222 resultaten.
Zonder kleren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 Uit geluid van taalgebruik
is in een onbestemd verleden
uit liefde voor Moeder Aarde
de behoefte om te zwijgen ontstaan
in de stilte die daarna is blijven hangen
deed de mens zijn kleren uit
uit liefde voor Moeder Aarde
en ging voortaan naakt door het leven
onder het helderblauwe hemelfront
allemaal tegelijk in blote kont.…
Dauwbloempje
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 403 DAUWBLOEMPJE
Dauwbloempje o, wat toch schitter jij
in die verrukkelijke zomerochtendzon
Je druppels zijn als parels van dichtbij
jij die ’t donker, vanochtend overwon
Klein bloempje ach, het ziet als traan
dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult
Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan
je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld
Teer…
wat is er...
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 725 wat is er met je
aan de hand
als je het even
moeilijk hebt
als je het even
niet ziet zitten
wat is er met je
aan de hand
kun jij een
echte reden geven
of is het meer
een onbestemd gevoel
wat is er met je
aan de hand
voel jij je
eenzaam of alleen
weet jij wat je
eraan kunt doen
wat is er met je
aan de hand
het is er…
krachten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 244 Krioelend zoeken wij connecties
geinspireerd door imperfecties
voortgedreven in ons leven
door een onbepaald soort streven
verwonderd zwerven soms gedachten
zonder richting, onbestemd
vrijgekomen krachten werken vormend, ongeremd
ingeklemd of vrijgevochten
stoeiend met een ideaal
torenhoge aspiraties
zwijgend maak ik toch kabaal.…
Uit de duizend talen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 269 het was niet
jouw muziek die felrood
doorkwam uit de achtergrond
zij lichtte op
uit een palet met
onbekende vergezichten
geroezemoes van stemmen
uit de duizend talen die
eonenlang al uitgestorven zijn
de mengelmoes van
angst en haat vergaard in
onbestemde kleuren van de dood
jouw muziek gaf hoop
maar verloor de strijd van
het…
innemend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 515 is laven
ter ontschaven
van weerbarstig
kreupel
hout van 't woud
al heel jong
gekapt bekneveld
gebutst domme nagels
zomaar in getimmerd
uitgedroogd ingeteerd
afgestempeld verzegeld
voor onbekend en onbestemd
ziet nu:
loten lopen uit
lang leve de brouwerij
zo ziet men maar
nog ongelaafd
is onbeleefd…
Kruisende wegen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 636 Ooit kruisen onze wegen
en kom ik jou weer tegen
buigen we samen
voor onbestemd verlangen
dat wat ons bindt
en steeds opnieuw begint
de schelpen bewaren we voor later
of geven ze terug aan het zeewater
ooit op een dag
misschien…
want weet je lief
leven is kiezen
en leren te verliezen…
Mystieke vogels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Meer spreeuwen dan ik tellen kon
verzamelden zich boven een hoge kerk
vol onbezonnen kinderdromen
en een lachende maan achter de bomen
een tante die ik nooit had gekend
stuurde een blonde kinderspiegel
in een brief zonder postzegel
naar een vriend, die mij bijzonderde
mystieke vogels vlogen die nacht
naar een onbestemde horizon
met veel…
Een vogel vliegt uit
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 8.518 De vogel heeft het nest verlaten
heb een onbestemd gevoel
moet er nog aan wennen
hang lusteloos in mijn stoel.
Het redderen, het zorgen
verantwoordelijkheid voorbij
voel me niet meer nodig
maar gedachten zijn níet vrij.
Zal hij koken, wel goed eten
zichzelf én 't huis verzorgen
moet me erbij neerleggen
maar ga wel kijken, morgen!…
Op weg naar stilte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.269 hij braakt zijn droom
in een dronken nacht
vergrijpt zich blind
aan roemloos denken
beschuldigt zichzelf
begrijpt enkel de leegte
zonder rust en met
een stervend gelaat
met onbestemde vleugels
breken zijn ogen en
de grens waar nooit meer
een dag zal wachten
een schaduw valt neer
marmert zijn mond
donker glijdend
- het is voorbij…
Dood Moment
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 237 Op dit moment
aarzelt de dag
of zij zal buigen
voor de nacht
Die heimelijk
vermomd als schemer
haar weerloosheid
heeft afgewacht
Gewichtloos is
de lege stilte
Nog onbestemd
dit dood moment
Ik kan het vangen
in mijn hand
de vijand weren
Door medelijden overmand
zal ik haar vragen
of ik haar laatste licht
mag dragen…
Avondwake
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 105 heden schuiven nachten voor de zon
verstijven gordijnen tot mummies
bleekt euvel licht tot vale hapering
verteren magen het dagelijks brood
verwateren straatstenen tot knarsen
onder haastige zolen van onbestemde spoed
volgzaam zwijgen vogels, zaaien ochtenden
in blijvende herinnering
en wordt het stil rond de oren…
hier en daar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 ze vlogen binnen wolken
schaduwspreeuwen voor de zon
zo ver het blikveld kon bestrijken
werd het kijken, naar een gapend zwart gelag
vanuit die onbestemde sfeer
ging elk keeltje zwaar tekeer
blue monday
krijste hard en zwaar: misbaar
tot op het juk
althans
zo leek het me, maar hier
hier schommelden gedachten
op het wit van dit…
Beginselen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 103 beginselen begreep ik
voor handen uit hemelse bron
schaduw zonder verlangen
zonneschijn in schemerstilte
hoorde ik jouw naam, onuitspreekbaar
alsof er niemand jou werkelijk kende
was je alleen, soeverein en stoer
teder aangetast door sentimenten
riep je mij naamloos
terug in het verleden
de beginselen ontroerden mij
jij was mijn onbestemde…
Heimwee naar hier
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 Gedachten die zo graag
Op reis gaan, naar verre,
Onbestemde oorden, waar
Het allemaal anders is,
Weg van de sleur
Van alle dag -
Maar zodra het eerste denken
De voordeur achter zich
Heeft dichtgeslagen, een frisse
Wind in 't gezicht hem raakt,
De mens blijft toch een gewoontedier,
Begint al het terugverlangen
Naar 't bekende…
Oneindig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 719 Wanhopig tot op het bot
wachtend wanneer de realiteit
zal komen in zijn schulp van spijt
en hopen lege dromen verblijft hij
tot hier waar mist zijn dagen
blijft bestoken, dronken in licht
en donker richting onbestemd.
Elke regel is een nieuw begin
elk midden blijft erin en
elk einde verlegt wederom zijn zin.…
droomwake
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 426 in de kamer
waar de lakens ruisen
telkenmale over de huid
van een waakzame slaper
vol beweging in het oog
er waren dromen rond
die schokkend toeslaan
hem niet toestaan te ontwaken
voor de laatste daad gesteld
hem vol verwarring heeft gebracht
bij het grijze winterlicht
en het geknipper na het wekken
de wallen onder de ogen
en een onbestemd…
De vogels der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 423 Een onbestemde weemoed
volgt me heel de avond
en brengt een verre herinnering
weer heel intens nabij.
De vogels der vergankelijkheid
vliegen nu en dan
tot laat in de avond
en melden dat er niets
voorgoed verloren is,
geen traan, geen zucht,
geen liefde of nabijheid.…
Dovemansoren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 91 Zielloze pijn,
onbestemd van eeuwige duur.
Een hart, verlaten tot op het gebeente,
ledig door bezworen lot,
verzwaard door bevroren hoop.
Een stem, ondoordringbaar als gesteente,
fluisterend in onhoorbare woorden.
Gesloten gezicht, tot schim geworden,
in volle maan geweken
naar de hemel van een zonloos noorden.…
Eenzaat als wandelaar verdicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Als onbestemd passant vermomd,
doorkruiste ik jaar na jaar,
en waaide zo de wereld rond.
Ik was bij leven wandelaar.…
Geen krassen in het goud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Roest van vergane rozen
in vuile vazen, stof
op de tafel, ooit met liefde
gemaakt van de botten
van een beukenreus
naast de oude brieven
handgeschreven schetsen
van twee zielen, eeuwig
jong zonder beslommeringen
geen krassen in het goud
van de beloofde trouw
geen onbestemde vragen
of dubbele twijfel
die wroet en woelt
tussen…
ONTKIEMING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Alsof een dakvenster een blik
gunt vanuit winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht kriebelt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,
gezocht wordt naar ware woorden.…
Onbestemd verward in dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 651 Voor Harjanne de Boer
Verdwaald in mijn
Dromen ben ik af en toe
Ik weet niet meer hoe
Ik er uit kan komen
Ergens ver weg gloort
Mooi zijden zacht
Gefilterd licht
Met aan ' t eind
Een kleine held're ster
En dan weet ik het
Mijn geluk is niet meer ver…
voorbij
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 825 Een onbestemd verlangen, een onbehaaglijk gevoel.
Midden in het leven staand echter zonder doel.
Gespeelde vrolijkheid, het gelaat getekend.
Emoties verscholen, de kleuren verblekend.
Ratio voert de boventoon, de passie is onzichtbaar.
De sleur niet doorbrekend, leven langs elkaar.
De toekomst ontwijkend alsof die niet bestaat.…
" Het Pad " (zaiku's)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 182 Er is een pijn die vaag en onbestemd is,
maar ook die helder en duidelijk is,
beide ontstaan door gehechtheid aan het ego.…
Licht gevoel van
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 77 Alsof een dakvenster een blik
gunt uit nog winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht jeukt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt,
gezocht wordt naar ware woorden.…
Kamer 4516
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 98 nog onbestemd was. hoe je zei
dat het aan een zijden draadje hing
hoe ik nog niet begreep wat je
bedoelde. daar moest ik net aan
denken. in je kamer. nummer 4516…
Eerloos verdriet
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 258 bomen in het park zijn zelden zwijgzaam
zonder mij komt de zon ook op
of achter wolken vandaan
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de tanden ontwapend
de maan werd trots geschapen
om met mijn eerzucht te slapen
mijn verdriet is slechts eerloos
tot aan de bodem van mijn ziel
werd mijn geest droef geteisterd
reeds door de liefde onbestemd…
Verdwenen tijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 232 Als het leven op zich
zich vertakt
in levens
op afroep gespeeld
automatisch, bedreven
ruist onderhuids
onbestemd
een gevoel
overstemmend de stilte
van zwijgend verleden
buigend
naar beelden,
uitgelicht
achtervolgd door
het mysterieuze
komt de overkant
langzaam in zicht,
begint
in het beeld
van een tuin vol licht
het…
maar eens zal ik breken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.054 wie maakt uit
hoe wolken zich plooien
hoe wind licht zal
verstrooien in jagende gang
mij maakt het bang
bang voor hun schaduw
voor het zwart van de bui
en de stortvloed van regen
ik kan er niet tegen
dat onbestemde gevoel
te zijn zonder doel, te zijn
om voor niet te leven
geven lijkt de moraal
opgevoed met dat ideaal
voel ik me…