Alle inzendingen over onafscheidelijk

Naar Rome en weer terug Overal bij mij Tijd vervliegt zo vlug Lopen zij aan zij In 1 seconde naar mars vliegen Sneller dan het licht Als je ons zou bedriegen is het onze plicht Immer terug naar mij gaat alles weerom rond samen zijn wij vrij waar toen de wereld bestond Onafscheidbaar aan elkaar geklonken wordt ons het universum geschonken…

Dag in dag uit zag ze hem zitten achter het vervuilde raam onafscheidelijk van zijn laptop. Wat opviel was de zondag, dan zag ze hem staan, die bundel in zijn handen… een plan kwam in haar op. Voor het schoongewreven raam mengt zich een bevend stemgeluid met een wat krakende sopraan. Vanaf de tafel speelt de laptop.…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…

Hun trouw was onafscheidelijk, ze vormden een hecht span, en kropen voor elkaar door `t stof, daar hielden ze zo van. Wat was toch wel hun groot geluk, bij and`ren vergeleken? Ze hadden aan het eind der dag, veel stof om te bespreken. Genesis 3:19…

het hart Het eerste barstje viel nog mee Het tweede deed al pijn Het is niet bij een barst gebleven Ze kon het niet, ze kon het niet Ze kon me niet nemen voor wie ik was Verloren strijd Zo verdween de vriendschap uit ons leven En nam ik afscheid van mijn lieve Annabel Daar ging ze weer verscholen achter haar zijn Haar onafscheidelijke…

Minstens drie maal daags Kom ik je op het fietspad Tegen, Jumbo-tas onafscheidelijk Aan het stuur, blik op oneindig, Tevreden neuriend in jezelf De wereld koud aan je voeten Ziet je niet staan van de mist Elke dag probeer ik je te groeten Maar ' t lijkt wel of je me niet Hoort of ziet, of je in jezelf Verloren bent en jij jezelf…

ook hij is ooit jong geweest kan zich zijn eerste feest nog heugen van dat hij neerstreek en mocht blijven liggen zijn stofjes waren een eerst verschijnen van zijn geest die in vele jaren volgens een subtiel aanwezig zijn er altijd al blijkt te zijn geweest wij zijn in de loop van het leven steeds meer drager geworden van onafscheidbaar…

ach, lief hoe kan ik je vertellen dat ik ook aan de zee mijn hart geschonken heb hoor dan, ze maakt mijn dromen waar golft een schelpenpad van echo's die ik opraap zie het golvend ritme alsof elke dag mijn leven begint met een glimlach van de meeuw die regenbogen hoog boven de horizon optilt ach lief, luister dan hoe onafscheidelijk…

vriendschap groeit zich één ziel in twee lichamen vergroot het geluk verdubbelt vreugden en deelt het verdriet vriendschap geeft afstand ogen stilte een stem is onafscheidelijk een kind - een poes leeuw, hond of kabouter vriendschap biedt houvast aan de eerlijke spiegel die waarheid spreekt uit sympathie en empathie begrip…

Roem en Gif: disfunctionele broers ontkenners van een gedeeld DNA voor deze jongens is het samen drinken één pot nat geen fijnproevers van huis uit de bekers onafscheidelijk naast elkaar geheven: proost Gif proost Roem de drinkebroers hebben alle wijsheid in pacht ze drinken de zanderige bitterheid weg tijd gaat verloren…

Kijken naar mijn schaduw met het zonlicht in de ogen, onafscheidelijk met elkaar verbonden en net zo bewogen, zie ik in de schaduw van elk persoon je onvergetelijke silhouet, zie ik in elke beweging van een lied het perfecte couplet, vriendelijkheid van woorden samengevat in een vraag van kansen, kan mijn schild van dapperheid me nog beschermen…

Ze danste voor hem soloduetten met wervelende schoonheid hij schreef voor haar liefdessonnetten van twinkelende broosheid onder zijn woorden danste zij ademloos over haar passie dichtte hij tomeloos zo waren ze een jaar lang onafscheidelijk maar helaas geluk is vaak maar tijdelijk toen ze samen gingen dansen hij over haar voeten duikelde…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

Eindelijk, Wij altijd samen…onafscheidelijk….…

Je sprankelende aanwezigheid, onze onafscheidelijkheid en onze zielen twee in een, ik mis je zo. De dagen kruipen een voor een in langzaam bitter lijden weg en wat mijn hoofd mijn hart ook zegt, ik mis je, God, ik mis je.....…

De dood heeft onze liefde onafscheidelijk gemaakt omdat je in mijn hart woont is er geen afscheid of vaarwel het blijft in de herkenning je leeft gewoon in mijn herinnering jouw andere stem tekent mijn rivieren blijft bestaan in mijn levensmaanden verwelkomt mijn nachten ademt in serene sfeer en laat jouw doodse zwijgen niet ongehoord…

ik lees woorden van een vrouw, de diepere waarheid van het kwetsbare benoemd op iedere lente- en wintertrede in een zoektocht tussen handen, klein en groot, in een lichaam, vreemd gescheiden doch onafscheidelijk en opnieuw in adem, een bloem over fluisterhuid zoals het optillen wanneer het wenen wensen golft, een spreken wordt en…

alleen lopend door het bos voelt nu vreemd zo verlaten niemand meer om tegen te fluisteren of te praten als antwoord op blikken die mij soms hoopvol vragen wat waren wij toch onafscheidelijke maten een blik was vaak genoeg om elkaar te verstaan helaas ik moest je laten gaan weet je afscheid nemen doet zo zeer geeft zoveel pijn toen…

Jouw reis is inmiddels begonnen en jij heb hem dubbel en dwars verdiend jij gaf jezelf met alle liefde gewonnen en daar ging je, mijn allerbeste vriend Voor altijd draag ik jou met mij mee elke dag kijk ik in jouw trouwe ogen onafscheidelijk waren wij met z'n twee maar na 14 prachtige jaren ben je weggevlogen Ik…

Als sterke eigen stam volgroeid, ben jij mijn intense bladeren, onafscheidelijk verbonden, jouw wortels hoog ontgroeid. Kijk niet bang naar ontkenning, kom in jouw eigen kracht, niets zal jou tegenhouden, in de fluisterende herkenning. (herkenning in iemand vinden, is thuiskomen met jezelf...)…

je uitgevouwen warme deken, geplaveid met liefde en geluk die voor altijd onafscheidelijk leken nee beiden konden niet meer stuk. Herfst met je bladerbedje gevuld met je prachtig levenslied, verguisd en ook bewonderd wat een ander vaak niet ziet.…

hij zijn dagen Wilde niet om hulp vragen Het tij had zich niet ten goede gekeerd Zij bood hem warme troost Lichtpunt in dit zwervend bestaan 't Was zijn tijd nog niet heen te gaan Ergens was zijn stille gebed verhoord Blij met 't onvoorziene gezelschap Immers, zijn kroost was hem allang vergeten Voor een oude gek werd hij versleten Onafscheidelijk…

Hij had haar net geplaatst voor de keus door zijn brief met woorden in ’t zwart Voorjaarsbriesjes speelden met elkaar mugjes dansten, wel zowat een miljard Haar innerlijk, ‘t werd extra breekbaar door zijn keiharde woorden in ’t zwart Zonnestralen dansten haar door ‘t haar lentekriebels brachten haar enkel smart Ze waren zo lang reeds onafscheidbaar…

We leiden mekaar, onafscheidelijk, hand in hand. De jeugd op onbekende paden, nog ruw en onbetreden, ik, ouwe, op mijn laatste levensweg, reeds platgetreden, misschien al morgen, maar zeker overmorgen. Ik heb jullie eeuwig lief, telgen uit mijn levensboom…

afnam En drastisch uit zijn tuin weggriste Wanneer een schot soms miste En elke schafttijd schorde een scheur Zich beurs om haar buitenspelende kinderen En hoorden we dagelijks naast de deur Hun hondengeblaf ons hinderen Kegelvruchtjes van coniferen Teneinde tot opstaan te sommeren Ketste ik tegen mijn beste vriend zijn ruit Trokken we onafscheidelijk…

" bij wijze van voorbeeld uit zijn onafscheidelijke 'hoge' hoed... Omstandigheden dwingen zich aan te passen aan onze wensen Mensen overtuigen van ons gelijk Mensen willen opvoeden, tot wie ze niet zijn Omstandigheden zien, zoals ze zijn Onszelf aanvaarden,  onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

Al weet ik tegen beter weten , in mijn teloorgang spreek ik haar elke morgen als ik wakker wordt haar plaats waar licht en schaduw in balans volmaakt gedijt, ons onafscheidelijk gemaakt in haar vergeving in het gewogen hart geraakt, waar de tijd zich even heeft neergevlijd, de adem van haar beeltenis, raak ik nooit meer kwijt..…

missen, van de onbevangenheid in haar natuur alles hield de adem in, de wind in het ruisen van de bomen,zelfs de zee verstilde in de boezem van het hart in deze periferie kregen zelfs beton en staal zachtere vormen, hardheid verborgen in milde aarde van elke ondoorgrondelijke stap, gericht op de toekomst die we willen wagen in een onafscheidelijk…

Hij is een trouwe kameraad Gewoonweg onafscheidelijk, Is altijd aan mijn zij Verlaat mij nooit Of ik nou droevig ben Of uitgesproken blij Hij blijft bij mij Parkinson weet van geen wijken Ineens was hij mijn metgezel En merkte ik zijn aanwezigheid Hij kwam bij armen en bij rijken Zo ook bij mij en was nog onbaatzuchtig Ik deed nog erg…

Hij keek over mijn plannen en mijn daden vol bescherming reikte hij zijn hand hij vertrouwde mij toe: nooit te verlaten en 'k voelde zijn onafscheidelijke band. Hij hield mij in zijn gezegende handen en leidde mij naar d' hoogste idealen... Onder Zijn Liefde mocht ik hem bedanken en hoop ik mijn eindzege ooit te halen!…