Alle inzendingen over pleisters

acht en een kwart de avond aangekomen sluit de deur van het kantoor met een aluminium klik kil de volwassen dag binnen en hij eindelijk buiten door de straten verdoofd een man met zijn hoofd verloren in de jaren van al wat geleden door zijn neus plots die geur van versgebakken haring pleisters op de knieën en weer veel te laat thuis…

Ik heb je zo vaak zo gemist God mag weten hoe In tijden van onzekerheid Wou ik telkens naar je toe In tijden van neerslachtigheid Wou ik dat je me kwam halen Bij ziekte, angst en stil verdriet Kon jij de pijn bepalen Bij leegte, kou en eenzaamheid Wou ik dat je bij me was Als een pleister op de wonde Jouw kracht die mij genas Als baken in…

Kracht putten uit het feit, dat je bestond is voor een ieder die je graag zag en las, een kleine pleister op de enorme wond. Rust vredig Kanjer.…

Want waar wij vrouwen pillen slikken, pleisters plakken, hebben zij een heel ander probleem, heel wat moeilijker aan te pakken.…

Ik kijk om mij heen Al wat ik zie is hartenzeer Een pleister helpt niet Een kusje op je been?…

laat het warm zijn schemerig en stil alles gezegd niets meer verwacht pleisters gelegd op alle wonden morgen pas na de nacht betreed het land van melk en honing schuif voor het binnengaan nog even het gordijn opzij maak met tedere vingers tranen op het raam en groet de maan en sterren die van de hemel zingen spring in zachte veren…

Kinderhandjes spelen in het zand graven vrolijk - en duidelijk in hun sas tussen lollystokjes, lege zonnebrand, kroonkurken, pleisters en vooral veel glas. Scherpe herinneringen in groen en wit aan de vorige bezoekers van de kustlijn. Badgasten met hersens van een kersenpit die voetjes blootstellen aan transparante pijn.…

zij weer de prima ballerina die danst op de planken van de mooiste theaters in het land het timbre in de stem van de zanger maakt mij ietwat weemoedig en confronteert mij met het gegeven dat het leven soms in één tel op z'n kop kan worden gezet de pijn is dan voor heel even mijn pijn maar dan vraag ik me wel af van ' waar plak ik de pleisters…

Pleisters van mijn hart Wonden zijn nu gedicht Het bloeden is gestopt Van liefdespijn verlicht Zon op mijn rode haren Strelend over mijn huid Parfum geurt mijn zinnen Ik lach mijn verleden uit Voel weer en wentel me In golven vol tederheid Mooie dromen ontwaken Overwonnen is de strijd Ogen kijken naar binnen Zien een ziel vol met…

Je vrijheid is je ontnomen je kunt niet meer wegkomen je zit gevangen in je eigen lijf hij is gecrasht je harde schijf je hersens zijn het spoor bijster het is niet te helen met een pleister ze geven een verkeerd signaal ze zitten op een ander kanaal lichamelijk ben je er door uitgeteld alles moet worden bijgesteld zowel motorisch als fysiek…

Tot in de morgen verleiden wij elkaar in schijn,pleisters op de wonden gehecht door alle pijn, in die scheiding voelen we ons geborgen, in de smeltkroes van een fris gecomponeerde oceaan krijgt die schijn slechts een andere naam.…

sterk liet voelen dat jij er nog steeds lag onder de zacht verlichtte bloemenzee waarop vele woorden dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht alhoewel ik met stomheid was geslagen dat samen met jou en gelijkgestemden in Parijs bijna de vrije meningsuiting werd vermoord loof nog steeds de lef en het verzet en plak geen pleister…

boven het kapje ze peilden mij oneindig diep loslaten kon ik niet we wisten van het prikken toestaan of je anders schikken zij boog ik bood mijn arm aan zij voelde hoe mijn huid zich onder haar vingers spanden toen de naald in mijn spier belandde haar beweging ging al terug zij entte mij vlug in het nauwelijks raken een pleister…

Met pleisters van mijn hart heb ik de wonden dichtgeschroeid. Zal de wonde nog open gaan, dat is de vraag. Het toegesnoerde koord met een lus als een galg heb ik ook open gemaakt. Niemand wordt nog opgehangen aan een ellendig leven. Ik wil nu plezier in mijn tranendal beleven.…

in jagende wolken zie ik je staan in die luchtkaravaan span ik mijn mooiste kameel om jou te gaan dragen we reizen langs duizenden fata morgana's drinken exquize elixers pleisteren rust en proeven van stilte in groene oases ik splijt alle rotsen voor het vloeiende goud in juwelen laat ik je baden wacht tot een huwbare nacht als sluiers…

dal een kleurtje van een toverbal een richting van jouw stuur een seconde op een uur een druppel in jouw regen een stoplicht langs de wegen een stukje weg onder jouw band een zandkorrel op het strand een muntje in jouw fontein een dertien in een dozijn een vogel in jouw zwerm een pixel op het scherm een bestemming voor jouw zonden een pleister…

versterken tot ellende en stop op tijd je cyclische verwijt dat je het niet ziet zitten, 't is te zwaar; je weet precies hoe 't oude lied gaat klinken straks spoelt je zelfrespect door rook en drinken weer naar het zelfgemaakte spook: oudjaar Maak nu een praktisch plan voor deze dagen of voor altijd, als je toch bezig bent, en plak een pleister…

Ik ben een vreemdeling dichter onder de mensen het spreken het spekschieten in een verdikking, het klontert onder het eelt het spervuur holle frasen breedspectrum pleister op de wonden die afgeschoten worden beleefdheidsverzoeken en handwapens Ik schrijf liever voorbij de streep van de dood waar het gezegde geen naam meer heeft ik leef…

jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen zullen vandaag hun helende werking doen Snel weg op de fiets, stampend op de pedalen, voel ik langzaam weer adem te kunnen halen en in 't gras waar ik me een plaats verschaf ruk ik snel de figuurlijke pleister…

Je wilt een pleister zijn op vele wonden Ik voel het in het diepste van mijn ziel Ik heb nu eenmaal mijn Achilleshiel Als filosoof heb ik veel te doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap…

je kroop toen meteen op mijn schoot, zei hij later een pleister op de wonde?…

Heb je echte vriendschap gevonden Legt ze een pleister op vele wonden. Daarom is het zo fijn Om goede vrienden te zijn...…

aan een doffe zon, het licht vetrok met de staart tussen de benen, het hangt in de lucht, een ruiker die is bedorven, huizen als verlaten weduwnaar, de wind veegt de laatste hoop van het trottoir, over veld, de wereld uit, schaduwen leunen uit de ramen, astraal geworden in de kringen van de maan, fluistering vult gevallen gaten van het pleister…

gescoord, zij was er, de handen in elkaar slaand tot in de nacht had ze me overhoord de kale plek voor ’t aanrecht woog de zorgen die onder afwas werden doorgepraat was ze alleen dan zong ze psalmen gaf ze zich over aan haar Toeverlaat ik rook haar warmte als de tranen kwamen de grotemensenwereld me te machtig werd als pleisters…

Het mysterie der opklinkende preken heeft het pleister rijk beloond! Zolderachtige gemoedelijkheid verwarmt je ogen, bezwaart je hart. Voor deze oase heb je gekozen. Straks is alles weer gewoon. Zodra je de Canon vermoeid laat zakken, komen je aardse gedachten naar boven.…

Als een breuk wordt geheeld, hersteld Soms met pleisters, gaas en tape Kan je dan op dezelfde voet doorgaan? Neen, dat bestaat niet en bestond niet!!…

zwaar over dat zelfde rode pad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds ligt onder waxine bloemenzee waarop veel emoties dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht teneergeslagen en verstoord ben ik samen met jouw woord onze vrije meningsuiting is vermoord ik loof je lef en plak geen pleisters…

de woorden die jij tot mij hebt gericht waren scherp als de punt van een speer een harde klap in ‘t gezicht doet vele keren minder zeer je hebt zeker nooit gelezen dat die wonden niet genezen pleisters plakken op mijn wonden ze verzachten niet jouw zonden verhullen dat jij me bedroog onttrekken ze slechts aan het oog je ziet ze niet,…

Ik lees op jouw vel het verschijnen van een schittering als een pleister op het drama dat de man heet altijd al waarde het schuw rond onder de vermomming van krachtige potentie ik verman me in jouw blauwe putten ze boren in mijn ziel en in mijn moordzucht alsof ik je de doodsteek zou kunnen toebrengen maar zo zou ik uit je mond ademen…

Ik kan pleisters plakken en kusjes geven, ik kan jouw wereld geheel doorleven. Ik kan poetsen en veel lol met je maken, Jouw welzijn en belangen goed bewaken. Ik pak de problemen aan met een lach, Bij mij thuis is het altijd familiedag. Ik sta klaar met een blik vol goede raad, maak ook een appeltaart klaar op de bakplaat.…