Alle inzendingen over onaardige generalisa

het was onaards de plaats waar ik jouw voeten waste er was alleen een lichte plek de wereld heel ver weg er golfde zee in een mildheid zonder overheersend kuiven zij bloeide blauw op het witte strand van schelpend zand een zilte zon scheen magisch licht mystiek weerkaatste in je blik wij voelden de nabijheid van het paradijs…

de rij ja, die past perfect bij mij dan kleed ik haar langzaam uit stevig is ze, Rubens-rond haast de ideale bruid ik verwarm haar roer haar ziel tot zij bijna koken gaat en ik lust haar graag als de lusten zijn gestild (de liefde ging weer door de maag) ligt zij er ontluisterd bij ik voel me schuldig, voel me wreed en verdomd onaardig…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om, moeten er onaardse luchten zijn verwaaid. Dat jaar, in jou wakker geworden, moet zacht geritsel te horen zijn geweest in bomen waar al fruit kwam rijpen.…

Gedreven overdreven of overdreven gedreven: het tempo is me vaak bizar, onaards, alsof duivels jagen op reddeloze zielen vol angst. Vertrouwen is eenzaam weten dat je geliefd bent, dat er iemand aan je denkt, je tijd toedraagt en rust gunt, warmte en genegenheid.…

Op een onaards uur vertrokken, wars van alles, zonder reisplan, elke overlegging mijdend en mij weidend in mijn vrijheid bij het dansen van de draden, weet ik feestelijk in mijn jaszak het kompas, dat onder Arkel ik als kind eens op een morgen heb gevonden in de wegberm. Dat mijn trots was, dat het nog is, dat ik Boreas gedoopt heb.…

De stenen muur, zo genadeloos onaardig. Ik zeg: Stenen muur, ik laat je wel verdwijnen. Stenen muur, ik ga gewoon verder leven. Stenen muur, ik ga niet meer terugkijken. Stenen muur, jij houdt mij niet meer tegen!…

Pijn is de verlatingsvorm van zijn van er niet meer willen zijn vooral geen pijnstillers of levensverlengende handelingen gedoe, gebed of geprevel Het is geweest het is mooi geweest het is goed geweest en ook heel veel niet goed slecht, onwaardig, onaardig gediscrimineerd, gediscomineerd, geisoleerd En dat laatste sterkt me in het gaan, in het vertrekken…

schouderklopjes uit Zij willen helpen mijn verlies te dragen Je beeltenis begint wat te vervagen Ik laat die los, als ik mijn ogen sluit Zie ik je voor me in een wit gewaad Bevrijd van alle ongemak en zorgen Je voelt je in Gods Heerlijkheid geborgen Of iets wat daarop lijkt en echt bestaat Je toont me waar de mens in overgaat Om zijn onaardse…

Mijn buurman zegt dat hij dit al wel wist Al jaren weet hij, worden wij bedrogen Ik voel mij als een op-het-droge vis Dan plopt vanuit een soort geheugenkist Regressie therapie: onaardse ogen Schel, goddelijk van ja,- een hagedis!…

geperst zodat ze niks kan zeggen Haar stem lijkt net een stel oude remmen Mensen kijken langs haar heen Alsof ze niet bestaat Zeggen geen woord maar af en toe fluisteren ze haar naam Mensen vinden haar raar en denken niet aan haar gevoel Zijn ze soms blind zo stomdoof om dat te horen Als je haar ziet ga je dat geloven Dit is geen onaardig…

gestalte ruiste nader in het vage licht Heel teder beroerden mijn vingers je zijden haar Je hart ontvouwde zich als een gouden bloem En je ogen zongen een lied zuiver en klaar Toen verdronken wij in de zaligheid van een zoen Lieveling, een droom weefde zich door mijn gedachten Zo heerlijk, zo kosmisch, nooit te verwachten Als een guirlande van onaards…

die nog even wakker willen worden met een volle dag in het vooruitzicht tijd om op te staan de zon nog even langs een slaperig koud lijf laten gaan dan de douche als malse regenbui wat langer en heter dan normaal in zelfverwennerij die de mens af en toe nodig heeft om zijn humeur op te krikken en dan met een lach de onaardigheden…

Een varaan uit Kloosterzande ik weet het dat zie je niet veel was verliefd geworden op een knappe barbeel Jammer genoeg voor de varaan was de barbeel niet zo gecharmeerd De varaan raakte hierdoor al snel danig gefrustreerd Hij bracht haar een serenade die niet eens onaardig klonk Maar de vis zwom er vandoor zodat hem de moed in de schoenen…

Op de vleugels van de engel glijd ik over het landschap heen groots, groen en onaards lijkt deze wereld mij Wat een zee aan ruimte wat is het er schoon en licht dieren leven in grote getale hun bestaan zoals het bedoeld is Bomen weids verspreid gevoed door gezonde aarde maken zuurstofrijke lucht die alle longen vullen Bewoners leven…

Ontevredenheid.. unieke zielenstrijd tegen kil onaards bestaan, voelt de pure liefde, een voortdurend gevoel van vertrouwen. Alleen leven in de hemel, mijn tweelingenziel kan dit niet aan, zielsverbondenheid pure abstractie, geeft mij wat jij niet kan.…

Maar wat je ziet ben je natuurlijk zelf, door je omgeving wreed gefnuikt maar niet vergeefs naar volle wasdom strevend, toch, de Zeeuwse wapenspreuk, zeg maar, maar anders, zoiets, en anders is het die etterbak die steeds waar je het niet verwacht z'n kop opsteekt of, evenmin onaardig, 't onweerlegbaar teken dat het het leven is dat altijd…

De kerel kreeg een hekel aan z'n baas en tevens aan z'n dominante wijf, al had ze best een niet onaardig lijf. Ooit hapte hij als visje in d'r aas. Hij is toen als de neten gaan verhuizen en liet de boel de boel. Hij vond algauw een nieuwe baas en ook een nieuwe vrouw, waarbij hij zich niet wéér erin liet luizen.…

Mmm, lijkt me niet onaardig maar geef me nog een paar jaar Hij grijnst en zegt: in eeuwigheid, komt voor elkaar…

naar hooi Als een volleerde lichtekooi Alleen 't refrein is van bedenk'lijk allooi Kom droom met wijdopen ogen een lied voor de zon en de maan En we slepen de nacht naar de morgen, drie Vierde voor de zon en de maan Ik ben feest'lijk traag vandaag Kom en laat ons langzaam zijn Als een echte brandewijn Brand ik een gat in je maag Dus onaards…

Zeventien Lentes jong In de kerk waar ik eens zong zat een jongen, niet onaardig Zijn naam was Henk Kanon Zijn haren waren ietwat blond De scheiding zat opzij Zijn kleding onberispelijk Hij glimlachte naar mij En ik was in de wolken Ik lachte ook naar hem Hij was verliefd geworden Verliefd denk op mijn stem Of wat ik stond te zingen…

- Waarom tot onaardse Dromen gewekt Zonder opwaartse Ziel die trekt - Het schreeuwt uit het sneeuwige Schuim vandaan - Als jij zal ik eeuwig Verder gaan.…

in het doosje fijntjes gerangschikt nieuw en nog preuts houden ze zich gedienstig ter gunste van mij het zijn mijn priemgetallen, mijn voorhoede voor elk verhaal, de prominentjes dewelke mijn vrienden zijn geworden in de afgelopen drieëndertig jaar ze zijn mij en ik ben hen, doortrapt en eenvoudig verblijden ze mijn zucht naar het onaards…

Het eeuwige licht doorklieft de duisternis van al het voorgaande, de schone taal heeft zich vergist, deze taal is ongrijpbaar, indringend, alle zielen treffend als de blote Cupido met een pijl vol onaardse weelde. Nooit eerder ziet men God zo naakt, zo arm, zo erotisch, zo artistiek.…

Je schoonheid is onaards, een engel is met wie ik dansen wil. Nee, zeg geen woord, laat deze gestrengelde beweging onze taal zijn. Kroel mijn grijze haren, laat vonken overspringen van huid naar huid. Strijk mijn rimpels glad, al is het maar voor even Stil mijn huidhonger, maar doe het zacht en teder.…

gaat over dood dood en nog meer dood of de liefde onbegrijpelijkwijs Liefde gaat over (in iets anders… of was dat verliefdheid) Of de onbegrijpelijke liefde (ik begrijp dat niet waarom die samen zijn) nog beter het gebrek aan enige liefde en dies meer of wat met de onmogelijke relaties tussen vaders en zoons of het onvermogen de onkunde onaardige…

Grimmig weersta ik zijn oude, vertrouwde blik die mij doorzindert met duister, onaards geweld. Welk bloed kan deze vlammengloed doorstaan die niet door koudvuur is geveld?…

ouderdom het omringt in vale tinten ondersteund door een geknoopte sjaal je kunt het geheel zien als wijs doch ook als smaak van gewezen taal de omsloten glazen geven waarachtig nog enige kleur aan mijn portret en ik waarschuw u te veronderstellen dat mijn hart in een vertraging is gezet het is een moment uit duizenden creatief en niet onaardig…

Hoe kom ik erachter waar moet ik beginnen Een krijsende stilte verdooft mijn bestaan Zogenaamde idealisten rukken je hart uit het lijf Uit naam van geloof onaardse en gruwelijk pijn Jouw kind gebruikt als een smerige schietschijf Door idioten uitgevoerd met een verziekt brein Ik weet niet hoe de zonen van Parijs nu heten Maar honderden ouders…

Er is weer een zerk bij op het kerkhof Van onze hectiek naar onaards verlof We waren nog geen klein beetje verrast Toen je plots naar memorie was vekast Oud zijn we nog niet en jij was jonger Ouderdom scheen nog een lange reis Je stond in je vakgebied aan de top Je carrière was niet bepaald een flop Onherroepelijk kwam de ziekte terug Alle…