Alle inzendingen over plek

Hij pakte de rups, keek om zich heen vond een plek en streek meteen als trotse vinder neer. Maar de rups, zich eigenlijk nooit bewust dat hij zo graag werd gelust, wordt nooit een vlinder meer.…

wie ben ik - is de vraag die hopeloos mijn buik bevolkt navel-diep daal ik af naar die plek aan het water waar mijn bron ontspringt het rijk van genoeg en vervulling daar waar ik mij verloren heb roep ik mij terug fluisterend waaieren lichtgroene bladeren in kronen van zacht wiegende bomen mijn naam die ontspringt uit de diepte en…

althans, niet voor diegene die niet stil zit, niet graag blijft een plek is slechts een onderdeel, het doel zelf is de reis. en zo kwam deze kamer leeg al bleef de rest er wel het meeste is mee in de wind, door het gras, onder de zon.…

heb de koelte van het bos gezocht open plekken gemeden daar brandt zon vrijwel loodrecht haar hitte naar beneden grote kronen filteren licht met lage struiken in het zicht zij houden koelte vast met hun lichtgroene bladerpracht stilte schemert tussen smalle banen zon schaduw danst vertraagd rondom…

ik mis handen door mijn haren zoenen in mijn nek zou dat gevoel willen bewaren op een bijzondere plek waar ik me eraan te goed kan doen aan hoe het vroeger ook weer was mooie herinneringen aan toen lavend aan de geur van vers gras stroomt liefde door mijn lijf ontpoppen vlinders geheel spontaan wanneer ik over mijn buik wrijf kan er weer…

Dit grote lichaam, jou welgezind Een plek om bij te schuilen Zekerheid, te worden bemind En de vrijheid om te huilen Een kleine deken kan volstaan Mijn lijf zal jou verwarmen Ik ben een sprekend, levend bed Met veilig sluitende armen Je kleine neusje vol met snot Smeer het maar aan je vader Wie kan er enige boosheid voelen Naar zo’n onschuldige…

Op wind wil ik me laten drijven met vleugels sterk en groot zweven tussen wolken genieten van de zon gewoon zweven zonder zorgen kijken op de aarde neer op thermiek en zachte stroming over velden, heuvels en rivieren weg van al dat druk gewemel naar heerlijk stille plek in gedichten denken tussen weelderig groen.…

ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en…

ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek van hoop,geloof en liefde zie je die berg daar? daar ben ik vanaf gegaan…

vliegt hij in haar web dat zij doelbewust op deze plek gesponnen heeft nog versuft van de klap omarmt zij hem, met heel haar intrigerende zijn zal hij ooit te weten komen van haar vooropgezette plan om hem langzaam maar zeker voor haar te winnen, daar verzetten totaal zinloos is bespeelt zij hem net zolang totdat hij al zijn…

hier ben ik tijdeloos een koning van het bos waker van het groene oord waar bomen mogen groeien dieren schuilen onder struiken slapen daar beschut op de open plekken sieren varen, bes en mos mijn voet mens, dwaal tussen mijn lover geniet van rust en stilte dan kom je weer op adem als het leven je benauwt…

Vóór je die regel ter plekke uit kunt spreken, sta je nog versteld van mega anti-overwegingen... waaronder Realiteit: spelbreker bij uitstek!…

ik heb het maanlicht in een zwarte doek gewikkeld en op een plek neergelegd waar het ongestoord kan schitteren om het te vinden moet je door vele donkere kamers gaan chemische processen - en daarna in de dampende vroegte staan men zegt mij dat dit licht in wezen onecht is, slechts een reflectie van het werkelijke licht maar werkelijkheid…

Op letters tussen open plekken: "Nu nog niet" draait het lied aan hun leven; "hoe lang nog?", zingt de ander even terug. "Nu nog niet." En waar hun kinderen zich vast pinnen aan hun leven; zingt hij terug: "Nu nog niet; misschien later, als ik klaar ben met mijn pijn."…

Een plek om onder vleugels, om sterk, gedreven, leven door te geven, om in zachtheid, humor je te hullen, om te voeden en te hoeden, om te strijden, te beschermen, om de schoonheid zelf te zijn, om rust te vinden om opnieuw, ja steeds opnieuw weer te verbinden om trots te zijn en rots te zijn in de branding om stil te staan bij onze ziel…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

je ogen waren vroeger parels ze glanzen nog niet meer voor mij ze draaien weg als ik je aankijk het is voorbij maar ik weet niet wat je hand vertrouwde als geen ander mijne je stem was thuis een warme plek ik luister naar je hoor je nog maar ik weet niet wat we aten dronken sliepen samen maakten van ons…

De ban is gebroken het mag nu vrijuit worden uitgesproken: Vertel de waarheid hoe waarachtig ze de waarheid liegt vertel de leugen hoe waar alles is wat ze in leugenachtigheid opbiecht zoals op verre plekken het daglicht naar de nacht en de nacht naar overdag verglijden Zo moeten zij de waarheid en de leugen vals en bescheiden ons…

andermans verdenking Natuurlijk, roept er iemand Ze hebben een slecht geweten Zo zitten we gevangen mijn behoefte om te leven opgesloten in een spelonk van mijn gedachten met samengeknepen ogen moedeloos zoekend naar een uitweg uit de dichte netten geknoopt van misverstanden tenslotte wegzwevend van de werkelijkheid Nergens een plek…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

ik zocht je in het bloemenveld je blauwde tussen groen zo teer mijn kleine held je zag de anderen zich wiegen in de wind hun kleur en harten vol met voorjaarsgeur je bloeide op een koude plek de hemel bleek een grauwe vlek toen jij ontplooide maar zon ontdooide wat bevroren was gaf jouw bloem het blauw dat ik altijd in de verte…

Charmant en onpartijdig Nimmer zag men hem nijdig Dus met niemand echt verkleefd Bij frictie immer afzijdig Elk advies wat hij begeeft De inhoud volkomen smijdig Met valse ratio doorzeefd Een stoomboot in de mist Het midden van het debat Maar een standpunt dat hij mist Vlees geworden tegenstrijd Hij die geen vijand had Heeft nu een plek…

veld is een put hij laat geen sporen na onder het sneeuwdek een put waarin zij verdwijnt waaruit ze niet terugkeert onder een onberispelijk sneeuwveld geen teken van wat er gebeurd is misschien bestond zij niet of stapte ze in een trein en verdween liet ze haar naam achter op een beslagen raam geen bewijs wat zij weet: dit is een plek…

Het licht valt weer op de juiste plek bij de armsten verzacht de buskruit dampen zijn atelier ademt sfeer het alledaagse houdt op linnen doet ‘t licht met kleur bestrijken tot onze verbazing keer op keer op het gezicht aangebracht in lichtpunten zonder smoor zien wij het wereldse schitteren met een parel aan haar oor.…

Richt die plek groots in. Pak een schoon, leeg vel en bedenk de gebouwen. Frits Pleinvrees betaalt. Wat te doen als het ontwerp, vormgeving en kleurgebruik, een uit de kiem gekropen haiku de pers haalt? Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint uw kwalen.'…

ik zag hoe haar pen de schoonheid beschreef van gedachten die zachtjes in het verborgene lachten met heimelijk plezier de binnenpretjes die zij op papier zette hadden een heel eigen stemming en mystieke sfeer geen tierelantijnen in verpakking maar een directe clou meteen ontwapenend zonder aanval rakend in de zwakke plekken…

waar het huisje van vader stond stond jarenlang een oude eik die verhalen kon over onze jeugd zoals hij ook de stille getuige was van de jaren dat pa verder alleen hier zijn passie en leven genoot op die plek bloeide liefde in een klein maar knus wit huisje waar ook ons wiegje stond tot pa en ma net als wij ieder een eigen wegen gingen…

maar we weten dat je op een prachtige plek zult zijn Laat de vleugels je naar de mooiste plekken brengen..…

Verder en verder, Deinde het bootje, Terwijl het plek na plek verliet. Sneller wanneer de wind opstak, Trager wanneer deze ontbrak, Dan werd het water reeds weer vlak. Maar altijd bleef er die deining, Een deining die nooit verzwakte, Die het bootje deed dansen, En de boeg golf na golf In het water neerkwakte.…

Het volgen van een vroom pad is wandelen langs wat staties ik vond al langer het park iets vredigs hebben, maar hoe en wat Zelfs beelden en een altaar staan er dag en nacht klaar beschut door een omvangrijke nis ooit bedoeld voor d 'heilige mis het geloof vertoonde ooit de gebeurtenis Deze plek bedekt deels de uitlaatroute met mijn honden…