeds meer kleuren in de vlag tot het hele spectrum straalt als een zon een baken op de onrustige reis Het is maar een vlag geweldloze communicatie in de wind een zwijgende blik De stok een toverstaf een zieneres, baken van geduld uit goed hout gesneden Eik en linde, vlier, vijg en kers de bomen van Moeder Aarde beuk en…

wilt u schrijven over bomen van die opgeschoten knapen in hun bladergroene truien laat uw stemming niet verbruien door de kwakkelende iepen laat uw zinnen niet verzieken door de ijle populieren die in ellenlange rijen langs oneindige rivieren slechts de marsmannen plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben…

Vandaag de jeugd bekeken trillend is het lawaai als toeschouwer besef ik het geheel en al er buiten staan in decibellen is het niet te meten gierend gaat een auto dor de bocht het eentonig geluid van een sirene kan de onrustroes niet verbreken toekomstloos, gewetenplagend afgrijzen maakt zich meester van ieder weldenkend mens als iepen…