Alle inzendingen over kwetsuur

Een hart dat mensen helpt als bloemen bloeiend, een lente die het al begroet, die toch zoveel weer leven doet al blijven ook nog de kwetsuren.…

ik denk dat ik een nazomer ben een slome rivier water zonder ijsgang misschien een bovenbeen of een onzalige botsing een kneuzing door direct contact een val van de fiets een dip in het grondwaterpeil ik denk dat ik een stille plek zoek een blauwe plek hard en beurs…

Feller: herkenbare kwetsuren in zachtwarm hout! In een badinerende kleurengeur zoek en voel ik, inhaleer ik haar respons...…

Een lichamelijk verlangen, maar ik zit gevangen In het denken van het doen, het wel willen, maar verstandelijk teniet doen Behoedzaam zijn voor kwetsuren hoe lang gaat deze strijd nog duren?…

Ontdooid slaan mijn oogleden Verward zich opwaarts, wijd Als wonden zijn gesloten En lichaam, nu bevrijd In napijn is ontwaakt Denkend aan die ongeziene daad Bewusteloos te zijn aangeraakt Kwetsuur tot een geheel gemaakt Terwijl enkel de gedachte Een pijnkreet heeft geslaakt…

misschien is hij licht van zinnen als hij klapwiekend door onweersluchten hemel en aarde beweegt in intervallen tussen vlucht en val venster en kwetsuur vliegt hij met kracht tegen het raam in een oogwenk ziet hij in het glas zijn spiegelbeeld wat blijft is een gestolde afdruk op het raam…

ik reisde alleen met een roestvrijstaal vlindermes nooit hoefde ik het te gebruiken onderweg zag iedereen dat mijn verenpak niet bestand tegen regen en kwetsuren was onder een verre vlinderboom begroef ik zonder ophef het wapen dat in mijn handen dodelijk kon zijn een oude graver zal het gesloten geërodeerde artefact…

Het klinken van de glazen vullen de leegte de nacht brengt de kwetsuur -met witte lijnen bezegeld- in de vroege ochtend aan het licht Hartgebroken op een nuchtere maag je moet operatief verwijderd worden hij neemt alleen mijn temperatuur op Koortsig stoot hij jou voor me af Een naam en nummer op het blaadje Meer ben ik niet voor mijn kwakzalver…

Zijn het mijn walkuren of jouw schimmen die mij de rust niet gunnen om de kwetsuren van de nacht te weerstreven? Verzuurde woorden in duistere graven waaruit de ochtenden zich laven.…

Uit warme handen stroomt levensenergie liefdevol op zoek naar disharmonie Een zwakke plek gevonden wordt warmte vuur laat pijn verdwijnen als helende kuur Ook het zieleleven door kwetsuren vaak gewond trekt zij met zachte stralen uit de diepe zwarte grond Eens het stromen gestopt ligt ‘t lichaam in rust ontspannen materie door…

Een bokser bokste zichzelf tot sportheld met kwetsuur nu heeft hij ze niet meer alle elf is van zichzelf een karikatuur. Een stervoetballer eerste klas gebruikte drugs en drank wat daarna van hem over was, een karikatuur op de bank.…

Herinner je dat het nog niet afgelopen is je uit een molen die verdriet maalt niet ontsnapt zonder kwetsuren. Hou dus op met dat gestamp het spreiden van armen en benen en hou je hart vast zolang het nog klopt." ------------------------------ Uit: 'Drempeltijd', 2011.…

In de schemer van mijn dagen blijft elk antwoord ongezegd op mijn laatste levensvragen die, onverwoord noch uitgelegd, verschrompelen tot mijmerij, pijnloos, van kwetsuren vrij.…

het vuurstenen kiezeltje rolde verbaasd over de grijze tegels hobbelde nog even viel stil in de goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al…

daar ligt hij kermend op het veld het zal beslist niet lang meer duren dit zijn de laatste levensuren van eens een trotse voetbalheld hij wordt door helse pijn gekweld hem trof de zwaarste der kwetsuren men vreest een aantal botfracturen het slachtoffer is uitgeteld dan rent een schim en niet veel later beschouwt een oog de breuk of wond…

er waren takjes die niet wilden groeien bloemen die wel knopten maar niet gingen bloeien ondanks zijn trotse stam kreeg de bast veel te verdragen liep kwetsuren op die levenslange tekeningen gaven hij heeft de pijn gedragen in het steeds hoger schragen van de hemel en bewaken van zijn eigen veilige plek eindelijk het mes er in gezet…

, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven gezang de strijkstok vertraagde in de hand van de meester op het moment dat de kou hun vroege ontmanteling verbond aan de kwetsuren…

de nacht was kort en ik overdacht mijn kwetsuren dewelke ik onderga als een verre overzeese reis het deren bedaart inwijle de morgen nadert en buitenvenstert het gezang uit zuiver bedachtzame kelen nog voor even heb ik de grillen van de leugens in bedwang, maar ik weet mij dat spoedig de wereld zoals een grondzee mij zal overspoelen…

Hij komt binnen met zijn gevolg legt sober de problemen uit omstandig met deze patiënt nadrukkelijk wordt gewezen foto's in zijn hand de witte jassen kraken Bloed stroomt minimaal naar boven als gevolg van een kwetsuur de geboorte was wat prematuur Halsslagaders vervoeren weinig naar de hersenen, die verdrogen na verloop van…

Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch. Bij het forum op de trap, dicht aan een kratertrap waar zwavel suist of in de wanden waar een weemoed huist. Er is een nacht, een landschap waar geschiedenis werd ongelegen.…

woordenschat langs het kruisen van dag naar schemer Hoe trouw mijn moed me ook terzijde staat, laat ik ver mijn nagelriemen zinken in de palm van het vijfzijdig blad dat als een perfectionist aan me hangt, het leest mijn stil besef en antwoordt dikwijls zonder vraag Op het terras onder de golfplaatige synoniemen, erf ik mijn geweten met inwendige kwetsuren…

Zijn het mijn gezellen of hun eerloosheid die over mij heen buigen, om zich te laven aan hun oorlam, wat stram verdampt in houten glazen, om in het want de kwetsuren van hun daden op te tuigen?…

trieste glimlach maar in haar ogen las ik geen spijt enkel opluchting dat het gezegd was en dat was het ik zweeg want ik wist niet wat te zeggen en hield me sterk om toch nog indruk op haar te maken het is haar recht, dacht ik alles overboord te gooien mijn hart te breken en zich in haar broosheid bloot te stellen aan kneuzingen en kwetsuren…

Beide partners krijgen daar kwetsuren van en houden lelijke littekens over. Laat hen beleefd uit elkaar gaan, met goede afspraken!…

wiegje dat ome Guus getimmerd had: de beentjes spartelden op het lakentje; inderdaad een teken van kwetsbaarheid, aangeboren kwetsbaarheid die mij bleef vergezellen, die mij blokkeerde, die rotsblokken wierp in de rivier van mijn leven waar het water niet omheen kon stromen, die houtblokken leverde voor het vuur van de afwijzing, van de pijn van de kwetsuren…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…

Nee, ik vaar nooit meer uit, ik heb samen met mijn trouwe schip mijn tijd gehad, het doet me pijn wanneer de zon mijn versleten makker beschijnt, want je ziet dan zo duidelijk de navrante kwetsuren en de duidelijke redenen, waarom het oude schip geen kant meer op kan, gedoemd om voor anker te liggen en weg te teren als een kasplant zonder…

’t is strontvervelend dat ik viel weer op mijn gat door al die kak op de voetgangersbrug zijn hondenbaasjes niet shitverantwoordelijk of faken sommigen een zere rug?…

vader, jij bent Heer de puinhoop vertrap ik onvervuld vol depressiever verwachting niet waardig ben ik meer expressie in gebed zoals de dag opnieuw begint opend lotusbloem de voordeur voorbij de goddelijke ochtendwind zuiverheid boordevol aroma perceptie is mijn realiteit heerlijk zachtaardig wentel ik mij in een waardevolle wereld vol kwetsuur…

besloot hij zijn vrienden op te zoeken de verdragsmid en de zielepijnstiller het was een bont drietal dat daar in de vierde kamer van het op hol geslagen hart samen zat ze raakten de grote leegte aan in de holle kasten waar zielspiegels hadden gezeten ontstaken ze fakkels van besmettelijk licht voor troostelozen ze plaveiden diepe kwetsuren…