143 resultaten.
Goddelijke gruwel
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 738 Gruwel dient zich aan
Met uwer aller lot begaan
De geest angstig verward
Sluit het sponzend in het hart
Gevoed door de geletterden
Dringt het in de open wond
Woekert rond om te veretteren
Ieder ander geloof te verketteren
Luistrend naar wat het boek zegt
Met woorden in oeroud geschrift
Genocide moorden terreur volgens gebod
Verschuilend…
achterblijvers
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 een klein dorp ging dood
het was een geleidelijk
sterven samen met de
achterblijvers
olijfbomen treuren in de
verweesde boomgaard
vóór het geblakerde huis
hangt een schommel scheef
aan gerafeld touw op
oeroude verlaten grond
het dorp zwijgt
dieper dan het graf
uit het bos klinkt het
gezang van een merel
zijn buurman valt…
Koren op de molen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 603 Nu Schwarzenegger gouverneur wil worden
Gooit menig vijand roddels in de strijd
Zijn zonden uit een lang vervlogen tijd
Zijn op het net ineens weer aan de orde
Een oeroud interview in 't blaadje 'Oui'
Waar Arnold spreekt van orgieën en blowen
Pleegt men vol trots op menig site te showen
Vergeefs, die opponenten-euforie
Want ach, het…
park
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 193 een langgerekte vijver plooit
zich minzaam in het park
te midden van oeroude bomen
trots op hun massieve kracht
een houten brugje spant zich ingetogen
door het heimwee en wat oude dromen
tot rust en milde troost gekomen
vindt in de spiegeling wat mededogen
wat eenden glijden schadeloos onderdoor
geen vogel vliegt nog op daarvoor
twee eksters…
ik zie ik zie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 328 het strand danst samen
met de machtige zee
het oeroude zand
vliegt zachtjes heen en weer
en valt daarna
op haar prachtige
rode zomer neusje
zachtjes klinken
haar prachtige lichte liedjes
in een schemering
van
lila licht
in een schilderijachtig portret
en daarna samen slapen
maar niet in bed
maar onder de deken van sterren
wij waren…
als wij
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.229 als wij samenkomen
in balans onze berg berijden
de ravijnen afsnijden
de passen vermijden
in de dans recht in het hart
van onze passie verkeren
in de ontlading van het verlangen
een nieuwe oeroude wereld creëren
als wij
ons intens gedeelde moment
als we samengekomen zijn
elkaar deinend in de ogen kijken
in onze glimlach gevangen…
Wynedaham
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 Wynedaham
woord van
oeroude stam
weggesleten
in de Dollard
maalstroom van
eb en vloed
vergeten
door de wind
de wiede leegte
maar waarachtig
op Hoofdweg 89
Nieuw Beerta
1830 ongeveer
toch weer
een wierde
opgegraven
stenen fundamenten
beenderen staven
dat er een kerkhof was
een sarcofaag
het blijft vaag
dorp is verloren
ergens hier…
De god van negen levens
gedicht
3.0 met 260 stemmen 2.060 Laten we het eens hebben over
die ongenode kostganger, die gast
in zijn zwarte pij met zijn capuchon
en zijn oeroude bosmaaier. Die
uitblinker in hinderlijk volgen met
zijn salpeter en zijn klapperende
tanden, zijn oogschaduw, zijn
holle kassen en zijn voetafdruk
die nooit wordt gevuld.…
dromen komen terug
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 259 en de lente
legt zich naast een langer lied
langs niet te stuiten stromen
het vergezicht glanst
glazuur op blauw
het heeft effect op mij
het oeroude weten
klokt traag
laag over laag
wanneer wij ons vasthouden
aan elkaar
door gelijke lanen
de liefde beschrijven en de verbeelding
die we tussen onze vingers wrijven
met geen andere…
GENESIS
hartenkreet
4.0 met 29 stemmen 964 Kieuwen kiemen
tot oeroude reptielen
foetale fossielen
in wording
Licht en liefde
ontwaken voor ‘t eerst
uit stof en steen
jij en ik
Blozende blikken
in obscure ruimtes
een vluchtige vlam
in het ijle
Beloftes beleven
op desolate stranden
tijdens naakte nachten
in een rijp avontuur
Bloeien bloemen
in de moederschoot
Venus venaal…
Onder de gordel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.499 Het spiegelmeer herschikt jouw lijn
Een vlak waarin de huid schubt
De heuvelrug glanst van zweet
In een koperen zon
Jouw roos van lippen
De gekartelde wonde, nog pril
Geurt naar een oeroude vijver
Grillige diepte
Groen gevlekt
Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus
Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand
De avond dompelt in…
Advent
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 329 Oeroud verlangen komt weer boven,
en de zangen die ik als kind al hoorde.
Rorate zingt mijn ziel vol van weemoed,
verlangen en ontroering.
De zon die ondergaat en het licht
dat even nog wil dralen
doet iets trillen in de kamer die in schemer
wordt gehuld tot straks de nacht
voorgoed de dag doet vergeten.
Rorate, ik verlang naar Jou.…
De zee wenkt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 138 Ik zie in heldere dromen
verre voorouders foereren
in de getijden stromen
toen de mensheid jong was
en we onze vacht verloren
De oeroude herinneringen
in mijn genen geschreven
doen me verlangen naar zee
waar ooit het leven begon
om er naakt te spelen met
zand, water en zilte lucht
onder het vuur van de zon
We kozen voor ‘n landleven…
Hoe, Wie, Waarom der schepping
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 407 in de aarde onder mijn voeten
in de natuur om me heen
liggen versluierd antwoorden op
hoe, wie, waarom der schepping
alles wat er is, ligt aan de streng
die heden verbindt met de oerknal
de oeroude navel der schepping
waar de onderzoekers in afdalen
zolang niet alle vragen beantwoord
is er ruimte voor dogmatisch geloof
voor het paranormale…
Misbruik
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 342 Onderweg klampten we ons vast aan de oeroude bron
zoals alle zwervende kinderen
van zoveel dagen geleden met
de herinnering aan overgave en vergelding
Wie onderweg zo is gekwetst en denkt daardoor
te zullen sterven verdraagt de belasting niet
als gebruiksvoorwerp voor de maatschappij
te worden ingezet
met het vuil de virussen…
Suggesties en Patronen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 Domein van de Suggesties en Patronen
Oeroude wegen in het labyrint
Van talloos veel miljoenen aan neuronen
De doolhof waar de geest zijn weg in vindt
Geprojecteerd in nauw te lezen codes
En amper te ontwarren mechanismen
Verwijzend naar technieken en systemen
Onder de vlag van neurolinguïstiek
Geen graal, geen steen der wijzen, slechts…
De Trap
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 2.979 In het woud
Staat een boom
Oeroud
Van het hout
Maak ik een trap
Naar de hemel
Naar de heer
Terwijl ik bouw
Kijkt hij op me neer
En lacht me stralend toe
Dan klim ik omhoog
Naar de hemel
En ben ik bijna boven
Dan kan ik het vreugdelicht zien doven
De heer zet de trap in brand
Ik stort neer
Naar beneden
Waar ik zacht beland
Alleen door…
twee eekhoorntjes
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 2.873 twee oorkussens voor ons hoofd
zocht ik om vannacht te dromen
ik vond ze in het groene mos
onder de stilte van een beukenbos
bladstil hangt het licht
zacht lispelt de wind
het groene dak koestert mild
de rust van oeroude bomen
wij liggen naast elkaar
wachten tot de avond komt
dromen voor de nacht
heb ik voor je meegebracht
een holte…
Zielschrijver
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 502 het moet ergens zijn begonnen
langs oeroude paden van zinnen
in bronnen van rood gloeiende geboren woorden
in de krotten der koninkrijk der lege landen
staan wij op de afgrond van watertanden
van een verhaal dat werkelijk gaat staat te gebeuren
wij proberen ze te sturen
de kleuren naar de ziel
zielreflectie in de pen
wij weten het
wij zijn…
oorverdovend aanspreken
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 198 misschien, onbewust ,zijn ze geïnspireerd
op die oeroude bijbelse zinsnede:
geloof zonder de werken
is door als een pier!
die werkers van het eerste en laatste uur
zijn voor mij :
vuurtorens:licht in de duisternis.
alpenhoorns: om me wakker te maken.…
OCHTENDSPRAAK
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 269 De oeroude, onbedorven Schepping
blij maar ingetogen mogen smaken...
Bij stralende zonsopgang soezend waken
tussen bosbessen vol dauwschittering.
Even wil de vliedende schemering
die vruchtjes en morgendruppels nog raken
met haar afgedane wondertaken,
brengt overal kleine bolle spiegeling.…
Oergevoel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 de zeeën zijn oeroud, en wij mensen,
ach, wij komen en gaan. maar het zout
van onze wateren stroomt in ons bloed,
kalk zit in onze botten.…
getuigen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 over rotsen ligt de wankele afdaling
met zicht op verhalende cipressen: hugenoten
begraven zonder steen of voortvluchtig
terug klimmend, de spieren verzuurd
in de verte het terracotta dak
de oude deur, schietgaten in de wanden
laaghangend mist, rook, geur van hout
de oeroude rank levert nog wijn
in harsachtige herinnering: samen
met kaas…
Drenkeling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 3.461 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er vermolmd hout,
groeien er koralen op de mast,
de oeroude glorie ligt aan scherven
terwijl zijn tranen bederven…
Dans van de Vlindervrouw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.090 Zinderende zon
ondraaglijk lang
het wachten
tot ze verschijnen zal
exotisch sensueel
heeft men haar in gedachten
Ze komt
op eigen tijd
kleurig bont gevleugeld
oeroud en pront
levend beeld
uit een ver verleden
Blote voeten rimpels
ritmisch in het zand
stampend hypnotiserend
houdt zij de vrouwenblikken vast
van de maagd, de vrouw…
zomer
netgedicht
0.0 met 5 stemmen 1.398 avond na een dag
gezoden door de zon
de ribbetjes
gekloven en gespoeld
met kommen vol van ooft
en sap en suiker ongegist
het gras vertrapt
de lach die verder draagt
tot bij het spiegelfeest
van buren achter groen
en rooksignalen zonder doel
in bundels boven bomen
gemeenschap van de neus
de vingers gretig vet
rond glazen schuivend
in een oeroud…
Paestum
poëzie
4.0 met 13 stemmen 3.196 een oeroud zwijgen heeft zich opgericht
uit de getijden der vergankelijkheid.
en onberoerd staat dit verweerd geweld
boven de wirwar en het gekrioel
der mierennesten, en het zichzelf
verdelgend menselijk gewoel.…
herinnering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 462 waar de zon nooit onder leek te gaan
het glooiend land te sluimeren lag in
eeuwig zingend lover, bracht het pad
ons naar een stille schaduwrijke oase
waar oeroude eiken onze verbazing
schetsten alsof hun takken de hemel
omarmden en wij ons warempel
in een groene tempel waanden
door een vergeelde foto ooit belicht
hoezeer we daar…
WAAR VERZINSEL
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 luchtige kantkleedjes in zich
bewerkt met
sierlijke hemellichamen
en wonderwezens
die
onnaspeurbaar zijn
als Gods geheime wil
voor het wijde heelal
stil wijzen
naar het ons ontzegde Rijk
maar
hun eigen wereld
broederlijk tezamen scheppen
vol eenvoud spreken
van de klare opdracht
welke heel de mensheid geldt
Goddelijke waarheid
geleidt oeroude…
Zomaar wat woorden
gedicht
4.0 met 5 stemmen 4.538 Men doodt de tijd met oeroude verhalen.
Niet kunst schept vorm, de vormen scheppen kunst.
Men luistert hoffelijk hoe zich uit wind,
Gebaar en ritme -woorden zijn een gunst-
Opnieuw het al zo vaak gehoorde ontspint.
Niets slijt waar alles steeds opnieuw begint.…