Alle inzendingen over koesteren

Geïllustreerd in mist met sterren door lantaarnpalen verplaatst jouw verlichte glimlach in de schemering met jouw schaduw in het aanstaande donker theater voelt je vredig stralend gelaat als verrijkt handreiking. Nu met mijn blik op de kinderkopjes duidt de straatlengte onze afstand in een pertinent afscheid op een nat wegdek het zijn…

Vriendschap kan waardevol zijn als een mooie diamant, met vele geslepen facetten. Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt. Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven…

naar het leven morgen dat wat die terugblik aan jou toezingt jou verlangen laten mag naar het vergezicht dat voortgaand lonkt dat van dat anker de kleuren zijn als van een regenboog die jou vrolijk naar morgen de deur nodigen te openen dat zo het verjaren voor jou en de jouen smaken mag naar meer omdat jij vervuld leven verjarend koesteren…

(een pleidooi voor geluk) de sterfelijkheid vooruitschuiven naar overmorgen bijvoorbeeld de uren tellen op de vingers van je hand en elkaar verwarmen en betasten zolang het nog kan ook met de vingers van je hand geluk is een samenloop van omstandigheden korte momenten die langzaam uitgroeien tot genegenheid die naar liefde riekt je…

je bent ergens neergedaald ergens in mijn lichaam, je bent mijn hart die de delen voedt waarmee ik me mensch mag noemen we zijn één en toch twee, eigenlijk maakt dat drie, doch wie die derde is - ach ik kom die persoon wellicht tegen in mijn dromen dewelke de fantasie passeren waar ik me grootmeester in mag noemen lief, hoe lieflijk…

Ik zal je koesteren met mijn liefde terwijl ik mijn serenade zing zal ik je verwennen met champagne en met een diamanten ring! Want niemand kan jou evenaren jij moet 's werelds mooiste zijn, daarom koester ik vandaag de dag van Valentijn!…

vooral latopa's koesteren nog volmaakter oma's eigen bloed.…

Het mooiste exemplaar Jouw 'zijn' Koester ik met heel mijn hart Dankbaar Voor wie jij bent…

De glimlach van je kind doet je beseffen dat je leeft de glimlach van je kind dat ontzettend veel om je geeft Het beseffen van je kwetsbaarheid zie je in je kind terug zo afhankelijk van een ander zo afhankelijk van liefde en geluk Koester deze glimlach van je kind koester het mooie in het leven opdat je hoop blijft houden op een leven…

In mijn ogen is besef Vertraging van licht In mijn ogen is leven Dragen van besef Koesteren van licht…

Er hangt een lage grauwe wolk boven de kale kruinen van de wuivende bomen in de getroffen straat het is nu herfst in mijn gedachten Even ben je terug in diepste kern van mijn gevoelens en ik koester je in stille bewondering droombeeld van liefde ik koester je Bescherm mijn zoet verlangen laat nu geen regen vallen het is al…

Heb uw naaste lief, Koester geen grief. Gij zult niet doden, Oorlog is vanaf heden verboden.…

liefde is kwetsbaar als een vogeltje dat koesterende handjes niet overleeft ik hield te veel van je en bleef achter met een dode mus…

Zin je op te peuzelen Uitgehongerd Lief lijf koesteren Haren verstrengeld Begeerte wordt waanzin Uitgehongerd.…

Alle tijd van de wereld trilt. In een druppel water. In een korrel zand. In de kosmos. In energie. In een cel. Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

Zinloos niet, kort is leven koesteren pieken, wij laten dalen soms, pieken vaak beren en apen, waarom? Rechtlijnig consequent gezeur eeuwig en altijd RETROGRADE; TERUGGAAND Altijd en eeuwig gezeur consequent rechtlijnig waarom apen en beren? Vaak pieken, soms dalen laten wij pieken koesteren leven is kort, niet zinloos…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

Want jij hebt verdriet om te koesteren, maar ik heb niets: ik zal je zelfs niet missen.…

Wat een verademing, na al die dagen met storm en regen koesteren we ons nu aan de stralen van de zon wat een zegen dat een gevoel oproept van welbehagen…

koesterend de naaktheid van zijn eigen leven net een opgedirkte poedel…

Nu in Zijn heden kan ik niet ontkennen de ware Davidster in mijn hart te koesteren... ...koesterend totdat de Stralende Morgenster Ons - de Bruid - komt verzamelen en bij elkaar brengt. Hij is de Enige; de Herder Zelf, Yeshua (Jezus). Amen.…

je kwetsbare woorden langzame verhalen een verlegen lied een koesteren dag na dag een geruisloos ademen met een lach ik dank je even als het mag…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

heide koesteren zoals je het in je hoofd hebt wat struiken een heuveltje en een blauwe lucht dit kleurpalet in je opnemen en weten dat het voorbijgaat…

Delfts blauw nostalgie in Hollands polder verpakt stralen weer ogen bij het geven van de reep en koester de tinteling.…

als rozenblaadjes dansen op je adem halen doornen vingers open pluk haar niet koester haar gedachte of bloed dood gewoon uit liefde…

Ik koester je als geen een alsjeblieft blijf bij mij voor eeuwig, dan voel ik mij nooit alleen.…

vla muesli in grote brokken koesteren halve waarheden water op tafel onderhuidse frustraties pers de ogen amen.…

Koester haar Heb haar lief Laat je liefde blijken Denk niet te snel Ze weet het wel Knuffel haar Heb haar lief Laat je liefde blijken…

je bent al lang gevlogen maar je donzen veertjes dwarrelen hier nog steeds de mooie herinneringen koester ik warm als een dekbed vol van jou…