Alle inzendingen over lot

Zich het licht in schone korst laat kerven, van hand tot hand door de ruimte te zwerven in een verwachtingloos niets wat achterblijft en afstand heeft genomen van werelds blaam verkiest ieder kwartier een andere ethische baan en leeft voort in het speeksel der planeten zonder te bederven, wacht een onomkeerbaar lot gewone stervelingen, om in…

Geknield voor mijn wanhopig lot. Het werkt niet meer. Ik kan niet zonder je leven. Van binnen en buiten ga ik kapot. Ik zoek de rem in mijzelf terug. Nog steeds Woelt mijn leven druk onder zijn lakens. En blijft mijn vlam onrustig branden. Ik doe mijn best. Maar bloed kleeft aan de wanden Van mijn uitgeputte ziel.…

in mijn kleine achtertuin elk om vruchten voort te brengen tot een glorie- nieuw fortuin Vol van geuren is hun bloesem en hun kersen zwart van kleur In het midden van de zomer zongerijpt en voor het grijpen waar nieuw bladerdak heel hoog door de zwarte zoete kersen over nieuwe wiegjes boog hen beschermend voor de regen houdt het nieuwe loten…

hoe treurig is uw lot! Rampzaalge, leer in tijds beminnen: Natuur beschaamt en straft, wat met hare inspraak spot. Kom, laat ons langs de velden zweven: 't Is lente, Testilis! wat is de lente schoon! Hoe warlen loof en kruid en dartlen door de dreven! Hoe schaatren bos en veld en menglen zang en toon!…

Toen het buiten licht werd niet de dag dat wij in de auto of op de fiets zaten de dag dat Maaike vroeg is het goj komen er ooit groene loten gaan we straks dood. Het werd het opeengepakte tijdstip, de dag zonder schoen een razzia, de vrachtwagen, de trein, de barakken en ik trok helle troost uit de dag van ooit.…

Uiteindelijk zal ik vermoeid mijn vleugels laten rusten om te landen op beide voeten en in het lot berusten..... Soms ben ik zo krachtig en soms ben ik zo moe en denkend aan mijn bootje laat ik mij zachtjes drijven want ik ben aan rusten toe.…

Voor Jou Alleen maar liefde De warmte van je lijf Ik kruip tegen je aan Ja, ik blijf Alleen maar liefde Was het ooit zo intens Onbedwingbaar verlangen Jij; mijn mooiste wens Alleen maar liefde De toekomst zal het vertellen Ons lot is nu al bezegeld Laten we het niet versnellen Alleen maar liefde Je schalkse oogopslag Een niet…

Nog steeds gaat het ons niet goed, wij ontvluchten de waarheid van ons lot en het nu kan maar ten dele verzachten wat onze oorsprong zo duidelijk begreep.…

Vreemde machten bepalen nu ons lot maar ik zeg je dit mijn schat al ga ik heen, ik zal je nooit vergeten ik wacht op jou, dat heb ik altijd al gedaan. De nacht van afscheid is nu aangebroken een nacht waarin jij mij moet laten gaan vlieg met mij mee, mijn allerliefste tot aan de poort van het andere bestaan.…

Erbarming is iets hemels op deze aarde, En godlijk zijn de tranen, die zij schreit; Maar schoonst in u, die, rijk aan zaligheid, Ook zelve een wenk van wreder lot ontwaarde. 1834.…

Iedereen is in rouw, diep in je ziel gekweld Van al dat onnodig geweld Hoewel hier het lot de scepter zwaaide In de plaats van hun lieve gezichtjes te aaien. Och, wat kan ik nog zeggen Wat kan ik uitleggen Mijn keel is toegesnoerd Ik stop, ik voel me te beroerd.…

Mijn lief, mijn lief hoe is ons lot verkeerd Gij zijt een dodend levend in mijn leven en ik ben, levend, tot uw dood gekeerd en weet niet of het leven is, wat mij gebleven.…

Welk Lot. Het ging zo. En niet anders. Het ging door merg en been. Alles was ver heen. Ik leerde het vuur van mijn ziel, kennen, die ik altijd bleef herkennen. Ik leerde, nieuwe tijden, de oude waren aan het voorbij glijden. En langs het ijs, de sneeuw en kou... was er een nieuw jaar, waarin ik niet geloofde.…

iets vrooms door het stille ademen boven het onbeweeglijke meer Zo droomde zij haar Camelot, over de koningen van weleer over riddereer en de hoofse liefde - even ontwaakt zij, ziet zij de wereld om haar heen als een struikeling in de tijd en doezelt weer in - Dan, dagdromend, schetst zij het briesend paard Beiaard en het trieste lot…

Want ieder die met de mond belijdt: “Jezus….mijn Redder en mijn God”, is dan door Hem van schuld bevrijd en deelt met ons een geweldig lot! Als dank – uit liefde voor Gods Zoon - mag ík jou daarom niet verhind’ren om – samen met mij – te knielen voor Zijn Troon, als door Hem geliefde kind’ren.…

De mensen die vochten en hun lot bevechten, telkenmale. Met veel pijn en verdriet. Doch altijd met het hart in de ziel. Hoe elk mensenleven ook viel... . Ik raapte het vel papier op, om wat op te tekenen. Meer niet. In me leefden de revoluties der revoluties. Mijn revolutie, die eveneens in jou leeft.…

en tooide onvermoeibaar de lente aan zijn minnespel Er was geen zorg of teken van sluipend ziek of ongerief De hemel schreef een sprookje * Haar koude lijf, haar dode blik krast de groef zo diep van binnen Onvermijdelijk ziet hij haar gaan, het licht heeft haar jonge ziel omsloten En waar in hem de tijd verdwijnt het harde lot…

olieverf vervangt een sprietje met respect zijn signatuur wordt de mei langzaam maar zeker in haar bloei tot staan gebracht nu ik de contouren van een vrouw zie, zittend onder de es hoe ver is ze van mij verwijderd in het lentegroen in roze en wit en voorjaarsgeel voor hem alleen, trots aan haar zij hoe paradeert zij in het lot…

Sommige spreken over toeval, anderen over het lot. Maar ik noem het een wonder toen ik je zag. Jouw licht veranderde mijn dag. Ik ben gebroken in twee. Ik val omhoog met jouw hand in de mijne, De maan onze kamer voor vannacht. Ja ik geloof in wonderen. Onze wandel over wolken. We dromen onze dromen, raken sterren aan.…

moes vertrappelt want niemand staat hier stil men kruipt mouwsleurend kraagklauwend over en door en langs elkaar alleen de man achter het loket - een suffe engel - wacht op zijn eerste klant want wie het loket haalt wordt al snel neergehaald hier en daar flitst een dolk en in de hoek hoor ik een kettingzaag even verlang ik naar het lot…

geknipt was jij voor het leven maar het leven knipte jou als mooiste bloem uit de knop jou badend in het mooiste licht van eeuwig blijvende herinnering dat ons jou steeds weer brengt al zal de pijn nooit verdwijnen omdat het hart gebroken blijft perfect als mens was zij gemaakt toen het lot zich tegen haar keerde met in jouw hoofd een…

Miljarden dragen hun hart in bescheidenheid; hun lot dat een hart heeft in grote verscheidenheid. De woorden en werken van 'een anoniem' zijn nooit zonder gewicht; krijgen in de massa langzaam hun eigen gezicht.…

nee, 'k schep nog even op, hoewel ik weet ik speel voor don Quichot die kansloos streed tegen de krachten die ons lot bepalen Ik heb hier vlakbij huis 't riool gevonden dat ligt nu open, dus de drollendans heeft zich verplaatst er is een kleine kans dat ik de zaak voor de avond af kan ronden Al ligt de afvoerpijp nu riekend open en drijft…

beelden bleek ongemoeid veilig verstomd in hun ijzig marmer de witte schilvers huid zijn van een mediterrane zomer een tuin overwoekerd buiten het seizoen de sculpturen met de traag versteende lijven niet gewend aan tijd de stad ligt in een hel gat dat uit de wolken valt het scherpe licht slaat op het aanbeeld een van te voren gesmeed lot…

Zo viert de onvrede bij de familie Piggelmee hoogtij in de verkleumende omgekeerde bloempot; is er weinig rede voor wintervreugde bij een stil verdriet om een droevig kabouter-lot. Desondanks koestert het mannetje Piggelmee geen gevoelens van onvrede, die zijn grenzen niet kent.…

oude olm is vergaan, waaruit de wijze uil allang is gevlogen verder van het rotte hout vandaan, in de hemelse trouw was ik niet bekwaam sleep het boetekleed over de wortels van bewogen grond ik mijn eerste stap telde in woord en liefdesdaad een nieuwe getijdestroom ontstond waarin ik schipbreuk leed zonder daarvan te lijden het lot…

binnenstebuiten En bemerk geen echt verschil Slechts ongefundeerde besluiten In een aandacht altijd stil Achter het benoemde doek Staat geen ontgoochelaar Geen wijsheid uit een boek En geen ja maar Dat van ik en U Is de confetti van de taal Vluchtiger dan nu Meer dan allemaal Het gaatje is wellicht denkbeeldig Een soort gekozen lot…

maanlicht etaleerde haar pracht alsof ik in dromenland geraakt was Onschuldige ogen, ze wachtten stil misschien op een blik van mijn hart; Er was deze nacht ander weer op til fluisterde een zwervende mistflard De dag ontwaakte zo aarzelend aan 't duister verloor weldra het conflict Ik wuifde naar de verblekende maan tedere liefde had 't lot…

Het gaf ook mij in deze nacht verbaasd werkelijk stil jolijt toen ook ik als lot bijtijds even ontwakend werd afgeleid met kopjesogen open, rond vijven dit witte kon gedogen. Uitspraken en zinnen dansten meteen voor mijn ogen.…

Ik voel mij soms in mezelf verloren wanneer ik weer teveel zijwegeltjes ben ingelopen verdwalend in de dauwende nevellagen tussen het goud-gele-koperen koren waar ik mijn gezicht en hart terug kan vinden in het eenvoudig ritme door het dagelijkse lot verder gedragen.…