Alle inzendingen over lot

Mijn eigen naam, die niemand kent De som van al mijn trilling Van mijn lot equivalent Tegelijk mijn warmte en verkilling. Plaatsnamen, zaaknamen. Liefdesnamen Die nooit voorbij zouden gaan, Waarvan sommige al vergeten zijn Terwijl wij andere beramen.…

Feodosia òù-1 Starend uit het raam Zie mijn einder voorbij Grijs de kleur vervaagd Grijpt leed onverbiddelijk Gruis gedoogd doet gelden Gestaag voortgang lotende Gebogen onder schraal Ondergaan het zelde lot Onmacht in deze vereent De kreet uit duizend kelen Ijl en nimmer gehoord Weet onbehagen te verdelen -------------------…

nederland in nederland nu eens niet door God geschapen noch beleden als ultiem geloof zo weinig hier is zelf gekomen des te meer gemaakt gepland de bodem daalt de zee zal stijgen en stortvloed zet de polder blank geen schepper die dit lot belet elk nedermens draagt mee iets van verleden maar in nieuwland blijft historie…

ontdooiden aangeraakt door de echo van zachte golven die de duwende lucht ontkooiden een nieuwe schepping werd onstuitbaar verworven bevroren in diepe levensaders verstokt in lijfelijk gelid waar een moedeloos verloren gemoed de keel vernauwde door een hart dat bloedt als dan plots de ogen blinken door een wonder van een vergeten lot…

Verlangen blijft en houdt ons gaande tot ver voorbij de horizon - verlangen steunt en houdt ons staande vanaf de dag dat ééns begon ons leven hier op deze aarde; en slaat het lot ons keer na keer, we staan rechtop en fier in waarde en leggen nooit die vrijheid neer.…

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…

hoe je zonnebloempitten plant de bodemlagen uit je hoofd bant toch over het lot van Aleksej N tobt denkt aan bordjes van de kindercrèche hoe je een vogelvlucht ziet je ogen pogen haar te volgen hoe je toch omkijkt naar het ravijn aan het speelgoed van Alice denkt hoe je het onkruid wiedt de bodem adem geeft en zonlicht biedt je toch…

elke dag weer in het nieuws berichten over verlichte geesten en hun exploten in de naam van wiens naam het eerst vergeten niet anders dan ijdel misbruikt gewoon een anagram moet zijn staan ze gedrumd te wachten op hun beurt, onafwendbaar hun lot te verbinden met de wereld van het geloof eerst mijn god, mijn nirwana de geestelijke koffer…

zonder geklaag, geween en bemoeienis, blindeling met z'n lot begaan? Weet jij wanneer een man verdrietig is? benauwd, gebroken en verward ervaart hij 't leven zonder betekenis niet beseffend dat z'n hart verstard? Hoor jij wanneer een man te zwijgzaam is?…

bestaan blijf maar bij me als we vergaan we zijn slechts een schaduw op de muur we zijn aan het spelen met het vuur ik ben degene die blijft leven alles wat ik heb dat zal ik geven ik vang je als je gaat vallen ik ben de redder van ons allen de pijn raast overal om me heen ik ben sterk maar sta alleen nergens te gaan volg ik het lot…

In extase Is wat jij met mij doet Een intens gevoel Is wat ik bedoel Ik voel je, Bemin je, Beleef je Elke keer weer Steeds een beetje meer Mijn haren los Ik beweeg, Zweet, Zweef, Pure extase Een ultiem genot Dit is mijn lot Ik geef me over En laat me gaan Een harde kreun Bij elke dreun Die geweldige bass Ik beleef het hardcore…

gedreven wil jou met een pauwenstaart zwaaiend in mijn richting wenken waar ik het pad alvast met rozenblaadjes heb gestreeld opdat je vrijelijk voort kan schrijden en gratie wordt toebedeeld om omzichtig tot rijkdom te leiden toch geraakt nog eer je die weg bewandelt een steen op mijn hart en valt de duisternis over mijn ziel het lot…

niet warm kan worden een vraag die-in mijzelf gekeerd en uit het lood geslagen omhoog borrelt in sombere gedachten waar onmiskenbare waarheid te groot om te bevatten zich nestelt in spelonken van mijn ziel die het pulseren van het bloed onachtzaam ruw verijdelt in eenzaamheid bevriest de vrede wreed verstoord besef ik dat dit ijzig lot…

Nu of nooit, wil hij ooit nog z'n eigen lot besturen. Hup dan maar, hij is klaar voor de trein van half zeven. 'Goodbye snoet, 't ga je goed 'k ga m'n eigen leven leven'.…

Somber zijn de dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos…

iemand zegt die hun eigen weg zouden volgen tot het einde komt en iemand opsomt optelt hoeveel het waard was wat is gebleven jou en mij was gegeven door te gaan voor en te geloven in en dan heel even te denken aan jou jouw armen om mij heen mijn lichaam tegen jou aan ah mijn lief mijn liefste lief wat hebben wij gemist ons lot…

Twee zielen één gedachte samengesmolten in het lot samen ongekende krachten elke seconde is een genot Liefde is de sleutel tot het heelal en ook nog alles daar omheen op gevoel zweef je meestal de wonderen zijn voor jou alleen De stevig gebouwde liefdesbrug veilig tegen weer en wind kent ook een eigen weg terug naar de plek waar hij vlinders…

Verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat het geluk niet zal benijden.…

Haar lot evenaarde niemand. Ze leefde in haar eigen land. Geluk en ongeluk in dichtershand.…

blijft bestaan Een antwoord wordt er niet gegeven O God, blijf mij met liefde omgeven Ik weet, U bent met mijn lot begaan.…

Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina. Het uitschuiven van glimlachjes. De warmte van het wisselgeld in de hand. Het louter theoretische van ware arbeidsvreugde. De bereidingswijze van perfecte risotto. Zonnegloed in amber. -------------------------- uit: 'Woekering', 2005.…

zou niet weten hoe mijn spade je zou verbieden, je verankeren aan het lot dat ons bindt, mijn liefste ik sterf mee aan jouw keten in twijfel hangt de herinnering aan het heden; er is geen moment dat jouw zijn zich niet in mijn armen bevindt…

Wie ’t spoor in de bossen bijster raakt is daar aan de dood gewijd, en liefde zwerft argeloos en naakt door ons donkere hart en de tijd en wij kunnen niet redden, het leven is wreed en het lot een verscheurend dier en angst om zijn liefde is ’s mensen leed door al zijn dagen hier.…

nu niet meer Niet meer samen eten of lekker zeuren over het weer Een bezoekje aan de buurvrouw of een boodschapje op het plein Met het busje naar de kinderen, even tussen de mensen zijn Zo blijf je overeind, gewoon door te blijven gaan Met het gemis van hem, die altijd naast je heeft gestaan Niet goed wetend, wat je nu nog drijft Het lot…

Haar lot ligt in haar handen... Eens komt weer die tijd dat het geluk niet op kan. De strijd zal zijn gestreden en de pijn hoort tot het verleden. Een nieuwe toekomst ligt aan haar voeten. Alles wat ze doet en laat, er zal niets, nee niemand zijn die haar nog schaadt.…

we hebben van de zon genoten in erotiek de warmte gepeld de bruine huid zat als gegoten is later toch weer snel ontveld jij was mijn prijs uit vele loten ik heb de kansen niet geteld pech had al zijn kruit verschoten het toeval bleek op je gesteld je hebt me met je wolken toegedekt wilde geen mooi weer meer spelen je ware aard is stormend…

Dragende krachten Mij voortstuwend Met jouw heerlijkheid in mijn nabijheid Eeuwige dank Zuchten van geluk Wanneer jij mij kust Acceptatie van alles Zelfs de stormen Mijn leven gedeeld met jou Nooit meer anders willen Als een devotie waarheid geworden Wanneer de rivier tot leven wordt gewekt Het geloof in het lot Ook al zouden…

Tragisch langzaam Gaan de dagen Dodelijk De stiltes om mij heen Tijd genoeg Om af te vragen Wat is mijn lot Hoe zwaar mijn steen Wat mag ik Van mezelf verwachten Loodzware vrachten Vol angst en pijn Slopende dagen Eenzame nachten Weer lang alleen Te moeten zijn Gedoofde vlam Verdoofde massa De tijd gaat slepend Overal door De dag…

Gecreëerd door omstandigheden haalde ik mijn gram Sindsdien draait de tijd steeds rond net als eeuwig en voorheen Verandert de tijd ons en hiermee ons leven Geschapen in een tijd die steeds meer van ons heeft gevraagd Omarm de jou gegeven tijd als ware geliefde Koester oprecht onomkeer- bare gebreken Gecreëerd met hulp van een slecht lot…

het orgel dreunde hemelen open, mannenstemmen loofden het lot van de heer. een knipoog van Ernest Claes ontging me niet. er was zon en kippenvel en een god onzichtbaar stil. en bijna tastbaar.…