Alle inzendingen over paradijs

ik heb een paradijs gedroomd jij was de hel ontstegen we zochten heel voorzichtig in elkaar naar nieuwe wegen het groeide in ons allebei gaf zonlicht aan de dagen maakte teksten in ons vrij door blikken vol met vragen we gaven schoonheid aan elkaar in het versieren van de uren de fundamenten waren klaar alleen het mocht niet langer duren…

Taal die mensen vervreemdt, van hun aardse paradijs. Vervreemden van elkaar. Waarom we kwaad willen spreken. Waarom een dichter dichten kan. Toon ons dan het misverstand, van dat we geen dieren zijn. Dat we niet beseffen. Wat pijnlijk is. Wat echt is. Wat waar.…

jaarringen van z'n leven kent die echo's gevormd in de medeklinkers en geschreven in de stemmen van de wind tot aan de ouderdom door de jeugd verstomd de rinse tijd wat verloren verregende geur van stoepkrijt gewassen beelden als levende bewijs het grijs zetelt zich in de marges van de nog te leven zekerheid, er valt een knipoog uit z'n paradijs…

Hij bleef altijd de gekte dicht nabij, omdat hij Clairette had verloren, terwijl hij zo dichtbij haar was geweest en zij hem meer dan een paradijselijk voorportaal had kunnen geven.…

dwars door het hek niet tegen te houden geven de ruimte in durven te denken in woorden, in klanken in bidden en danken in grenzeloze fantasie over landelijk leven op erf en boerderij natuurlijke vrede eeuwige liefde paradijselijk vrij…

oneindige palmenpromenade tot aan die witte haven waar engelen je toewuiven zingend op een verlichte kade je leiden naar het Paradijs waar de Zomer eeuwig blijft.…

Loop langs de horizon mijn kind In licht der morgenzon Zie hoe je daar de nieuwe dag weer vindt Als paradijs zo eens de aard begon. Loop over het wijde veld mijn kind Genietend van de rust Vrijheid die geen ziel daar bindt Ontspannen en zelfbewust.…

Een beetje vlinder is wat wij zouden moeten en willen wezen Vrij naïef zorgeloos onschuldig geen gevaar erkennend – niet uit domheid maar uit zijn Ach het is het paradijs dat weerschijnt in het wezen van de vlinder Wijs mij een mens die het zo zijn kan waarmaken Vlinders zijn vlinders omdat ze vlinder zijn Een mens probeert aan de hand van…

ik heb een paradijs gedroomd jij was de hel ontstegen we zochten heel voorzichtig in elkaar naar nieuwe wegen het groeide in ons allebei gaf zonlicht aan de dagen het maakte teksten vrij door blikken vol met vragen we gaven schoonheid aan elkaar in het versieren van de uren de fundamenten waren klaar alleen het mocht niet langer duren…

wat wil je dat ik tover een sleutel of een open deur bloemen of alleen hun geur wil je zon zodat de nacht niet uit kan slapen of pak je zelf nog een uurtje mee ik kan je alles geven zoals liefde en plezier ik steel voor je de hemel het paradijs haal ik naar hier nog eenmaal wil ik je veroveren wat kan ik voor je toveren wil je de maan…

ik heb een paradijs gedroomd jij was de hel ontstegen we zochten heel voorzichtig in elkaar naar nieuwe wegen het groeide in ons allebei gaf zonlicht aan de dagen het maakte teksten in ons vrij door blikken vol met vragen we gaven schoonheid aan elkaar in het versieren van de uren de fundamenten waren klaar alleen het mocht niet langer…

kunstwerk van verfijnde breuklijntjes Bloemen van ijs ontsproten in het o zo tere glas Zij bleef met haar snavel pikken totdat haar spiegelbeeld langzaam transformeerde in een donker wak Met intens verlangen haar aangezicht weer terug te vinden stak zij haar kop in het zwak geworden ijs Daar ontdekte zij de stilte van een schaduwrijk paradijs…

Verblind als ze waren door drang om weten; niet voldoende hebbend aan 'zijn' in het aanschijn van het paradijs. Verdreven en verweven in pijn en sterven dwaalden zij en de hunnen rond in onbegrensde donkerte.…

wanneer ik in de avond naar de hemel kijk verbazen ogen zich door schone schijn een paradijs zo breed van omvangrijk geeft een warm gevoel van samenzijn de maan symboliseert het levenslicht opgebouwd met stenen van geluk elke klinker op elkaar afgericht dat resulteert in een uniek meesterstuk het tafereel laten omspannen door sterren die…

het menselijk voorkomen en de verschillen in diepgang niet in de vele kwalificaties onder te brengen maar alles gender neutraal te maken mens zonder onderscheid in essentie hebben we alles geprobeerd om die rolverdeling zo eerlijk mogelijk te houden tussen man en vrouw na een mislukt begin van de appel en de slang in het aards paradijs…

't Is of me een engel heeft verwellekoomd, Die met een paradijs op aard kwam dalen. 'k Gevoel mij machtig tot u aangedreven En buiten mij. 'k Was dood, ik ben herrezen En voel mij tussen zijn en niet-zijn zweven. Wat hebt gij toveres, mij goed belezen!…

waar meeuwen vlogen over de eenzame pier die standvastig uitkeek over de rimpeling van het water, kleine golfjes ving op dit mooie uur, het gouden zand trok zich langzaam terug van de kant die duinen hoog verwaaide in de lucht kwam de schemering tezamen met een vlucht zwaluwen met in hun kielzog een lange sliert schaduwen over dit paradijselijk…

mensen voelden zich opgenomen hun dromen herkenbaar verhaald door geestdriftige ogen die niet alleen maar beloven een wereld bijna van kant vers van het land zij wakkerde schaamte aan bij de mensen over wat zij de aarde in rücksichtslose mishandeling hebben aangedaan als resultaat van 300 jaar roofbouw het teloor gaan van een paradijs…

geboren uit het paradijs van warmte en overvloed teloorgang van de wezenlijke verbondenheid ben ik afhankelijk geworden en gebakerd mijn ziel is gescheiden, de Heelheid kwijt hier is mijn eenzaamheid geschapen de mens eigen en zo fundamenteel de onvermijdelijke sterfelijke verlatenheid ik zoek vaak doch ben niet altoos…

Pas als je de prachtige muziek hoort die zij al vanaf de 60’er jaren produceren, proef je onmiddellijk een pijnlijk ontberen van een leven in een “paradijselijk” oord. Zij hebben zo noodzakelijk moeten leren overleven en op hun mooie herinneringen teren.…

Omarm me liefste met heel je hart Je nam de weg naar mijn gedachten Het begin was mooi en vol van groen Maar nu staat de winter te wachten Geef de koude in mij geen kans Fluister woorden sterker dan ijs Verwarm mij liefste met je ogen Maak in mijn hoofd jouw paradijs Omarm me liefste met heel je hart Je nam de bochten van mijn geest Ze…

Ik schaatste over het ijs waarin ik wou verdrinken en ik verjoeg de sneeuw naar een tropisch paradijs. Nog voor ik klaar was met het begrip van toen voelde ik me uitheems, verlost en ongebonden. De brug is pas gerestaureerd en wordt met trots uitgelicht. Ik ben gaan leven door de gracht te dempen.…

de warmte heb ik ijzig afgezworen mijn hart is van het hardste noordpoolijs er is geen plaats voor ‘redelijkerwijs’ de geest is al decennia bevroren geen opstand zal mijn schrikbewind verstoren met hand en tand, bereid tot elke prijs verdedig ik mijn arctisch paradijs een dik pak sneeuw zal elke noodkreet smoren ik ben uit een wolvin…

in dwarrelende sneeuw nam ik je mee naar de maagdelijke witte wereld zoals de eerste mensen het paradijs betraden werden onze sporen paden stil pluisden kristallen spelend om ons heen lichtten op en werden een in een lieflijk kraken hoorden wij de melodie van voortgang maken links van ons het bos waarvan het groene mos de scene…

Denkend aan jou Droom 'k ons samen In ons eigen paradijs Denkend aan jou Samen lekker vrijend Mijn hardheid, jouw warmte Voel.... Denkend aan ons Twee lichamen Versmolten tot nog slechts één Denkend aan ons Een eenheid met warmte Daarna echt héérlijk Koel....…

Als straks de lakse dag is uitgebruld - geen gierende geluiden in het grijs van schaduwwegen, enkel nog een wijs beklijvend zwijgen dat geen klanken duldt – och, toon me dan dat gij nog spreken zult en openbreken in een paradijs van oosterlicht, kom, laten wij het meer maar oversteken, vrienden van de wind.…

het midden van jouw lust tongde ik onder het beddek tot zacht de morgen lichtte stil als het rijzen van de maan als ’t wassen van de vloed besloop ik jouw ja en ‘k hief met elke ademtocht jouw nachthemd - ‘t tere blauwe een stukje verder op het midden van jouw lust voor ogen trok ‘k elke kleding weg en schouwde ’t warme roze paradijs…

En 's avonds met het maanlicht door de ramen, te wakker om te slapen en te moe om te begrijpen waarvandaan en hoe, lag je te wachten tot de letters kwamen en dansten in je kleine paradijs als aap noot mies wim zus jet teun vuur gijs. ------------------------------------------------------------- uit: 'Lachen in een leeuw - Verzamelde gedichten…

de zon in kim verdronk de herfst nog werkte aan haar pracht van talrijk' duizendkleurige bladeren lichtend als parel'n in schuwe zon die bij dageraad steeds lager stond waar onze liefde aan kracht won groeiend, regen en storm doorstaand overwinterend koude, sneeuw en ijs bloeiend in stil ontluikende lente vruchtend als in Eden, het paradijs…

Het paradijs vol vogels zingt zachtjes zinderende liedjes van stille vrede die niet is, nog steeds niet is. Voelt hij geen prikken van ogen vol tranen die manen terug te komen maar nu met tederheid. De weg is zonbeschenen en geurt naar wilde klaver viervoudig voor geluk, dat niet is, nog steeds niet is.…