Een mooie dood

Op een zwoele zomeravond, waar in mijn leven
- al heb ik hopelijk nog even -
er niet veel meer van zullen komen
sta ik na een lange zwemtocht weg te dromen

Aan de vloedlijn wacht een schimmige figuur
Hij laat geen afdrukken na in het zand en oogt obscuur
Kan ik je even spreken, vraagt hij met een glimlach
Ja waarom niet zeg ik, ook voor mij komt eens de dag

Wat was het prachtig om jou met lange halen
in de glinsterende zee te zien malen
Zou daar niet iets moois van te maken zijn,
iets dodelijks moois?

Als ...... op een avond zoals deze, over de vloed
na een welgemeend “wees gegroet”
de laatste slagen je zeewaarts dragen en
zo verkozen je ziel te lozen?

Mmm, lijkt me niet onaardig maar geef me nog een paar jaar
Hij grijnst en zegt: in eeuwigheid, komt voor elkaar

zee

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 369