Alle inzendingen over klim

Ik heb ook m'n hoogtevrees overwonnen en vrees niet meer de klim naar de top.…

Sta op en klim uit dat dal! Vecht voor jezelf en ingeval het nodig is... verdedig jezelf niet Maar... ga in de aanval!…

denkend steeds ik ga goed niemand die mij nog wat doet dat had ik mis ging op mijn gat een kiezelsteentje op mijn pad was alles wat ik nodig had om weer onderuit te gaan uitglijen als over de schil van een banaan zo glad en snel is het gegaan tevens ook met mij gedaan weer een beetje terug bij af klim snel omhoog als nooit te…

Die kleure verander en die warmste maand uit honderd jaar verdwyn as mis, wat sonder wind hang bly Die maan is aan die kwyn en daar klink die krake van blad en slakkehuis, dat in die oorschelpen van mense klim Dit vorm hom tot kristalle, slaan neer versamel in verstrengel herinneringe word vas nog eens uitgebrei vertel…

Een dag is weer gekomen, de blik en de zee zijn weid, ik klim naar huis om verder te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin beknopt en de bijeen – geschreven schapen worden rozig vanuit het oosten, een roze meeuw die mij overstijgt, zwijgt wat in het slapen wordt verzwegen, de morgen haalt z’n netten op waarvan de mazen…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

blauwwit kruipt de ochtend in het geplaveide licht over mijn gezicht ik klim blauwogig de witte heuvel op langs een smeedwerk in azuur smalle steegjes lokken mij in 't nauw van gebroken wit en hemelsblauw langs de helling neuriet bougainville veelkleurig mild fluistert de wind mimosa en jasmijn koesteren heel gevoelig een lichtschuw…

Ontvlammend in een kille wereld klim ik verder met jou in een zijn vol van kleuren. Je bent zo volledig meer dan ooit... Als een weerspiegeling. Ik ben jij en jij bent ik Wij breken de toekomst open jij en ik. Wij.....…

Als steward, snap je, doe ik weleens bars wanneer ik hunker naar mijn hartelapje ik ben in feite van mijn functie wars als steward, snap je Toch klim ik telkens op het vliegtuigtrapje iets anders heb ik toch niet in mijn mars maar niemand houdt mij medisch voor het lapje Ik lig de laatste tijd dus nogal dwars ik weiger voor mijn mond zo…

je vingers speelden de lichte tonen in het scenario van jouw muzikale lichaamstaal toch blikten je ogen af en toe even snel een nog niet geziene uiterst bijzondere hoge aria waarbij het naamloos stemmingskoor de klim steunde met wat jonge talentvolle sopranen handen en armen omstreelden een zwierige ritmiek in een sprankelende…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

In grootheid hoog gestegen kijkt hij op ons neer Het is een hele klim Vierhonderd vijfenzestig treden We kunnen niet meer, maar het uitzicht is een zegen: van Amersfoort tot Lopik Kijken naar omlaag Voel het draaien in je maag Wat zie ik tot mijn schrik?…

Mijn ogen jongleren doen hun best jou steeds maar weer te vangen je lijnen spelen pingpong in de piste van mijn hoofd kom toch binnen klim mijn trapeze in en nestel er een salto net achter mijn wimpers mijn netvlies heb ik schoongeveegd, mijn iris volgeschonken rakelings, zo mag je gaan langs glasvochtige hoeken mijn vangnet…

Melancholie, discipline en soberheid zijn de invloeden die hij op levende wezens uitoefent Terwijl eenzame steenbokken de bergketens verkennen brengt zijn kleurloze gaslichaam een overvloed aan starheid om hen te doen volharden in hun langzame klim tot onherbergzame hoogten Omringd door dampen en ijsdeeltjes produceert hij een traag wenend…

ach vadertje, vadertje tijd dat u juist nu, door donder in nachtelijk ontij het oudje komt halen al dagenlang ligt zij op zolder haar droge hoest hangt aan de balken als uien ach vadertje hoort u hoe zij lijdt en ziet u hoe moeke schreit achter jast zij de piepers in tranen nu kom vader, ik zal u voorgaan het is een hele klim maar…

Van steenkoollaag tot laag, langs schommelende kabels van het bijna niet meer weten, klim je langzaam door de jarenlange schacht die van de oorsprong naar het hoegenaamde einde leidt, uit ingestorte tunnels en kanalen, langs de breuklijn van het allerlaatste licht omhoog, bereikt ineengevouwen als een kreeft uiteindelijk de rand van het verlaten…

Ik wil de top bereiken 'k klim dus nog een keer alles moet nu wijken want daarboven Zie ik de schoonheid weer... Uit de dalen moet je klimmen soms met wilskracht soms zelfs meer Als je wil, bereik je het probeer het maar een keer...…

Van de ochtenddauw tot in de stilte van de schemering heb ik mijn denken in bruikleen ik tast langs het draad waarlangs mensen elkaar negeren de lange schaduwen beschermen mij tegen de terloopse waarheid van het licht dat mij hier vindt terug klim ik op het podium waarop elke dag een deur is jaren snaren zijn waar hoon en hosanna…

De bloemenvelden voor het duin bloeien als een fleurige bloementuin de kleurenpracht is zo machtig mooi een bruid in lentetooi De klim naar het duin is licht dan een prachtig vergezicht het witte strand met golvenrand de bloemen aan de overkant Een oog dat mij wil tonen in een geweldig land te wonen een briesje door mijn haren ik wil…

zie de lagen gaan gedragen door de wind ze koppen hun weerbarstig kind het tikje herfst lucht even zomer op in wit blijft blauw de top klim maar in je vormen' de donkere onderkant geeft regen ook een kans totdat ze botsen en jij je bliksem schiet uit veel te hoge wolken dus hagel maar en donder op jouw herfst brengt onze zomer…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

Schat klim even in mijn gedachten Neem dan mijn woorden met je mee Lees de zinnen vervuld van liefde Wild stromend als een emotiezee Kijk heel voorzichtig in mijn hart Jij zult jezelf zien daar van binnen Een spiegeling van mijn verlangen Om jou te koesteren en te beminnen Herinner mij in mijn mooiste dagen Denk me voor eventjes heel dichtbij…

Ergens hecht mijn liefde zich: onbeduidend touwladdertje van taal waarlangs alleen het licht kan gaan uitwaaierend van jou naar mij, terwijl ik klim.…

Ik ben een poëtisch hoge berg massief met silhouet onwrikbaar toren ik, verhevenheid gewaar, elke minaret tot dwerg Ik laat schallen tegen hen keren als ze wijken van mijn wetten ‘k zal ze met lawine`s pletten `t is mijn natuur om te verweren Hoor mijn loeiend holle klanken zie de pioniers bevriezen die ik hinder te beginnen Klim niet…

diepte vaak verloren in het zadel geholpen dravend in vergeten maar de zon sprong op een eiland had een maangesprek en scheen onze rug een zomer we ademden sprakeloos gaven ons over aan vakantie een zomer lang, verlegen liep ik naar de afgrond jij zei, het spijt me niet ik sprong in droom der dalen jij bent mijn diepte ik klim…

Ween niet als dat gestorven is, haar schim op winden zucht, naast de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft…

imponerend met wangedrag scorend via bluf laat ik mij voorstaan op mijn brutale bek ik vecht me omhoog in wanstaltige arrogantie promoveer op mijn zieke inborst en klim hoger op vanwege slinkse achterbaksheid ik behoor tot de top dankzij rigoureuze veelzijdigheid en domineer dankzij professionele hebzucht dan word ik afgeperst…

Moeizaam klim ik treden hoger lager ligt veel dieper dan verwacht kracht stuwt maar steelt het vloeien van de adem de laatst gezette stap schuurt langs verzonken stenen terwijl ik wankel jaagt de nacht mijn schaduw stil turend door zijn venster voorbij de grauwe velden zie ik papavers deinen langs de zomen van de wind mijn glimlach…

klim uit je harnas. Kleurrijke mannen zullen je hart verwarmen, maar eerst zelfliefde. Aanbid de zesster, maar begin nú met aarden! of je raakt verstikt.…

(Trollhättan; Västergotland) Aan rivier de Göta älv bij de Waterval van Trollhättan Ontwapenend de liefde Mooie woorden; eerder over zee kregen hier hun beslag, toen mijn pijl jouw hart doorkliefde Klim náár en daal ván Kopparklinten uitzicht adembenemend 't Altaar met toen-geliefde (Fietsvakantie Zweden, 1989) *Folkloristisch…