Alle inzendingen over kinderen OR lachen OR wenen

Hand voor mijn mond, ik lach om het boze kind dat jij bent, dat alles wil zoals het zou moeten zijn een betere wereld rechtvaardigheid, gelijkheid en broederschap, nu!…

Ik wens je een ster aan de hemel een lied dat klinkt in de nacht. Een hand op je schouder als je het niet meer verwacht. Een woord van troost bij verdriet van iemand die je hulp aanbiedt. Ik wens je een hart vol dromen tot je lach weer terug zal komen.…

De warme lach van je liefde is mijn wens als ik naar je kijk en al mijn tranen niet durven te vallen zonder je diepe stem om een echo te vragen…

zij zingen 't hart hoe droef en eenzaam ook in huizen waar 't wenen lachen schijnt maar plotseling ontweken door 't vuur en vlammend suizen van de wind waarin 't kind gedragen door de wind is vrij onzegbaar blij…

Door je diepste wens te verwoorden, je weet waarover ik het heb, heb je jezelf verankerd in het diepst van mijn hart. Maar wat er ook gebeuren gaat, het zal bij die wens blijven. Daarom koesteren we het gevoel als ware het ons eigen kind....…

bloesembomen wenen niet daar zij walsen op hemelse tonen bemantelen zij zich in hun schoonheid nimmer zien wij hun verdriet bloesembomen wenen niet wel lachen zij heimelijk met elkaar ontspringen langzaam hun rokken kleur bekennen ligt in 't verschiet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Ik wens je dingen die je hartje zullen raken door schoonheid, vreugde en liefde. Dingen die je in lachen doen uitbasten en die je enthousiast maken.…

Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast haar kind eindelijk.…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

Je hebt je ogen aan de zon gegeven je schonk je lach aan de wind als was het je laatste wens In mijn herinneringen voel ik weer je huid, zo zacht en in mijn dromen raak ik je aan Je schaterlacht, maakt me weer verliefd die lieve blik herken ik nu nog in je kind Vier maanden zonder jou hebben mij veranderd ik ben een ander…

Licht als lachen, droef als wenen, zingend door de dagen henen, baande ik mij een eigen weg, deed ik goed, o liefke, zeg? Alle wondren van vertrouwen wil ik in uw ogen schouwen, nooit heb ik genoeg bemind, zwerver, dichter, wereld-kind.…

Ik haat je ik Raak je hard tegen Je reflectie die Afzichtelijk is terwijl Ik lach ik ween en Ondertussen mijzelf Knijp. Langzaam zet ik mijn Masker op terwijl jij Mij uitlacht om mijn Verschijning. Ik ben klaar verscheur me Lach me maar uit maar Mijn masker zal mij Beschermen.…

ik deel madeliefjes uit lees harten in gezichten bekijk ze beter zie hun wens onwennig lachen ze hun plichten herkennen mij als mens ik zing in plaats van praten hun melodie dan onvervalst maak plezier terwijl zij haten ze hebben vaak niet in de gaten hoeveel er is vergald ik dans waar anderen lopen lichtvoetig zorgenvrij maak voor hen…

niet omhelst door dromen in eenzaamheid voel jij gelaten wat er ooit was een liefde in handen niet meer dan een wens ontglipt aan het leven verdween jouw lach…

zij verliest haar lach in het dal der tranen waar de adem des doods wentelt, om haar heen en elke zucht overheerst in haar dromen telkens ontneemt dit leven een wens tot zij lachen hervindt in die liefde gekregen de wenteling breekt haar tranendal…

Met één kind zouden ze al blij zijn geweest Ze hadden er heel vaak om gebeden En tegen hun onvervulde wens gestreden Maar de onmacht voelden ze het meest. Hun kinderwens ging niet in vervulling Ze moeten het doen zonder nageslacht Ze hadden het zo graag anders gedacht Maar het werd een grote teleurstelling.…

Maar die lach is er niet altijd Soms is die verscholen, Soms ben ik hem kwijt Maar hij is niet gestolen Dat is een feit Hij komt vanzelf weer terug Wanneer de tranen zijn verdwenen Alleen is het niet altijd vlug Dat ik niet meer hoef te wenen…

op de dag dat ik alles wensen mag wens ik alle mensen groot en klein eindeloos vol vreugde mooie dagen die vol geluk en echte vrijheid zijn dat wij elkaar aankijken kunnen met een lach in plaats van verwijt over niet passend genomen afstand die ons bang maakt en vrezen doet dagen vol van wederkerig de liefde die even kleurrijk als lentebloemen…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

Zo prachtig dit meisje klein met heldere oogjes lief en fijn donszachte haartjes lieve lach ik wens dat deze vlinder met liefde omringd en in gezondheid leven mag…

jij lachte hij paste nog even in kleine kringen liet jij ogen dromen alleen kijken zonder woorden begrijpen in zachte tonen begeleidde je stem de beweging die langzaam zijn expressie vond in de aanleg van zijn eerste lach waar jij beloning straalde bepaalden jullie samen het einde en begin van deze bijzondere ontwikkeling…

even kijk ik om de hoek niet van mijn huis of straat maar van het leven vraag mij af wat ik daar zoek en hoe het mij daar dan vergaat ik zal het nooit weten maar als ik zie in de ogen van een blij kind vergeet ik al snel mijn wens dan maakt het mij weinig uit wat ik daar vind…

zacht bijna onhoorbaar zweefden je woorden langs haar lach die in het vertolken van klinkers het grootste genoegen had waar ademen nog de melodie bepaalde begonnen gebaren het ritme te steunen van een nog lang niet helder uitgebalanceerde lichaamstaal lief is het hoopje plezier dat zingt met haar ogen dwingt tot close…

het lacht Zoals alleen kinderen kunnen lachen.…

Elke morgen hoor ik hen weer met hun hoge stemmetjes, hun klaterende lach; ze maken mijn ziel weer jong - halen me uit de sporen vanzelfsprekendheid en tille me op tot hun hoogte: dicht bij de aarde kijkend naar omhoog.…

De kinderen zagen wij ook niet zoveel meer en dan zei mijn man dat ouders wel tien kinderen groot brengen en tien kinderen geen één ouder. Hij heeft gelijk hoor, soms voel ik dat hij nog naast me zit te niksen en alleen maar te lachen. Hij kon heel goed lachen mijn man en ik ook.…

Het was een mooie dag vandaag, met licht en bloemen, met kinderstemmen zonder haast, maar luid en blij. Dat zijn zo van die dingen die je niet echt kan benoemen maar daarvan en daardoor toch leven wij? Wat zou het goed zijn als dit meer zou kunnen, maar dan moeten wij de wereld beter runnen.…

Geen rijkdom en geen roem zijn groter dan die lach, Dat lachje, dat als in herkenning, jouw oog ontmoeten mag.…