Alle inzendingen over kikken

Ik kan mijn nagels krommen, strepen in je vel, je geeft geen kik, mijn snik mijn strelend onvermogen vindt leegte in je ogen starend in ongeziene verte mijn vuisten slaan je rug ik stampvoet: kom terug ik krijs de ongehoorde noten ik hijs mijn rimpelvel in kous en jarretel en zing mijn vroeger lied maar jij gaat niet accoord de…

Ik schrik wakker van de warmte alsof je zwaar op mij lag Ik geef geen kik en sla slaperig het dekbed weg.…

Een mug is minder dan een kik. De aardbol gonst van ons gewemel. Klankkoepel. Keutels. Soms, tijdens ene paring, zou ik alleen willen zijn met jou, je naam weten, je beminnen. En kijken, kijken... ------------------------------------------------ uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006.…

Bedreven stevenend op de thermiek Door een bries kwiek voortgestuwd Mediteert hij als het ware laconiek Op wat hem onzichtbaar aanduwt En geen kik die zijn blik niet betrapt Zoals mijn kippen die voor galg en rad Scharrelen in het grasland onoverkapt Waarop hij zit te azen als een kat En moeiteloos zwenkend,draaiend Achtjes makend zonder…

Verander niet mijn schat, blijf je knap moedige sterke ik, dat mooi open blad vanaf je eerste geboorte kik. Verander niet mijn schat, blijf gelijk ik je zò goed ken, zelfs met jaren die trekken aan je yin en je yang, helemaal geen belang. Verander niet mijn schat, laat de jaren maar voltooien, je groeit mooier en mooier.…

Ik sluit mezelf op en geef geen kik. Ik alleen en in mijn hoofd zijn wij! jij en ik SAMEN... voor altijd en eeuwig zal ik je daar nooit verliezen.…

Het droomhuis achter de duinen (Dat wij lentebries noemen Omdat we het niet meliger konden verzinnen) Is door man en muis verlaten Haar flanellen bloes over de armleuning Begin ik al grondig te haten De mouw ruikt nog naar vrouw Ik kuch De hoveling die haar met ingetogen zwier Uit de sluimer sleurt Het huis geeft geen kik In het omgewoelde…

ei kik kervisje zij droeg je voor je geboorte je eerste woordjes zonder vervorming in voortreffelijk nederlands nu ben je een verbaal wonder je hebt zo lang op school gezeten dat je opgebouwde kennis leraren doet verbleken hoe speel je dat toch klaar met al die loze dwaze streken ik herken je moeder en mijzelf in jou vergeef mij aberraties…

zusjes van Ireentje Wüst En 't neefje van Hans Achterhuus Die waren gisteren nog hier Met Natan (zonder h) en Suus Die kletst de oren van je kop Ze zei niet eens ik ben de Bob Maar ging goddank op tijd naar huus Ik krijg van haar altijd een tic Maar Ada geeft mij echt een kick Met zuster Anna heb ik schik Haast net zo vaak als met broer Kik…

Maar het is vooral het kind dat zonder kik onder hem zit, daar vanouds een schuilplaats vindt, dàt is het geluk van een tafel – ---------------------------------- uit: 'Idioom van geluk', 2016.…

wat is leven met verkeer toch zwaar het vloeit alle kanten op van gevoel afstand houden scheelt wel een boel want raak me aan er springt een snaar recent werd ik op een haar na betreurd een wentelteef per rollator reed me aan zag mijn fragiele wezen heel niet staan in de super en ze is niet eens bekeurd zonder blik of kik kruiste ze alle…

Je kreupelt al een week zonder een kik te geven het leven laat je in de steek ik moet je zeilen reven tussen het hoge gras kijk je naar de reigers het wordt nooit meer wat het was mijn kerk staat in de steigers Je ogen tarten mijn geloof in het goede van de mens er gaapt een catastrofale kloof in jouw allerlaatste wens ik gooi een…

perfectie zoals te proeven in het woordje wedervaren de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog jaren aan de klink weer een dag in het wraakboek bijgeschreven later later de dag uitzitten daar ben ik onderhand heel goed in geworden ondertussen gebeurt er van alles krijgen kinderen kinderen vallen bomen om zonder een kik…

wij zwommen door de dagen over transparantie niks te klagen ze vergleden zonder ook maar een een kik te slaken eindelijk zong eentonigheid haar hoogste lied haast en stress bestonden even niet het dag en nacht bleek overal hetzelfde totdat jij het tempo doeloe in zijn voegen kraakte van leven weer een bruisende gelegenheid maakte…

maar daar hij in wezen vanbinnen een boom was dacht hij aan dromen gaf hij geen kik Och pinocchio, hoe groots ook het leven, wat je fee ook verzwijgt of belooft verlangens, vermoedens en overleven beginnen, eindigen bij kronkels in je hoofd…

Zo schattig hoe jij je trillend van spanning Onderwierp aan mijn kundige handen Ik, modelkapster met ouderwets mes Een weg banend door het kreupelbos Af en toe epilerend met een pincetje Je gaf geen kik, ik ging helemaal los Het werd een mooie kale bedoening Ook mannen mogen een bikinilijn Het eindresultaat werd ontroerend Hoe dapper verbeet…

verdwaasd Een wonder daalt naar het bekken Hip hip…joelt ze zwak en zwanger van ongemak In een versnelde golf van kreten De vliezen scheuren Ze perst het broze hoofd uit de schoot Laat het verbeten gebeuren De eerste schrei is een zucht Een langgerekte NEE Teistert het oor, trilharen in de fik De eerste postnatale wee De vroedvrouw geeft geen kik…

verf zet Zijn volbloedig woord Sierlijk als een gulden snede Lomp als een neushoorn Vlijmend of kreupel of koket Versmelt in vers en sonnet Met een vermeend gemak De mist is zijn dekmantel Hij draagt het alfabet naar elders Ontkurkt het bewaard gedicht In een roes, een waas van taal Zwelt het uit zijn vlies De pasgeborene geeft geen kik…

onzeker het voor je kan zijn slapeloze nachten krampjes en huilen van pijn krijgt ze wel genoeg doe ik het allemaal wel goed lieve schat het is fantastisch zoals jij het doet ik zeg zodra het je eventjes niet meer lukt de verantwoording te zwaar op je schouders drukt stiekem weer kind wilt zijn en je laten gaan dan hoef je maar te kikken…

En als wij in het donker de deur dicht- slaan brengt hij geen klacht uit, geeft geen kik. Pas maanden later vindt men tussen deur en drempel, geplet, gedroogd, zijn bijna gewichtloos, haast onstoffelijk omhulsel.…

Ze gaf geen krimp, geen kik, geen stoot. Het meisje uit het krantenartikel stond te wachten op haar moeder....maar die is dood.…

hoorde harde knallen die laatste droeve snik voelde mannen tegen zich aan en voorover vallen niemand geeft nog een kik ziet zielen zwevend uit lichamen naar hun ‘thuisland’ gaan nu voelt hij de namen die ze in z’n stenen krassen of een hartje doorboort met pijl waar eens bloed lag in plassen liggen nu restanten van jong geil ik weet…

naar de top een sprankelend lied als het niet bezeert ben ik tevree het je niet irriteert anders kap ik er mee het gedicht ontroert het pakt goed uit of is beroerd en soms verbruid ik bied mijn strofen in dicht de lezer maakt er wat van op woord zin gevoel en beeld werpt de lezer zijn duidend licht de lezer en ik samen een kik…

De avond valt langzaam samen kijken we naar de ondergaande zon al ben je niet bepaald spraakzaam dat komt wel terug, normaliter ben jij altijd spot-on in gedachten verzonken, met oneindige blik wel relaxed, dat is zichtbaar af te lezen al geef je momenteel geen kik we hebben deze avond niks te vrezen genietend van elkaar, van deze idyllische…

melkfabriek die zij was Van hoe zij, grazend, groen door wit vervangt Zo rolt zij, tong uit de muil, naar haar beul De romp doorsneden Een lamme tocht langs de bloedgeul De lispelende stroom naar beneden Maar nu nog ligt zij hier hevig te herkauwen De noeste boer slijpt de zeis Het kan haar nauwelijks benauwen Haar koele kop geeft geen kik…

willen dichten Een inspraak gezamenlijk gedicht Ik zou de strofen willen vormen Een beetje uit mijn en jouw zicht Want wees gerust ook jouw grijze massa Kan uit zijn bol gaan heel beslist En mooie woorden produceren Helpen wij elkaar dan groeit het licht Wellicht is de symbiose het ultieme Ja akelig perfect gevoelig gedicht En is de kik…

Man, je bent niet goed snik zoiets is gewoon genetisch bepaald plat gezegd en wat simpel vertaald geven citroenen doorgaans geen kik Oeps! sprak de dronkaard benepen had ik dat maar iets eerder begrepen nu zit ík weer mooi in de penarie ... en jij met een dooie kanarie…

Men heeft aan Lorre wel gedacht, Maar durft er niet van kikken. Daar grijpt ook hem de kapitein, - En Lorre zong zijn laatst refrein: "'t Is maar een wissewasje!"…

. - Die taal deed al de Bomen schrikken; Maar niemand durfde een woord te kikken: Want die zich ’t spreken onderwond, Werd neergehakt, hoe vast hij stond. Die dit beseft, zal zeker beven, Om aan de Bijl een Steel te geven.…

met deur - doorheen om end om - in ruime kring het donker loof beneên - onder het donkere loof daaraf - daarvan eensgangs - eensklaps dat her end ... gerrebekken - dat telkens weer uitdagender kwaken vorsvolk - groep kikkers heb daar - pak aan speit - spat uitgestrekter schenen - gestrekte poten goor - modder noch ruit noch muit - geen kik…