Alle inzendingen over onwennig

zij, die zo langzaam zo traag en bedachtzaam in een storm kan slapen ze beangstigt me ook omdat ze wegen kent door ons mannen bezet maar nooit echt begrepen en zij, ze is warm en voor de zoveelste maal betovert ze mijn hart en ik kus haar navel zacht 'sluit nu je ogen' en mijn onwennig linkeroor leidt ze rond haar geheim: lente…

Het mooiste meisje van de klas verschikt onwennig bij haar schouder een bandje van haar bustehouder; ze draagt dat rare ding maar pas. De meester, achter brilleglas, ziet toe, ontroerd, en denkt: 'Wat zou d'r gebeuren als zij tien jaar ouder en ik eens tien jaar jonger was?'…

Onwennig in de schemer kringen zij weer omhoog om met hun lied te loven de stille speelman die Gods lof mocht zingen.…

Onwennig nerveus en met dezelfde klop als toen, maar: je bent niet veranderd. Jij ook niet. Geen spat. Een zwakke glimlach die niet alles wil weggeven maakt plaats voor een gebaar van afscheid. Het was er even. Stil scheurt het geluid van holle voetstappen op de brug twee zwaar volwassen mensen uit elkaar.…

Onwennig is het lopen langs de paden op de hoefslag van de nacht. ---------------------------------------------------------- uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis', 2000.…

Eerst waren we wel onwennig, wat wil je, maar het Ging eigenlijk best goed, wij waren dan wel Niet de jongsten meer, maar toch, en ja hoor, In tien minuten tijd wist ik het, en sloeg ik mijn arm om je heen.…

nietszeggend en stil falend warm en vochtig wild als dieren, onwennig aangepast aan het langzaam stervende bladerdak.…

Zij droomt nog wat onwennig in haar weelde. Of ziet zij lonkend naar de tegenwand de laatste minnaar die haar warmte streelde, haar luister gaf en macht van hogerhand? De volle beker die zij weldra schenkt: een schijn van heiligheid en offergave. Hij ademt geur van wijn.…

in een vaas met bloemen Zijn dwaaltocht begonnen aan een open deur In haar vaart en capriolen door mij niet te stuiten Hier onwennig de weg -in kleuren- echt niet weten Waren het de kleuren? de geuren? van bloemen juist van de markt meegenomen?…

Meisjes paraderen ietwat onwennig in hun nieuwe topjes. De zon verwarmt stenen alsof ze opnieuw gebakken moeten worden. Haar gele zonnehoed vliegt in de Amstel - code oranje. zijn naam in het zand hij schrijft de hare erbij - elf letters spoelen weg.…

ik zag de witte huisjes vakantie vieren gekleurde legootjes liepen af en aan om naar speeltuin zwembad en de glijbanen te gaan de anderen vrienden deden hun eerste nipjes aan wijn en bier wat onwennig in hun eerste bloot rood knabbelend aan chip en noot vrouwen mixten mannen waren honkvast bij de nog volle krat langzaam begonnen…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

Die dromerige nacht hield ik mijn werkelijkheid dicht bij de lantaarn, mijn licht een blonde zangeres, een gedicht dat zij vloeiend vertolkte tussen spelonken van liefdesdicht wist niet meer over de liefde dan tijdens avonturen, trillende sprieten onwennige uren, getuigenis van zangkunst in ontuchtige schuren, met burgers die gluren ik kuste…

Heel lief en voorzichtig kruip je over mijn huid voorlopig is het op veel plekjes dik genoeg het geruis van nieuwsgierigheid klinkt heel luid onwennig verlangen geeft een schot voor de boeg Misschien wil ik wel je warmte voelen als je in mijn armen ligt om te begrijpen wat ze bedoelen met liefde op het eerste gezicht Elke dag ben je een…

Wij staan hier aan het graf - stemming wat onwennig omdat de dood nooit je vriend wordt Wij staan hier aan het graf stemmig en al wat zekerder want de dood hoort bij het leven Wij staan hier aan het graf van onze vader en moeder weer door de dood verenigd. --------------------------------------------- Toelichting: op de postume 98ste…

Kan ik nu echt niet zelf iets fantaseren, al voelt dat dan onwennig en heel raar? Ik hoop dat ik het op een dag zal leren. Dan zijn haar tripjes nooit meer een bezwaar...…

gedachten op een meegaande manier verzet tegen de boodschap had geen enkele zin er was steeds de boodschap tot die voltooid was en de zinnen hun verhaal aan ieder hadden verteld er waren geen identieke story’s alles had betrekking op het persoonlijk leven in deze wereld en hoe dat voortaan in tijd en ruimte zou gaan verlopen er was onwennigheid…

beginnerstijd trekt trage uren langs nog niet gevulde structuren van het nieuwe jaar onwennig is de nieuwe sleet van oude patronen die wij als dagelijkse zekerheden ooit hebben gedragen daar vallen nu gaten met hilariteit bijdehandjes waren er al aan gewend in minder dan een mum van tijd de nieuwe modus is het zelfsturend team…

Ze is de wedstrijd jaren geleden begonnen in haar liefdestenue stapte ze het veld op ze had nog nooit iets in haar leven gewonnen elke relatie had iets van een vrije schop Meerdere malen kreeg ze de bal aangespeeld als een onwennig meisje speelde ze hem snel af die ene keer had het echt niet veel gescheeld maar het was de familie die buitenspel…

Onwennig nog van de gewaarwording Dat niet bij iedere blik het paneel Opnieuw moet worden opgehangen, Aanvaard ik vertrek, aankomst en schijn. De tussenruimte, die nooit heeft bestaan, Betreed ik en loop gadegeslagen Als toeschouwer door het beeld: een balans Van onder voeten wegdruipende hoogtelijnen.…

de wereld heeft jouw perspectief ik schrijf mijn lief in harten op de bomen mijn naam doorboort de bast en aan de pijl hang jij gespleten door initialen liefde is niet te verhalen handen vast de vingers ingehaakt onwennig in het voelen merk je mijn bedoelen we lopen omdat staan intiemer wordt en ogen trekt die alles willen weten…

Onze zielsverbondenheid zo vertrouwd op het eerste gezicht bij elk weerzien - eeuwig jong is dan mijn kuikenhart, mijn huid van vlees en bloed, eeuwig jong onze geest - maar onwennig afstandelijk zijn onze vleugels onze wangen en de luchtkussen die aan onze lippen ontglippen of ze ontstegen zijn…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

Oude vrienden, lang uit het oog duiken plotseling weer op "bijpraten" blijft onwennig achteraf blijkt het een flop Eigenlijk is er niks meer te vertellen interesses blijken af te wijken geen band meer zoals ooit of iets wat er nog op doet lijken.…

Nu ben je weer alleen, je levensloop bijna voltooid, de kinderen verstrooid, in hun wereld weggedreven, vervreemd van jou, onwennig zien zij de rimpels en de grijze haren, en even maar, je oneindig lieve blik, de tederheid van vele jaren, die ze van zich afschudden als vlokken sneeuw.…

ik zag je verdwijnen in de gouden lijst van vrijdagmiddag verschijnen heb een spiegelbeeld gekocht je lacht de ander toe die met het kaartje speelt de prijs was geen geruststelling ik heb jou er niet mee verveeld antieker lijkt het beeld dat jaren ouder schijnt het valse licht speelt parten alsof het zonlicht zo verdwijnt onwennig…

Ik stap onwennig voort naar het ochtendlicht. De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil. Een hele droomwereld gaat aan mij voorbij. Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht. Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht…

gevoel nog aanwezig Maandenlang Stond mijn achterdeur op een kier Een vluchtweg naar jou Wanneer ik genoeg had van mijn leven hier Die deur naar vertrouwdheid Naar huis, boom en beest Ik wilde het niet weten Maar die deur is er nooit geweest Geen deur maar een muur Van keihard beton Waar ik nu tegenop knal En niet verder door kon Onwennig…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…

Na dagen wachten in een onwennige ankerplaats de zon zien rijzen over de grote oceaan. Belanden in narita, het veld der vleugelen, en een stad zo onheimelijk als de gebeeldhouwde tempelwachters hier, dieren en demonen.…