Stukje hemel

ik zag een stukje hemel in Averbode,
de abdij, een poort naar hoger leven

droomde ik mezelf in het hart
en alles werd zwart door zoveel wit.
de grandeur van barok

en de gedachte aan de rok
die je ooit kocht, waarin jij beeldig,
waarop ik dolletjes was
maar überhaupt veel te duur,
vond je.

het orgel dreunde hemelen open,
mannenstemmen loofden het lot van de heer.
een knipoog van Ernest Claes ontging
me niet. er was zon en kippenvel
en een god onzichtbaar stil.
en bijna tastbaar.

Averbode

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 382