Alle inzendingen over pantser

De dag is zo donker als de nacht Geen licht aan het einde van mijn weg Liefde ketst af op mijn pantser Een muur van zelfbescherming vormt zich Vluchten uit de werkelijkheid Van mijn alledaags bestaan Ik wil dit niet maar het is de wil Van mijn rusteloze en zwarte ziel.…

Haar pantser van woorden waar men zich aan raakt is door haar niet bezield haar lichaam voelt naakt ook al worden mensen door taal soms bezeerd het vergeten van woorden is haar niet geleerd spraakwater loopt in de mond stroomt door het bloed de stem spreekt zichzelf zoals een stem dat wel moet.…

Een glad en stevig pantser beschermt jouw zachte, weke delen, zachtrose en gemarmerd, blinkend in de zon. Ach jij mooie sterke kreeft, je piept zo machteloos wanneer je sterft in kokend water, omdat ik vind dat jij dan pas zoveel beter smaakt. Gretig zet ik mijn tanden in je zachte, weke vlees.…

je krijgt eelt op je ziel als verdriet gewenning wordt door leren hoe je pijn bekort want vaker ondervonden ben je minder te verwonden omdat litteken een pantser wordt je krijgt eelt op je ziel als je vol vuur je verweert maar een ongelijke strijd je leert dat je nooit zult overwinnen en langzaamaan van binnen een kille kou je vlam verteert…

beklemmend gevoel het hart is onrustig gelukkig, borstkas als pantser … het hart wil eruit je moet weer op reis, op reis langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar…

Alles wat zijn groei belemmert, groen en geel ziet van jaloezie, glijdt langs zijn glanzend pantser naar een hopeloos verleden... Hier staat Het Leven! 'Ziet u het ook?' 'Doet het u wat?' Dan duurt het 'even' voor u antwoordt. Dus zeg ik: 'Ga meebewegen.'…

gebukt in nestgeluk uit zweet en lust duik ik genietend in robijnguirlandes en buig de stekelbladeren op je rug in een gevlecht van passionele smart en zwoele geur van door te lieven nacht een zwaluwpopje takt al in je navel drinkt van het zoete vocht dat langzaam welt en in je buik verliefde vlinders wonen in schild en pantser glanzen kevertonen…

baalt hij vloekt alles bij elkaar schopt stoelen onderuit beukt met z’n vuisten op de muren natuurlijk is hij blij met die meevaller en houdt hij meer van haar dan hij laat blijken natuurlijk beleeft hij dat allemaal maar hij uit dat slechts met een frons of een lichte glimlach hij kan het moeilijk delen breekt niet door z’n eigen pantser…

Noch de beweeglijkheid van een vis, noch een pantser van kracht beschermt november tegen gevaren. November mist de vruchtbaarheid waarom oktober wordt benijd. November is evenmin de maand van het feestelijk licht. Dat vooral aan december wordt toegedicht. Klaarblijkelijk is november wat saai. En is zijn beeldvorming minder fraai.…

. - Nog dreven om de toppen nevelvlokken; Voor heil'ge tocht hoorde ik de kloosterklokken Hun vroomheid sprenk'len door nog duister dal; Ik zag, hoe flikkerende pantsers trokken De helling af, zilveren waterval, En, lange rivier van choraalgeschal, Golvende pijen achter pelgrimsstokken; Banieren zag 'k bergop, schokkende, klimmen, De…

eenzaamheid is neergestreken de speeltuin waar alleen nog vogels zingen ademt een sfeer van dodelijke rust een grote hond wordt snel door mij gesust als hij verward tegen me op wil springen mijn voeten reppen zich langs dichte deuren de veiligheid, is nu binnen bereik want daar dobbert mijn woonboot aan de dijk terug aan boord voel ik mijn pantser…

Jouw valse fluisterende woorden gleden af langs de berghelling van mijn pantser en stortten zich pijnlijk beluisterd in het ravijn wat zich vulde met jouw verbale agressie Modderstromen van ziekelijke verwensingen schoonden de richels waarlangs zij omlaag gleden en nimmer ontsloot jij het dal der minnen steeds wachtend op de winter voor…

Heerlijk soezen in de zon, lui en roerloos: nieuwe levenskracht stroomt mijn pantser in, geeft voor komende uren goede zwerfzin, flink voortgaan bij rustig weer of windhoos. Daagse bezigheid duurt een hele poos. Moeizaam gaat de wandeling in het begin. Eerst valt het lopen zwaar, klinkt dan vol gewin.…

In 't groene pantser, dat haar eng omkleedt, Houdt zij beloken, als een kleinood veilig, Haar smartehartje, zwaar van aardeleed. De wolken dobbren, bootjes zilverzeilig, Door 't broze blauw... En de éne bloem die weet Zal valle' in knop, een jonkvrouw wijs en heilig.…

Stappen over de horizon recht in ons vizier Ze zijn met velen Heel veel Steeds meer Wat eerst verre bergen leken is een glinsterend leger van Duizenden in het rondzingende licht van het projectiescherm Het is geen kwaadaardig leger Het is een leger van dieren Eekhoorns, konijnen Chinchilla’s en stokstaartjes En schildpadden Die met hun pantsers…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan...…

Al is de weg te lang om nog vanavond aan te komen, de top te hoog om hem vandaag te overwinnen, de krappe kleinheid van mijn leven wil ik ruilen, voor ruimte om te barsten uit mijn pantser. Reis met me mee, want kracht en vreugde kan je dubbelen door delen, en wat je geeft krijg je in meervoud terug.…

Oesterschelp, ruw in mijn hand een parel weet ik diep daar binnen begeerte die mijn ziel verbrandt verlangen fluistert in mijn zinnen Ik weet een parel, ongekend en ongezien, diep weggeborgen door schelp en pantser heen herkend ooit, op een maanverlichte morgen Ik weet een parel, stralend licht maar streel rauwe buitenkant steeds, tegen…

De duinen lagen, Als reuzen door de slaap verslagen In glimmend pantser breed ter neder Een zeemeeuw sloeg de zilverveder. Dreef door het zilver van de heemlen, en bleekte weg in ‘t zilverscheemlen Boven de zee van licht doorglommen, Waar kleine slaaprige golfjes zwommen.…

De duinen lagen, Als reuzen door de slaap verslagen, In glimmend pantser breed ter neder. Een zeemeeuw sloeg de zilverveder, Dreef door het zilver van de heemlen, En bleekte weg in 't zilverscheemlen Boven de zee van licht doorglommen, Waar kleine slaaprige golfjes zwommen.…

Geen pantser beschut ons voor 's ongeluks prang, Als wat onzer Jonkheid de boezem omtoog: De traan, door de Droefheid ontlokt aan haar oog, Is zoeter dan 't lachj' op de rimplende wang.…

jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het uiterlijk kan je immers ons innerlijk niet ontlenen waarom koos jij juist mij weerspiegel ik jouw ziel zag je mij in perspectief word ik nu de dief van jouw diepste emoties opdat jouw pantser breekt en oud verdriet heelt?…

tussen bos en grasland, op de rand van de tropen woekeren kruiden en wilde halmen en struiken zo om het seizoen wordt de hitte hier geblust met een vlaag die maanden duurt reuzen grazen in hun grijs pantser nippend van de dunne, dichte schaduw ik weet niet waar eerst kijken de olifant besproeit zich met water, bestrooit zich met zand…

Gespreid als een zwanevleugel Verzamel je de troepen Verdedig je de bruidschat (het parelmoer van jouw oor) Tegen de dief die woekert met vertoon Tot de naden van haar pantser scheuren.…

gewas tabula rasa voor een nieuw begin ik vrees hem niet hij brengt verlossing en een nieuwe kans het begin bijt het einde in de staart en ook de dood is niet het einde maar een nieuw begin de feniks zal verrijzen uit de as bevrijd van de ballast van het verleden sterven is loslaten, onthechten, zoals de slang vervelt de kreeft haar pantser…

jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het uiterlijk kan je immers ons innerlijk niet ontlenen waarom koos jij juist mij weerspiegel ik jouw ziel zag je mij in perspectief word ik nu de dief van jouw diepste emoties opdat jouw pantser breekt en oud verdriet heelt?…

Liefde lokt een zoet geluid Uit de dwarse herdersfluit, Lacht de lieve vrede; Klinkt de schorre krijgstrompet, Op het briesende genet, ’t Pantser aan, en ’t krijghelmet Op de blonde lok gezet, Trekt ze strijdwaart mede.…

illusies moeten maken na al die jaren van aanhoudende strijd had ik mijzelf willen hervinden in de ontheemde de uitgemergelde in zijn vluchtelingenkamp de moeder met het dode kind in haar armen de vechtenden om een hand vol voedsel gezichten die met vliegen bedekt zijn stervenden, creperenden, machtelozen en woedende menigten: zonder enig pantser…

niet, jij zegt van wel Tussen de lijn van angst en blaam Vraag jij af wat je hebt misdaan Waar ging het toch mis Ik raak je kwijt Ergens op weg tot aan het eind Ik bleef hele nachten aan je bed Als ik wist Hoe ik jou nog red Heeft hij het nou nog niet door Je hebt het beste met hem voor Je hebt hem al vaak aangepakt Zonder dat zijn pantser…

dood wuivende zeilen, dromend aan de voet der weke heuvlen, deinen de tenten van het maagdenkamp, Penthesileia slaapt een laatste vrouw die haar omarmen mocht en sluimeren in ’t warme schaduwrag van hare flank, bezweken en ineengeworpen, ergens in de tent, buiten de samenhang van ’t zwalpend bloed achteloos weggelegd zo ligt haar pantser…