Alle inzendingen over ledematen

tijdens vetgerande glazen waarmee taal onhoudbaar is die eenmaal gesproken monden heeft verlaten zich nestelt in geheugen en plooien van moleculen verzadigd van onbegrip in morfemen ondeelbaar wij verlaten stellingen verdwalen op grafvelden zodat wellicht woorden onmachtig zijn te bevatten en gedachten sterker zijn dan ledematen…

Pijn in rug en handen, de verstijvende Ledematen zonder kracht. Van rug naar Nek en de knokkels in de handen verstijft Reuma een leven van pijnlijke verbanden. Het lichaam scharniert minder soepel En pijn mergelt het leven uit het Verstijvende been. Het proces van Aftakeling is onzichtbaar voor de Wereld om je heen.…

blond klauterden lange ledematen uit het rek geen stormwind en hagelregen hield hen tegen alleen om twaalf uur werd er gegeten vaste prik voor wie er te laat zou komen kon alleen maar van de resten dromen dat broodjes overgeslagen werden kwam zelden voor ja tijdens het ongeluk door alle drukte op het onbewaakte spoor onder…

Hij was de krabpaal van hun schelden en soms zelfs de platte speelbal van hun tot vuist gekropte gal één die ze in nalachen nog wegkwelden onder het vriezen van hun blikken leken zijn ledematen als versteven en was de korte glimlach verdreven in een bad van wat angsten prikken zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn en als een glazen…

nee omgekeerd ik verwissel mijn ledematen ik verwar de hemelstreken wat is ja en wat is nee ik predik de goedheid maar kan de ironie niet te boven komen waar ik ook mee bezig ben ik verloochen het weer met een glimlach ik doe niets tegen deze verwarring integendeel ik probeer het nog te vergroten en blijf daardoor incognito…

zijn jas plukkend terwijl ze hem de dag ervoor niet had aangekeken omdat hij de deur openhield voor haar giechelende vriendin En toen ze die avond in de bios zaten legde zij tussen de bommen van de Hurt Locker door haar hand op zijn knie maar die sliep net als de rest van zijn lijf Naar buiten schuifelend dacht hij: al mijn ledematen…

in de taverne van haar dichtwoorden kan ik wonen als hymne door seizoenen een lied van zoetheid verstild dat woorden nooit kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg…

zacht en warm voegde zich het leder van de bank naar ledematen die ontspanning in vorm en kleur zagen niet eens het commerciële spel van bieden en overtreffen maar juist het signaleren van de klikken van verstaan de lach als uitnodiging in herkenning en ervaring de zit een heerlijke evenaring van het thuisgevoel ik zag je…

Maar er zaten grijpgrage ledematen bij, die het op eigen houtje konden. Het nóg volmaakter prutsen. En wij keken bij gebrek aan een gebruiksaanwijzing toe. Voor we het wisten zaten we in elkaar: bange vermoedens dat het blijven moest. ------------------------------------------- uit: 'Infauste dienstprognose', 2000.…

als ik bij de eerste denk die gaat er in als koek zomaar uit een dooie hoek waarvan je niks verwacht nummer twee intens verkracht hindert bij het rijmen gooit de muze uit elkaar door onderling te lijmen derde diep zwartlokkend gat krullen krassen voorbestemd niets aan vast te knopen sta poëtisch in mijn hemd trek vier ledematen uit…

Levenslustig, vol energie backhand hier, winner daar snelvoetig, vlinderachtig licht wapperend wit rokje boven sterke bruine benen mooi zusje op de tennisbaan Toen kwam die vreemde opponent je kon geen bal meer raken vloog jezelf voorbij Kortsluiting in je hoofd ledematen zonder stuur Wankel ben je nu breekbaar stil af en toe verdriet onder…

ik heb je stilte uitgepakt een lach en wat verdwaasde blikken een haardos zonder grote klitten ledematen die hun onbalans bewijzen door de grote ruimte die ze bewegend eisen de tierelantijntjes zijn verdwenen het extravagante heeft zijn langste tijd gehad net als het sterk gekleurde flamboyante dat jij nu afspoelt in het groot koudwaterbad…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert!…

zorgvuldig uitgestald er wordt gesneden en uitgelijnd het briefje van honderd opgerold en rondgereikt begerig, haastig, teugelloos wordt het zelfvertrouwen opgesnoven extatische vreugde, zwoele dansen, kleurrijke gesprekken, de nacht is een zilveren wolk en dan stuiptrekken herkauwen snotdruipen brallen eindeloze radeloze leegte ledematen…

bruid die naar je lacht die elke dag als mens met jou wil praten je wilt haar en je raakt in alle staten ontsnappen zal je, nu, je moet op jacht je toont een veel te lang verborgen kracht en snel heb je de mensaap in de gaten het oerwoud neemt bezit van brein en vaten en stemmen schreeuwen luidkeels: nageslacht nu strek je kalm gespierde ledematen…

ja, de wereld is een wrede plek er wordt gemoord, ledematen worden afgehakt, ziektes in aantal haast niet te tellen en dan de armoede! maar vooral de onbeleefdheid van de mensen terwijl ik hier zo rustig lig en niks van plan ben alleen maar adem en lig en dan het geschreeuw om me heen!…

doet denken schubben tot oneindigheid tellen De mens terugbrengen tot een holbewoner, die uit verveling beesten kleurt op de muren van een grot in Zuid-Afrika waar af en toe nog Hottentotten komen In de koelte water vinden kijken naar vissen kuit schieten en daarna hom Blijven kijken tot kikkervisjes zich vormen, waaruit ledematen…

hoe ik je naam prevel, niet kan leven niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen mij achtervolgen hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis stap voor stap, bedachtzaam iedere taal uit mijn passen haalde tot het kruim mijn ledematen omsingelde hoe ik brak toen ik jouw handen in andere handen voelde, mijn rechterarm…

Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is verstoord. Angstig lag ik op het bed, voelde kilte om mij heen. Ik streed en bad een ijlgebed, tot ik in duisternis verdween.…

Niet denken maar doen handeling schatplichtig stroomgebied van dromen rivieren ledematen bloeien kleuren boeiend naakt het praten niets in stilte alles bonzen van leven open de sluizen alle deuren open sloop de muren naamgenoot in liefde goud omrande schoonheid bloemetje voor de dorst behulpzaam neergeschreven wat er toe doet…

Zo goed ik mij ook kleed in een dikkere jas alsof dat de ultieme remedie voor koude was, ik blijf de rillingen van gemis voelen die dagelijks met mijn ledematen stoeien. Zelfs al ben ik alleen met mensen om mij heen mijn hart is dagenlang echt niet van steen.…

Opgestaan uit het rustveld der dood verrijst een moordmacht helsoldaten zielloos marcherende ledematen vleesloze botten, tanden ontbloot twaalf slagen verbleken ontstoken rood dat zich hecht aan angsten in straten waar het leger als duivelsfanaten stramme gelederen gulzig vergroot met sappen die van rijtwonden druipen in gapende muilen…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen.…

Opgedragen aan Moeng Sonn, overlevende van de gevangenenkampen van de Rode Khmer uiteindelijk liep jij eenzaam naar verworven vrijheid in andermans gedragen kleren je afgematte koortsig lijf verstijfd door regenwater bloedzuigers gelaten op wat jij nog aan benen had je ledematen zwaar ontkracht door honger, ziekte en verlies bleef…

In der minne ( over uitgesteld verlangen ) In jouw geest heerst duisternis je bent vervreemd van jezelf afgestompt als je bent in der minne geef je je over aan losbandigheid en zedeloze praktijken zijn wij elkaars ledematen – fatum - jouw boosheid laat jou- amor fati - in jouw schaduw staan vuile woorden komen over je…

Nog slaperig open ik het gordijn en rek stevig mijn ledematen uit wens niets dan één met het leven te zijn op deze dag die mijn vreugde niet stuit. Ach, ’t was allemaal droom in deze tijd ik draai me nog om in barre wintertijd.…

In donderend geweld is verzet gebroken mijn huid gescheurd en wonden open ledematen met lood verzwaard de adem afgesneden rotsen geteisterd door beukende golven stranden gespoeld tot stinkend drab duinen geëffend, vervallen, bescherming verloren velden bruin verbrand door de droogte wouden in vuurzee opgegaan dieren door dorst gestorven…

twee tieten op borst twee tieten op buik wel vier memmen dik zwijgt zij in het graf zij voedde eens links en rechts onder en boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars…

Ledematen en geest zijn erop uit elkaar te betwisten; strijdvuur knettert luid. Het oog wil die wedijver intomen. De hardloper ziet vol verwondering hoe zijn bekende omgeving deze dag speels zorgt voor verfijnde verandering.…

Niet ver van mij vandaan brult een leeuw heel luid en trillen mijn ledematen. Aasgieren in de lucht en op vlakten uit- gestrekt ligt hun prooi verspreid dat de overlevingstocht niet heeft gehaald. Ik zie hoe een aasgier op de rug van een verscheurde bizon landt. In een wereld van overleven dan is de wet van de sterkste een gegeven.…